คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6
ตอนที่ 6
แม้วันนี้จะเป็นวันหยุด แต่อคินก็เลือกที่จะตื่นเช้า ที่ตื่นเช้าไม่ใช่เพราะว่าเขาขยัน ไม่ได้มีเป้าหมายต้องตื่นมาวิ่งเพื่อสุขภาพ
แต่เหตุผลในการตื่นเช้าของเขาก็เพราะร่างเล็ก ๆ ที่นอนอยู่ด้วยกันทุกคืน แน่นอนว่าเรื่องอาหารการกินเป็นสิ่งสำคัญ ตั้งแต่อันดาอยู่ในร่างหนุ่มน้อยอคินก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเป็นยัยเหมียวอันดา
ในเมื่อเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบมนุษย์ เพราะฉะนั้นก็ต้องรับประทานอาหารแบบมนุษย์ และหน้าที่หาอาหารแบบมนุษย์ก็ตกอยู่ที่อคิน
เขาเคยคิดจะสอนอันดาให้ลองทำอาหารเอง อยากสอนวิธีการใช้เตาไฟฟ้าและอุปกรณ์ต่าง ๆ ภายในบ้าน แต่เขาคิดว่าบางอย่างยังอันตรายเกินไป ที่พอจะสอนได้คือการใช้เครื่องกรองน้ำ หม้อหุงข้าว และเครื่องซักผ้า
วันนี้เขาตั้งใจจะทำข้าวต้มเป็นมื้อเช้า อคินจัดการต้มข้าวสวยให้แตกเม็ดก่อนเป็นอันดับแรก ระหว่างนั้นอคินก็ปรุงรสชาติหมูสับให้ได้ที่ สูตรของเขาจะไม่มีการหมักหมูใด ๆ ทั้งสิ้นเพราะเขาขี้เกียจรอ
หลังจากนั้นก็ปั้นหมูสับให้พอดีคำ ใส่ลงไปในหม้อที่กำลังเดือด พอเริ่มได้ที่อคินก็ช้อนฟองออกช้า ๆ เพื่อให้ข้าวต้มไม่ขุ่น แต่ไม่ทันที่เขาจะทำอะไรต่อ สัมผัสแผ่วเบาปะทะเข้าที่แผ่นหลัง มันแผ่วเบาจนเขาต้องเอี้ยวตัวหันไปมอง
อันดาที่ตื่นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาหาเขาในครัว ร่างเล็กเดินเข้ามาแล้วยืนอยู่ด้านหลังเขา ใช้หัวทุย ๆ ดันหลังเขาเอาไว้ ยื่นนิ่งอยู่แบบนั้น ซึ่งอคินเดาว่าอันดาน่าจะยืนหลับ
"แปรงฟันหรือยัง" อคินถามไปด้วยพลางช้อนฟองออกจากหม้อข้าวต้มไปด้วย
อันดาไม่ได้ตอบด้วยเสียง แต่เด็กน้อยเคลื่อนไหวดุ๊กดิ๊กตอบอยู่ที่แผ่นหลังของเขา ซึ่งอคินไม่แน่ใจว่าอันดาพยักหน้าหรือส่ายหัว เขาเลยเปลี่ยนจากประโยคคำถามเป็นประโยคคำสั่ง
"ไปแปรงฟัน" เขาบอกแค่นั้นอันดาก็ครางฮืมในลำคอ
เด็กน้อยเดินงัวเงียกลับเข้าไปในห้องนอน ลงมือแปรงฟันแบบที่อคินเคยสอน จากนั้นก็บ้วนปาก แล้ววางแปรงสีฟันตนเองไว้ข้าง ๆ แปรงสีฟันของอคิน
พอข้าวต้มได้ที่อคินก็ยกลงจากเตา เขาตักแบ่งใส่ถ้วยให้ตนเองและอันดาคนละถ้วย และถือออกไปเตรียมรออันดาออกมากิน แต่พอก้าวขาออกไปอคินกลับชะงัก เขารีบวางถ้วยข้าวต้มลงแล้วปรี่เข้าไปหาอันดา
"ทำอะไรน่ะ!" อคินถามด้วยความตกใจ
