[SF] Bullydabastard × Luda #Bulluda #คว่ำเรือ

ข้อมูลเบื้องต้น

[ShortFic] Bullydabastard x Luda #Bullyda #คว่ำเรือ

    "ซูรินอ่า เมื่อไหร่จะกลับ?" มือหนาของบยองโฮเขย่าลำแขนของคนพี่ราวกับเด็กน้อย(แต่หน้าไม่ให้) เด็กยักษ์พยามทำสีหน้าเว้าวอนที่สุดแล้วเเต่ก็ไม่เป็นผลเพราะดูเหมือยังไงอีซูรินก็คงไม่หันหน้ามาสนใจเขา แต่กลับหันไปคุยกับเพื่อนๆที่กำลังคุยจ้อสังสรรค์กันอยู่ มันน่าน้อยใจไหมล่ะ?

"เฮ้ยบยองโฮ" เจ้าของชื่อได้ยินดังนั้นจึงรีบเงยหน้าขึ้นมาหาผู้เรียกอย่างเร็วไวราวกับสุนัขเเสนรู้

"จะกลับแล้วใช่ไหม?"

"ไปซื้อน้ำส้มให้หน่อยดิ" คนพี่พูดเสร็จพร้อมกับยื่นธนบัตรให้ผมจำนวนหนึ่งก่อนจะหันกลับไป อะไรวะ?

"ตอบไม่ตรงคำถามว่ะ" มือหนายักษ์กำหมัดหลวมก่อนจะต่อยไปที่หลังของอีกคนเบาๆ แต่ทว่าคนตัวเล็กดันแทบจะหน้าพุ่งไปกลางวง เขาทำแรงไปเหรอ ปกติก็ซ้อมมวยแต่แบบนี้ต่อยเบาๆเองนะ:/ ตายแล้ว

"กูบอกให้มึงไปซื้อ ถ้าไม่ก็เอาเงินมาเดี๋ยวกูไปเอง" คนตัวเล็กหันมามองค้อนเด็กยักษ์หนึ่งทีก่อนจะเอื้อมมือเล็กมาแกะเอาเงินไปจากมือบยองโฮ แต่ก็นะไม่ตอบก็ไม่ให้หรอกครับ บยองโฮยืดอกอย่างเต็มความสูงก่อนจะชูเเขนข้างที่ถือเงินไว้แล้วก้มหน้ามองอีกฝ่าย คิ้วหนาขยับขึ้นลงจึ้กๆเป็นเชิงท้าอีกฝ่าย

"เดี๋ยวไปเองรอแปป" ว่าแล้วก็เดินดุ่มๆไปซื้อน้ำให้อีกฝ่าย แต่อย่างบยองโฮคงไม่ไปซื้อให้ง่ายๆหรอกมีแผนเต็มหัวเลยอ่ะ :3

.

.

.

.

.

    เด็กยักษ์เดินมาพร้อมน้ำส้มขนาดแก้วไซส์ L เขากระตุกยิ้มในใจก่อนจะ..

พลั่ก!

"ย๊า..น้ำหก" ใบหน้านิ่งเรียบรอบยิ้มในใจกับแผน(บ้าบอ) ของตนเอง ตอนนี้บนแผ่นหลังเล็กๆของซูรินเต็มไปด้วยน้ำส้ม ทุกคนให้วงสนทนาหันมาหัวเราะกัน ทำให้คนที่โดนสาดน้ำตอนนี้เกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมา

"พวกมึงเงียบก่อนดิ" สุดน้ำเสียงจริงจังของคนตัวเล็กพูดขึ้นทุกคนต่างก็เงียบราวกับว่าถูกดุ

"เนี่ย ซูรินเสื้อเปียกแล้วกลับไปเปลี่ยนที่บ้านเถอะเดี๋ยวเหนีย-..ว" 

"กูพี่มึงป้ะ?" บยองโฮชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้นเขารู้ว่าจะต้องถูกดุเรื่องไม่ยอมเรียกอีกฝ่ายว่าฮยอง คิดได้แบบนั้นจึงทำหน้าระรื่นต่อ

"จะไปไหนก็ไป" จบคำพูดใบหน้าเรียบนิ่งของบยองโฮเปลี่ยนสีหน้าทันที ก่อนจะตัดสินใจเดินหันหลังออกไปโดยไม่พูดอะไร

"เห้ย ซูรินนั้นน้องมึงนะเว้ย"

"พูดแรงไปป้ะว่ะ?"

