คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2
พ่อมเอลฟ// ไ้เวลาม้วนฟิล์มหมุน่อแล้วัน เพื่อไม่ให้เสียเวลา ั้นลุยัน่อเลยพวเรา เอ๊ะ! แ่เี๋ยวนะ มันทำไมรู้สึะเ็บอเ่นนี้ สสัยอาาศมันะเปลี่ยนแปล เี๋ยวร้อน เี๋ยวฝน เี๋ยวหนาวเอาี้ละัน เี๋ยวพ่อมอเสัว่วยให้เล่าเรื่อแทน่อพ่อมสัหน่อย โอมเพี่ย ว๊าบๆๆๆ
นอินทรี// ห๊ะ!! อะไรันเนี่ย… เรามาอยู่ที่นี้ไ้ไ ถ้าเิ รปภ. สวนนัยนาทรู้เป็นเรื่อแน่ๆเลย เี๋ยวหาว่าเราแหรหนีมาอี
พ่อมเอลฟ์// ไม่้อใไปเ้านอินทรี ้าพ่อมเอลฟ์แ่เพียรับเิเ้ามาทำหน้าที่แทน่าเล่าเรื่อบทนวนิยายเเเทน้าเท่านั้นเอ มันเ็บอน่ะ เสร็แล้ว้าะส่เ้าลับไป บวับอาหารานโปรให่ๆหนึ่าน โอป๊ะ…
นอินทรี// ั้น็…เ แล้ว้าะรู้เรื่อเล่าอท่านไ้อย่าไรนิ
พ่อมเอลฟ์// ไม่มีปัหา ้วยเวทมน์อ้าบัเิ ให้เ้านอินทรีร้อยเรียวีแทน้านะบันี้้วยเทอ…
……….ทุ่มโนรมย์ บทที่2……….
นอินทรีบรรยาย// เล่า่อ้า… เหมือนพลอยะทนวามื้อออห์นไหวหรือไม่ มัน็หว้าเ็บเอาไว้ินเอ
็ไม่รู้สินะ
พ่อมเอลฟ์// ไม่หลอเพาะวามใล้ิบ้านิัน ็อาะแหนหวั่น้อสาวห่วหวพี่าย
็อาะเป็นไปไ้
นอินทรี// ็วามรู้สึมันเป็นเ่นนั้นอะ เอ๊ะ! ทำไมถึเป็นยั่นี้เนี่ย ะให้เล่าไหม… เี๋ยวไม่เล่าเลยนิ
พ่อมเอลฟ์// เอาๆ เิป๋า…
นอินทรีบรรยาย// แล้วพลอย็ยอมไปับอห์น
…(พลอย)...
“เออไป็ไ้…แล้วอย่าลืมหอบานเอาไปทำ้วยล่ะ”
…(อห์น)...
“เๆๆ พลอย วี๊ วี๊ วี๊ แร่มเลย”
…(พลอย)...
“หื้มมม…มีวามสุ”
นอินทรีบรรยาย// านั้นสอน็ออนุาพ่อับแม่ไปเที่ยวบ้านทราย และไ้แว๊ะวนนุ้และเอาโรานไปทำที่บ้านทราย้วย ึ่พลอยเอไม่สบายใสัเท่าไร ส่วนเ้าอห์นับนุ้และน่ะหรือ...หน้ามัน็บาน
เป็นานาวเทียมเลย พอถึบ้านทราย พลอย็ไ้รับเิเป็นประธานนำเรียทรายที่หน้าบ้าน
…(พลอย)...
“ทราย…ทราย... อยู่หรือป่าวทราย”
…(พ่อแพ่ออทราย)...
“ใร…ใรัน”
…(พลอย)...
“พลอยเอ้าลุ…”
…(พ่อแ)...
"อ๋อ…พลอยน่ะหรือ มา…เ้ามา่อนลู… เอ้า! แล้วไอ้สอนมาับเา้วยรึ ี…ำลัาแลนแรานอยู่เลย
ะไ้ับให้มันปีน้นมะยิสัหน่อย อย่ามาุนันนะรู้ไหม!!"
…(อห์น&นุ้และานรับ)…
“รับผม!!!”
…(พ่อแพูเบาๆ)…
“ถ้าทาไม่หน้าไวใ ไม่นใ็นหนึ่”
…(พ่อแ)…
“มีใริอะไรไม่ีอยู่หรือป่าว”
…(อห์น&นุ้และ)...
