I HAVE.....ซึมเศร้า

บทนำ

   ผมตื่นขึ้นในห้องที่ว่างเปล่าห้องที่ไม่มีแสงไฟผ่านเข้ามาได้มีแต่หน้าต่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่แสงผ่านเข้ามาเท่านั้นและมีเพียง

' เชือก และ เก้าอี้เท่านั้น  '

ผมกำลังนึกว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไงทำเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

"อ๋อ ผมรู้แล้ว ผมมาที่นี้เพื่อ...... "

ฆ่าตัวตายยังไงล่ะ......หึ!!

ผมเบื่อแล้วชีวิตนี้ทำไมทุกคนต้องทำแบบนี้กับผมด้วย ฮึก ผมอุตส่าห์เป็นคนดีเพื่อทุกคนแล้วทำไมผมทำความดีถึงไม่มีใครเห็นล่ะ ทำไมกัน ฮึก ฮือๆๆๆ คำด่าทอ ดูถูก รังเกียจมากมายวนเวียนในหัวผม ผมไม่สามารถลบคำพวกนี้ออกไปจากหัวได้เลย......

' แกมันน่าสมเพศ '

' อี๋ พวกรักร่วมเพศ '

' เราเลิกกันเถอะ '

' ว่าไงนะ แกได้เกรดแค่ 3.80 เองหรอ ฉันอุตส่าห์ส่งเสียให้แกเรียนได้งานดีๆทำไมแกถึงเรียนได้แค่นี้เอง ห้ะ!!! '

ได้....ไหนเมื่อไม่มีใครต้องการผม ผมก็จะจากโลกนี้ไปเอง

แก๊ก!!!

" แทจะทำอะไรอ่ะ!!! "

จะมีใครได้ล่ะครับ พี่ชายคนโตของผมแหละครับอะไรก็ดีไปหมดทำอะไรก็ดีไปหมดแต่เขาก็เป็นพี่ชายที่ดีล่ะกันครับ

" เฮ้อ แททำแบบนี้ทำไม " เขาทำหน้าสงสารผมก่อนจะเอาเชือกออกจากมือผม

" ..... " ผมเงียบไม่ตอบเขา

" แทอย่าทำแบบนี้เลยนะ พี่ขอร้อง แทไม่คิดถึงคนอื่นเลยหรอ " เขาปลอบผมก่อนจะเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ

" ฮึก แล้วคนอื่นเคยคิดถึงผมด้วยหรอครับ "

ตอนนี้ผมอึดอัดไปหมดเลยครับ....อยากออกไปจากตรงนี้มากเลย อยากหายไป คนอื่นหรอ หึ! จะมีสักกี่คนล่ะครับที่คิดถึงผมมีแต่คนซ้ำเติมผม มีแต่คนดูถูกผม ผมจะใช้ชีวิตไปยังไงดีครับ.......