ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    THE KING : กำเนิดราชาคนใหม่

    ลำดับตอนที่ #3 : Episode 0 : กำเนิด

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.ย. 63


    B
    E 
    R
    L
    I

       N
     

    Episode 0 : กำเนิด





                   ในค่ำคืนนึงที่ท้องฟ้ามืดมิดสนิท แม้แต่ดวงจันทร์ที่เคยส่องแสงสวยงามก็ถูกก้อนเมฆกลืนกินจนดำมืด นอกชานเมืองที่ไม่มีวี่แววของผู้คนที่อาศัยอยู่ คลื่นทะเลสีดำที่พัดทุกอย่างในทะเลให้ขึ้นฝั่ง ในค่ำคืนที่เคยได้ยินแต่เสียงคลื่นทะเล ในวันนี้กลับได้ยินเสียงที่แตกต่าง เสียงเครื่องยนต์ขนาดเล็กที่ดังท่ามกลางเสียงของทะเลด้วยความเร็ว มันขับเคลื่อนอย่างไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน สิ่งเดียวที่เจ้าของยานพาหนะนั้นต้องการ คือการหนีจากยานพาหนะที่ใหญ่กว่าด้านหลัง

    เอี๊ยด!!.....

    เสียงเลี้ยวของล้อรถดังขึ้นท่ามกลางความมืด เจ้าของบิ๊กไบค์สีดำวาววับเร่งมือบิดอย่างไม่คิดชีวิตเมื่อรู้สึกได้ว่ายานพาหนะข้างหลังกำลังตามมาติดๆ ทางข้างหน้าคือทางขึ้นเขาที่ไม่มีแม้แต่เสาไฟข้างทาง หากพ้นทางโค้งที่อยู่ระหว่างทางขึ้นเขาก็จะสามารถเลี้ยวเข้าทางลัดที่อยู่ในป่าได้ เมื่อถึงตอนนั้นทางที่แคบและมีแต่ต้นไม้ใหญ่มากมายอย่างในป่า ก็จะทำให้ยานพาหนะคันใหญ่ไม่สามารถที่จะผ่านไปได้ 

    เมื่อคิดได้ดังนั้นเจ้าของบิ๊กไบค์คันหรูก็บิดเร่งเครื่องขึ้นอีก จนเมื่อทางข้างหน้าเผยให้เห็นทางโค้ง มือเรียวที่ใส่ถุงมืออยู่ค่อยๆคลายออกเพื่อเตรียมตัวเลี้ยว แต่ในจังหวะที่ร่างกายกำลังเอนตัวไปด้านข้าง เสียงปืนจากด้านหลังก็ดังสนั่นขึ้น

    ปัง!!....

    ลูกกระสุนพุ่งตรงมาที่ล้อรถอย่างแม่นยำ ตัวรถสั่นไปสั่นมาจนเริ่มเสียความควบคุม แม้เจ้าของรถจะพยายามควบคุมแค่ไหนพอรู้ตัวอีกทีตัวรถก็พุ่งตรงไปที่หน้าผาแล้ว มือเรียวรีบหักหลบเพื่อเลี้ยวด้วยความตกใจ แต่เพราะความเร็วของรถทำให้มันค่อยๆเคลื่อนที่จนท้ายรถชนเข้ากับที่กั้นเหล็ก ความแรงจากการกระแทกทำให้ร่างของคนขับและหมวกกันน็อคกระเด็นออกจากตัว เผยให้เห็นร่างหญิงสาวผมบลอนด์ที่ลอยออกจากตัวรถและตกลงในทะเลด้านล่างหน้าผา

    ตู้ม!!...

    เสียงของหนักๆตกลงไปในทะเลดังขึ้นพร้อมกับเสียงคลื่นทะเลที่กลบเสียงนั้นอย่างรวดเร็วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถหรูสีดำเจ้าของเสียงปืนเมื่อครู่จอดลงตรงหน้าทางเลี้ยวโค้ง บุรุษใส่สูทสีดำลงมาจากรถและวิ่งมาดูที่ก้นหน้าผาเพื่อเช็คอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่อยู่ข้างล่างหน้าผามีเพียงหมวกกันน็อคสีดำเท่านั้น บุรุษในชุดดำที่เห็นแบบนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรหาใครบางคนทันที

    “สวัสดีครับท่าน.....ผมมีเรื่องจะมารายงานให้ท่านทราบครับ”

    เสียงทุ้มพูดกับปลายสายอย่างสุภาพ พร้อมกับรายงานเรื่องที่เพิ่งเกิดเมื่อครู่ให้ฟัง

    “ครับ.....ทราบแล้วครับ”

    “.......”

