[EXO] เทวาแผลงฤทธิ์ | CHANSOO KAIBAEK ft. SEHUN

#ฟิคเทวา



 

เมื่อฟันเฟืองทุกชิ้น  วางลงบนตำแหน่งที่ถูกต้อง

กลไกบางอย่างจึงค่อยเคลื่อนไหว

ความลับ...ถึงคราวเปิดเผย

∞


Gone...Long
I got it bad when she was (she was) right there
But she's long gone
Not even thinkin' of me



 

"เจ้าอาจคิดว่าข้าเป็นเทวดา ผีสาง หรือแค่วิญญาณก็ได้ 
แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น  ล้วนแล้วแต่ถูกกำหนดไว้แล้ว
หาใช่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นด้วยความบังเอิญ"

“ก็แล้วใครเป็นคนกำหนดเรื่องบ้า ๆ พวกนี้ล่ะ”

‘เทวดา’ หนุ่มแย้มยิ้ม ใบหน้าสว่างใสผุดผ่อง

“ข้าเอง”

คำตอบเรียบแทบทำให้อีกฝ่ายอยากจะกระโดดชกหน้าเทวดา!

“กลัวอะไร...คยองซู  คุณกลัวอะไร”

                “กลับไป!” ประโยคนั้นกลายเป็นคำสั่งที่แข็งกร้าวขึ้น แววตาของคยองซูดุดันเมื่อเงยหน้าขึ้นมาร่างสูงอีกครั้ง 
แต่นั่นกลับเปิดเผยสิ่งที่เขากลัวมากที่สุดออกไปโดยที่คยองซูก็ไม่รู้ตัว

            มือของชานยอลอยู่ที่บ่า...แรงบีบทำให้เขาเจ็บ แต่สิ่งที่เจ็บที่สุด ฉายอยู่ในแววตาของคนถาม

                “กลัวผมตายมากหรือไง”

                “กลับไปซะ..”

                “ผมไม่เชื่อ...ว่าเราจะรักกันไม่ได้”

            ดร.คยองซูกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด...เขาเกลียด...เกลียดทุกอย่างที่เกิดขึ้น 
เกลียดสิ่งที่ตัวเองเป็น เกลียดทุกคนที่ทำให้เกิดเรื่องยุ่งยาก

            เกลียดอ้อมกอดของชานยอลที่เขาไม่อาจผลักไสได้

            “แล้วก็ไม่เชื่อว่าคุณ...จะไม่รักผม”

จงอินไม่ต่างอะไรกับกลุ่มพลังงานเร่ร่อนพวกนั้น ที่ตกหลุมรักพลังชีวิตและหัวใจที่มีชีวิตชีวาของแบคฮยอน
 เขาสารภาพว่าห้ามใจไม่ได้เลยที่จะแตะต้องพลังงานแห่งชีวิตที่น่าหลงใหลนั้น
ยอมทุกอย่าง..เพื่อแค่ได้เป็นเจ้าของทั้งหมดของแบคฮยอน

“พี่ไม่เชื่อผมเลย"
“นายก็สนใจแค่ฉันคนเดียวสิ” 

คนตัวเล็กว่าอ้อมแอ้ม เรียกร้องด้วยใบหน้าแดงก่ำ 
จงอินคงไม่รู้ ว่าสำหรับแบคฮยอนเองแล้ว
 เขาก็ยินยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่เคียงข้างจงอินเช่นเดียวกัน

                “ผมก็ไม่เคยมองใครนอกจากพี่นะ”

I'm eternally lost
Lost and all alone
And it's your love that leads me on

แม้การรอคอยอันแสนยาว  เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของนิรันดร 
แต่นิรันดรนั้น  เขาก็คาดหวังว่าจะจับจูงมือเจ้าของหัวใจของเขาก้าวไปอยู่ด้วยกันในสักวันหนึ่ง
มิใช่ชีวิตนิรันดรที่แสนเดียวดาย เฉกเช่นทุกวันนี้

แต่สภาวะไร้กาลเวลาในเธอนั้น ย่อมรู้พร้อมอยู่เสมอถึงความไร้กาลเวลาของชีวิต

และรู้ชัดว่า เมื่อวานนี้เป็นเพียงความทรงจำของวันนี้ และพรุ่งนี้เป็นความฝันของวันนี้

และสิ่งที่ร้องเริงและรำพึงอยู่ในเธอนั้น ก็คงยังดำรงอยู่ในขอบเขตแห่งขณะแรกเมื่อดวงดาวถูกสาดกระจายไปในเวหา

-ปรัชญาชีวิต , คาลิล ยิบราน-

 

CR.SQW