ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยแสนร้ายกับนายแสน(เหมือนจะ)ดี

    ลำดับตอนที่ #4 : ท้าดวล

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 50


    1 ชั่วโมงผ่านไป ฉันยังคงซ้อมปามีดบินอยู่ในห้องส่วนตัว... ฉันชอบเล่นมีดมากกว่าปืน

    พี่หลิ... ว๊าย~” ช่วยไม่ได้ ยัยหลิวอยากเข้ามาพละการเอง ฉันเลยเผลอปามีดออกไปเสียบอยู่กับกำแพง

    มีธุระอะไรฉันถามพลางเดินไปเก็บมีด

    คะ... คะ คือว่า พวกเพื่อนๆ ของพี่มารออยู่ด้านหลังสวนแล้วคะ หลิวพูดขณะตัวยังสั่น

    รู้แหละ... แล้วไอนั่นกลับไปยัง

    อ๋อ... คุณพอสหรอคะ ยังเลยคะ กำลังคุยกับพี่บอลหน่ะคะ

    ชิ... รู้แหละ เดี๋ยวฉันลงไป ฉันว่าแล้วปิดประตูใส่หน้าหลิว... ฉันหยิบเสื้อคลุมสีดำยาวข้างในมีมีดบินจำนวนมากและมีปืนเสียบอยู่ข้างเอว 2 กระบอก เตรียมออกศึกแล้ว ฉันพึมพำแล้วเดินลงข้างล่าง

    นี่เธอ... จะไปงานศพใครเนี่ย นายนั่นทักทันทีที่เห็นฉัน

    งานนายนั่นแหละ ฉันว่าแล้วรีบเดินไปทางท้ายสวน

    ว่าไง... ไอพวกโรงเรียน ทริสเปิ้ลนั่นมันท้าดวลมา เฟรทบอกพลางยื่นกระดาษ

    เราก็สนองความต้องการซิ ฉันว่าแล้วเดินนำออกทางประตูด้านหลัง

    เฮ้ๆ รอด้วยๆ เสียงของเรย์ดังมาตามด้วยไคและก็พวกนักเรียนที่เพิ่งซ้อมกีฬาเสร็จ วอมร่างกายมาอย่างดี... คราวนี้เอาให้เละเลย เรย์เสริมขณะเดินตามหลังมา

    เมื่อกี้เด็กใหม่ห้องเราไม่ใช่หรอ... ทำไมถึง...

    ก็มันอยู่คอนโดแถวนี้ แล้วพอดียัยหลิวเจอก็เลยชวนมา ฉันเองก็อยากจะบ้าตาย ฉันบ่นยาวเหยียดเป็นหางว่าว เอ้อ... แล้วสถานที่ ที่ไหน ฉันถามเฟรท

    ที่โรงเรียนมัน...

    ฉันว่ามันแปลกๆ นะ... เราว่าศึกนี้ต้องมีอะไรซักอย่างแน่ เรย์เสริมขึ้น ไปบุกถึงถิ่นมันมันคงไม่ดีเท่าไหร่

    จะกลัวอะไร... แล้วเวลา

    เที่ยงคืนตรง เฟรทบอก

    งืม... เราว่าไปหาไรกินกันก่อนดีกว่า ฉันว่าพลางถอดเสื้อคลุมพลาดไว้กับเก้าอี้ในตึก ทุกคน วันนี้เราไปบุกถึงถิ่นทริสเปิ้ล... ทริสเปิ้ล อะไรนะ ฉันหันไปถาม

    - -^”

    ทริสเปิ้ลสคูลไง เฟรทบอก เหอๆ ก็มันจำไม่ได้นี่น่า ช่วยไม่ได้

    เอ้อๆ นั่นแหละ... แต่ว่าตอนนี้ฉันหิวแล้วอ่ะ มีไรให้ปรระทังท้องบ้าง

    เพียบ เพียบจริงๆ มีแต่ข้าวๆๆๆๆ และ หม้อมาม่าหม้อใหญ่ๆ

    - - ฉันอยากบ้าตาย

    ไปกินบ้านเธอก็ได้นี่ ได้ข่าวว่าวันนี้พ่อเธอไม่อยู่ แหม่... ข่าวไวดีจังเลย

    ก็ดี แต่ตอนนี้บ้านฉันมีแขก

    หรอ... เป็นแขกหรอเนี่ย อย่าบอกนะว่าพ่อเธอไปหาเมียเป็นแขก กร๊ากๆๆ นายมาร์คพูดพลางหัวเราะ ขณะหลายคนรู้ว่ามีภัยกำลังมาเยือน

    อยากตายหรอไง... นายมาร์ค ฉันคำรามใส่... ช่างเหอะ ไปกินบ้านฉันก็ได้ ฉันว่า

    -------------------------------

    โหวต + เม้น ด้วยครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×