ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันวาน
ในปี 1980 โอกินาว่า ประเทศญี่ปุ่น
ผม ชื่อว่า ยุนเทนัม เป็นคนเกาหลีโดยกำเนิดแต่พ่อแม่ส่งผมมาเรียนที่ญี่ปุ่น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ตอนนี้ผมอายุ10ขวบ คง งงล่ะสิ ว่าทำไมเด็กอายุแค่10ขวบถึงมาเรียนมัธยม นั่นก็เพราะพ่อกับแม่ของผม ท่านอยากให้ผมเรียนเร็วจะได้จบเร็ว จบมาจะได้มารับธุรกิจสืบต่อ ในโรงเรียนผมก็เลยโดนรุ่นพี่รังแกอยู่บ่อยๆ แต่ผมก็สู้น่ะ ถึงแม้ หมัดของผมจะเท่าขี้มดแต่มันก็สอยพวกนักเลงประจำโรงเรียนได้ ด้วยหน้าตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ จึงไม่มีใครคิดว่าผม จะเป็นหัวหน้าแก๊งค์ของโรงเรียน อืม ผมสูงแค่145เซนติเมตรเอง ถ้าคุณนึกภาพ มันคงจะตลกมาก เพราะลูกน้องของผม สูง 180 เซนติเมตรทั้งนั้น
“คาเสะงาว่า จุน”
“ครับ”
“เอโนะ ฟุมิ”
“ค่ะ”
“ยุนเทนัม”
“..”
“ยุนเทนัม”
“ครับ ผมยุนเทนัม เอาไส้กรอก1อันครับ”
“อะไรของเธอ ยุนเทนัม นี่ ในตอนที่ชั้นกำลังขานชื่อนักเรียนอยู่ เธอยังกล้าหลับได้เหรอ ออกไปยืนหน้าห้อง”
ในตอนนั้นผมช่างอายเหลือเกิน ทั้งเพื่อนผู้หญิงและเพื่อนผู้ชาย ต่างหัวเราะเยาะผมกันใหญ่ แต่ก็น่ะ คนอย่างผมมันน่ารัก ก็เลยต้องอายมากกว่าคนอื่นหลายเท่า
“เฮ้อ วันนี้เราโดนอีกแล้ว\"
“ฮ่า ฮ่า แล้วนายหลับทำไมหล่ะ แกก็รู้ว่าอาจารย์คนนี้ดุจะตายไป”
“รู้อยู่แล้ว แต่ให้ทำไงได้ล่ะ เมื่อคืนชั้นดูวีดีโอตั้ง10ม้วน ยันเช้าเลยอ่ะ” เทนัมพูดด้วยตาปรือๆ
“เฮ้ย ดูวีดีโออย่างว่าทั้งคืนหรอ”
“เฮ้ย ชั้นยังเด็กกว่าพวกแก พ่อแม่ยังให้ดูไม่ได้ วีดีโอที่ชั้นดูน่ะ มันเป็นวีดีโอ ที่ไปแอบถ่ายยองเอ
“แอบถ่าย” เสียงประสานของคนในกลุ่มดังจนทำให้คนรอบข้างหันมามองพร้อมกัน
“จะบ้าหรอ พวกนายคิดอะไรกันอยู่ ชั้นแค่แอบชอบยองเอ ก็เลยฝากเพื่อนไปถ่ายให้หน่อย ในห้องเรียนอ่ะ”
“เฮ้อ ดูตั้ง10ม้วนเชียว”
“ก็ประมาณนั้น” เทนัมตอบอย่างเพลียๆ
“เทนัม ยุนเทนัม” เสียงของยองเอ ดังขึ้นมา
“วันนี้เธอจะไปร้านอินบุงมั้ย” ยองเอถาม
“อืม ถ้าเธอไป ชั้นไปก็ได้น่ะ”
