พิศวาสในเงาใจ (Dark Devil)

          "เด็กใหม่ที่บอสพาใช่ไหม ที่ลือกันว่าคืนเดียวทำบอสติดใจจนไม่ยอมปล่อยคืนคุณปีย์ชาร์น่ะ คนนี้หรือเปล่า" เสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนแข่งกับเสียงดนตรีที่ดังกึกก้อง หัวใจของหล่อนชาวาบ...เมื่อทุกคนรอบๆ นั้นเริ่มหันมาสังเกตหล่อนเป็นตาเดียวกัน

          "น่าจะใช่ไม่เคยเห็นหน้าเลยนี่...หืม"

          "อย่ามายุ่งกับฉัน!" รัตติกาลสะบัดมือปัดผู้ชายร่างใหญ่ที่สวมชุดแฟนซีเป็นเสือด้านล่างโชว์ความเป็นชายอล่างฉ่างที่ดินเข้ามาจับมือหล่อนไปจูบหอม

          "ฮะๆ มีของเล่นสนุกแล้วล่ะพวกเรา" แล้วเสียงตะโกนพร้อมกับเสียงโห่ร้องก็ดังกึกก้องแทบกลบเสียงเพลงที่กระหึ่มอยู่เป็นจังหวะ

          "นี่ฉันบอกให้ปล่อย!! ช่วยฉันด้วย ฉันถูกจับมา ฉันต้องการความช่วยเหลือ" หล่อนหันไปรอบๆ ผู้ชายที่กำลังรายล้อมตีวงแคบเข้ามาทุกขณะ หัวจิตหัวใจสั่นระทึกหวั่นไหว ลำคอแห้งผากจนต้องลอบกลืนน้ำหลายที่หนืดเหนียว

          บัดนี้หล่อนรู้แล้วว่า...ควรเชื่อฟังคำสั่งของสงกรานต์และเชื่อใจเขาให้มากที่สุด แต่มันก็สายไปแล้ว...

          "กรี๊ด!!!!" ร่างเล็กถูกอุ้มยกขึ้นสูง ในนี้แสงและสีวิบวับเหมือนในผับและผู้คนก็หนาแน่น มันทำให้หล่อนรู้สึกอยากตายขึ้นมามากกว่าตอนที่ได้รู้ความจริงเกี่ยวกับปีย์ชาร์เสียอีก

          "เฮ! มาเล่นอะไรสนุกๆ รับน้องใหม่กันดีกว่าพวกเรา!!!" คนเหล่านั้นตรูกันเข้ามาใช้มือรองรับร่างของหล่อนเอาไว้  หล่อนนอนหงายกอดตัวเองด้วยความกลัวอยู่ด้านบน น้ำตาของหล่อนไหลพราก เนื้อตัวเย็นเฉียบชาเกร็งไปหมด

          "ช่วยด้วย ฮือๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย..." หล่อนสิ้นหวังไปหมดในตอนนี้ ไม่มีทางออก ไม่มีทางไป ไม่มีใครที่หล่อนพอจะขอความช่วยเหลือให้รอดพ้นไปจากนรกทั้งเป็นได้เลยหรืออย่างไรกัน และหล่อนก็ต้องอยู่ในอเวจีขุมที่ลึกที่สุดนี้จริงๆ อย่างนั้นเหรอ

          "ตรงนี้เลย! แม่สาวน้อยพวกเราจะทำให้เธอมีความสุขจนต้องร้องขอไม่หยุดปากเลยทีเดียว ฮ่าๆ"

          ตุบ!! "โอ๊ะ!!" ร่างของหล่อนถูกโยนไปบนเวทีที่อยู่ตรงกลางห้อง รอบๆ มีแต่สัตว์ป่าในร่างคนที่ยืนมองอย่างกระหายและหัวเราะยิ้มร่ากับให้กับความทุกข์ ความหวาดกลัวที่สุดในชีวิตของหล่อน

