หวานใจยัยข้างบ้าน

               

"นก"(ม.5)

               "นก" ชื่อของฉันที่มันช่างเอ่อ...ก็เข้ากับหน้าฉันดีล่ะมั้ง แว่นหนาๆกับกระโปรงป้าๆที่ไอ้พี่ข้างบ้านที่ฉันชอบเรียกมันว่าไอ้จอร์นหน้าจีนมันชอบเรียกฉันว่า "ยัยกินหนอน" เชอะ!!ตัวเองดีตายแหละ...และตั้งแต่โตมาชื่อนกที่พ่อแม่ตั้งให้ก็ดูจะเข้ากับชีวิตฉันจริงๆเพราะมัน "นก" สมชื่อเลย พูดแล้วก็อยากจะร้องไห้T_T

"จีน" (ม.6)

               หน้าผมไม่หล่อเหมือนน้องชาย หน้าไม่ตี๋ ไม่โอบป้าแต่ผมชื่อ "จีน" เอ่อ...จีนที่จีนจริงๆเลยซึ่งมันก็ดูขัดๆกับตัวผมมากแต่ผมดันไปเกิดในวันตรุษจีน ทั้งๆที่ไม่ได้มีเชื้อสายจีนสักนิดแต่ก็ได้ชื่อนี้มาซะงั้นแถมบ้านของเรายังมีความอินเตอร์เนชั่นแนลแซงหน้าบ้านข้างๆ จนผมก็ได้น้องชายที่ชื่อเจแปนมาอีกและแน่นอนเพราะมันเกิดวันชาติของญี่ปุ่น เลยได้ชื่อนี้มา...แต่บ้าเอ้ย ตั้งแต่มันเกิดมาเหมือนมันแย่งทุกอย่างจากผมตั้งแต่มันอยู่ในท้องเลยก็ว่าได้ ทั้งหน้าตา รูปร่าง และที่สำคัญ...สมอง!!ที่มันเหมือนจะแย่งไปจากผมจนหมด

                                                                                          "เจแปน"(ม.3)

                    ถึงบ้านผมจะเปิดขายอาหารฝรั่งแถมพ่อยังเป็นอดีตเชฟมิชลินอีกแต่บ้านก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น ผมเลยไม่ใช่สายเปย์ซักเท่าไหร่แต่ก็มั่นใจและมั่นหน้ามากเว่อร์ว่าหน้าตา สมองและความเป็นที่หนึ่งในทุกๆเรื่องของผมจะทำให้สาวคนไหนก็ไปไหนไม่รอด เว้นแต่ว่า!!...ถ้า "ไอ้เม่น" ตัวรองอันดับสองที่จะมาแย่งไป...ผมไม่ปล่อยมันไว้แน่!!

"เม่น"(ม.3)

                    ไอ้เจมันบ้า...โรคจิต อันดับหนึ่งอันดับสองอะไรกัน ถึงผมจะได้เกรดน้อยเป็นรองมันมาทั้งชีวิตก็เถอะ ก็แน่ล่ะเพราะผมดันโครตซวยที่ดันไปเกิดวันเดียวกับไอ้เจแปนที่มันอยู่ข้างบ้านและไม่ต้องบอกเลยว่าเรียนโรงเรียนเดียวกันรึเปล่า มันก็แน่อยู่แล้วและที่โครตแย่เลยดันได้เรียนห้องเดียวกับมันตั้งแต่เตรียมอนุบาลยันม.3 เห็นหน้าแล้วโครตเบื่อ คนบ้าอะไร..เก๊กอยู่ได้!! 

........................................

                    ด้วยความที่บ้านสืบทอดตำรับอาหารชาววังมานานทำให้ "ช้าง" ตัดสินใจเปิดร้านบ้านไทยชาววังขึ้นด้วยบรรยากาศที่คลอไปด้วยเสียงดนตรีไทยบรรเลงผสมกับกลิ่นมะลิหอมไปทั่วทั้งร้านตลอดเวลาทำให้กลางเป็นจุดเด่นและจุดสนใจของลูกค้า...จนกระทั่ง "ต้อย" เพื่อนเล่นสมัยเด็กกลับมาพร้อมตำแหน่งเชฟมิชลินและได้มาเปิดร้านอาหารอิตาลีบรรยากาศหรูหราหมาเห่ามาก...ซึ่งก็ไม่ได้ไปเปิดที่ไหนไกลเลย นั่นก็คือข้างบ้านชนิดที่ว่ารั้วติกันและด้วยความที่ครัวเมืองนอกเป็นร้านอาหารสไตล์ยุโรปตามอุดมการณ์ของเจ้าของร้านทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยเพลงสากลและเพลงแจ๊สมากมายจึงไม่แปลกที่ทั้งสองบ้านจะเกิดวาทะกันขึ้น...จนมันสืบทอดมาถึงรุ่นลูกของพวกเขาจนได้

..................................................

ปล. 1ขออนุญาติเจ้าของรูปด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจิตนาการของไรท์ไม่เกี่ยวข้องกับคนในภาพและขออนุญาติห้ามคัดลอกนะจ๊ะ

ปล. 2นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์ที่แต่งแนวนี้ ปกติดราม่าหนักมากกกก...ชอบไม่ชอบยังไงบอกไรท์ด้วยนะ(ไม่ชอบจะได้พิจารณา 5555)