ภาพที่เห็นคืออันดานั่งยอง ๆ คร่อมอยู่บนกระบะทราย น้ำสีเหลืองใสไหลลงในทรายแมวจนจับตัวกันเป็นก้อน คนตัวเล็กเงยหน้ามองเขา แล้วยิ้ม
"อันดาฉี่ครับ"
อคินอยากเอาหัวโขกกำแพง ก็ว่าแล้วเชียวทำไมพักนี้ทรายแมวเขาถึงหมดเร็ว ปกติเจ้าอินดี้ไม่ได้ขับถ่ายบ่อยขนาดนี้ ปริมาณของเสียของคนและแมวมันต่างกัน อคินยกมือกุมขมับ ยืนดูอันดาทำธุระจนเสร็จนั่นล่ะ เขาถึงจะเริ่มทำความเข้าใจกับอันดาใหม่
"อันดา.." อคินเรียกอีกฝ่ายเสียงนุ่ม เขาจะพยายามใจเย็นให้ได้มากที่สุดก็แล้วกัน "นายเป็นคนแล้วนะ จะฉี่ใส่กระบะทรายไม่ได้"
"แล้วอันดาต้องฉี่ใส่อะไรเหรอ"
อคินจับมืออันดาแล้วพาเข้าไปในห้องน้ำ เขาเริ่มสาธิตวิธีการใช้ชักโครกให้กับอันดา
"ถ้าฉี่นายต้องยืนแบบนี้ ฉี่ให้ลงตรงนี้ ห้ามให้เลอะไปที่อื่น" อคินจับอันดายืนหันหน้าเข้าชักโครก
"อคินทำให้ดูหน่อย"
"ไม่! ไม่ได้..ฉันยังไม่ปวด"
อคินรีบปฏิเสธทันควัน ไม่ดีแน่ถ้าเขาทำให้อันดาดูละเอียดขนาดนั้น แม้อันดาจะเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่เขาไม่บ้ามายืนควักอคินน้อยให้อันดาเห็นต่อหน้าต่อตาอย่างแน่นอน
"แต่ถ้านายจะอึ นายต้องนั่งลงแบบนี้" อคินดันตัวอันดาให้นั่งลง อันดาพยักหน้าแล้วฟังอคินพูดต่อ
"ตอนอึนายต้องใช้อันนี้ทำความสะอาด กดตรงนี้แล้วมันจะมีน้ำออกมา พอสะอาดแล้วนายก็มากดตรงนี้ นี่คือขั้นตอนสุดท้าย หลังจากนั้นนายก็ออกจากห้องน้ำได้"
อันดาพยักหน้าเข้าใจ อคินพูดแป๊บเดียวอันดาก็เข้าใจหมดทุกอย่าง พอสอนวิธีการใช้ห้องน้ำเสร็จก็พากันออกมานั่งกินมื้อเช้า
วันนี้อคินเลือกที่จะใช้โต๊ะกินข้าวมากกว่าไปนั่งกินที่โซฟา มันเป็นโต๊ะกินข้าวเล็ก ๆ สำหรับสามที่นั่ง นาน ๆ ทีเขาถึงจะมานั่งที่โต๊ะแบบนี้
"ระวังร้อน" อคินเตือนทันทีที่อันดาเริ่มจับช้อน คนตัวเล็กยิ้มให้แล้วเป่าไล่ความร้อนลงบนช้อนของตนเองแบบที่เคยทำ
"อร่อย" ยังไม่ทันจะกลืนดีก็โพล่งว่าอร่อย อคินส่ายหัว แบ่งหมูสับจากชามตนเองไปให้อันดาเพิ่ม
"กินเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะ ฉันจะพาไปซื้อของ"
"ไปข้างนอกเหรอ" อันดาถามด้วยความตื่นเต้น
จำได้ว่าล่าสุดที่ออกไปข้างนอกกับอคินก็ได้ไอศกรีมมาตั้งห้าแท่ง แต่ละแท่งมีแต่สีสวย ๆ อร่อยจนอันดากินแค่สองวันก็หมดแล้ว
"อืม จะพาไปซื้อเสื้อผ้า"
"ซื้อไอศกรีมด้วยได้ไหม" อันดาตาเป็นประกาย ถามอย่างมีความหวัง อคินยักไหล่ ตีหน้ามึนใส่คนตัวเล็ก
"ถ้าไม่ดื้อฉันจะซื้อให้"
"อันดาไม่ดื้อแน่นอน!"
"อันดาอย่าวิ่ง!"