    “ครับ แล้วผมจะไปพบพรุ่งนี้เช้าครับ...”

    สิ้นเสียงบุรุษในสูทสีดำ เขาก็วางสายและเดินกลับขึ้นรถด้วยใบหน้าที่เฉยชา ทิ้งให้ร่างของหญิงสาวจมลงสู่ความมืดมิดของท้องทะเล 

    แต่ในความเป็นจริงหญิงสาวคนนั้นยังคงมีลมหายใจอยู่ ในขณะที่ร่างกายถูกเหวี่ยงออกจากตัวรถและจมลงในทะเล แม้จะเป็นเวลาอันสั้นแต่เธอยังคงจำมันได้อย่างแม่นยำ ร่างกายไม่สามารถขยับได้เหมือนกับถูกโซ่ตรวนทั้งร่างกายค่อยๆจมลงในทะเลพร้อมกับสติที่เริ่มเลือนราง ดวงตาสีแดงสดจับจ้องไปยังพื้นผิวทะเล ขอเพียงสักนิดหากมีปาฏิหาริย์ที่ทำให้ร่างกายของเธอขยับได้ เธอคงมีโอกาสรอด

    แต่ปาฏิหาริย์มันคงไม่มีอยู่จริง...

    หญิงสาวค่อยๆหลับตาลงเพื่อยอมรับชะตากรรมของตัวเอง เพราะเธอก็ไม่ใช่คนดีขนาดที่พระเจ้าจะเห็นใจ มันคงเป็นเวรกรรมที่ตามสนอง แม้ในหัวจะคิดเรื่องมากมายอยู่ แต่ร่างกายที่ไม่สามารถทำตามความคิดได้ก็จมลงไปเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วชีวิตของเธอก็คงจบลงเพียงแค่นี้จริงๆ

    แปล๊บ....

    เสียงอะไรบางอย่างผ่านเข้าหูของเธออย่างชัดแจ๋วจนทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่มีทางเป็นไปได้ที่มนุษย์จะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างในขณะที่อยู่ใต้น้ำชัดเจนขนาดนี้ และอีกอย่างที่น่าประหลาดใจคือร่างกายที่เบาขึ้นมาอย่างน่าเหลือเชื่อ ดวงตาสีแดงสดค่อยๆลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในใจของเธอแอบคิดเล่นๆว่าคงไม่ใช่พระเจ้าเกิดเห็นใจเธอและมาช่วยเธอใช่มั้ย? แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอคงต้องเชื่อฟังคำสอนของพระเจ้าซะแล้วหากรอดไปได้

    ในทะเลที่ควรจะมืดสนิท ในตอนนี้มีอะไรบางอย่างกำลังส่องแสงอยู่ มันระยิบระยับและดูเหมือนลอยอยู่มากกว่าจมลง ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่สิ่งประหลาดนั้นอย่างตื่นเต้น พอรู้ตัวอีกมือที่เมื่อกี้แทบจะไม่มีแรงขยับก็คว้าสิ่งๆนั้นโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่ปลายนิ้วสัมผัสกับสิ่งๆนั้น ก็เกิดกระแสไฟฟ้าช็อตไปทั่วร่างกายของเธอ ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็จมลงไปในห้วงทะเลลึกอย่างรวดเร็ว โดยที่ในมือยังคงกำสิ่งๆนั้นไว้ในมือ

    ........ศิลาวิเศษสีดำนั่น......




    ====================



    ไม่ได้เจอกันนานค่ะทุกคนนน
    ในที่สุดตอนแรกก็มาสักทีหลังจากหายหัวไปเกือบปี555
    ต้องขอโทษด้วยนะคะที่หายไปโดยไม่บอกไม่กล่าว…
    ไรท์ติดเรื่องเรียนนิดหน่อยค่ะเลยไม่ค่อยมีเวลาเลย
    แต่จากนี้ถึงอาจจะลงช้าบ้างแต่จะตั้งใจแต่งค่ะ!!!
    ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่ยังรอนะคาาาาาา



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×