ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คำสัญญาหรือความเชื่อ

    ลำดับตอนที่ #15 : ตัดใจ

    • อัปเดตล่าสุด 16 ก.ย. 62


              ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องขึ้นเมื่อวานฉันก็ได้แต่พยุงตัวเองขึ้นแล้วมานอนร้องไห้ต่อที่ห้อง แต่พอนึกไปแล้วกี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องเสียน้ำตาให้กับเขาและชีวิตฉันไม่เคยมีความสุขเลยเพราะคิดถึงแต่เขาทุกวัน และดูสิ่งที่เขาตอบแทนฉันสิ ต่อไปนี้ฉันต้องเข้มแข็งแล้วนะน้ำมนต์ จำไว้ว่าพี่เซนต์คนเดิมได้ตายไปจากโลกนี้แล้ว แต่อีกใจหนึ่งภาพในวัยเด็กของฉันกับเขามันก็ย้อนขึ้นมาคืนนี้ทั้งคืนฉันเลยต้องข่มตาให้หลับเพราะพรุ่งนี้ต้องรีบไปมหาลัยทั้งๆที่น้ำตามันไม่ยอมหยุดไหลสักที

    ~เธอ...เธอยังคิดถึงฉันไหม~ ฉันรีบสะดุดตื่นขึ้นไม่รอให้เสียงปลุกบรรเลงต่อเพราะมันจะทำให้ฉันคิดถึงเขา เพราะฉะนั้นฉันจึงเปลี่ยนเสียงปลุกเป็นเสียงไก่ขันแทน ฉันรีบไปมหาลัยเพราะวันนี้อาจารย์นัดส่งรายงาน ถ้าไม่ไปมีหวังติดFแน่ๆ

    "มาแล้วหรอน้ำมนต์ หายไปหลายวันเลยนะ" ใบตองมักจะทักฉันก่อนยัยสองคนนั้นเสมอ เพราะนางเป็นเพื่อนที่ดี

    "นี่หมีผีหรือหมีแพนด้าว่ะ" รักฉันจังที่มันเปรียบเทียบมาไม่ต่างอะไรกันมากเลยยัยน้ำขิง

    "เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกฉันดูซีรี่ย์ดึกนะแก" แถไปเรื่อยแต่ฉันชอบดูซีรี่ย์จริงๆนะยกเว้นเมื่อคืนนี้

    "เล่ามาเลยมีความลับอะไรกับพวกฉันรึป่าวเรื่องพี่เซนส์ที่ผับคราวก่อน" ซวยเเล้วตรู มันยังจำได้อีกหรอว่ะ มันจะรู้รึป่าวว่าคนที่มันถามถึงทำให้สภาพฉันเป็นแบบนี้

    "นั้นสิ เล่ามาเลยน้ำมนต์แกไปรู้จักกันตอนไหน" ฉันยอมรับนะว่าอยากเล่าให้พวกแกฟัง แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากยุ่งกับเขาแล้ว แต่ถ้าฉันเล่าให้พวกมันฟังมันอาจจะมีวิธีแนะนำการตัดใจจากพี่เซนส์ก็ได้มั้ง

    "ก็ได้ๆฉันจะเล่า แต่!!!พวกแกห้ามบอกใคร ถ้าบอกตัดเพื่อน" นี้คือสิ่งที่ฉันมักจะพูดกับพวกมันเสมอเวลามีความลับต่อกัน ชอบเอาความเป็นเพื่อนมาเป็นหลักประกันกับความลับ ฉันเลยตัดสินใจเล่าให้พวกนั้นฟังเรื่องทั้งหมด เพราะเวลาเข้าเรียนเหลืออีก1ชั่วโมง เพราะวันนี้ฉันมาเช้ากว่าปกติ พูดง่ายๆคือฉันนอนไม่หลับทั้งคืนนั้นเอง

    "เจ็บจริงว่ะแก ทำไมเรื่องแบบนี้ไม่เล่าให้พวกฉันฟังตั้งแต่วันเปิดเทอมวันแรก มันน่านัก" พอยัยสามคนได้ฟังเรื่องทั้งหมดก็โวยวายใส่หาว่าพวกมันไม่สำคัญบ้าง ฉันไม่ไว้ใจบ้าง ก็ฉันไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ ฉันอยากพาพี่เขามาแนะนำกับพวกแกแทบตาย แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่มานั่งเล่าเรื่อราวในอดีตของฉันกับเขาให้ฟัง

    "งั้นแสดงว่าที่ผ่านมา ที่มีคนพยายามมาจีบแกแล้วแกไม่เอาก็เพราะว่ารอพี่เขาอย่างนั้นหรอ" เห็นฉันเคยอ้วนมาก่อนแต่ฉันก็มาคนเข้ามาจีบพอสมควรนะและที่ฉันผอมได้ทุกวันนี้ก็เพราะเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันมันเกี่ยวข้องกับเขาคนเดียว

    "ก็พี่เขาสัญญากับฉันไว้ ฉันก็ต้องรอให้เขามาทำตามคำสัญญาสิ" แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่ามันคงจะไม่มีวันนั้นอีกต่อไปแล้ว

    "ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะตัดใจจากเขาและจะเปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาเผื่อฉันจะลืมเขาง่ายลง" มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ไม่ใช่เพื่อเขาแต่เพื่อตัวฉันตั้งหาก

    "พวกฉันจะช่วยแกเอง มีเรื่องอะไรแกต้องสัญญานะว่าจะเล่าให้พวกฉันฟัง พวกฉันเป็นห่วงแกมากนะ" เพื่อนฉันทั้ง3คนร้องไห้ เท่าที่รู้จักกันมาพวกมันไม่ค่อยร้องไห้เลยนะนอกจากจะเรื่องที่เศร้าจริงๆ แต่เรื่องของฉันมันอาจจะเศร้ามาจนทำให้พวกมันร้องไห้ได้มั้ง

    "ฉันสัญญา ฉันรักพวกแกมากนะ" ขอบคุณที่ฉันยังมีเพื่อนที่ดีๆอยู่ข้างกาย ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ฉันได้พบกับพวกมัน


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×