คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
"ม้าววววววว!"
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่อคินได้ยิน และหลังจากนั้นผู้ช่วยประจำคลินิกก็อุ้มเจ้าอันดาออกมาหาเขา
ทันทีที่เจ้าอันดาเห็นอคิน มันร้องออดอ้อนตะกุยให้เขาอุ้ม อคินโผตัวเข้าไปรับมันมาไว้แนบอก ใช้มือหนา ๆ ลูบหัวมันเพื่อปลอบประโลม
หลังจากชำระค่าวัคซีนเสร็จเรียบร้อยเขาก็พามันกลับบ้าน ก่อนกลับก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อทรายแมวไปใส่เพิ่มไว้ในถาด แอบแวบไปซื้อเนื้อสัตว์กับผักสองสามชนิดไปติดตู้เย็นไว้ทำอาหาร แล้วหลังจากนั้นก็ได้เวลากลับบ้านจริง ๆ
อคินไม่ได้ใส่เจ้าอันดาไว้ในกรง เขาอุ้มมันมาทั้งอย่างนั้น ยัยตัวเล็กของเขาแม้เพิ่งจะโดนฉีดยามาหมาด ๆ แต่ก็ยังมีแรงปีนขึ้นไปดื้อบนคอนโซลหน้ารถยนต์ อคินหันไปมองก็นึกในใจว่าคิดดีแล้วที่เขาไม่พกเจ้าอินดี้ออกมาด้วย ไม่งั้นพากันปีนให้วุ่นไปหมดทั้งรถแน่
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปเจ้าอินดี้ก็วิ่งออกมารับหน้า ตั้งแต่มีเจ้าอันดาเจ้าอินดี้ก็ดูจะร่าเริงขึ้นจนน่าหมั่นไส้
ช่วงแรกเวลาเขาไปทำงาน เขาจะขังเจ้าอันดาไว้ในกรง แต่ตอนนี้เจ้าอันดาแข็งแรงขึ้นมาก บวกกับเจ้าอินดี้ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะทำร้ายอีกฝ่าย เขาเลยเบาใจและปล่อยให้มันสองตัวป้วนเปี้ยนอยู่ด้วยกัน
เจ้าอันดาขี้อ้อนมาก เวลาเขาทำอะไรหรือพูดอะไรก็จะร้องเมี้ยว ๆ ส่งเสียงให้เขาตลอด เวลาเขามานั่งดูโทรทัศน์ก็ชอบขึ้นมาซุกบนตักเขา ยิ่งเวลานอนยิ่งอ้อนเป็นพิเศษ เจ้าอันดาจะชอบคลอเคลียซุกอยู่ที่คอเขา ตื่นขึ้นมาก็ยังซุกไม่ห่างไปไหน
ผิดกับเจ้าอินดี้ รายนั้นแม้จะดูร่าเริงขึ้นแต่ก็ชอบทำท่าหยิ่งยโสใส่เขา ถ้าเขาไม่เป็นฝ่ายเข้าหาก่อน เจ้าอินดี้ไม่มีวันเข้ามาเฉียดตัวเขาก่อนเป็นแน่
พอไม่มีอะไรทำอคินก็หยิบขนมมาให้เจ้าอินดี้เคี้ยวเล่น เจ้าอันดาเห็นเข้าก็เดินมาป้วนเปี้ยนทำท่าอยากจะกินด้วย อคินเลยเทนมใส่ชามให้ เจ้าอันดาเลียนมจนหมดชามแล้วเลียปากตัวเองไปมาอย่างน่ารัก
สักพักอคินก็เหยียดกายนอนบนโซฟา ถือรีโมทกดหาช่องนั้นช่องนี้ดูไปเรื่อยเพื่อฆ่าเวลา พอเขานอนลงปุ๊บ เจ้าอันดาก็ปีนขึ้นมานอนบนอกเขา มือหนาลูบหัวยัยลูกสาวด้วยความเอ็นดู อคินจับขาหน้าทั้งสองข้างของเจ้าอันดามาเขย่าเบา ๆ
เล่นกันไปเล่นกันมาสักพักก็เคลิ้มหลับกันทั้งคนทั้งแมว เจ้าอินดี้นอนหลับอยู่ที่พื้นข้างโซฟา เจ้าอันดาพอเห็นอคินหลับก็ก้าวขาลงมานอนซุกแขนอคิน พอแน่ใจว่าอีกฝ่ายหลับสนิท เจ้าอันดาแมวน้อยก็ค่อย ๆ กลายเป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักทันที
อันดายิ้มหวานให้กับอคินที่นอนหลับอยู่ เขายกมือข้างหนึ่งแนบกับแก้มของอคินแผ่วเบา แอบมองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างกันเป็นคืบ ก่อนที่อันดาจะแอบจุ๊บที่ปลายคางของอคินพร้อม ๆ กับใบหน้าที่ขึ้นสีเรื่อ
อันดาลุกขึ้นไปปิดโทรทัศน์ หยิบถุงขนมของเจ้าอินดี้ กับชามนมของตัวเองไปเก็บเข้าที่ กะว่าจะเข้าไปลากผ้าห่มในห้องของอคินออกมาห่มให้เจ้าตัวเสียหน่อย แต่สายตาดันไปสบกับเจ้าอินดี้ที่ไม่รู้ตื่นมามองกันตั้งแต่ตอนไหน
และในที่สุดเจ้าอินดี้..