“ป่าวรับ!!!”
…(พ่อแ)…
“านพร้อมันเลย เี๊ย อย่าให้รู้นะว่าใรำลัเหลวไหลละัน”
…(แม่มะปราแม่อทราย)...
"พี่แ…มัวแ่แหย่เ็อยู่นั่นเเหละ ไปลู…ลูทรายำลันั่ทำารบ้านอยู่ที่โ๊ะรับแายน้ำน่ะลูไปไปัน เี๋ยวป้าะเอามะยิับมะปราไปให้ินัน เที่ยๆเี๋ยวป้าะทำับ้าวให้ิน้วย"
…(พลอย)...
"้าป้า…อบุะป้า... ไปเร็ว…สอน"
…(อห์น&นุ้และ)...
“ปะ ไปๆ ”
…(พ่อแ)...
“ทำท่ารุรี้รุรน เี๊ยๆๆ”
...(พลอย)...
“ทรายๆ”
…(ทราย)...
“เอ้า! พลอย…มาๆ มานั่่อน อห์น นุ้และ มา…มานั่ินน้ำัน่อน”
…(อห์น)...
“ทรายอห์นิ….”
…(นุ้และ)...
“ไอ้อห์น!! อย่าเอ่ย ลืมเเล้วไ๊”
…(อห์น)...
“อ๋อ!! ิะเอาารบ้านมาทำที่นี้น่ะ ือเห็นอาาศมันี ็เลยามพลอยมาทำารบ้านน่ะ”
…(พลอย)...
“ฮือ มุสาฯ”
…(พ่อแ)...
“ฮึ่ม…อะฮึ่ม เอ๊ะ! ระายอั…”
…(นุ้และ)...
"พลอย…นุ้และนั่รี้ับพลอยนะ ินน้ำไหม เี๋ยวเรารินน้ำให้นะ
…(พลอย)...
“ไม่เป็นไร…เี๋ยวพลอยทำเอ...”
…(อห์น)...
“พลอย…ให้นุ้และเาบริารให้สิ น้ำะไ้หวานื่นใ”
…(พลอย)…
“อห์น พลอยไม่ไ้มือ้วน ทำเอไ้ อย่าุ้น!”
…(นุ้และ)…
“เพื่อพลอย านหนัานน้อย นุ้และพร้อมเสมอนะ”
…(พลอย)...
“เอาเถอะน่า…เรามารีบทำารบ้านันีว่า โราน้วย”
...(ทราย)…
“ใ่ๆ รีบทำันีว่าะไ้เสร็ เออ...พี่น้อู่นี้็แปลนะ อบแหย่ละเถียัน แ่็รัห่วันเหมือนเิม”
…(พลอย)...
“พลอยไม่ไ้เป็นพี่น้อับอห์นหลอ ็แ่นรู้ั้าบ้าน อายุอ่อนันไม่ี่เือน”
…(อห์น)...
“ใ่…อห์น ็ไม่อยามีน้อหลอ ยิ่น้อผู้หิแล้ว้วย โอ๊!! ภาระ”
…(พลอยีมืออห์นัแป๊ะ)...
“หือ!! ภาระหรือ!!”
…(นุ้และ)...
“ไอ้อห์น มึ็อบแหย่น้อัวเอ”
…(ทราย)…
“ใ่ อห์น็แหย่พลอยั”
…(อห์น)...
“อห์นรู้ว่าป้ามะลิับแม่อห์นเป็นพี่น้อันแท้ๆ และเรา็แ่ว่าพลอยไม่ี่เือน มัน็เลยเหมือนเพื่อนเล่นัน ั้แ่เ็ละ หน้าา็ยั่เนี้ย มัน็น่าแหย่ป๊ะ”
…(พลอย)...
“เี๊ยๆ”
นอินทรี// เอ้า…ไอ้สอนมันเป็นลูพี่ลูน้อันั้นรึ ไม่เห็นพ่อมบอันเลยปล่อยให้เราเาใผิ
นึว่าไอ้พลอยมันแอบอบอห์นอยู่ ็ไหนบอเพื่อนบ้านไ
พ่อมเอลฟ์// เอ๊ะ! เรื่อมัน็้อมีารหัมุมันบาสิ ไม่ั้นเาะเรียว่านิยายไ้ไหืม... มัน็้อูันไป่อนทุสิ่ทุอย่า มันอาะไม่เป็นอย่าิ็ไ้ หรือไม่็เป็น เล่าไปๆ
นอินทรี// หืมมีเลศนัย็ไ้ไปันสิ…
…(อห์น)…
“เออ…ทราย เราไปเที่ยวานหุ่นฟานันีไหม”
…(ทราย)...
