ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อีริค แรนดอล์ฟ
“เจ้าชาย อย่าเพค่ะ หม่อมชั้นหนาวแล้ว” แคทเทอรีนพี่เลี้ยงของเจ้าชายแรนดอล์ฟขอร้องเจ้าชาย
“ฮ่า ฮ่า ก็ได้ ก็ได้ แคทเทอรีน เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วล่ะ”
“ขอบพระทัยเพค่ะ”
“อืม นี่แคทเทอรีน แล้วแอดดอล์ฟอยู่ไหนหรอ”
“อ่อ แอดดอล์ฟอยู่ที่ สนามหญ้าเพค่ะ”
“อืมขอบใจ”
แอดดอล์ฟเป็นหลานของแคทเทอรีน และก็เป็นเพื่อนสนิทของเจ้าชายแรนดอล์ฟ กล่าวได้ว่า แอดดอล์ฟเป็นเด็กผู้ชายเพียงคนเดียวที่ใช้ชื่อคล้ายเจ้าชายแรนดอล์ได้
“เฮ้ แอดดอล์ฟ นายไปไหนมา เราตามหานายตั้งนานแน่ะ” เจ้าชายแรนดอล์ตะโกนเรียนแอดดอล์ฟ
“อ่อ เจ้าชาย หม่อมชั้นอยู่ที่สนามเพื่อลดต้นไม้ตั้งแค่เช้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“นี่ แอดดอล์ฟ นายอย่าพูดกับเราเหมือนไม่ใช่เพื่อนได้มั้ย ไม่ต้องมีคำว่า พ่ะย่ะค่ะ แล้วก็กระหม่อม นายทำได้มั้ย”
“มิได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่กล้าเทียบชั้นกับพระองค์หรอก พ่ะย่ะค่ะ”
“แต่ว่า เรามีนายเพียงคนเดียวที่เป็นผู้ชายและเข้ากับเราได้ดีที่สุด นายจะเป็นเพื่อนกับเราไม่ได้หรอ” แรนดอล์ฟขอร้องแอดดอล์ฟ
“งั้น ตามพระทัยของพระองค์ กระหม่อมจะทำตาม กระหม่อมขออภัยล่วงหน้า” แอดดอล์ฟขอโทษเจ้าชายล่วงหน้าซะยกใหญ่
“แรนดอล์ฟ วันนี้เจ้าหญิงจากประเทศวิลฟริดจะมาพระราชวังน่ะ ลูกไปเตรียมตัวได้แล้ว”
“ครับ เสด็จพ่อ” แรนดอล์ฟตอบรับ
“งั้นเราไปก่อนน่ะ แอดดอล์ฟ”
พอเจ้าชายแรนดอล์ฟบอกลาเสร็จก็ทรงออกวิ่งจากไป แต่แอดดอล์ฟก็ตะโกนบอกลาเจ้าชายเช่นกัน
“แล้วเจอกัน.....” แอดดอล์ฟตะโกนออกไปแต่ยังไม่กล้าเรียกชื่อเจ้าชาย แต่ในที่สุดก็ทำตามที่เจ้าชายสั่ง
“แล้วเจอกันน่ะ แรนดอล์ฟ.....” ในที่สุดแอดดอล์ฟก็ตะโกนออกไปเสียที นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่าเพื่อนระหว่างเจ้าชายแรนดอล์ฟกับแอดดอล์ฟเพื่อนสนิทของพระองค์
“เช่นกัน ไปก่อนน่ะ” เจ้าชายหันกลับมาแล้วตะโกนตอบกลับ
พอสิ้นสุดเสียงของเจ้าชายและแอดดอล์ฟ ก็เหลือแต่ความเงียบและรอยยิ้มของเจ้าชายกับแอดดอล์ฟ
“สวัสดี เจ้าหญิงเวอจินเนีย” เจ้าชายแรนดอล์กล่าวทักทาย