"เมี้ยววววววว!!" มันส่งเสียงร้องจ้าทันทีที่เห็นอันดาในร่างคน
อันดาสะดุ้งสุดตัว พร้อม ๆ กับที่อคินเองก็สะดุ้งตื่น เจ้าของห้องสะลึมสะลือ เขามองตามเจ้าอินดี้ที่เอาแต่ร้องไม่หยุดแล้วอุ้มมันขึ้นมาพร้อมมองหาเจ้าอันดาไปด้วย
"ไปทำอะไรตรงนั้น อันดา..มานี่เร็ว เมี้ยว ๆ ๆ ๆ"
อคินกระดิกนิ้วเรียกเจ้าอันดาที่นอนแผ่อยู่หน้าประตูห้องนอนของเขา พอได้ยินเสียงอคินเรียก เจ้าอันดาก็รีบวิ่งไปหาเขาทันที ยิ่งเจ้าอันดาเข้ามาใกล้เจ้าอินดี้ยิ่งร้องเสียงดัง
เจ้าอันดาทำเป็นไม่สนใจ แล้วนอนลงเอาคางเกยกับขาของอคิน เมื่อเจ้าอินดี้สงบลง อคินก็ลุกขึ้นไปเตรียมมื้อเย็น
เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นถุงขนมของเจ้าอินดี้เข้ามาอยู่ในครัว อคินหันกลับไปมองที่ชามนมเจ้าอันดาก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ พอนึกขึ้นได้ว่ามีอะไรแปลกไปอีกเขาก็รีบเดินย้อนกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น
อคินหยุดคิดครู่หนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดก่อนจะเผลอหลับไปเขาเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้ไม่ใช่เหรอ..
"หรือนอนทับรีโมทแล้วไปโดนปุ่มปิดวะ" อคินพึมพำ เขาส่ายหัวให้กับความมึนงงของตนเอง ทำทีไม่ใส่ใจแล้วเดินกลับเข้าไปหาอะไรกินง่าย ๆ ในครัว
เจ้าอันดาที่ลอบมองอยู่ก็ได้แต่โล่งใจ
เกือบไปแล้วสิ เจ้าอินดี้แมวอ้วนเสียงดังจนอคินตื่น ถ้ากลับร่างแมวไม่ทัน มีหวังอคินเห็นอันดาแน่
เจ้าอันดามองคาดโทษเจ้าอินดี้ เจ้าแมวอ้วนเบิกตาโพลงทันทีเมื่อเจ้าอันดาหันมามอง
อคินนั่งเช็ดผมอยู่ปลายเตียง หลังจากถึงเวลาอันสมควรเขาก็อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวจะเข้านอน เช็ดผมไปพลาง ๆ ก็เช็คข่าวสารในโลกออนไลน์ไปด้วย อ่านไปได้ไม่ถึงสองหัวข้อข่าวหน้าจอมือถือก็เด้งชื่อเพื่อนตัวดีของเขาขึ้นมาว่าโทรเข้ามาหา
"เออ ว่า" อคินกรอกเสียงถามทันทีหลังจากยกมือถือขึ้นแนบหู
"หายไปเลยนะมึง อยู่ ๆ ก็เบี้ยวนัดกู"
"เออว่ะ โทษทีกูลืมไปเลย" อคินนึกขึ้นได้ว่าเขานัดเพื่อนไปดื่มเหล้า แต่วันนั้นประจวบเหมาะกับมีอุบัติเหตุ หลังจากที่เขาวางสายก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อนไปอีกเลย
"แล้วยังไง สรุปวันนั้นที่มึงแหกปาก เกิดอะไรขึ้นวะ"
"ก็ไม่มีอะไร กูขับรถชนแมว เลยพาไปหาหมอ"
"อ้อ..แล้วแมวตัวนั้น.."
"ปลอดภัยดี ตอนนี้ก็อยู่กับกูนี่แหละ" อคินบอกเล่ากับปลายสายแล้วหันไปมองยัยลูกสาวของเขา
เจ้าอันดาพอรู้สึกว่าถูกกล่าวถึงก็ชะเง้อหน้าขึ้นมองหน้าอคิน เขากระดิกนิ้วเรียกมันให้มานอนบนตัก เจ้าอันดาว่าง่าย เรียกนิดเรียกหน่อยก็มาหา
"พ่อพระเหลือเกินเพื่อนกู"
"พ่อพระอะไร ก็ไม่มีใครเลี้ยง จะให้กูเอาไปไว้ไหน"
"ไปไว้วัด"
"วัดเหรอ.."