“ะีเหรอ”
…(อห์น)...
“ีสิ…เราวนพวเพื่อนไปัน้วยสนุีอ๊อ”
…(ทรายพูเบาๆ)…
“หื้อ…ีทั้นั้นล่ะ มีวามสุ”
…(นุ้และ)…
“ใ่ๆ ะไ้ไปูอะไรเปิหูเปิาันนะพลอย”
…(พลอย)...
“เี่ยวอะไรับพลอยป๊ะ นุ้และ นู่…นนู้นู่…เาะไปน่ะ”
…(นุ้เเละ)...
“น่า…นะพลอย”
…(อห์น)...
“หือ…เล่นัว”
…(พลอย)...
“อห์นบ้า!!!”
…(ทราย)...
“เออๆ เี๋ยวทรายออนุาพ่อับแมู่ แ่พลอย้อไป้วยนะ”
…(อห์น&นุ้และ)...
“ีีีีีี…”
…(พลอย)...
“เรื่อเที่ยวน่ะ ที่หนึ่”
…(อห์น)…
“เออ…ทรายปีนี้ผลไม้บ้านทรายหน้าูเลย แล้วเอาไปส่ที่ไหนล่ะ”
…(ทราย)...
“อ๋อ…ะมีนมารับเหมา้นน่ะ และะเอาไปส่ลาไทหรือสี่มุมเมือน่ะ”
…(อห์น)...
“อ๋อ...เหมือนันเลย ที่สวนอห์น็มารับไปส่ที่เียวัน ส่วนส้มโอาวแวาเา็ะมารับไปส่ แ่อีส่วน็ะเ็บเอาไว้ายวันานส้มโออัวัน่ะ”
…(ทราย)...
"ใ่…ไม่ว่าะเป็นผัหรือผลไม้ ็ส่ที่เียวันหม ัว่าอำเภอมโนรมย์อเรา ็เปรียบเสมือนศูนย์ผลิ้าว
ผั ผลไม้ อีทั้ประมน้ำือี้วย"
นอินทรีบรรยาย// ะทุนำลันั่สนทนาและทำารบ้านันอยู่ ็มีเสียหวานแว่วส่านออมา
…(มะนาว)...
“นุ้และ!!! มาอยู่บ้านทรายนี้เอ โฮ่…มะนาวอุส่าห์ไปหาที่บ้าน็ไม่แวะวนันบ้าเลยนะ ใร้ายอะ”
…(ทราย)…
“เอ้า! มะนาว มาๆนั่่อน”
…(พลอย)…
“มาเพื่อน มานั่เลย…”
…(มะนาว)...
“เอะ! นั่โไหนีนะ”
…(นุ้และ)...
“ะรไหน็นั่ไปเหอะ ะนั่ับิน็ไ้ ไม่มีไรเาห้ามหลอ ะามมาทำไม็ไม่รู้"
…(มะนาว)...
“อะ ั้นนั่โนี้ละัน…”
…(นุ้และ)...
“เฮ้ย! ะมานั่บนัทำไมเนี่ย ไม่ใ่เ็นะเนี่ยออไป!!”
…(มะนาว)...
“เอ้า…็บอให้นั่รไหน็ไ้็นั่แล้วนี้ไ”
…(นุ้และ)…
"โอ้ย…ที่นั่มันมีั้เยอะั้แยะ ทำไมไม่นั่เล่า…ไปออไป... ูอยาะรู้ัใรเป็นนเียนบทีวิใหู้วะเนี่ย...
ู่มัน็ลัวีอยู่แล้ว สาระแนเลยอบอ…"
นอินทรีพูับัวเอ// ีนะ ไม่ใู่…
…(มะนาว)…
“เออๆ แ่แหย่เล่นทำเป็นเล่นัวนะัวเอ…ามมาทำารบ้าน้วยนะ”
…(นุ้และ)…
“โห้…บรรยาาศร่มรื่นเลย…”
..(พลอย)...
