ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปัจจุบันที่เธอลืม
โซล ประเทศ เกาหลี 2010
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับ อืม จะรับอะไรดีค่ะ”
“อืม ผมขอ ความรักจากคุณที่นึงและก็น้ำใจแก้วนึงครับ ไม่ทราบว่าทั้งหมดเท่าไหร่ครับ” เทนัมถามด้วยสายตาหวานๆ
“เอ่อ ความรักที่ชั้นมีอยู่ในขณะนี้ ได้หมดแล้วค่ะ มิทราบว่าจะรับความรักจากวินเนได้มั้ยค่ะ” ยองเอตอบกลับ
“วินเน คือว่าคุณผู้ชายท่านนี้เค้าต้องการความรักจากเธอน่ะ”
“อะไรหรือฮ้า แหม สุดหล่อ ทำเป็นเขินไปได้ ถ้าอยากได้ความรักจากวินเนก็บอกมาได้เลยฮ้าาา เดี๊ยนยินดีฮ่ะ” วินเน กระเทยวัยรุ่นที่มีนิสัยค่อนข้างเป็นเด็กแนวมาก วินเนเป็นเจ้าของร้านๆที่ยองเอทำอยู่
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ค..ค..คือผมยังมีงานประชุมอยู่ ผ..ผ..ผมต้องรีบไป.. สวัสดีครับ”
“ครืด ปัง”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยองเอ เธอดูสิ ตาผู้ชายคนนั้นหล่อก็จริงน่ะ แต่ดูเฉิ่มมากเลยย่ะ ชั้นน่ะไม่ชอบผู้ชายเฉิ่มๆหรอก เชอะ” วินเนพูดนินทาผู้ชายคนนั้นหลังที่เค้าออกจากร้านไปแล้ว
“ยองเอ เธอก็สวยน่ะ ทำไมไม่ไปทำงานเป็นนักแสดงหรือว่านักร้องอะไรประมาณนี้น่ะ”
“คือ ชั้นคิดว่างานที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว ชั้นคิดว่าชั้นคงไม่ถนัดในงานแสดงน่ะ”
“อืมๆ ตามใจ แหมคนสวยไม่รู้เป็นอะไรไปหมด มีความสวยอยู่ในตัวแต่กลับไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์” วินเนนั่งบ่นหลังจากที่เม้าท์กับยองเอและพนักงานในร้านเสร็จ
รุ่งเช้า
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับ จะรับอะไรดีค่ะ” ยองเอพูดสวัสดีและต้อนรับแขกในร้านตลอดเวลา
“อ้าว คุณคนนั้น ..”
“ครับ ผมอยากจะคุยกับคุณหน่อยได้มั้ยครับ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก” เทนัม พูดแบบขอร้องยองเอ
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่ต้องหลังเลิกงานน่ะค่ะ เพราะตอนนี้ชั้นไม่ว่างค่ะ”
“ได้ครับ ผมจะรอ” คังวอนตอบรับด้วยสีหน้าที่แดงด้วยความเขิน
15.40น.
“รอนานมั้ยค่ะ” ยองเอออกตัวถามเทนัม
“เอ่อ ไม่เท่าไหร่ครับผมรอได้” เทนัมตอบแบบตะกุกตะกัก
“...”
“แล้ว คุณมีเรื่องอะไรหรือค่ะ”
“คือ ผม..ผม..ผมชอบคุณมากน่ะ แต่วันนั้นผมแค่อยากพูดเล่นๆกับคุณ”
“...” ยองเอยังคงเงียบต่อไป
“คือ ผมขอโอกาสได้จีบคุณได้มั้ย หรือไม่ก็ดูแลคุณ”
คุงวอน ยังอ้อนวอนยองเออยู่ แต่ดูท่าทีแล้ว ยองเอจะไม่มีท่าทีสนใจเทนัมเลย
“ชั้นคิดว่าคุณควรกลับไปก่อนดีกว่ามั้งค่ะ...” ยองเอพูดจาเชิงปฏิเสธ
“ก็ได้ครับ งั้นผมอยากรู้จักคุณตั้งแต่วันนี้เลย”
“ค่ะ ชั้น ลียองเอค่ะ” ยองเอแนะนำตัวก่อน
“ครับ ผม ยุนเทนัม...”
“...”
“ครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ”
คังวอนโน้มตัวเคารพ แล้วก็หันหลังเดินไป
“ยองเอ คุณจะจำผมได้มั้ยน่ะ ผมยังจำคุณอยู่ และยังรักคุณอยู่”
เสียงบ่นพึมพำของเทนัมดังจนทำให้ยองเอต้องหันหลับมามอง แต่เธอไม่ได้ยินว่าเทนัมกำลังพูดอะไร ได้ยินแต่เสียงที่พึมพำจนฟังไม่ออกเท่านั้น
และแล้วภาพในอดีตของเทนัมและยองเอ ก็ได้ผุดขึ้นมาในสมองของเทนัม
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับ อืม จะรับอะไรดีค่ะ”
“อืม ผมขอ ความรักจากคุณที่นึงและก็น้ำใจแก้วนึงครับ ไม่ทราบว่าทั้งหมดเท่าไหร่ครับ” เทนัมถามด้วยสายตาหวานๆ
“เอ่อ ความรักที่ชั้นมีอยู่ในขณะนี้ ได้หมดแล้วค่ะ มิทราบว่าจะรับความรักจากวินเนได้มั้ยค่ะ” ยองเอตอบกลับ
“วินเน คือว่าคุณผู้ชายท่านนี้เค้าต้องการความรักจากเธอน่ะ”
“อะไรหรือฮ้า แหม สุดหล่อ ทำเป็นเขินไปได้ ถ้าอยากได้ความรักจากวินเนก็บอกมาได้เลยฮ้าาา เดี๊ยนยินดีฮ่ะ” วินเน กระเทยวัยรุ่นที่มีนิสัยค่อนข้างเป็นเด็กแนวมาก วินเนเป็นเจ้าของร้านๆที่ยองเอทำอยู่
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ค..ค..คือผมยังมีงานประชุมอยู่ ผ..ผ..ผมต้องรีบไป.. สวัสดีครับ”
“ครืด ปัง”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยองเอ เธอดูสิ ตาผู้ชายคนนั้นหล่อก็จริงน่ะ แต่ดูเฉิ่มมากเลยย่ะ ชั้นน่ะไม่ชอบผู้ชายเฉิ่มๆหรอก เชอะ” วินเนพูดนินทาผู้ชายคนนั้นหลังที่เค้าออกจากร้านไปแล้ว
“ยองเอ เธอก็สวยน่ะ ทำไมไม่ไปทำงานเป็นนักแสดงหรือว่านักร้องอะไรประมาณนี้น่ะ”
“คือ ชั้นคิดว่างานที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว ชั้นคิดว่าชั้นคงไม่ถนัดในงานแสดงน่ะ”
“อืมๆ ตามใจ แหมคนสวยไม่รู้เป็นอะไรไปหมด มีความสวยอยู่ในตัวแต่กลับไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์” วินเนนั่งบ่นหลังจากที่เม้าท์กับยองเอและพนักงานในร้านเสร็จ
รุ่งเช้า
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับ จะรับอะไรดีค่ะ” ยองเอพูดสวัสดีและต้อนรับแขกในร้านตลอดเวลา
“อ้าว คุณคนนั้น ..”
“ครับ ผมอยากจะคุยกับคุณหน่อยได้มั้ยครับ ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก” เทนัม พูดแบบขอร้องยองเอ
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่ต้องหลังเลิกงานน่ะค่ะ เพราะตอนนี้ชั้นไม่ว่างค่ะ”
“ได้ครับ ผมจะรอ” คังวอนตอบรับด้วยสีหน้าที่แดงด้วยความเขิน
15.40น.
“รอนานมั้ยค่ะ” ยองเอออกตัวถามเทนัม
“เอ่อ ไม่เท่าไหร่ครับผมรอได้” เทนัมตอบแบบตะกุกตะกัก
“...”
“แล้ว คุณมีเรื่องอะไรหรือค่ะ”
“คือ ผม..ผม..ผมชอบคุณมากน่ะ แต่วันนั้นผมแค่อยากพูดเล่นๆกับคุณ”
“...” ยองเอยังคงเงียบต่อไป
“คือ ผมขอโอกาสได้จีบคุณได้มั้ย หรือไม่ก็ดูแลคุณ”
คุงวอน ยังอ้อนวอนยองเออยู่ แต่ดูท่าทีแล้ว ยองเอจะไม่มีท่าทีสนใจเทนัมเลย
“ชั้นคิดว่าคุณควรกลับไปก่อนดีกว่ามั้งค่ะ...” ยองเอพูดจาเชิงปฏิเสธ
“ก็ได้ครับ งั้นผมอยากรู้จักคุณตั้งแต่วันนี้เลย”
“ค่ะ ชั้น ลียองเอค่ะ” ยองเอแนะนำตัวก่อน
“ครับ ผม ยุนเทนัม...”
“...”
“ครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ”
คังวอนโน้มตัวเคารพ แล้วก็หันหลังเดินไป
“ยองเอ คุณจะจำผมได้มั้ยน่ะ ผมยังจำคุณอยู่ และยังรักคุณอยู่”
เสียงบ่นพึมพำของเทนัมดังจนทำให้ยองเอต้องหันหลับมามอง แต่เธอไม่ได้ยินว่าเทนัมกำลังพูดอะไร ได้ยินแต่เสียงที่พึมพำจนฟังไม่ออกเท่านั้น
และแล้วภาพในอดีตของเทนัมและยองเอ ก็ได้ผุดขึ้นมาในสมองของเทนัม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น