เป็นรอบที่สองของวันแล้วที่อคินอยากเอาหัวโขกกำแพง
วินาทีแรกที่เขาพาคนตัวเล็กเข้ามาในห้างสรรพสินค้า ก็ดูจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่พอเขาพาเด็กดื้อเดินมาถึงตรงโซนตุ๊กตา อันดาวิ่งเร็วราวกับติดเทอร์โบเข้าไปหาเหล่าตุ๊กตาพวกนั้น
อคินวิ่งไล่จับคนตัวเล็กแทบไม่ทัน ที่พามาโซนนี้ไม่ใช่ว่าเขาจะพาอันดามาวิ่งเล่น แต่จะพามาซื้อตุ๊กตาสักตัวเอาไว้ให้อันดานอนกอด
เหนื่อย
เขาอายุสามสิบสองแล้วนะ มาวิ่งไล่จับเด็กที่ดูท่าน่าจะอายุห่างกับเขาเป็นรอบแบบนี้ไม่ไหวหรอก
"ดื้อจริง ๆ เลย" อคินจิ๊ปาก รีบวิ่งเข้าไปหาอันดาที่เขย่งตัวตบแปะ ๆ ไปที่ตุ๊กตาเป็ดน้อย
"เจ้าพวกนี้มาจากไหนเหรออคิน" ถามไปด้วยแล้วก็เดินทักทายเหล่าตุ๊กตาไปด้วย อคินเดินตามหลังมาติด ๆ แล้วตอบคำถามเด็กช่างสงสัย
"มาจากโรงงาน เจ้าพวกนี้เรียกว่าตุ๊กตา"
"โรงงานคือที่ไหน" อันดาถามต่อ อคินกำมือแน่น อยากจะนั่งลงกับพื้นแล้วทุบ ๆ ระบายอารมณ์
ใจเย็น อคิน เด็กมันไม่รู้
"โรงงานมีหลายที่ มีทั้งคนและเครื่องจักร เป็นที่สำหรับผลิตสินค้า แต่ละโรงงานจะผลิตสินค้าแตกต่างกันออกไป เช่น โต๊ะ เก้าอี้ ของใช้อื่น ๆ แล้วก็ตุ๊กตาพวกนี้"
"อ๋อ.."
"อยากได้ไหม" อคินรีบถามตัดบท ขืนเว้นช่องไฟไว้นานกว่านี้อันดาต้องถามเขาเสียจนมุมแน่
"อื้อ!..อยากได้" เด็กน้อยรีบพยักหน้า "อันดาเอากลับไปได้เหรอ"
อันดาถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ริมฝีปากเล็กยกยิ้มจนตาหยี
"ชอบตัวไหนก็ไปหยิบมา"
"อคินช่วยอันดาหยิบหน่อย อันดาอยากได้หมดเลย"
"ไม่ได้" อคินปราม เขารีบดึงแขนอันดาเอาไว้ ก่อนที่เด็กดื้อจะพุ่งตัวเข้าไปดึงตุ๊กตา "เอากลับไปได้แค่ตัวเดียว"
อันดาทำปากยื่น ตุ๊กตามีออกตั้งเยอะแต่อคินให้เลือกได้แค่ตัวเดียว ใจร้าย อันดาชอบตั้งหลายตัวนะ แล้วดูเจ้าตุ๊กตาพวกนี้สิ น่ารักจะตาย ใครจะไปเลือกได้
"เอากลับหมดเลยไม่ได้เหรอ" อันดาเริ่มอ้อน แต่ครั้งนี้อคินไม่ยอมแน่
"ถ้าเอากลับหมดเลยจะเอาไปไว้ที่ไหน บ้านฉันไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นนะ"
อันดาคิดตามที่อคินพูด ก็จริงของอคินนั่นแหละ บ้านอคินไม่ได้ใหญ่เท่าศาลาวัดที่อันดาเคยอยู่ ถ้าเอากลับหมดนี่ก็คงล้นออกมานอกประตูเลยมั้ง
พอนึกถึงความเป็นจริงอันดาเลยก้มหน้ายอมรับ ร่างเล็กพยักหน้าหงึก ๆ ทำข้อตกลงว่าจะเอากลับไปแค่ตัวเดียว
อันดากวาดตามองตุ๊กตานับร้อยตัว มีทั้งตัวที่อยู่ตรงหน้า และตัวที่อยู่สูงจนเอื้อมไม่ถึง แต่ละตัวน่ารักทั้งนั้น นี่แหละปัญหา
อันดาเลือกไม่ได้
"อคิน..เอาตัวไหนกลับไปดี" อันดาขอความเห็นจากอคิน
"อยากได้ตัวไหนก็เลือกเอาสิ"
"อยากได้หมดเลย"
"อันดา..เลือกได้ตัวเดียว"
อคินทำเสียงเข้ม อันดากัดปากตัวเองแน่น ก็บอกเองว่าอยากได้ตัวไหนก็เลือกเอา อันดาอยากได้หมดเลยนี่นา อยากเลือกทั้งหมดเลย อันดาผิดตรงไหน
"อคินเลือกให้หน่อย" อันดาก้าวขาเข้าไปหาอคิน เขย่าแขนเขา พร้อมกับชี้ไม้ชี้มือไปที่เหล่าตุ๊กตา
"เลือกเอง" อคินกอดอก ตีหน้าขรึมใส่
"อคินเลือกให้หน่อยนะ อคิน..เลือกให้อันดาหน่อย"
"..."
"อคิน.."