“ัวริมา่วยละ”
…(นุ้และ)...
“ไม่นะพลอย”
…(มะนาว)...
“ทำไมล่ะ นุ้และ”
…(นุ้และ)…
“อย่ามายุ่...เอามือออไป!!”
…(มะนาว)...
“โธ่เอ๋ย...”
…(นุ้และ)…
“เธอรู้ไ้ไว่าเราอยู่ที่นี่ ใรบอ!!??”
…(มะนาว)...
"เอ้า...็ไปหาที่บ้านถามโป๊เน่ไล่ะ อนแร็บอไม่รู้ไม่เห็น แ่พอไ้ 100 วามลับมัน็ถูปล่อยออมา
นั่นล่ะ ถึไ้มาที่นี่ไล่ะ ใร้ายๆ ไม่วนันเลย…"
…(นุ้และ)...
“โฮ่…ไอ้น้อเวร ไ้สอ่อเลยนะมึ”
…(อห์น)...
“เฮ่ย อย่ามัวเล่นันเลย รีบลอารบ้านเฮ่ย รีบทำารบ้านันีว่าะไ้เสร็ไวๆ ะไ้มีเวลานัุ้ยันเยอะๆ"
นอินทรีบรรบาย// ทุน็เลยั้หน้าั้าทำารบ้าน และโรานันนเสร็
…(ทราย)...
"เฮ่อ…เสร็เสียที เออพวเธอ เราับอห์นลันแล้วว่าะไปเรียน่อรูที่ราภันรสวรร์ันน่ะ
พวเธอะ่อที่ไหนันเหรอ…"
…(พลอย)…
“พลอยะลอสอบพยาบาล หรือไม่็หมอูน่ะทราย...เผี่อะิ”
…(ทราย)...
“ีเลย…พลอยน่าะไ้ พลอยเรียนเ่อยู่แล้ว”
…(นุ้และ)…
"นุ้และ้วย…ะไปสอบบุรุษพยาบาลหรือไม่็หมอน่ะ
…(อห์น)…
“ไอ้นุ้และ มึเอาภารโรหรือนทำวามสะอาโรบาลให้รอเสีย่อนเหอะ ริอาะไปามเา”
…(นุ้และ)...
"โฮ่…ูถูอย่า อย่านะ
…(มะนาว)...
“ีมะนาวะมีหมออยรัษาหัวใ”
…(นุ้และ)...
“อย่ามายุ่ับีวิ” .
..(มะนาว)...
“ทำไม?”
…(ทราย)...
“และมะนาวล่ะ ะเรียน่ออะไร”
…(มะนาว)...
“มะนาวะเรียนบริหารธุริน่ะ เพาะบ้านมะนาว้าาย ป๊าับม๊า็เลยอยาให้เรียนทานี้น่ะ ีไหมัวเอ”
…(นุ้และ)...
“อย่ามายุ่ไปๆ”
…(แม่มะปรา)...
“เอ้าเ็ๆ ไปๆ ิน้าวัน่อน เสร็แลัว่อยลับมาุยันใหม่”
…(ทราย)…
“ไปทุน ไปิน้าวเที่ยัน่อน”
…(แม่มะปรา)...
"มื้อนี้ป้าทำ้มยำปลา้อนนา ผัผับุ้แม่น้ำ น้ำพริเผาปลาย่า้า…ไปๆ ินัน่อน
…(พ่อแ)...
“ใรที่รู้ัวว่ามีนัับ้า ินอิ่มแล้ว็อเิที่้นมะยิหน่อย เรื่อินไม่้อบอนะ”
…(นุ้และพูเบาๆ)...
“ไอ้อห์น…ลุแเ้าบอับมึนะ รู้ไหม…”
…(อห์นพูเบาๆ)...
“ูรู้แล้ว ะเอ่ยทำไม”
…(พลอยพูระิบับอห์น)...
“อยาะเ้าถ้ำเสือ ็้อเอแบบนี้ล่ะ อย่าป๊อสิ”
…(อห์นพูเบาๆ)…
“ไอ้พลอย หุบปาไปเลย”
…(พลอย)...
“เอะ…ล้าๆหน่อย”
…(มะนาว)...
“ไปัวเอ นุ้และอมะนาว”
...(นุ้และ)...
