พิรุณฉ่ำรัก...พิทักษ์ปฐพี

******เป็นฤกษ์งามยามดีที่จะเปิดนิยายเรื่องที่สอง......ฝากติดตามติชม คอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ^^

พิรุณฉ่ำรัก...พิทักษ์ปฐพี

"ท้องทั้งที่ยังเรียนไม่จบ!!!" มันคงไม่เจ็บปวดเท่า "ท้องไม่มีพ่อ!!!"

คำครหาเหล่านี้วริษาโดนมาทั้งชีวิตและไม่คิดเสียใจที่เธอเลือกให้กำเนิดเด็กชายที่แสนน่ารัก

ให้ลืมตาขึ้นมาดูโลกใบใหญ่

- วริษา -

 การปฏิเสธความเป็นพ่อจากเขา "ปฐพี" ทำให้ทั้งชีวิตนี้..."วริษา"จะไม่ขอญาติดีกับเขาอีก        แต่โชคชะตากลับเล่นตลกส่งเขาเเละเธอมาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจะปฏิเสธได้

วริษา โชติรัตนา (ฝน) : 24

                                                          (Cr. จินตนัดดา ลัมะกานนท์)

คุณเเม่วัยใสแต่หัวใจเเกร่งผู้ที่ถูกตราหน้าจากสังคมมาตลอดว่าท้องไม่มีพ่อแต่เธอก็ไม่เคยปฏิเสธมันตรงกันข้ามเธอกับรู้สึกสงสารลูกชายจับใจที่ต้องเกิดมาเป็นลูกของผู้ชายใจร้ายคนนั้น!!

ปฐพี  สิทธาวรากุล (ดิน) : 27

(Cr. จิรกิตติ์ ถาวรวงศ์)

หัวใจไม่ใช่เหล็กกล้าที่จะไม่มีวันเเตกหัก....

หากรักมาถึงทางตันเขาก็พร้อมที่จะปล่อยมันไปหากนี่คือสิ่งที่เขาได้ทำดีที่สุดเเล้ว

คิมหันต์  โชติรัตนา (คิม) : 29

(Cr.ภาคิน คำวิลัยศักดิ์)

ลูกผู้ชายแมนๆ กล้าได้กล้าเสียไม่ใช่มั่วแต่กลัวจนหัวหด!!

สริดา  สิทธาวรากุล  (น้ำ) : 25

(Cr. อังศุมาลิน สิรภัทรศักดิ์เมธา)

โลกใบนี้มีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง....มีรักก็ต้องมีจาก มีพรากก็ต้องมีพรานพบ มีคบก็ต้องมีเลิก

มันเป็นสัจธรรมของโลกใบนี้ที่จะทำให้เรามีความสมดุลในตัวเอง

                  

ภาคภูมิ   สิทธาวรากุล (ปลื้ม) : 31                           นลิน   วรโชติชัย  (บัว) : 27

        (Cr. อัครัฐ นิมิตชัย)                                               (Cr. พิชชาภา พันธุมจินดา)

  ริจะรักอย่าได้กลัวที่จะทำเพื่อรัก!!                              ฉันเเต่งงานเพราะความรักแต่เขาจะให้รัก

 หากรักนั้นควรจะรักเราก็ควรจะรัก                       ตอบมาไหม...ฉันเองก็ตอบไม่ได้แต่สักวันเขา

      ถึงเเม้มันจะผิด...ผมก็จะทำ!!                                                            จะต้องรักฉันคนเดียว!!!