บุคคลในวงสนทนาต่างก็พูดขึ้นเสียงดังคราวนี้อีซูรินเงียบเเละตีสีหน้าจริงจัง ทำให้บรรยากาศอึ้มครึมอีกครั้ง ทุกคนจึงหยุดพูดไป

---

Bully_Da_Bastard : ฮยองวันนี้โรงเรียนมาร์ลีมีงานใช่ป่ะ?

Youngboppang : อ่าห้ะ

                              ทำม้ะ?

Bully_Da_Bastard : แล้วได้ไปป้ะ

Youngboppang : เออดิ ทำไมจะมาอ่อ?

Bully_Da_Bastard : เจอกัน

Youngboppang : เห้ยเดี๋ยว

                               อย่ามาเล้ย

                               ไอสั-

                               อ่านดิแม่ง

--

   คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยเนื่องจากรู้สึกอึดอัด มือหนาประสานกันหลวมๆวางไว้บนโต๊ะ ตอนนี้เขาไม่ๆด้อยู่ที่โรงเรียนของมาร์ค ความจริงก็ไปมาแล้วแต่ฮงวอนฮยองไปช่วยมาร์คเก็บของหลังจากแสดงเสร็จอยู่ และชวนเขาไปกินเนื้ออย่างกันกับเพื่อนอีก โดยให้ออกมารอที่ร้านก่อนเดี๋ยวพอเก็บของเสร็จจะตามออกมาแบบนั้น

"ยุนบยองโฮ..ใช่ไหมคะ?" บยองโฮหันหน้าไปหาเสียงเรียก เขาตกใจนิดๆคนที่เรียกชื่อเขาอยู่เป็นสาวน้อยน่ารัก ยังไม่พอเธอยังเป็นคนที่ค่อนข้างจะป๊อปปูล่าอีก  เขาพยักหน้าให้เธอเล็กน้อยก่อนจะมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย

"ฮงวอนนัดฉันมา ขอนั้งข้างๆได้ไหมคะ?" ยุนบยองโฮเลิกคิ้วนิดหน่อย เขาคิดว่ามันจะดูไม่ดีกับเธอนะ ถ้าเกิดคนอื่นมาเห็น แต่ก็ช่างเถอะพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว

"Bully da bastard สินะคะ555" ผมชะงักเล็กน้อยที่อยู่ดีๆเธอก็พูดเสตจเนมผมออกมา ไม่ใช่ว่าไม่มีใครรู้จัก ผมน่ะเก่งที่สุดในเกาหลีเเล้ว แต่อยู่ดีๆก็พูดออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้มันก็น่าตกใจ

"หืม?"

"ฉันชอบแร็ปมากเลยล่ะคะ เคยติมตามผลงานของ xids อยู่ไม่คิดว่าจะได้มากินเนื้ออย่างกับสมาชิกตั้งสองคนเเหนะ" ตาคู่กลมสวยหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อเธอยิ้มนั้นแหละนะ น่ารักมากจริงๆ ทำให้นึกถึงพี่ซูรินตอนอารมณ์ดี จะว่าไปแล้วพูดถึงพี่ซูริน ถ้ารู้ว่าผมอยู่กับสาวๆแบบนี้จะตามมาง้อไหมนะ เห็นไปไลค์บ่อยหนิ:/

"ครับขอบคุณมาก ว่าแต่คุณจีฮโย"

"ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ จีฮโยเฉยๆก็ได้"

"ถ่ายรูปกันไหมครับ?"

"คะ?"