"เมี้ยววววววว!" พอได้ยินคำว่าวัดเจ้าอันดาก็ร้องท้วง อคินหัวเราะหึ ๆ พลางลูบหัวมันไปด้วย
"นั่นเสียงตัวไหนน่ะ" เพื่อนของเขาถามทันทีเมื่อได้ยินเสียงเจ้าอันดา
"ก็ตัวนี้แหละ ได้ยินอะไรวัด ๆ ไม่ได้นะ บ่นใส่กูตลอด"
หลังจากคุยกับปลายสายอยู่ราวสิบนาที อคินก็ตกปากรับคำอีกครั้งว่าจะไปสังสรรค์ด้วยกันในคืนวันศุกร์
เขาออกปากว่าจะเป็นเจ้ามือ ซึ่งปลายสายก็ร้องเฮลั่นจนเสียงดังออกมานอกโทรศัพท์มือถือ พอไม่นานทั้งคู่ก็วางสายไป
อคินเช็คข่าวสารต่ออีกเล็กน้อย ก่อนจะเข้าที่เตรียมตัวนอน ปิดโคมไฟหัวเตียงให้มืดสนิท ห่มผ้าให้เจ้าอันดาที่ยึดพื้นที่ข้างหมอนไปเป็นที่เรียบร้อย
ส่วนคืนนี้เจ้าอินดี้แปลกไป เรียกให้เข้ามาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเข้า อคินเลยปล่อยเลยตามเลย ให้เจ้าอินดี้นอนอยู่ที่เบาะนอนด้านนอก
คืนนี้เลยมีเพียงอคินและเจ้าอันดา เจ้าแมวน้อยขยับเข้ามานอนพาดอยู่บนแขนเขา อคินนึกเอ็นดูเลยกดจูบลงบนหัวมันแผ่วเบา
เจ้าอันดานิ่งไปครู่หนึ่ง รู้สึกดีมาก ๆ ที่อคินเอาปากมาโดนตรงหัวตัวเอง เจ้าแมวน้อยเฝ้ารอให้เจ้าของห้องนอนหลับสนิท อยากเอาปากตัวเองสัมผัสปลายคางของอคินแบบตอนกลางวันอีกสักครั้ง
เมื่อแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว เจ้าอันดาแมวน้อยก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้ม เด็กผู้ชายร่างกายเปลือยเปล่ากำลังนั่งมองหน้าอคินในความมืด
แต่ด้วยความที่เป็นแมว ความสามารถในการมองเห็นย่อมดีกว่ามนุษย์หลายเท่า อันดาเท้าแขนลงบนเตียงนุ่ม ค้อมตัวลงต่ำจนหน้าแทบจะชิดกับอกของอคิน มือน้อย ๆ ยกแตะที่แก้มของอคิน ก่อนจะกดจูบลงบนปลายคางแบบที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำ
พอสมใจแล้วอันดาก็เอนกายนอนลงตามเดิม นอนบนแขนของอคิน นอนทั้ง ๆ ที่ร่างกายยังเปลือยเปล่าแบบนั้น เขาวาดแขนโอบรอบเอวสอบเอาไว้ ซุกหน้าเข้าหาความอบอุ่น
พอตื่นมารู้สึกแขนชาไปซีกหนึ่ง เขารู้สึกเหมือนตัวเองฝัน เป็นอาการครึ่งหลับครึ่งตื่นที่สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างตลอดทั้งคืน
อคินนั่งขยี้ผมอยู่ปลายเตียง เขาลอบมองเจ้าอันดาที่ยังหลับอุตุอยู่ข้างหมอน ก่อนหลับไปเจ้าอันดานอนอยู่บนแขนเขา แต่มันตัวนิดเดียวคงไม่มีผลอะไรทำให้แขนเขาชา อคินสลัดความคิดอะไรก็ตามออกจากหัว เขาเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วออกไปเตรียมมื้อเช้าให้กับตัวเอง
สักพักเจ้าแมวทั้งสองก็วิ่งดุ๊กดิ๊กไล่กวดกันออกมา เจ้าอินดี้หน้าตาเหลอหลาพุ่งตัวเข้ามาหาเขา อคินยกยิ้มนึกว่าลูกชายลูกสาวเล่นกัน แต่เจ้าอินดี้รู้ดีว่านั่นไม่ใช่การเล่น
มันกลัวเจ้าอันดา และมันวิ่งมาพึ่งใบบุญจากอคิน แต่ดูเหมือนอคินจะไม่รับรู้ เขาคิดว่ามันรวมหัววิ่งมาขออาหาร อคินเลยถือถุงอาหารเม็ดกับนมสำหรับแมวโดยเฉพาะเดินออกไปเทให้พวกมันในห้องนั่งเล่น
เขาเดินกลับเข้าไปในครัวและลงมือชงกาแฟ พร้อมกับปิ้งขนมปังสักสองแผ่น ทอดไข่ดาวสักฟอง และไส้กรอกอีกสองชิ้น เป็นอันว่ามื้อเช้าของเขาเสร็จเรียบร้อย
พอยกอาหารเช้าออกมานั่งที่โซฟา ก็เห็นเจ้าอินดี้กับเจ้าอันดาอยู่กันคนละมุมห้อง เจ้าอันดาเดินเยื้องย่างมาหาเขา มันกระโดดขึ้นมานอนบนโซฟาแล้วเอาขาหน้าเกยกับขาของเขา
อคินเปิดโทรทัศน์ดูข่าวสารวนไปเรื่อย ๆ วันนี้เป็นวันอาทิตย์ วันหยุดสุดสัปดาห์ที่เขาไม่รู้ว่าจะออกไปไหน