“อืม งั้นเจอกัน หลังเลิกเรียน”
หลังจากที่เทนัม นัดเวลากับยองเอเสร็จ เทนัมก็ใจลอยตลอดเวลา ดูท่าว่า เทนัมจะหลงรักยองเอหัวปักหัวปำแล้ว
“ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด” เสียงนกหวีดดังขึ้น
“เฮ้ยเลิกเรียนแล้ว เทนัม” จุนตะโกนบอกเทนัม
“เออ ชั้นไปก่อนน่ะเว้ย”
“เออ แล้วเจอกัน”
“อืม บาย” เทนัมบอกลาจุน และเพื่อนๆของเขา”
“...” เทนัมรีบวิ่งไปที่ร้านอินบุง ร้ายอาหารเกาหลี สถานที่ๆยองเอและเทนัมนัดกันไว้
“อืม สวัสดี” เทนัมเอ่ยทักยองเออย่างเขินๆ
“จ๊ะ สวัสดี”
“แล้ว ฟุมิไม่มาด้วยหรอ” เทนัมพยายามหาเรื่องคุยกับยองเอ
“อืม ฟุมิต้องไปทำรายงาน”
“อืม สั่งอาหารกันดีกว่าน่ะ”
“อื้ม”
“ป้าครับ ผมเอากิมจิที่นึง แล้วก็ ราเมนที่นึงครับ”
“ได้จ๊ะ แล้วหนูผู้หญิงคนนี้จะเอาอะไรดีล่ะจ๊ะ”
“ค่ะ งั้นหนูขอเอาแบบเทนัมเหมือนกันค่ะ”
“ได้จ๊ะ”
“เทนัม เธอไม่สบายหรอ หน้าเธอแดงจัง”
“เอ่อ สบายดี ไม่เป็นไรหรอก”
...เทนัมเอ๋ย ทำไมหน้าต้องมาแดงตอนนี้ด้วย...
“อืม ทำไมชั้นไม่เคยเห็นเทนัมจีบผู้หญิงเลย”
“ก็...ก็ผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว” หน้าของเทนัมแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ใครน๊า ที่เป็นคนโชคดีคนนั้น”
“แล้วเค้าคนนั้นน่ารักมากมั้ย อยู่ห้องไหน แล้วเค้าน่ารักมากกว่าชั้นหรือเปล่า” ยองเอพูดประโยคนี้ด้วยสีหน้าอยากรู้
“อืม เค้าคนนั้นอ่ะน่ะ ทั้งสวย น่ารัก เรียนเก่ง คงน่ารักกว่าเธอเยอะเลย”
“งั้น เค้ากลับและ เจอกันพรุ่งนี้น่ะ” หลังจากที่ยองเอพูดประโยคนี้เสร็จ ก็ลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินออกนอกร้านไป
“ยองเอ โธ่”
เทนัมรีบจ่ายเงินแล้ววิ่งตามยองเอไป
“ยองเอ ลียองเอ” เทนัมตะโกนเรียกชื่อยองเอ ขณะที่วิ่งอยู่ดัวย
“ตามมาทำไม ก็ชั้นมันไม่น่ารักเท่า คนๆนั้นนี่” ยองเอพูดแบบงอนๆ
“โธ่ ก็คนๆนั้น...” เทนัมพูดไม่ออก เพราะภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ใบหน้าของยองเอที่ขาว สวย ดวงตากลม ต้องเปื้อนไปด้วยน้ำตา
“ยองเอ โธ่ ก็คนๆนั้นที่ชั้นชอบ ก็คือ..”