"รบกวนเป็นเครื่องจีฮโยแล้วกันนะครับ"

"อ่ารู้จักด้วยเขินจัง55 มาค่ะถ่ายรูปกัน" มือเรียวรีบคว้านหามือถือที่อยู่ในกระเป๋าก่อนจะหยิบขึ้นมา

แชะ! แชะ!

--

   ร่างสูงก้าวเท้าเขาห้องอย่างแผ่วเบาประหนึ่งกลัวว่าคนตัวเล็กที่หลับอยู่จะสะดุ้งตื่นขึ้นมาตะโกนด่า เขาแต่พอคิดได้เมื่อเช้าเขารีบออกมาก่อน กุญแจห้องก็ไม่ได้ให้ซูรินไว้ คงไปนอนที่ห้องไอ่เจ้ากอนอาแล้วละมั้ง คิดได้แบบนั้นเด็กยักษ์ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือก็เขี่ยจอโทรศัพท์ ปลายนิ้วเท้ายาวก็หนีบเอาถุงเท้าดึงออกแล้วสะบัดไปไว้ด้านข้างห้องอย่างไร้เยื้อใย(?) ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มของตนเอง ใบหน้าของคว่ำลงกับหมอนใบใหญ่ที่ก่อนหน้านี้มีคนตัวเล็กเคยนอนอยู่

ครืด ครืด..

  มือหนาพลิกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพราะคิดว่าซูรินคงจะทาคกมาหา แต่กลับเป็นแม่สาวสวยเมื่อก่อนหน้าที่ไปกินข้าวด้วยกันส่งมาหาแทน นิ้วเรียวปัดหน้าจอปลดล็อคก่อนจะเข้าไปดูข้อความพบว่าเป็นรูปถ่ายเมื่อเช้าที่เขาบอกให้เธอส่งมา อ่า..ดีล่ะ!

Instragram > Select Photo > "Caption" > Post!

  เสร็จละ ที่เหลือรอบางคนมาเม้นแซว นี่เปล่าลงรูปประชดนะครับ

ครืด.. ครืด..

มาล่ะ:3

j032h ได้แสดงความคิดเห็น : แบบนี้คนอื่นจะไม่ว่าอะไรเหรอ?

มันก็มีคนนึ่งอ่ะ แน่ๆชัวร์

ครืด.. ครืด..

Oodiin_ ได้แสดงความคิดเห็น : เข้ เด็กใหม่หรา

เผลอๆหนูเด็กกว่าเขาอีกค่า..

ครืด.. ครืด..

Comethruluda ได้ถูกใจรูปภาพของคุณ

เดี๋ยวก็เม้นอ่ะ.. จริงๆนะ..

เม้นดิ.. เห้ยจะยี่สิบนาทีแล้ว..

Instragram > Select Photo > Caption > Post

ㅋㅋㅋㅋ ดูสิจะมาไลค์ไหม

  --

5 : 00 AM

  ยอมรับว่าตอนนี้ผมยอมแพ้แล้วจริงๆ ใจคอซูรินจะไม่มาง้อผมจริงๆเหรอ? ผมทำไรผิดอะ แค่อยากกลับบ้านแล้วเท่านั้นเอง ใจคอจะเอาแบบนี้ใช่ไหมอ่ะ? เออลบรูปไปแล้วด้วยทั้งๆที่ยังไปตามไลค์คนอื่นแท้ๆ ยังไงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องผมคิดแบบนั้น

  ด้วยความอดทนอันน้อยนิดผมรีบหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียงมาก่อนจะโทรหากอนอา เพราะคิดว่าซูรินต้องไปนอนที่นั้นแน่ๆ

/"ฮัลโล"

  "ซูรินอยู่ป้ะ"

/"ห้ะ?"

  "ซูรินอ่ะ ซูริน"

/"เอ้า ก็ไม่ได้อยู่กับมึงไง๊?"

ตู้ด. ตู้ด..ตู้ด ..สินสุดการสนทนา

เวรเอ้ย..

แล้วแม่งอยู่กับใครว่ะ?

ตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงแล้วผมออกมาจากห้องประมาณหกโมงครึ่งได้ คาทกหาคนในกลุ่มแล้วก็บอกว่าซูรินไม่อยู่ตอนนี้ยอมรับว่าผมค่อนข้างจะเริ่มหงุดหงิดและเริ่มออกมาตามหาแล้ว เรื่องแค่นี้จำเป็นต้องหายไปไหมวะ รู้ว่ารำคาญผมนะแต่ปกติพี่ก็ไม่ได้ทำแบบนี้โทรหาก็ไม่รับแม่ง

Kakao!

เสียงจากแอพแชทดังขึ้น ผมรีบกดเข้าไปดูเพราะคิดว่าตอนนี้ซูรินคงจะกลับมาแล้ว

Youngb : มึงดูไอจีพี่ซูรินยังอ่ะเข้าไปดูดิ

                ร้านตีนไก่ที่กูไปเป็นพรีเซนเตอร์ ㅋㅋㅋㅋ

                ส่งรูปภาพ

เออได้ล่ะ จะโคตรคนจริงก็วันนี้แหละวะ

--

"ตีนไก่อร่อยมากป้ะ" เด็กยักษ์เริ่มทักทายอีกฝ่ายอย่างกวนประสาทก่อนจะเดินตามหลังคนตัวเล็กที่กำลังเดินออกจากร้านตีนไก่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"แล้วเนื้ออย่างนี่อร่อยมากป่ะ" แหน่ะ ที่แท้ก็เห็นเอ้าะ:3 

คนตัวเล็กพูดพลางส่ายหัวเล็กน้อยแล้วไล่สายตาไปยังข้างถนน ไม่แม้แต่จะหันไปหาคนด้านหลัง

"ก็ไม่อะ แต่ได้ทาคกสาวแถวนั้นมาก็แฮปอยู่แหละ" ได้ยินแบบนั้นคนตัวเล็กไม่ตอบอะไรแถมยังรีบเร่งฝีเท้าอีก เด็กยักษ์เริ่มไม่พอใจกับการกระทำแบบนั้นด้วยขาที่ยาวกว่าเขารีบพุ่งเขาไปประชิดตัวอีกคนจากด้านหน้า ซูรินตกใจเล็กน้อยก่อนจะถอยห่างออกมา

"โกรธไรว่ะ ผมนี่ควรจะโกรธมากกว่าป้ะ" 

"..." 

คนตัวเล็กทำสีหน้ายียวนพร้อมขยับปากขมุบขมิบเล็กน้อยก่อนจะหันมาถอนหายใจใส่เด็กยักษ์และตีสีหน้าเรียบนิ่งดังเดิม 

"เรื่องจีฮโยเหรอ ชอบเขาเหรอ?" ซูรินชะงักเล็กน้อยแววตาที่นิ่งเฉยในตอนแรกไหววูบขึ้นมา บยองโฮจึงรัวคำพูดเข้าไปอีก

"ชอบก็บอกดิวะ จะรู้ไหมขอโทษ.. จะจีบก็ได้ ผมมันแย่เอง แต่เมื่อกี้ที่พูดไปไม่นึกว่าจะจริงขอโทษ แต่ว่าผม.."

เด็กยักษ์หยุดพูดไปก่อนจะโน้มตัวลงมาเอาคางเกยไว้กับหัวคนตัวเล็ก แขนแกร่งกอดอีกคนไว้หลวมๆ ใบหน้าเรียวค่อยๆเลื่อนลงมาข้างหูคนในอ้อมกอด ก่อนจะกระซิบต่อว่า "ผมหวงพี่นะ.." 

"ฮรึก..อื้อ" นั้นไม่ใช้เสียงของบยองโฮแต่ทว่าเป็นเสียงของคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่กำลังร้องไห้ มือทั้งสองของอีกฝ่ายก็กำเเขนเสื้อเขาไว้แน่น

"ร้องไห้ทำไม?"

"กูก็นึกว่ามึงกับคนในรูป..มีอะไรมากกว่านั้น ฮึก" ผมมองอีกคนที่กำลังคลายมือเล็กจากแขนเสื้อผมไปกุมหน้าตัวเองราวกับกำลังกลั้นอารมณ์

"เปล่าไม่มี หายไปเพราะเรื่องนี่เหรอ"

"เออ!"