ชีวิตประจำวันของเขาดำเนินไปช้า ๆ มีคุยงานกับเพื่อนร่วมงานในแผนกบ้างประปราย พอนึกได้ก็ถ่ายรูปเจ้าอันดาลงโลกออนไลน์พร้อมกับพิมพ์ลงไปว่า
สวัสดีสมาชิกใหม่ ด.ญ.อันดา ของพ่อ
ไม่นานก็มีคนแห่มากดถูกใจ มีคอมเมนต์เอ่ยชมว่าน่ารัก บ้างก็ถามว่าพันธ์ุอะไร ซื้อมาเท่าไหร่ ได้ยัยหนูอันดานี่มาอย่างไร อคินไล่ตอบไปไม่กี่คอมเมนต์ก็วางสมาร์ทโฟนลง หันไปสนใจยัยหนูของเขา
เจ้าอันดาร้องเมี้ยว ๆ ทำจมูกยื่นฟุดฟิดกับกลิ่นอาหาร อคินลูบหัวมัน มองตามดวงตากลม ๆ ที่เอาแต่จ้องไส้กรอกบนจานไม่วางตา
"อยากกินเหรอ..ยังเด็กอยู่ ไปกินนมไป"
"เมี้ยววว..เมี้ยววว"
"งั้นพ่อให้ชิมคำนึงนะ"
อคินใจอ่อน ใช้ส้อมแบ่งไส้กรอกออกมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วป้อนให้เจ้าอันดา พอเคี้ยวปุ๊บเจ้าอันดาก็ออกอาการชอบใจปั๊บ มันร้องขอให้อคินป้อนอีก
อันดาชอบไส้กรอก เบื่อนมที่อคินเอาให้กินแล้ว
"ไว้แข็งแรงกว่านี้เดี๋ยวพ่อให้หนูกินขนมแบบอินดี้ด้วย ดีไหมคะ"
"เมี้ยววววว.." เจ้าอันดาส่งเสียงตอบรับ ดีใจที่พ่อเอ่ยว่าจะให้กินขนม
อคินเห็นยัยลูกสาวออดอ้อนก็นึกมันเขี้ยว จะจับขึ้นมาฟัดแต่ได้กลิ่นแปลก ๆ จากตัวสาวน้อย อคินทำจมูกฟุดฟิดดมไปตามขนนุ่มเจ้าอันดา เขาขมวดคิ้ว นึกขึ้นได้ทันทีว่าตั้งแต่พาเจ้าอันดามาอยู่ด้วยกันก็ไม่เคยจับอาบน้ำ
ไม่ได้การล่ะ แต่เจ้าอันดายังไม่ค่อยแข็งแรง จากที่ตั้งใจจะพาเจ้าอันดาไปอาบน้ำเลยเปลี่ยนเป้าหมายไปที่เจ้าอินดี้ กลิ่นตุ ๆ พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง อคินแบกเจ้าอินดี้ขึ้นบ่าแล้วพาไปอาบน้ำ
มันร้องเหมียว ๆ ลั่นห้องน้ำ เจ้าอันดาอยากรู้อยากเห็นเลยตามไปแอบดู เห็นเจ้าอินดี้แมวอ้วนดีดดิ้นไปทั่วกะละมัง แถมโดนเชือกล่ามไว้ด้วย ภาพตรงหน้าคือภาพน่ากลัวสำหรับอันดา
มันไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่อคินกำลังทำเรียกว่าอะไร รู้แค่ว่าน้ำในนั้นไม่เป็นมิตรต่อตัวมันแน่ พอนึกได้ว่ากลัวก็ถอยกรูหนีไปนอนที่เบาะนอนด้านนอก
ศึกระหว่างอคินกับเจ้าอินดี้สงบลง เขาก็อุ้มมันออกมาเช็ดตัวด้านนอก หลังจากจัดการเจ้าอินดี้เรียบร้อยก็เปลี่ยนทิศทางไปหาเจ้าอันดา เขาตัดสินใจจะเช็ดตัวให้เจ้าอันดาแทนการอาบน้ำ อคินเดินถือผ้าชุบน้ำเข้าไปหามัน
เจ้าอันดาระวาดระแวงวิ่งหนีเขา อคินหว่านล้อมให้แมวดื้อเข้ามาใกล้แต่ไม่ได้ผล
"อันดา ตัวหนูเหม็นนะ ต้องเช็ดตัว" เจ้าอันดาวิ่งหนีร้องหง่าวไม่ให้แตะ
"อันดา.."
"ม้าววววววว! "
"ถ้าดื้อพ่อจะพาไปปล่อยวัด"
เจ้าอันดาชะงักกึก แม้ปากจะร้องท้วงไม่ขาดเสียง แต่การเคลื่อนไหวทุกอย่างชะงักลง เพียงได้ยินคำว่าวัดก็มีอิทธิพลต่อจิตใจของอันดาแล้ว อันดากลัวอคินพากลับไปไว้ที่วัด พอคิดได้ว่าตัวเองแผลงฤทธิ์ใส่อคินแล้วอยากจะตีตัวเองแรง ๆ ให้สำนึก
เคยเพียรขอต่อพระเจ้าตั้งแต่วันแรกที่อคินพามาที่นี่ ถ้าอคินให้อยู่ด้วยกันก็จะไม่ดื้อ เมื่อครู่นี้อันดาเผลอดื้อไปแล้ว ทำอย่างไรดี ถ้าอคินจะพาไปไว้ที่วัดอันดายอมให้หมาขี้เรื้อนขย้ำตายไปเลยดีกว่า
พอหมดฤทธิ์ดื้ออคินก็อุ้มเจ้าอันดามานั่งด้วยกันที่โซฟา เขาใช้ผ้าชุบน้ำที่บิดจนหมาดดีเช็ดตัวให้มันช้า ๆ พอเห็นว่าอคินแค่ใช้ผ้ามาเช็ดตัวให้เจ้าอันดายิ่งรู้สึกผิด ทึกทักไปเองว่าอคินจะพาไปโยนใส่น้ำแบบเจ้าอินดี้เมื่อครู่นี้
"เมี้ยววววว..เมี้ยววววว.." เจ้าอันดาขอโทษอคินภายใต้ร่างแมวน้อย เสียงร้องเมี้ยวซ้ำ ๆ คือคำขอโทษที่เผลอดื้อ
"ถ้าหนูแข็งแรงแล้วพ่อถึงจะพาไปอาบน้ำ ระหว่างนี้ก็เช็ดตัวไปก่อน"
"เมี้ยววววว.."