"อือ ๆ ๆ รู้แล้ว ปล่อยสิเดี๋ยวเลือกให้"
พอโดนเด็กน้อยตื๊อเข้าหน่อยอคินก็ใจอ่อน เขาดึงมืออันดาออกจากแขนเขา ก่อนจะมองไปรอบ ๆ เพื่อเลือกตุ๊กตามาหนึ่งตัว
สายตาไปสะดุดกับตุ๊กตาสีชมตัวหนึ่ง มันน่ารักเหมาะกับอันดาดี พอเข้าไปหยิบถึงได้เห็นว่าเป็นตุ๊กตาลูกพีช ตัวเล็ก ๆ อันดาน่าจะกอดได้พอดี อคินยัดมันใส่มืออันดา เด็กน้อยดีใจแล้วเอามากอดแนบอก
"ขอบคุณนะ" อันดายิ้มหวาน จุ๊บลงบนเจ้าตุ๊กตาลูกพีชหนึ่งที
อคินส่ายหน้าแล้วเดินนำไปโซนอื่น ลำดับต่อไปคือซื้อของใช้บางอย่างให้กับอันดา เขาเลือกเสื้อผ้าให้อันดาเจ็ดชุด ไหน ๆ ก็ซื้อแล้วเลยซื้อให้ครบเจ็ดวันไปเลย ส่วนชุดนอนซื้อมาแค่สามชุด มีแต่ชุดนอนลายสัตว์แบบที่คนใส่เลือกเอง
มีกางเกงชั้นใน มีถุงเท้าเผื่อไว้ต้องใส่ออกไปนอกบ้าน และก็รองเท้าแตะกับรองเท้าผ้าใบอย่างละคู่ จากนั้นก็พาอันดาเดินไปยังโซนอาหาร ซื้อผักและพวกอาหารว่างติดมาด้วย มีทั้งไก่นักเก็ต เฟรนช์ฟรายส์ ไส้กรอก ปูอัด รวมไปถึงขนมสำหรับแมวที่เป็นของเจ้าอินดี้
อคินพาอันดาเดินดูนั่นดูนี่อีกนิดหน่อย และตลอดการเดินห้างสรรพสินค้าของเขาทั้งสอง ก็ไม่ต่างอะไรจากหลายวันก่อนที่ไปเดินซูเปอร์มาร์เก็ต
อันดาจับมืออคินเอาไว้แน่น เห็นอะไรสงสัยก็ถามเขาไม่หยุดปาก อันดาตื่นเต้นกับสิ่งรอบตัว แม้อากาศในนี้จะหนาวไปบ้าง แต่มีอคินเดินอยู่ข้าง ๆ อันดาก็อุ่นแล้ว
"อคินเสร็จหรือยัง มาทำอันนี้ให้อันดาหน่อย อันดาอยากนอนแล้ว"
เสียงหวานตะโกนถามดังออกไปถึงในห้องน้ำ อันดานั่งมองชุดเครื่องนอนลายสวย ลายที่เขาเลือกเองกับมือตาไม่กะพริบ
ตอนเลือกซื้อของอยู่ในห้าง มันจะไม่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเลยถ้าอันดาไม่อยากเข้าห้องน้ำ ทางเดินไปห้องน้ำผ่านโซนอุปกรณ์เครื่องใช้เกี่ยวกับห้องนอน
คนตัวเล็กที่ฉี่จะราดก็ยังอุส่าห์ตาดีเหลือบไปเห็น อันดาลืมสิ้นว่าต้องไปเข้าห้องน้ำ เขาลากอคินให้ตรงเข้าไปยังชุดเครื่องนอนลายสวยที่วางเรียงกันเป็นตั้ง ๆ
อันดาชี้นิ้วไปยังชุดเครื่องนอนลายลูกพีชแบบไม่ต้องคิด สีของมันและรูปทรงของมันคล้ายกับตุ๊กตาลูกพีชที่อคินเลือกให้ อันดาอยากได้มัน เขาพยายามถามอคินว่านี่คืออะไร ใช้อย่างไร เอากลับไปด้วยได้ไหม
ถามไถ่กันอยู่นานจนอคินให้รับปากก่อนว่า ถ้าไม่ดื้อแล้วเขาจะซื้อให้ อันดาก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ และสุดท้ายอคินก็ยอมซื้อ แต่มีข้อแม้ว่าอันดาต้องแบกมันกลับเอง
และคนตัวเล็กก็แข็งแรงมากพอที่จะแบกทั้งชุดเครื่องนอน และตุ๊กตาลูกพีชขึ้นมาจนถึงบนห้อง
"จะปูเลยเหรอ มันยังไม่ได้ซักเลยนะ" อคินถามทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำ เขาพันผ้าเช็ดตัวรอบเอว ส่วนท่อนบนเปลือยเปล่า แล้วเดินมายืนประชันหน้ากับอันดา