“สวัสดีเช่นกัน เจ้าชาย แรนดอล์ฟ”
ด้วยความที่เจ้าชายแรนดอล์ฟเป็นเจ้าชายที่สูง สง่า หล่อเหลาเอาการ ปัจจัยเหล่านี้จึงทำให้เกิดคำว่ารักแรกพบ ของเจ้าหญิงเวอจินเนีย
“เราไปเดินเล่นกันมั้ย” เจ้าชายเอ่ยชวนเจ้าหญิงเวอจินเนีย
“ได้ เพค่ะ” เจ้าหญิงเวอจินเนียตอบรับคำชวนของเจ้าชายแรนดอล์ฟอย่างเขินอาย
“สวยจัง จมูกได้รูป ปากสวยพอดี ตากลม ใบหน้าสง่ามาก เจ้าหญิงองค์นี้สวยเหลือเกิน”แอดดอล์ฟพรรณาออกมา เมื่อแอบเห็นเจ้าหญิงเวอจินเนีย
แอดดอล์ฟใช่ว่าจะไม่หล่อน่ะ แอดดอล์ฟก็เรียนที่เดียวกันกับเจ้าชายแรนดอล์ฟ ทั้งคู่จึงเป็นหนุ่มที่ฮอตสุดๆของโรงเรียน
“เฮ้ แอดดอล์ฟ นายมานี่หน่อยสิ” เจ้าชายตะโกนเรียกแอดดอล์ฟ
“พ่ะย่ะค่ะ แรนดอล์ฟ” แอดดอล์ฟตะโกนรับ พร้อมวิ่งไปหาเจ้าชายและเจ้าหญิง
“นี่ เจ้าหญิงแห่งวิลฟริด” เจ้าชายแรนดอล์ฟแนะนำเจ้าหญิงเวอจินเนียให้แอดดอล์ฟรู้จัก
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เจ้าหญิง”
“เออ นี่ แอดดอล์ฟ พรุ่งนี้เราจะไปสมัครเรียนโรงเรียนตำรวจแต่จะปลอมเป็นคนธรรมดาไป นายจะไปมั้ย”
“น่าลองดูน่ะ แต่เราว่านายจะโดนพระราชินีว่าแน่เลย”
“ไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวเราจะหลอกว่าเราไปเรียนพิเศษ”
“อืม เจ้าชายว่าไง เราก็ว่าตามนั้น” แอดดอล์ฟตอบ
“งั้นเจอกันตอนเช้า”
เจ้าชายบอกลาแอดดอล์ฟแล้วหันหลังจูงมือพาเจ้าหญิงเวอจินเนียกลับไปในพระราชวัง ขณะที่เจ้าชายจับมือเจ้าหญิง เจ้าชายไม่ได้คิดอะไรในเรื่องจับมือ แต่เจ้าหญิงนั้นคิดไปไกลถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
“เวอจินเนีย เธออย่าบอกเรื่องที่เราพูดกับแอดดอล์ฟให้ใครรู้น่ะ เราขอร้อง”
“ได้ เพค่ะ” เจ้าหญิงตอบ
รุ่งเช้า
“แอดดอล์ฟ นายพร้อมยัง” เจ้าชายเดินมาเรียกแอดดอล์ฟถึงที่
“พร้อมรับคำด่าหรอ แรนดอล์ฟ”
“จะบ้าหรอ ที่เราหมายถึงคือ พร้อมที่จะแอบยัง”
“พร้อมแล้ว ไปกันเถอะ”
“อื้ม” เจ้าชายเห็นด้วยกับแอดดอล์ฟ
“สวัสดีครับ คือผมอยากเรียนเป็นเอฟบีไอน่ะครับ”
“แล้วเธออายุเท่าไหร่หล่ะ” เจ้าหน้าที่ๆประจำอยู่ในสำนักงานถาม
“ก็ 21ปีครับ” แรนดอล์ฟและแอดดอล์ฟตอบพร้อมกัน
“อืม งั้นกรอกลงใบสมัครแล้วไปซื้อชุด แล้วจะเริ่มกันวันนี้เลย”