“ใครล่ะ เห็นมะ เธอก็ไม่กล้าบอก”
“คนๆนั้นก็คือ เธอ ลียองเอ ชั้นชอบเธอมากน่ะ”
ยองเอหยุดเดิน ตอนนั้นยองเอทำได้แต่อึ้งไปชั่วครู่หนึ่ง ส่วนเทนัมก็ยืนรอฟังคำตอบที่ยองเอจะพูดขึ้นมา
เทนัมเดินขึ้นมาเทียบกับยองเอ พอขึ้นมายืนเทียบกับยองเอ ยองเอก็หันกลับมากอดเทนัม
“คนบ้า ทำไมไม่บอกเค้าก่อนล่ะ” ยองเอพูดด้วยหน้าที่แดง
ผม ชื่อว่า ยุนเทนัม เป็นคนเกาหลีโดยกำเนิดแต่พ่อแม่ส่งผมมาเรียนที่ญี่ปุ่น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ตอนนี้ผมอายุ10ขวบ คง งงล่ะสิ ว่าทำไมเด็กอายุแค่10ขวบถึงมาเรียนมัธยม นั่นก็เพราะพ่อกับแม่ของผม ท่านอยากให้ผมเรียนเร็วจะได้จบเร็ว จบมาจะได้มารับธุรกิจสืบต่อ ในโรงเรียนผมก็เลยโดนรุ่นพี่รังแกอยู่บ่อยๆ แต่ผมก็สู้น่ะ ถึงแม้ หมัดของผมจะเท่าขี้มดแต่มันก็สอยพวกนักเลงประจำโรงเรียนได้ ด้วยหน้าตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ จึงไม่มีใครคิดว่าผม จะเป็นหัวหน้าแก๊งค์ของโรงเรียน อืม ผมสูงแค่145เซนติเมตรเอง ถ้าคุณนึกภาพ มันคงจะตลกมาก เพราะลูกน้องของผม สูง 180 เซนติเมตรทั้งนั้น
“คาเสะงาว่า จุน”
“ครับ”
“เอโนะ ฟุมิ”
“ค่ะ”
“ยุนเทนัม”
“..”
“ยุนเทนัม”
“ครับ ผมยุนเทนัม เอาไส้กรอก1อันครับ”
“อะไรของเธอ ยุนเทนัม นี่ ในตอนที่ชั้นกำลังขานชื่อนักเรียนอยู่ เธอยังกล้าหลับได้เหรอ ออกไปยืนหน้าห้อง”
ในตอนนั้นผมช่างอายเหลือเกิน ทั้งเพื่อนผู้หญิงและเพื่อนผู้ชาย ต่างหัวเราะเยาะผมกันใหญ่ แต่ก็น่ะ คนอย่างผมมันน่ารัก ก็เลยต้องอายมากกว่าคนอื่นหลายเท่า
“เฮ้อ วันนี้เราโดนอีกแล้ว\"
“ฮ่า ฮ่า แล้วนายหลับทำไมหล่ะ แกก็รู้ว่าอาจารย์คนนี้ดุจะตายไป”
“รู้อยู่แล้ว แต่ให้ทำไงได้ล่ะ เมื่อคืนชั้นดูวีดีโอตั้ง10ม้วน ยันเช้าเลยอ่ะ” เทนัมพูดด้วยตาปรือๆ
“เฮ้ย ดูวีดีโออย่างว่าทั้งคืนหรอ”
“เฮ้ย ชั้นยังเด็กกว่าพวกแก พ่อแม่ยังให้ดูไม่ได้ วีดีโอที่ชั้นดูน่ะ มันเป็นวีดีโอ ที่ไปแอบถ่ายยองเอ
“แอบถ่าย” เสียงประสานของคนในกลุ่มดังจนทำให้คนรอบข้างหันมามองพร้อมกัน
“จะบ้าหรอ พวกนายคิดอะไรกันอยู่ ชั้นแค่แอบชอบยองเอ ก็เลยฝากเพื่อนไปถ่ายให้หน่อย ในห้องเรียนอ่ะ”
“เฮ้อ ดูตั้ง10ม้วนเชียว”
“ก็ประมาณนั้น” เทนัมตอบอย่างเพลียๆ
“เทนัม ยุนเทนัม” เสียงของยองเอ ดังขึ้นมา
“วันนี้เธอจะไปร้านอินบุงมั้ย” ยองเอถาม
“อืม ถ้าเธอไป ชั้นไปก็ได้น่ะ”
“อืม งั้นเจอกัน หลังเลิกเรียน”