"ต้องซักด้วยเหรอ ไม่ได้สกปรกซะหน่อย" อันดารีบทรุดตัวลงไปนั่งที่พื้น ดึงถุงซิปที่ห่อผ้านวมและผ้าปูที่นอนออกด้วยความทุลักทุเล
อคินปล่อยให้อันดาวุ่นวายกับชุดเครื่องนอนที่เจ้าตัวชอบใจอยู่แบบนั้น แล้วเขาก็เดินไปแต่งตัว แอบมองอันดาเป็นระยะ เห็นเด็กดื้อรวบผ้านวมเข้ามากอดแล้วมันเขี้ยว
อะไรจะชอบขนาดนั้น ก็แค่ผ้านวมสีชมพูลายลูกพีช
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวฉันจะปูไว้ให้"
"ไม่เอา อันดาจะดูอคินทำด้วย"
"เกะกะเปล่า ๆ น่า ไปอาบน้ำไป"
อันดาส่ายหน้า ลุกขึ้นยืนพร้อมกับดึงผ้าปูที่นอนติดมือมาด้วย อคินจัดการรื้อผ้าปูที่นอนชุดเดิมออก จากนั้นก็จับมุมผ้าปูที่นอนชุดใหม่ให้เข้าที่
มีอันดาคอยช่วยอย่างเก้ ๆ กัง ๆ แม้จะทำไม่เป็นแบบอคิน แต่พออคินใช้ให้จับนั่นจับนี่อันดาก็ทำตามได้เป็นอย่างดี
คนตัวเล็กถูกใช้ให้แบกเครื่องนอนชุดเดิมไปไว้บนเครื่องซักผ้า อันดาไม่อิดออด รีบแบกไปไว้ตามที่อคินบอกทันที ขนไปขนมาอยู่สามรอบ พอกลับเข้ามาในห้องนอนอีกทีเตียงทั้งหลังก็พร้อมนอนแล้ว
อันดาคลี่ยิ้มจนปากตึง เด็กน้อยชอบใจกับผ้าปูที่นอนลายนี้ มันน่ารักเหมือนตุ๊กตาที่อคินเลือกให้ แถมนุ่มนิ่มมากอีกด้วย
อันดานั่งลงแล้วใช้มือลูบ ๆ ลายลูกพีชบนผ้าปู อคินจัดหมอนและผ้าห่มให้เข้าที่ จากนั้นก็ยืนพิจารณาเตียงนอนของตนเอง ซึ่งเมื่อก่อนจะมีแค่ผ้าปูที่นอนสีพื้น ๆ แต่ตอนนี้มันกลับเป็นสีชมพูหวานเลี่ยนจนอคินต้องกุมขมับ
ห้องนอนของเขาอุส่าห์ออกแบบให้มันมีกลิ่นอายความมินิมอล แล้วอยู่ ๆ ผ้าปูที่นอนลายลูกพีชสีชมพูนี่มันอะไร พอคิดแล้วเขาก็งงกับตนเอง
ทำไมเขาต้องยอมอันดาด้วยนะ
"อคินนั่งลงตรงนี้" อันดาตีมือแปะ ๆ กับพื้นที่ข้างตัว
อคินเดินมานั่งตามที่อันดาว่า เขาเว้นระยะห่างออกไปคืบหนึ่ง แต่เป็นอันดาที่ขยับเข้ามาใกล้ ไหล่เราทั้งสองเบียดกัน อันดาไม่ได้พูดอะไรต่อ อคินเองก็นั่งเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้นที่ดังอยู่ในตอนนี้
มือเล็กขยำตุ๊กตาเล่น อันดาใช้นิ้วจิ้มลงที่ตัวตุ๊กตาแล้วชอบใจกับความนุ่ม อคินปล่อยให้อันดานั่งเล่นอยู่นาน แล้วในที่สุดก็ไล่อันดาไปอาบน้ำ
เขาแยกออกไปอุ่นอาหาร วันนี้มื้อเย็นของเขากับอันดาคือขาหมูพะโล้ พอเขาเตรียมสำรับเสร็จอันดาก็เดินออกมาในชุดนอนของเขา ส่วนชุดของเจ้าตัวที่เพิ่งซื้อมาวันนี้ อคินจะเอาไว้ซักในวันพรุ่งนี้ก่อน แล้วถึงจะให้อันดาใส่ได้
"ใส่เสื้อกลับด้าน" อคินพูดแค่นั้นแล้วเดินไปหาอันดา
เขาดึงชายเสื้ออันดาขึ้น ถอดมันออกแล้วจัดการใส่ให้ใหม่อย่างถูกต้อง อันดามองสำรวจตนเอง พอเรียบร้อยดีแล้วก็เดินไปนั่งประจำที่