“ได้ครับ” แรนฯและแอดฯตอบพร้อมกัน
“ฮ่า ฮ่า ก็ได้ ก็ได้ แคทเทอรีน เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วล่ะ”
“ขอบพระทัยเพค่ะ”
“อืม นี่แคทเทอรีน แล้วแอดดอล์ฟอยู่ไหนหรอ”
“อ่อ แอดดอล์ฟอยู่ที่ สนามหญ้าเพค่ะ”
“อืมขอบใจ”
แอดดอล์ฟเป็นหลานของแคทเทอรีน และก็เป็นเพื่อนสนิทของเจ้าชายแรนดอล์ฟ กล่าวได้ว่า แอดดอล์ฟเป็นเด็กผู้ชายเพียงคนเดียวที่ใช้ชื่อคล้ายเจ้าชายแรนดอล์ได้
“เฮ้ แอดดอล์ฟ นายไปไหนมา เราตามหานายตั้งนานแน่ะ” เจ้าชายแรนดอล์ตะโกนเรียนแอดดอล์ฟ
“อ่อ เจ้าชาย หม่อมชั้นอยู่ที่สนามเพื่อลดต้นไม้ตั้งแค่เช้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“นี่ แอดดอล์ฟ นายอย่าพูดกับเราเหมือนไม่ใช่เพื่อนได้มั้ย ไม่ต้องมีคำว่า พ่ะย่ะค่ะ แล้วก็กระหม่อม นายทำได้มั้ย”
“มิได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่กล้าเทียบชั้นกับพระองค์หรอก พ่ะย่ะค่ะ”
“แต่ว่า เรามีนายเพียงคนเดียวที่เป็นผู้ชายและเข้ากับเราได้ดีที่สุด นายจะเป็นเพื่อนกับเราไม่ได้หรอ” แรนดอล์ฟขอร้องแอดดอล์ฟ
“งั้น ตามพระทัยของพระองค์ กระหม่อมจะทำตาม กระหม่อมขออภัยล่วงหน้า” แอดดอล์ฟขอโทษเจ้าชายล่วงหน้าซะยกใหญ่
“แรนดอล์ฟ วันนี้เจ้าหญิงจากประเทศวิลฟริดจะมาพระราชวังน่ะ ลูกไปเตรียมตัวได้แล้ว”
“ครับ เสด็จพ่อ” แรนดอล์ฟตอบรับ
“งั้นเราไปก่อนน่ะ แอดดอล์ฟ”
พอเจ้าชายแรนดอล์ฟบอกลาเสร็จก็ทรงออกวิ่งจากไป แต่แอดดอล์ฟก็ตะโกนบอกลาเจ้าชายเช่นกัน
“แล้วเจอกัน.....” แอดดอล์ฟตะโกนออกไปแต่ยังไม่กล้าเรียกชื่อเจ้าชาย แต่ในที่สุดก็ทำตามที่เจ้าชายสั่ง
“แล้วเจอกันน่ะ แรนดอล์ฟ.....” ในที่สุดแอดดอล์ฟก็ตะโกนออกไปเสียที นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่าเพื่อนระหว่างเจ้าชายแรนดอล์ฟกับแอดดอล์ฟเพื่อนสนิทของพระองค์
“เช่นกัน ไปก่อนน่ะ” เจ้าชายหันกลับมาแล้วตะโกนตอบกลับ
พอสิ้นสุดเสียงของเจ้าชายและแอดดอล์ฟ ก็เหลือแต่ความเงียบและรอยยิ้มของเจ้าชายกับแอดดอล์ฟ
“สวัสดี เจ้าหญิงเวอจินเนีย” เจ้าชายแรนดอล์กล่าวทักทาย
“สวัสดีเช่นกัน เจ้าชาย แรนดอล์ฟ”