          "อย่าทำฉันเลย ฉันขอร้องล่ะ..." รัตติกาลรู้สึกได้ว่ายามนี้หล่อนเหมือนถูกดึงเอาพละกำลังออกจากร่างไปหมดแล้ว เรี่ยวแรงจะยกมือขึ้นไหว้เพื่อร้องขอความเห็นใจก็ยังไม่มี

          "สดใหม่จริงๆ เลยเมียคุณปีย์ชาร์คนนี้ อา...นานแล้วที่ไม่ได้เจอกลิ่นสาวหอมหวานเหมือนกับคุณ ฮ่าๆ" เสียงของใครก็ไม่รู้ดังระงมไปหมด หล่อนหูอื้อตาลายอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย

          เพี๊ยะ! "กรี๊ด!!" แล้วจู่ๆ หล่อนก็ถูกแส้หวดตีมาจากทางด้านหลังโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทิ้งตัวลงดิ้นครวญครางอยู่กับพื้นเวที

          ผู้คนส่งเสียงด้วยความพออกพอใจ...ในความเจ็บปวดของหล่อน...

          "อา...ตีให้เลือดซิบแล้วค่อยๆ ช่วยกันเลียให้ทั่วตัว...แค่คิดก็เสียวจนจะควบคุมตัวเองไม่ไหวอยู่แล้ว"

          เพี๊ยะ!! "อื้อ!!!" แส้จากมือของชายคนนั้นตีฟาดมาที่ตัวหล่อนอีกครั้ง รัตติกาลดิ้นด้วยความระบมทรมาน หล่อนรู้แล้วว่าการขัดคำสั่งของสงกรานต์นั้นส่งผลต่อหล่อนอย่างที่เขาบอกเอาไว้จริงๆ

          "ผมขอก่อนเลยก็แล้วกัน หึ หึ" ชายร่างใหญ่คนหนึ่งกระโดดขึ้นมาบนเวทีและโน้มตัวลงเข้าหาหล่อน รัตติกาลพาร่างที่บาดเจ็บขยับหนีแต่ก็ถูกดึงกลับมาจับนอนแผ่หลาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะชอบอกชอบใจ

          แคว๊ก!! "กรี๊ด!! ปล่อย!!!!" เสื้อผ้าของหล่อนถูกฉีกขาดติดมือเดรัจฉานตนนั้นไปเลย ผิวขาวเปลือยท่อนบนผุดโผล่ออกมาอวดสายตากลุ่มชนทมิฬ พวกนั้นส่งเสียงครางโห่ร้อง...คะยั้นคะยอให้คนที่จับตัวหล่อนอยู่รีบดำเนินเกมกามด้วยถ้อยคำกักขฬะ

          "สวย...ขนาดไม่ศัลยกรรมนะเนี่ยยังสวยขนาดนี้ ไหนขอให้พี่เห็นร่างน้องเต็มๆ หน่อยสิว่าจะสวยขนาดไหน แล้วพี่จะเลียให้น้องครางดังกว่าเพลงในผับนี้อีก ฮ่าๆๆ"

          รัตติกาลเหมือนจะสติแตกกระเจิงไปเลยในตอนนี้ หล่อนกลัวสุดขีด เริ่มหายใจติดขัด...ดวงตาพร่ามัว ในหัวมีแต่ความมืดมิดปกคลุม ร่างกายเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด อยากจะหลุดพ้นด้วยวิธีไหนก็ได้...ให้ตายก็ยอมแล้ว

          ปัง!!! แต่แล้ว...ก่อนที่หล่อนจะกลัวจนหมดสติไปเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นแทรกกลบทุกเสียงพร้อมๆ กับร่างใหญ่ที่เดินแหวกฝูงชนซึ่งหลีกตัวแยกเป็นทางอำนวยความสะดวกให้กับเขา ในมือของชายหนุ่มผู้นั้นมีอาวุธร้ายที่ใช้ยิงขึ้นฟ้าเสียงสนั่นเพื่อเปิดทางเมื่อครู่