หลายวันมานี้เราไม่ได้นั่งกินข้าวที่โซฟา เราเปลี่ยนมานั่งที่โต๊ะอาหาร ส่วนโซฟามีไว้นั่งตอนกินขนม ดูโทรทัศน์ ไม่ก็นั่งเล่นกันเฉย ๆ
ที่อคินไม่ไปนั่งกินข้าวที่โซฟาเพราะเขาอยากจะฝึกอันดาไปในตัว อยากให้อันดาเรียนรู้ว่าเวลากินข้าวก็คือเวลากินข้าว ต้องนั่งให้เป็นที่เป็นทาง เป็นกิจจะลักษณะไป
ซึ่งอันดาก็ว่าง่าย เห็นอคินทำอะไรก็ทำตามได้เป็นอย่างดี ถึงบางครั้งจะแอบดื้อไปบ้าง แต่ข้อดีของอันดาก็คือว่านอนสอนง่าย พูดด้วยเหตุผลเพียงนิดเดียวเจ้าตัวก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
หลังจากมื้อเย็นเสร็จสิ้น อันดาขออนุญาตอคินเพื่อกินไอศกรีมหนึ่งแท่ง อันดาตัวร้ายเหมาไอศกรีมจากห้างมาเกือบทุกแบบ มีทั้งแบบแท่ง แบบถ้วย และแบบโคน แต่ข้อตกลงคือให้กินได้วันละหนึ่งแท่ง
และโควต้าของวันนี้อันดาก็ใช้ไปแล้วตั้งแต่ตอนอยู่ที่ห้าง ตอนนี้เลยส่งผลให้คนตัวเล็กนั่งหน้ามุ่ย อุส่าห์ต่อรองว่าขอกินแค่คำเดียวอคินก็ไม่ยอม
"งอนไปก็ไม่ให้กินหรอกนะ" อคินปรายตาไปหาร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อันดาทำเป็นไม่สนใจ แสร้งหันไปดูละคร
"ดื้อไม่เข้าเรื่อง" อคินพึมพำ เขาล่ะเบื่อจริง ๆ กับใบหน้ายู่ ๆ ของอันดา
พอเห็นว่าคนตัวเล็กไม่พูดด้วยอคินเลยจับปลายคางอันดาให้หันมาหาเขา ปลายนิ้วใหญ่ช้อนเข้าที่ปลายคางมน อันดาสบตากับอคิน
"เลิกทำหน้าแบบนี้สักที จะกินก็ไปกิน"
สิ้นสุดคำอนุญาต อันดาก็ยกยิ้มจนแก้มแทบปริ ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องครัว เปิดช่องฟรีซแล้วเลือกไอศกรีมแท่งที่อยากกินที่สุดออกมาหนึ่งแท่ง แล้ววิ่งกลับมานั่งลงข้าง ๆ กับอคิน
ลิ้นเล็กละเลียดลงบนเนื้อไอศกรีมช้า ๆ อันดาเลือกไอศกรีมแบบแท่งผสมโยเกิร์ตและเนื้อผลไม้รสราสเบอร์รี สีของมันออกชมพู ไม่ต่างอะไรไปจากสีลิ้นของอันดา
อคินลอบมองคนตัวเล็กที่นั่งเลียไอศกรีมด้วยความเอร็ดอร่อย ตากลมช้อนมองจอโทรทัศน์ไปด้วย ส่วนริมฝีปากก็เม้มแล้วดูดเนื้อไอศกรีมจนอคินเสียววาบ
บาปกรรม นี่เขาคิดอะไรอยู่เนี่ย
"อันดาปวดฉี่" อยู่ ๆ ก็โพล่งขึ้นมาแล้วยัดไอศกรีมใส่มืออคิน "ตอนอันดาไม่อยู่อคินห้ามกินนะ ไว้อันดากลับมาก่อนอคินถึงกินได้"
อคินส่ายหัวให้กับคนตัวเล็ก ทำมาสั่งเขาไม่ให้ยุ่งกับไอศกรีมของตัวเอง สงสัยลืมไปแล้วมั้งว่าไอศกรีมที่ซื้อมาทั้งหมดเขาเป็นคนซื้อให้
แล้วอีกอย่างอคินก็ไม่พิศวาสของพวกนี้ ของกินเด็ก ๆ เขาไม่ชอบหรอก แต่งกลิ่น แต่งสี กินมาก ๆ ก็ไม่ดี จะว่าไปแล้วเขาต้องหาวิธีมาเตือนอันดาอย่างจริงจังแล้วล่ะว่าไม่ให้กินเยอะ
หายไปนานสองนานอันดาถึงวิ่งกลับมา คนตัวเล็กขมวดคิ้ว มองไอศกรีมที่หยดลงบนมือของอคิน