"อยู่กับพ่อตัวเหม็นไม่ได้นะ ไม่งั้นพ่อไม่ให้นอนด้วย"
"เมี้ยววววว.."
เป็นอันว่าตกปากรับคำกันเป็นที่เรียบร้อย เจ้าอันดาร้องตอบเขาทุกคำพูด อคินจะถือว่ามันตกลงก็แล้วกัน นึกดีใจที่เลี้ยงเจ้าอันดาไว้ เจ้าอันดาเป็นแมวฉลาด ขี้อ้อน อยู่ง่าย เลี้ยงง่าย
นอกจากห้ามดื้อแล้วก็ห้ามตัวเหม็น อันดาจะจำให้ขึ้นใจเลยว่าสองอย่างนี้คือข้อห้ามเด็ดขาด ถ้ายังอยากอยู่กับอคินและนอนด้วยกันก็ต้องห้ามดื้อ ห้ามตัวเหม็น
อันดาจำ!
"พี่คินคะ ฝ่ายผลิตขอปรับสีให้เข้มขึ้นค่ะ พี่คินโอเคไหมคะ"
เสียงหวานลุกลี้ลุกลนวิ่งเข้ามาถาม อคินที่กำลังเคลียร์งานของครึ่งวันเช้าหันไปมองตามเสียง เขาครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนจะตอบ
"แต่ในเพจลูกค้าอยากได้สีนี้นะ" เขาตอบแค่นั้นก็หันไปสนใจงานตนเองต่อ สรุปได้ว่าเขาไม่โอเคที่จะปรับสีสินค้าให้เข้มขึ้นตามความต้องการของฝ่ายผลิต
อคินเป็นพนักงานบริษัทส่งออกสินค้าสำหรับตกแต่งบ้าน เขารับตำแหน่งกราฟิกดีไซน์เนอร์ ที่คอยออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกภายในบ้าน ตามที่แต่ละเดือนมีคนคอมเมนต์ความต้องการที่สามารถนำมาต่อยอดได้ในเพจของบริษัท
บริษัทเขามีหลายตำแหน่งและหลายแผนก แต่ละคนมีหน้าที่แตกต่างกันออกไปตามความสามารถ อคินทำงานที่นี่ร่วมห้าปี เขาขึ้นชื่อว่าเป็นกราฟิกดีไซน์เนอร์อันดับต้น ๆ ของบริษัท
สินค้าทุกชิ้นที่เขาออกแบบได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี มันมีประโยชน์ และเหมาะแก่การใช้งานที่แท้จริง
"หน้าซีด ๆ นะมึงอะ"
ธนกิจเพื่อนร่วมงานที่นั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามทักขึ้น อคินยิ้มบาง ๆ ตอบกลับแล้วยกมือขึ้นคลึงขมับตนเองแผ่วเบา
"ไม่ค่อยได้นอนเหรอวะ มึงดูเพลีย ๆ นะ" ธนกิจยังคงถามต่อ
"กูแค่..รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวว่ะ" อคินตอบพลางนวดแขนตนเองไปด้วย
เมื่อเช้าเป็นอีกครั้งที่ตื่นมาแล้วเขารู้สึกแปลก ๆ รู้สึกเหมือนฝันแต่ไม่น่าจะใช่ฝัน ตอนเขาพลิกตัวเขารู้สึกว่าแขนเขามันชา พยายามจะลืมตาขึ้นมามองก็เห็นลาง ๆ เหมือนมีใครมานอนทับแขนเขาเอาไว้
นาทีแรกนึกว่าผีอำ พอตั้งสติพยายามดึงแขนตัวเองออกมาก็เห็นเพียงเจ้าอันดานอนหลับปุ๋ยอยู่ข้าง ๆ
และสุดท้ายก็สรุปเอาว่าตัวเองแค่ฝันไป
ยัยแมวน้อยกลายเป็นหนุ่มน้อยน่ารักทันทีเมื่ออคินออกไปทำงาน วินาทีที่ประตูปิดลงเจ้าอันดาก็อยู่ในร่างเปลือยเปล่า ย่างสามขุมตรงเข้าไปหาเจ้าอินดี้ที่ร้องหง่าวอยู่บนเบาะนอน
อันดาอุ้มเจ้าอินดี้ขึ้นมาสบตา เขาจับขาหน้าของมันเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้มันตะปบหน้าเขา
"นี่อันดาเอง อินดี้จำอันดาไม่ได้เหรอ" อันดาเอียงคอถาม สีหน้าจริงจังรอคำตอบจากเจ้าอินดี้
"อินดี้กลัวอันดาทำไม อันดาไม่ดื้อนะ" เสียงหวานอธิบายให้เจ้าแมวอ้วนฟัง หน้ามุ่ย ๆ ยืนยันว่าตนเองไม่ดื้อ
"ถ้าอันดาให้กินขนมอินดี้จะเล่นกับอันดาไหม" พูดจบก็อุ้มเจ้าอินดี้ไปในครัว เปิดลิ้นชักตู้สำหรับเก็บสารพัดอาหารแมว แล้วหยิบซองขนมที่จำได้ดีว่าอคินเคยให้เจ้าอินดี้ หยิบออกมาสี่ห้าชิ้น วางลงบนเคาน์เตอร์ครัวรอให้เจ้าอินดี้กิน