"ทำไม?"

"ก็มึงโตแล้วป่ะ จะมีแฟนก็ได้เผลอๆมึงพาเขามาที่ห้อง ถ้ากูไปก็แกะกะมึง" คนตัวเล็กขมวดคิ้วแถมยังเงยหน้ามาขึ้นมามองเด็กยักษ์อย่างเกรี้ยวกราดทั้งที่ตาคู่เล็กนั้นคลอไปด้วยน้ำตา เอาจริงๆน่ารัก..

"แล้วก่อนหน้านั้น.. ที่เหวี่ยง"

"เหวี่ยงพ่อมึง ทำไมใช้ศัพท์ผู้หญิงกับกูจังวะ" ซูรินยิ่งมองค้อนไปใหญ่แต่รอบนี้เขารู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยเพราะเหมือนซูรินคนเดิมจะกลับมาแล้ว

"เอออยากรู้เร็ว"

"กูพี่มึง เรียกดีๆ" 

"พี่ซูรินอ่า..บอกผมทีนะครับ"

"เออว่าง่ายดี ก็ตอนนั้นมึงโพสต์หาเพื่อนไม่ใช่เหรอว่ะบอกว่าเด็กโรงเรียนเพื่อนมึงแจ่มนักนี่ วันนี้เสือกมีงานกูก็นึกว่ามึงจะไปทิ้งกูอยู่คนเกียวกูเลยออกมาข้างนอก มึงก็เสือกตามมาแถมมาวอแวให้กูพากลับ ถ้ากูกลับมึงก็ไป ไอสัส" คำพูดยาวเหยียดนี้ก็ฟังดูมีเหตุผลเหมือนกันนี่ สรุปคือหมดนี้ผมผิด?

"ไม่เคยบอกว่าจะไปซักหน่อยความจริงแค่อยากอยู่กับซูรินสองคนต่างหาก"

"ห้ะ? สองคนไรมึงขนลุก" คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีนิดหน่อยก่อนต่อยเข้าที่แขนของเด็กยักษ์  ปากบอกว่าขนลุกทั้งๆที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นมะเขือเทศ ซึนเดเร้ะ;/

"กลับกัน เดี๋ยวไปต้มรามยอนให้"

"กูเพิ่งแดกตีนไก่เสร็จ"

"กันตั้ม..ต่อกัน เป็นการไถ่โทษที่พี่ตวาดผม" อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบอะไรมือหนาของคนตัวสูงก็คว้ามาที่มืออีกคน บยองโฮมองหน้าเหวอของซูรินก่อนจะยิ้มให้เล็กน้อย รอยยิ้มที่จริงใจของบยองโฮน้อยคนที่จะเห็น แต่ซูรินก็ได้เห็น เขาไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีหรือเปล่าที่มีบยองโฮเป็นของตัวเองแบบนี้ อ่า..ไม่สิไม่น่าจะเป็น แต่เดี๋ยวก็เป็นเขาเชื่อแบบนั้น.. นั้นแหละอันที่จริงเขาทั้งสองคนต่างก็ชอบความรู้สึกนี้ไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร ก็แค่ต่างฝ่ายต่างมีกันและกัน มีซูรินต่อยตามไลค์รูปสาว มีบยองโฮตามวอแวแบบนี่ นั้นคงจะเป็นสิ่งที่เขามีความสุขก็พอแล้วล่ะ ♡

- END -

คริ คริ เนื่องจากเรื่อล่มในหนองกัปตันคว่ำเรือ แต่ว่าเเม่คนสวยของพริ๊ออกมาพูดแล้วว่าไม่มีอะไรทุกคนสบายใจเฮ้! อันที่จริงแต่งมาสนองตัวเองค่ะ ㅋㅋㅋ ขอบคุณทุกคนที่หลงมาดูจริงๆ ;-; ตามทวิตได้นะคะ ..มาหวีดผู้ชา-- /โดนแม่โบก >> tw : @yehet1211