"อคินทำไอศกรีมอันดาหกทำไม" อันดาถามเสียงแผ่ว เขาดึงไอศกรีมกลับแล้วนั่งลงข้าง ๆ อคิน
"ฉันไม่ได้ทำหก มันละลาย"
"ละลายเหรอ"
"ใช่ เพราะนายไปนานมันเลยละลาย ไอศกรีมมันต้องเลียให้หมด ไม่งั้นมันก็จะละลายแบบที่นายเห็นนี่แหละ"
อคินอธิบายยืดยาว พร้อมกับจะลุกไปล้างมือ ไอศกรีมของอันดาละลายโดนมือเขาจนเหนียวไปหมด แต่ไม่ทันจะลุกอันดาก็รั้งแขนอคินไว้
คนตัวเล็กดึงมืออคินเข้ามาใกล้ ก้มหน้าลงไปแล้วแลบลิ้นออกมาเลียไอศกรีมที่เปื้อนอยู่บนมือของอคิน
เขามองการกระทำของอันดาตาไม่กะพริบ ลิ้นเล็ก ๆ นั่นไล่ต้อนจนคราบไอศกรีมหายออกจากมือเขาไปหมด บอกตรง ๆ ว่ามองอันดาจากมุมนี้แล้วอันตรายมาก
เขาไม่อยากคิดลามกกับเด็กให้มีมลทิน แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ เพราะทั้งลิ้นและใบหน้าน่ารักของอันดา ตอนนี้มันทำให้เขาคิดไกล
อคินกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เขาปล่อยให้อันดาละเลียดอยู่บนมือเขาจนพอใจ รู้ว่าที่อันดาทำแบบนี้เพราะส่วนหนึ่งมาจากพฤติกรรมแบบแมว
อันดาทำไปนั้นไม่ได้คิดอะไร แต่คนโดนกระทำแบบอคินน่ะยอมรับตรงนี้เลยว่าเขาคิด
"อันดา.." อคินเรียกอีกฝ่ายเสียงนุ่ม
อันดาเงยหน้าขึ้นมองอคิน ก้มลงไปดูดไอศกรีม แล้วช้อนตาขึ้นมองอคินเพื่อรอฟังว่าจะพูดอะไรต่อ
"ขอฉันชิมบ้างสิ" อคินพูดแค่นั้นอันดาก็พร้อมที่จะแบ่งไอศกรีมให้
คนตัวเล็กยื่นแท่งไอศกรีมที่เหลือไม่ถึงครึ่งไปจ่อที่ปากของอคิน คนตัวสูงใช้ปลายลิ้นแตะ ๆ ลิ้มรสชาติก่อน แล้วจากนั้นค่อย ๆ ใช้ริมฝีปากสัมผัสกับเนื้อไอศกรีม
"อร่อยไหม" อันดาถามด้วยความตื่นเต้น เห็นอคินดูดไอศกรีมแล้วไม่ยอมพูดอะไรก็ลุ้นว่าอีกฝ่ายจะชอบไหม
"อือ" อคินตอบแค่นั้น เขาพยักหน้าแล้วยิ้มบางให้อันดา
อคินใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าให้อันดา พร้อมกับไล้ปลายนิ้วช้า ๆ มาจนถึงพวงแก้ม
"แล้วนายล่ะอร่อยไหม" อคินลองถามกลับบ้าง อันดายิ้ม พยักหน้ารัว ๆ ว่าอร่อยมาก
"อร่อยที่สุด อันดาชอบ"
"อยากอร่อยกว่านี้ไหม"
"อยาก มีอร่อยกว่านี้ด้วยเหรอ" อันดาตื่นเต้น แค่อันที่เขากินอยู่ก็อร่อยมากพออยู่แล้ว ถ้าอคินยังมีอันที่อร่อยมากกว่านี้อันดาต้องชอบใจมากแน่ ๆ
"อืม..มี อยากกินไหม"
"อยาก!" อันดายิ้มกว้าง ตื่นเต้นที่อคินจะให้กินไอศกรีมที่อร่อยมากกว่านี้
"งั้นก็ลองกินดู"
พูดจบอคินก็งับเนื้อไอศกรีมที่เหลืออยู่เพียงนิดไว้ในปาก เขารูดมันออกมาจากไม้ไอศกรีมแล้วอมไว้ ใช้ลิ้นดุนให้มันยื่นออกมาจากปากเขาแค่เสี้ยวเล็ก ๆ
อันดาตกใจที่อคินกินไอศกรีมของตัวเองคำเดียวจนหมด เขาทำหน้ามุ่ย เงยหน้ามองอคินอย่างหัวเสีย
แต่ทันทีที่เห็นในปากของอคินมีเนื้อไอศกรีมยื่นออกมา อันดาก็แหงนคอจนสุดแล้วงับริมฝีปากของอคิน รสชาติอมเปรี้ยวอมหวานของราสเบอร์รีสัมผัสเข้าที่ปลายลิ้น
