เรื่องเล่าต่างแดน

บทนำ

            17.30 น.

            โรงเรียนกวดวิชา

            เพี้ยยยยยย! โอ๊ย! ในตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนตัวเองโดนฉีดยาชาอาบยาพิษร้ายแรงบนใบหน้าของตัวเองท่ามกลางสายที่ตกไม่มีวี่แววว่ามันจะหยุด

“ ฮึ! แกมีแรงแค่นี้หรอกหรอ? ทีตอนแกไปยุ่งวุ่นวายกับพี่บราวเเกยังมีแรงไปยุ่งเลย อย่ามาทำร้องไห้สำออยนะ ลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมา!” แมรี่ เพื่อนรวมห้องเรียนกวดวิชาเดินมากระชากคอเสื้อนักเรียนของฉันเพื่อจะกระชุกกระฉากฉันขึ้นมาฉันขึ้นมาประชันหน้ากับแมรี่ในขณะที่ยัยนั้นกำลังที่จะตบฉันอีกทีในตอนนั้นฉันพลักหน้าอกของแมรี่จนยัยนั้นตั้งหลักไม่อยู่ และออกวิ่งอย่างสุดกำลังที่มีท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาแรงขึ้น และแรงขึ้น “ฮึก ฮึก “ฉันวิ่งไปด้วยร้องไห้ไปด้วยเหมือนนางเอกในละครโทรทัศน์หลังข่าวก็ไม่ให้ฉันร้องได้ยังไงละฉันนะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเลย ไม่เคยที่จะมีโชคดีกับคนอื่นเขา ดูอย่างวันนี้ก็คงเป็นหนึ่งในหมื่นเรื่องราวที่โชคร้ายของฉันที่ฉันโดนเพื่อนรวมห้องเรียนกวดวิชาตบเพราะไปยุ้งกับแฟนยัยนั้นทั้งที่บมพี่บราวนั้นมายุ้งกับฉันก่อนแท้ๆมันน่าสิ้นหวังแท้ๆไหมละ? “เหวออออออ”ในขณะที่ฉันวิ่งอยู่นั้นเองจู่ๆก็ดูเหมือนว่าฉันได้วิ่งตกลงไปยังหลุมที่คล้ายของวิเศษของคุณแมวสีฟ้าโดราเอม่อนก่อนที่ฉันจะเกินบรรยายกับความโชคร้าย และความเหนื่อยล้าของฉันนั้นในหัวของฉันได้เกิดจอมืดพร้อมกับปล่อยร่างกายของฉันดำดิ่งสู่ความมืดมิดภายในห่วงหลุมปริศนาแห่งนี้อย่างปฎิเสธไม่ได้ “คิดจะเล่นอะไรกับฉันอีกนะโชคชะตา”