หลังจากที่เทนัม นัดเวลากับยองเอเสร็จ เทนัมก็ใจลอยตลอดเวลา ดูท่าว่า เทนัมจะหลงรักยองเอหัวปักหัวปำแล้ว
“ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด” เสียงนกหวีดดังขึ้น
“เฮ้ยเลิกเรียนแล้ว เทนัม” จุนตะโกนบอกเทนัม
“เออ ชั้นไปก่อนน่ะเว้ย”
“เออ แล้วเจอกัน”
“อืม บาย” เทนัมบอกลาจุน และเพื่อนๆของเขา”
“...” เทนัมรีบวิ่งไปที่ร้านอินบุง ร้ายอาหารเกาหลี สถานที่ๆยองเอและเทนัมนัดกันไว้
“อืม สวัสดี” เทนัมเอ่ยทักยองเออย่างเขินๆ
“จ๊ะ สวัสดี”
“แล้ว ฟุมิไม่มาด้วยหรอ” เทนัมพยายามหาเรื่องคุยกับยองเอ
“อืม ฟุมิต้องไปทำรายงาน”
“อืม สั่งอาหารกันดีกว่าน่ะ”
“อื้ม”
“ป้าครับ ผมเอากิมจิที่นึง แล้วก็ ราเมนที่นึงครับ”
“ได้จ๊ะ แล้วหนูผู้หญิงคนนี้จะเอาอะไรดีล่ะจ๊ะ”
“ค่ะ งั้นหนูขอเอาแบบเทนัมเหมือนกันค่ะ”
“ได้จ๊ะ”
“เทนัม เธอไม่สบายหรอ หน้าเธอแดงจัง”
“เอ่อ สบายดี ไม่เป็นไรหรอก”
...เทนัมเอ๋ย ทำไมหน้าต้องมาแดงตอนนี้ด้วย...
“อืม ทำไมชั้นไม่เคยเห็นเทนัมจีบผู้หญิงเลย”
“ก็...ก็ผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว” หน้าของเทนัมแดงขึ้นเรื่อยๆ
“ใครน๊า ที่เป็นคนโชคดีคนนั้น”
“แล้วเค้าคนนั้นน่ารักมากมั้ย อยู่ห้องไหน แล้วเค้าน่ารักมากกว่าชั้นหรือเปล่า” ยองเอพูดประโยคนี้ด้วยสีหน้าอยากรู้
“อืม เค้าคนนั้นอ่ะน่ะ ทั้งสวย น่ารัก เรียนเก่ง คงน่ารักกว่าเธอเยอะเลย”
“งั้น เค้ากลับและ เจอกันพรุ่งนี้น่ะ” หลังจากที่ยองเอพูดประโยคนี้เสร็จ ก็ลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินออกนอกร้านไป
“ยองเอ โธ่”
เทนัมรีบจ่ายเงินแล้ววิ่งตามยองเอไป
“ยองเอ ลียองเอ” เทนัมตะโกนเรียกชื่อยองเอ ขณะที่วิ่งอยู่ดัวย
“ตามมาทำไม ก็ชั้นมันไม่น่ารักเท่า คนๆนั้นนี่” ยองเอพูดแบบงอนๆ
“โธ่ ก็คนๆนั้น...” เทนัมพูดไม่ออก เพราะภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ใบหน้าของยองเอที่ขาว สวย ดวงตากลม ต้องเปื้อนไปด้วยน้ำตา
“ยองเอ โธ่ ก็คนๆนั้นที่ชั้นชอบ ก็คือ..”
“ใครล่ะ เห็นมะ เธอก็ไม่กล้าบอก”
“คนๆนั้นก็คือ เธอ ลียองเอ ชั้นชอบเธอมากน่ะ”
ยองเอหยุดเดิน ตอนนั้นยองเอทำได้แต่อึ้งไปชั่วครู่หนึ่ง ส่วนเทนัมก็ยืนรอฟังคำตอบที่ยองเอจะพูดขึ้นมา
เทนัมเดินขึ้นมาเทียบกับยองเอ พอขึ้นมายืนเทียบกับยองเอ ยองเอก็หันกลับมากอดเทนัม
“คนบ้า ทำไมไม่บอกเค้าก่อนล่ะ” ยองเอพูดด้วยหน้าที่แดง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น