เป็นอคินที่ยื่นแหย่เนื้อไอศกรีมเข้าไปในโพรงปากของอันดา เขาใช้ลิ้นดุดันส่งมันเข้าไปช้า ๆ เนื้อไอศกรีมผะแผ่วค่อย ๆ จางหายลงไป รสชาติไอศกรีมถูกแทนที่เข้ามาเป็นลิ้นของอคิน
เขาป้อนจูบให้อันดาลิ้มรส ความเย็นในคราแรกจากเนื้อไอศกรีมแปรเปลี่ยนเป็นความอุ่นร้อน อันดาเผยอริมฝีปากออกโดยไม่รู้ตัว เขาอนุญาตให้อคินเข้ามาตักตวงความหวานออกไปจนเขาหายใจติดขัด
อันดาจำได้ว่าการเอาปากแตะกันมนุษย์เรียกว่าจูบ แต่ที่อคินกำลังดูดดุนลิ้นของอันดาอยู่นั้นคนตัวเล็กไม่เคยรู้จักมาก่อน
อันดาใจสั่น ลิ้นของอคินอุ่นมากจนอันดาเผลอตวัดปลายลิ้นเข้าไปคลอเคลีย
เนิ่นนานอยู่แบบนั้น น้ำใสที่เชื่อมเราทั้งสองเอาไว้ด้วยกัน เริ่มไหลลงมาเคลือบทั่วทั้งริมฝีปากของอันดา อคินขบเม้มจนปากนุ่มแทบจะช้ำ เขาไม่คิดแม้แต่จะผละออก จนอันดาทุบเข้าที่อกเขาเบา ๆ นั่นล่ะ เขาถึงจะปล่อยให้อันดาเป็นอิสระ
ทั้งสองสบตากัน อันดาหอบหายใจถี่ มือเล็กกำเสื้ออคินเอาไว้แน่น
อันดารู้สึกมวลท้อง ใบหน้าของเขาเห่อร้อนขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ยิ่งอคินยกยิ้มมุมปากให้ยิ่งรู้สึกหัวใจตัวเองเต้นแรง
สิ่งที่ทำกันเมื่อครู่อันดาไม่ทราบแน่ชัดว่ามันคืออะไร เขารู้แค่ว่าเขารู้สึกดี เขาชอบ และอยากจะทำมันอีก
"อร่อยกว่าเดิมไหม" อคินถามหน้าตาย
"อื้อ" อันดาพยักหน้า ดวงตากลมที่กล้าจะสบตาเขาในคราแรกเริ่มแสร้งหันไปมองทางอื่น
"ระหว่างไอศกรีมที่อยู่บนไม้ กับไอศกรีมที่อยู่ในปากฉัน แบบไหนอร่อยกว่ากันหืม..แมวน้อย"
"ไอศกรีมในปากอคินอร่อยกว่า"
คนตัวโตพอใจในคำตอบ เขากลั้วหัวเราะในลำคอ มือหนายกขึ้นวางบนศีรษะทุย ออกแรงลูบแผ่วเบาแล้วรั้งคนตัวเล็กให้โน้มลงมาชิดอกแกร่ง
ที่เขาจูบอันดาเมื่อกี้เขามีสติมากพอ เขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ มันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ ก่อนทำเขาคิดดีแล้ว
คิดดีแล้วที่เขาจะจูบอันดา
แล้วเจ้าเด็กดื้อก็พร้อมที่จะเรียนรู้รสจูบไปกับเขา แม้ปลายลิ้นอันดาจะตวัดตอบมาแผ่วเบา แต่อคินก็ชอบ ความไม่ประสาของอันดาทำให้อคินพึงพอใจ
เขาไม่ได้ดูเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กมากเกินไปใช่ไหม
เพราะสิ่งที่เขาทำกับเด็กไป เด็กเองก็ดูท่าว่าจะชอบเสียด้วย
to be continued..
แอแงงงงง น้อนอันดา อย่าไปหลงกลพี่เค้าลู้กกกกกกก
เนื้อเรื่องอาจจะดูเรียบ ๆ เรื่อย ๆ ไปบ้าง แต่เราหวังว่าอ่านไปนาน ๆ น้องอันดาจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของความนุ้บนิ้บในหัวใจคุณนักอ่านหลาย ๆ ท่านนะคะ
ความคิดเห็น