เจ้าอินดี้แมวอ้วนพอเห็นขนมสุดโปรดก็งับกินจนลืมกลัว ลืมหมดสิ้นว่าก่อนหน้านี้ยังตกใจที่อันดาเป็นได้ทั้งคนและแมว พอผูกมิตรกันได้ในระดับหนึ่ง เจ้าอินดี้ก็หันมาญาติดีกับอันดาอีกครั้ง
กลายเป็นว่าตอนนี้มันตามติดอันดาแจ อันดาเดินไปทางไหนมันก็เดินตาม คลอเคลียพันแข้งพันขา อันดาเผลอไผลเทขนมให้มันไปเกือบครึ่งซอง พอสมใจแล้วเจ้าอินดี้ก็หนีไปนอนบนโซฟา
อันดาที่เหลือบไปเห็นแก้วกาแฟที่อคินดื่มเมื่อเช้าวางไว้ในซิงค์ล้างจานก็เลยเดินไปล้าง เคยเห็นอคินเอาอะไรสีเหลือง ๆ มาถู ๆ จนมีฟองขาว ๆ อันดาก็ทำตาม
พร้อมกับหันไปทำลายหลักฐานพวกเศษขนมของเจ้าอินดี้ที่หกอยู่บนเคาน์เตอร์ครัว หลังจากนั้นก็ออกมานอนดูโทรทัศน์สบายใจเฉิบ อันดาจำได้ว่าอคินกดปุ่มไหนก็กดตาม เปิดไปเรื่อย ๆ ไปเจอช่องประกวดร้องเพลงเลยหยุดดู
โยกศีรษะตามจังหวะเพลงที่ผู้เข้าแข่งขันกำลังร้อง เลียนแบบท่าทางการจับไมค์แล้วหยิบรีโมทขึ้นมาจำลองเป็นไมโครโฟนแทน
พอรายการจบความสนุกทุกอย่างก็สิ้นสุดลง อันดาดูเวลาจากนาฬิกาไม่เป็น เขาทำเพียงอาศัยสัญชาติญาณดูเวลาจากสภาพอากาศเท่านั้น พอรับรู้ได้ว่าเพิ่งเข้าช่วงบ่าย อันดาเลยย่องเข้าไปในห้องนอนของอคินแล้วก็โดดขึ้นไปนอนบนเตียง
คว้าหมอนที่อคินใช้หนุนทุกคืนมากอด ซุกตัวเข้ากับผ้าห่มนุ่ม ๆ ของอคิน กลิ่นกายอคินหอมฟุ้งติดไปทั่วห้อง อันดาชอบ อคินตัวหอม แถมตัวยังอุ่นมาก ๆ ด้วย
อันดานอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่แบบนั้น พอได้เวลาอันสมควรก็เดินออกมาอยู่ในที่ของตน กลับคืนร่างเป็นยัยเหมียวน้อยน่ารัก ขึ้นไปนอนอุตุบนเบาะนอนรอให้อคินกลับบ้าน
ไม่นานก็รับรู้ถึงการกลับมาของอคิน เจ้าอันดาวิ่งปรู๊ดเข้าไปหา พออคินก้าวเข้ามาก็พันแข้งพันขาจนน่าหมั่นไส้
อคินถือของเต็มไม้เต็มมือ เขายกยิ้มทันทีที่เห็นลูก ๆ ของเขาร่าเริง
เขามุ่งหน้าเข้าครัวเป็นอันดับแรก ตั้งใจว่าจะให้อาหารลูก ๆ ก่อนแล้วถึงจะทำอาหารของตนเอง แต่พอดีกับสายตาเหลือบไปยังซิงค์ล้างจาน เขาจำได้ว่าเมื่อเช้าดื่มกาแฟเสร็จก็วางแก้วไว้ในซิงค์ เขาเตรียมจะกลับมาล้างมันในตอนเย็น เขามั่นใจว่าเมื่อเช้ายังไม่ได้ล้างมัน แต่ตอนนี้แก้วของเขาหายไปไหนแล้ว
อคินขมวดคิ้วแล้วครุ่นคิด เขาเดินเข้าไปสำรวจดูใกล้ ๆ ก็พบว่าแก้วของเขามันถูกล้างและคว่ำเก็บเป็นที่เรียบร้อย
หรือว่าเมื่อเช้าจะล้างไปแล้ว แต่อาจจะลืมเองก็ได้มั้ง
อคินคิดอย่างนั้นเพื่อให้ตนเองสบายใจ เขาเดินกลับไปยังตู้อาหารของบรรดาแมว ๆ วันนี้ซื้ออาหารเม็ดสำหรับแมวเล็ก ๆ มาฝากเจ้าอันดาด้วย ตั้งใจจะลองให้กินสักห้าหกเม็ด หากไม่ชอบก็จะให้กินนมเหมือนเดิม
แต่สำหรับเจ้าอันดา ไม่มีอะไรที่มันไม่ชอบ ยิ่งเป็นอาหารจากมือของอคินมันยิ่งงับเอา ๆ ไม่ขาดปาก
อคินเทอาหารเม็ดยัยลูกสาวใส่ชามไว้ เจ้าอันดาตามไปกินรวดเดียวเกือบเกลี้ยงชาม หลังจากนั้นอคินก็เข้าครัวทำอาหารของตนเอง เขาทำแกงจืดวุ้นเส้นหมูสับง่าย ๆ สำหรับหนึ่งที่
หลังจบจากมื้อเย็นเขาก็รีบล้างถ้วยชามทันที และเตรียมตัวไปอาบน้ำ แต่พอเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็ต้องชะงัก หมอนหนุนของเขาไม่อยู่ในตำแหน่งที่มันควรอยู่ ผ้าห่มยับย่นเหมือนถูกดึงออกมาใช้งาน
อคินขมวดคิ้ว เขาว่าเขาค่อนข้างมีระเบียบเลยนะ แต่เมื่อเช้านี้ลืมจัดที่นอนหรอกเหรอ..
