ลิขิตรักแม่ทัพสงคราม

เมื่อเกิดสงครามขึ้นนำพาให้เกิดความวุ่นวายกลหนของชาวบ้านอย่างรวดเร็ว ทำให้หลายครอบครัวต้องพลัดพลาดจากกันไปคนละทิศทาง บางครอบครัวเลือกที่จะทิ้งคนที่เป็นภาระไว้ข้างหลัง เช่นคนแก่ เด็ก คนพิการ มีเพียงคนหนุ่มสาวไม่กี่คนที่ร่วมเดินทางด้วย

ซูเมิ่งหรูถูกแม่เลี้ยงวางยานอนหลับทำให้ตื่นไม่ทันทุกคน หญิงสาวถูกทิ้งไว้ในบ้านเพียงคนเดียว

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนบ่ายก็ไม่เห็นคนในครอบครัวแล้ว เธอร้องไห้อย่างเสียใจและรีบเก็บเสื้อผ้าเข้าของที่มีออกเดินทางทันที เธอเดินออกจากหมู่บ้านมาไม่ไกลก็เจอกับกลุ่มผู้อพยพกลุ่มสุดท้ายที่มีคนแก่ เด็ก คนพิการและคนเจ็บป่วย หญิงสาวก็เข้ากลุ่มร่วมเดินไปกับพวกเขา

เมื่อเดินทางพ้นเขตสงครามก็พบกลุ่มทหารเดินสวนทาง พวกเขาตรวจสอบและพบว่าเป็นชาวบ้านอพยพจริงๆไม่ใช่ไส้ศึกปลอมตัว แม่ทัพรู้สึกสงสารผู้อพยพกลุ่มนี้ที่ถูกทอดทิ้งอดอยากหิวโทรมจนบางคนล้มป่วย จึงได้สั่งการทหารพาพวกเขาไปอยู่รวมกับค่ายทหารก่อน เพื่อรอการช่วยเหลือต่อไป