ด้วยความที่เจ้าชายแรนดอล์ฟเป็นเจ้าชายที่สูง สง่า หล่อเหลาเอาการ ปัจจัยเหล่านี้จึงทำให้เกิดคำว่ารักแรกพบ ของเจ้าหญิงเวอจินเนีย
“เราไปเดินเล่นกันมั้ย” เจ้าชายเอ่ยชวนเจ้าหญิงเวอจินเนีย
“ได้ เพค่ะ” เจ้าหญิงเวอจินเนียตอบรับคำชวนของเจ้าชายแรนดอล์ฟอย่างเขินอาย
“สวยจัง จมูกได้รูป ปากสวยพอดี ตากลม ใบหน้าสง่ามาก เจ้าหญิงองค์นี้สวยเหลือเกิน”แอดดอล์ฟพรรณาออกมา เมื่อแอบเห็นเจ้าหญิงเวอจินเนีย
แอดดอล์ฟใช่ว่าจะไม่หล่อน่ะ แอดดอล์ฟก็เรียนที่เดียวกันกับเจ้าชายแรนดอล์ฟ ทั้งคู่จึงเป็นหนุ่มที่ฮอตสุดๆของโรงเรียน
“เฮ้ แอดดอล์ฟ นายมานี่หน่อยสิ” เจ้าชายตะโกนเรียกแอดดอล์ฟ
“พ่ะย่ะค่ะ แรนดอล์ฟ” แอดดอล์ฟตะโกนรับ พร้อมวิ่งไปหาเจ้าชายและเจ้าหญิง
“นี่ เจ้าหญิงแห่งวิลฟริด” เจ้าชายแรนดอล์ฟแนะนำเจ้าหญิงเวอจินเนียให้แอดดอล์ฟรู้จัก
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เจ้าหญิง”
“เออ นี่ แอดดอล์ฟ พรุ่งนี้เราจะไปสมัครเรียนโรงเรียนตำรวจแต่จะปลอมเป็นคนธรรมดาไป นายจะไปมั้ย”
“น่าลองดูน่ะ แต่เราว่านายจะโดนพระราชินีว่าแน่เลย”
“ไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวเราจะหลอกว่าเราไปเรียนพิเศษ”
“อืม เจ้าชายว่าไง เราก็ว่าตามนั้น” แอดดอล์ฟตอบ
“งั้นเจอกันตอนเช้า”
เจ้าชายบอกลาแอดดอล์ฟแล้วหันหลังจูงมือพาเจ้าหญิงเวอจินเนียกลับไปในพระราชวัง ขณะที่เจ้าชายจับมือเจ้าหญิง เจ้าชายไม่ได้คิดอะไรในเรื่องจับมือ แต่เจ้าหญิงนั้นคิดไปไกลถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
“เวอจินเนีย เธออย่าบอกเรื่องที่เราพูดกับแอดดอล์ฟให้ใครรู้น่ะ เราขอร้อง”
“ได้ เพค่ะ” เจ้าหญิงตอบ
รุ่งเช้า
“แอดดอล์ฟ นายพร้อมยัง” เจ้าชายเดินมาเรียกแอดดอล์ฟถึงที่
“พร้อมรับคำด่าหรอ แรนดอล์ฟ”
“จะบ้าหรอ ที่เราหมายถึงคือ พร้อมที่จะแอบยัง”
“พร้อมแล้ว ไปกันเถอะ”
“อื้ม” เจ้าชายเห็นด้วยกับแอดดอล์ฟ
“สวัสดีครับ คือผมอยากเรียนเป็นเอฟบีไอน่ะครับ”
“แล้วเธออายุเท่าไหร่หล่ะ” เจ้าหน้าที่ๆประจำอยู่ในสำนักงานถาม
“ก็ 21ปีครับ” แรนดอล์ฟและแอดดอล์ฟตอบพร้อมกัน
“อืม งั้นกรอกลงใบสมัครแล้วไปซื้อชุด แล้วจะเริ่มกันวันนี้เลย”
“ได้ครับ” แรนฯและแอดฯตอบพร้อมกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น