"สงสัยช่วงนี้ทำงานหนักไปมั้ง" เขาถอนหายใจแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ
รู้สึกหลายวันมานี้ตัวเองมึน ๆ เบลอ ๆ ไปหมด ชำระร่างกายให้สดชื่นก่อนแล้วกัน ส่วนเรื่องอื่น ๆ ก็ช่างมันไปก่อน
วันนี้เขาตั้งใจจะเข้านอนให้เร็วขึ้นกว่าปกติ อยากพักผ่อนให้เต็มที่ ก่อนที่ร่างกายเขาจะแย่ไปมากกว่านี้
หลังจากอคินหัวถึงหมอนเขาก็หลับไปเลยทันที คืนนี้ไม่มีหยอกล้อกับบรรดาลูก ๆ มีเพียงบอกฝันดีแล้วเขาก็ชิงหลับไปก่อนโดยที่ลูกสาวและลูกชายยังเดินป้วนเปี้ยนอยู่ในห้อง
เจ้าอันดาเห็นอคินหลับไปก็กระโดดขึ้นประจำที่ เมื่อแน่ใจแล้วว่าอคินหลับสนิทดี ก็เปลี่ยนตัวเองให้เป็นหนุ่มน้อยน่ารักแล้วจูบปลายคางอคินเพื่อบอกราตรีสวัสดิ์
ทุกการกระทำของอันดาอยู่ในสายตาเจ้าอินดี้ มันเลิกกลัวอันดาไปแล้วตั้งแต่อีกฝ่ายให้ขนมมัน เจ้าอินดี้ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก มันเชิดหน้าหนีแล้วนอนซุกปลายเตียงตามปกติ
อันดาเอนตัวนอนกอดอคิน ชอบทุกครั้งที่ได้นอนซุกอกอีกฝ่ายแบบนี้ อันดาเกิดมาไม่มีพ่อไม่มีแม่ เป็นแค่แมวจรจัดโชคร้ายที่ใช้ชีวิตเพียงลำพังตั้งแต่เกิด
พี่น้องคอกเดียวกับเขามีร่วมกันทั้งหมดเก้าตัว รอดชีวิตมาได้สี่ตัว มีสองตัวโดนรถทับ มีหนึ่งตัวจมน้ำ และอีกสองตัวตายตั้งแต่ในท้องแม่ เพราะแบบนั้นเลยทำให้แม่ของเขาสิ้นชีวิตตามไปด้วย
แม่ของเขาเคยถูกมนุษย์เลี้ยงดูมาก่อน แต่วันหนึ่งก็ถูกนำไปปล่อย เพราะมนุษย์ผู้นั้นรู้ว่าแม่เขาตั้งท้อง เขาบอกเขาเลี้ยงไม่ไหว เคยประกาศหาคนมาเลี้ยงแทนแต่ไม่มีใครรับเลี้ยง
ส่วนพ่อของเขาไม่ต้องถามถึง แม้จะเป็นคนได้แต่อย่างไรอีกครึ่งหนึ่งก็เป็นแมว สัตว์ก็ยังคงเป็นสัตว์ พวกมันสามารถสืบพันธุ์กับแมวตัวไหนบนโลกก็ได้ขอเพียงอีกฝ่ายแค่เป็นเพศเมีย
ส่วนพี่น้องที่ยังเหลืออีกสามชีวิตก็พลัดพรากจากกันไปแล้ว อันดาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพี่น้องของเขาสีอะไร เพศอะไร หากได้เจอกันอีกครั้งอย่างไรก็จำกันไม่ได้
พอนึกมาถึงตรงนี้แล้วอันดาน้ำตาคลอ ชีวิตตั้งแต่เกิดก่อนจะมาเจออคินยอมรับว่าลำบากมาก ตัวก็เล็ก ผอมแห้ง โดนทั้งหมาและคนไล่กวดแทบทุกวัน
มีครั้งหนึ่งอันดาเคยหิวมาก ๆ จนนิสัยไม่ดี ไปขโมยปลาทูแม่ค้าในตลาด พอถูกเขาจับได้ก็โดนไม้ไล่แมลงวันฟาดจนเลือดซิบ หลังจากนั้นก็ขยาดและไม่กล้าทำอีก เลยระเห็ดตัวเองไปพึ่งใบบุญกับหลวงพ่ออยู่ที่วัด
แรก ๆ ก็มีอาหารให้กินอยู่หรอก แต่มีวันหนึ่งฝูงลูกหมาโดนเจ้าของเอามาปล่อยนับสิบตัว หลังจากนั้นอาหารก็ไม่เพียงพอ แถมเจ้าหมาพวกนั้นกลายร่างเป็นเจ้าหมาขี้เรื้อนนิสัยไม่ดี แผลงฤทธิ์ไล่กัดแมวทุกตัวในวัดจนเกือบตาย