เด็กชายพิรุณ  โชติรัตนา (น้องเรน)  : 5 ขวบ

(Cr.  Daniel Hyunoo Lachapelle  )

"ความเป็นความตายของเขา" กับ "ความมีมนุษยธรรมของเธอ" 

ทำให้วริษาไม่สามารถปฏิเสธที่จะช่วยชายหนุ่มความจำเสื่อมผู้นี้ได้

ตราบาปตีทะเบียน พุดรดา www.mebmarket.com       “เพล้ง!!” เสียงกรอบรูปที่กระทบกับประตูห้องหล่นลงมาแตกลงตรงหน้าทำให้ร่างเล็กหยุดชะงักมองดูก็พบว่าเป็นรูปแต่งงานของเขาและเธอที่ตั้งมานานข้างเตียงแต่เธอกลับไม่เคยสังเกตมันเลยจนกระทั่งกิตติกรโยนมันมา       “หยุด!!! อย่าคิดแม้แต่จะก้าวต่อ ไม่งั้นชิ้นต่อไปมันไม่ใช่แค่ขู่และไม่ใช่แค่กรอบรูปแน่…แค่นี้ตัวเธอยังสกปรกไม่พออีกเหรอ อย่าทำให้คนอื่นเขาแปดเปื้อนจนขยะแขยงเธอไปมากกว่านี้เลย…วันหลังถ้าอยากมากบอกกันดีๆก็ได้ ฉันสนองได้หรือจะเอาคนงานทั้งไร่เลยไหมล่ะ ฉันจะเรียกให้!!”      “ถ้าทั้งไร่ แลกกับอิสรภาพของฉัน…ฉันยอม!!”       ไม่ไหวอีกแล้วที่จะทนอยู่ในสภาพนี้ไม่อยากทนรับรู้อะไรที่ทำให้เธอดูโง่อีกแล้ว อยากรีบจบเกมนี้ให้เร็วที่สุดอย่างน้อยก็อาจจะมีลมหายใจแม้เพียงน้อยนิดแต่มันก็ยังได้โบยบินดีกว่าต้องทนอยู่ในกรงทองไปจนตาย…      "ฉันไม่คิดเลยนะว่าคนอย่างเธอจะสิ้นคิดขนาดนี้ บอกตามตรงฉันสมเพชผู้หญิงแบบเธอจริงๆ"ร่างบางถูกเหวี่ยงลงไปบนเตียงอย่างแรงโดยไม่สนว่าเนื้อบอบบางนั้นจะกระทบกับสิ่งใดบ้าง      "อยู่เฉยๆ หัดทำตัวดีๆซะบ้างไม่ใช่ดีแต่จะร่านไปหาผู้ชาย!!!"   แววตาที่ว่างเปล่าแทบไม่สบตากับคนพูดแม้แต่เสี้ยววินาทีจนเขารู้สึกหัวร้อนที่อีกฝ่ายต่อต้านเขาเช่นนี้................................................      "ใช่...ฉันมันบ้า ฉันเคยพูดแล้วใช่ไหมว่าทำฉัน...ฉันไม่ว่า แต่อย่ามาทำลูกสาวฉัน!!"      "ฉัน...ฉันทำอะไร"      "ฉันไม่ตลก!!...คุณไม่ละอายใจบ้างหรอที่เห็นฉันในสภาพนี้                      เคยสงสารฉันไหมว่าฉันอยากมีสภาพนี้ไหม สภาพที่มันยิ่งกว่านางบำเรอ...เคยเห็นมันบ้างไหม!! แล้วฉันก็ไม่ต้องการให้หนูชามีชีวิตแบบฉัน"       รญาพรขึ้นเสียงอย่างรุนแรงไม่สนใจว่าสามีจะตื่นเพราะเสียงของเธออีกแล้วทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมกับน้ำเสียงและหยาดน้ำตา มือที่ถือวัตถุนั่นสั่นไหวแทบถือไม่ไหวแต่เธอก็พยายามจับมันไว้มั่น       "จะหลบตอนนี้หรือจะให้ฉันยิง...เลือกเอา!!"       ดลกาลทำได้แต่หลบสายตาและกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดคอ ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นรญาพรเป็นเช่นนี้มาก่อนตอนนี้เธอน่ากลัวเหลือเกินยิ่งนิ้วเรียวพยายามกดล็อคเพื่อเตรียมลั่นไกด้วยแล้วยิ่งทำให้ลร่างหนาอดสั่นไม่ได้...