อันดาคือหนึ่งในนั้นที่โดนพวกมันรุมทึ้ง เขาจำได้ดีว่ากำลังคุ้ยขยะ อยู่ ๆ หนึ่งในพวกหมาขี้เรื้อนก็เข้ามาขย้ำเขา พวกมันกรูกันเข้ามาห้าตัว อันดาวิ่งขึ้นหลังคาบ้านคนไปทั่ว แล้วมาโผล่อีกทีริมถนน อันดามึนงงไปหมดเพราะรถเยอะจนน่ากลัว
มันเหมือนกับอันดาวิ่งทะลุออกมาโลกอีกใบ ยืนงงได้ไม่นานก็เหลือบไปเห็นหมาพวกนั้นวิ่งตามมาติด ๆ
นาทีนั้นอันดาอยากเอาชีวิตรอด คิดแค่ว่าต้องหนี อันดาต้องหนีไปให้ไกล ๆ และในที่สุดก็วิ่งตัดหน้ารถอคินจนทำให้อคินเดือดร้อน
อันดาคิดว่าตัวเองจะตายไปแล้ว แต่อคินก็ยังใจดีมาช่วยชีวิตเอาไว้ ถ้าเป็นมนุษย์ใจร้ายบางคนก็คงปล่อยให้อันดานอนจมกองเลือดตายไปตั้งแต่วันนั้น
ยิ่งคิดแล้วยิ่งขอบคุณอคิน ขนาดอันดาเป็นแมวจรจัดอคินยังรับมาเลี้ยงดู ให้ความอบอุ่นกับอันดาไม่ต่างจากเจ้าอินดี้ ยอมให้อันดานอนด้วยกันบนเตียง อคินใจดีมาก ๆ จนอันดาไม่อยากโดนอคินทิ้ง
"อ๊ะ.." อันดาหลุดออกจากภวังค์
เขาสะดุ้งทันทีเมื่ออคินตะแคงตัวมากอดเอวเขาเอาไว้ ใบหน้าหล่อ ๆ กดซุกอยู่ตรงซอกคอขาว ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดต้นคอเป็นจังหวะจนอันดาหวิว ๆ ภายในท้อง
อันดาค่อย ๆ ยกแขนอคินออกจากเอวตนเอง อคินต่อต้าน เขาฟึดฟัดอย่างคนถูกขัดใจแล้วดึงอันดามากอดไว้แน่น ทั้งสองสู้รบกันจนเกิดสงครามขนาดย่อม ยื้อยุดกันได้ไม่นาน อคินก็ทนรำคาญไม่ไหวแล้วครางฮืมในลำคอ
"อย่าดิ้น" อคินออกคำสั่ง เขารวบเอวบางที่ไม่มีอาภรณ์ปกปิดเข้ามากอด
พอสัมผัสกับผิวนุ่มลื่นมือ ก็ออกแรงขย้ำจนเต็มไม้เต็มมือ ขย้ำสัมผัสกับความเนียนใส และไม่นานเขาก็รู้สึกตัวว่าสิ่งที่สัมผัสอยู่คือผิวหนังของมนุษย์จริง ๆ
"ใคร" อคินคำรามถามในลำคอ เขาเงยหน้าออกมาจากซอกคอของอันดาและทั้งคู่ก็สบตากัน
ต่างฝ่ายต่างนิ่งงัน แต่เป็นอันดาก่อนที่ได้สติ เขายกมือขึ้นปิดตาอคินแล้วผลักอีกฝ่ายออก ใช้จังหวะที่อคินหันหน้าไปอีกทางกลิ้งตัวให้หล่นลงจากเตียง และร่างหนุ่มน้อยอันดาก็แวบหายกลายเป็นเจ้าอันดาขนนุ่ม
อคินรีบเหวี่ยงตัวกลับ เขาว่าเขามีสติมากพอที่จะสัมผัสได้ว่านั่นไม่ใช่ฝัน แต่พอพลิกตัวกลับมากลับเหลือเพียงความว่างเปล่า อคินรีบลุกขึ้นแล้วชะเง้อไปที่พื้นข้างเตียง
แทนที่จะเห็นอะไรที่เขาควรเห็น แต่กลับเห็นยัยลูกสาวของเขานอนแผ่อยู่บนพื้นแทน
"อันดา..หนูไปนอนอะไรตรงนั้น" อคินถามพลางอุ้มเจ้าอันดาขึ้นมานอนบนเตียง
"หรือเมื่อกี้พ่อทำหนูตกเตียงเหรอ" เขาสำรวจไปตามตัวเจ้าอันดา เผื่อเมื่อกี้เขาฝันแล้วเผลอถีบยัยหนูตกเตียง เดี๋ยวแขนขาหัก
แต่เจ้าอันดากลับนิ่ง ไม่ส่งเสียงเมี้ยว ๆ แบบที่ชอบทำเลยสักแอะ อคินมองสำรวจไปรอบห้อง พอไม่เห็นความผิดปกติอะไรก็สรุปเอาว่าตัวเองฝันและนอนละเมอ
to be continued..
ความคิดเห็น