“โอ่…นี่็ยุ่ับีวิูริๆ เป็นปลิหรือไหื้ม พลอยไป้า”
…(พลอย)...
“อย่ามายุ่ับพลอยนู่มะนาวนู่”
…(นอินทรี)…
“แล้วทุน็ไปทานอาหารลาวันันนแล้วเสร็็ลับมาุยันที่เิม”
…(อห์น)…
“เฮ้ย…อิ่มัแถบอร่อยอี่าหา นี่บรรยาาศายแม่น้ำนี้มัน่าน่าสื่นเสียริๆเลย สายน้ำไหลผ่านเรือน้อยลอยไป อยาใ้หัวใอยู่รนี้ริเลย”
…(ทราย)...
“อห์นไม่ลัวเ้าที่เหลอ แรนะ”
…(อห์น)…
“ไม่ลัวหลอ ถ้าที่นี่มีทรายอยู่้วยอะไร็ไม่หวั่น”
…(พลอยพูเบาๆ)...
“แหว๊ะ...”
…(อห์น)…
“ไอ้พลอย ็มันริ”
…(พลอย)...
“แล้วใรไปว่าอะไรล่ะ”
…(นุ้และ)...
“ไอ้อห์นลุแมา!!”
…(อห์น)...
“ไหนหืม ไอ้และลนะมึ”
…(นุ้และ)...
“55555”
นอินทรีบรรยาย// แล้วทุน็นัุ่ยันอย่าสนุสนานท่ามลาบรรยาาศอันสื่น นสมวรแ่เวลา
…(พลอย)...
“เออ…พลอยว่าเราลับันไ้แล้วนะ เียวะเย็นเอา พลอยะ้อไป่วยแม่ทำับ้าวเย็นอี”
…(มะนาว)...
“เออ…ริ้วย มะนาว็เหมือนัน นุ้และไปส่มะนาวหน่อยนะ"
…(นุ้และ)...
“เอ้า…็ลับไปเอสิ เวลามายัมานเียวไ้เลย าลับ็ลับไปเอสิ ็รถนละันอยู่เเล้วนี้”
…(มะนาว)...
“น่า…นะนุ้และ”
…(นุ้และ)...
“ไม่เอา โแล้ว แ่ถ้าพลอยไม่เป็นไรนะ”
…(พลอย)...
“พอีมาับเ็้าบ้านแล้วล่ะ ไม่ำเป็นหลอนุ้และ อบในะ”
…(นุ้และ)…
“โธ่ ใร้าย…”
…(มะนาว)...
“แ่มะนาวเิมในะ”
…(นุ้และ)...
“ยุ่ พูมา ไป…”
…(อห์นเบิ๊หัวพลอยเบาๆ)...
“นี่ๆ เ็้าบ้านเหรอ”
…(พลอย)...
“โอ๊ย!! ไอ้บ้าอห์นนี่ เ็บนะ!!!”
…(ทราย)...
“อห์นะไปแล้พลอยทำไมน่ะ…”
…(อห์น)...
“555 ทรายั้นอห์นลับบ้าน่อนนะ เี๋ยววันันทร์เราเอันนะทราย”
…(ทราย)...
“้า…อห์น บายทุน ลับันีๆนะ”
…(พลอย)...
“้า…ทรายเี๋ยวเอัน”
…(มะนาว...
“้า...ทรายไปล่ะนะ”
…(นุ้และ)...
“ทราย…เราไป่อนนะ”
…(แม่มะปรา)...
“ลับันแล้วหรือลู โีนะ… วันหลั็มาเที่ยวันใหม่นะลู…”
...(พ่อแ)...
“เี๋ยวไอ้สอนน่ะ ไม่อยู่ิน้าวเย็นับ้า่อนรึ ะไ้ออำลัปีน้นไม้ัน ะไ้แ็แร นี่้าลืมยัไม่ทันใ้เลยะลับันเสียและ ฮือ…เหลวไหลๆ ไม่นใ็นหนึ่ล่ะ”
…(แม่มะปรา)...
“พี่แ็อบแหย่เ็ ไปๆันลู…โีทุน”
…(พลอย)...
“้า…ป้าพลอยลับัน่อนน้า สวัสี่ะป้าับลุ”
นอินทรียรรยาย// แล้วทุน็ลาลุแับป้ามะปราเเละทรายลับบ้าน หลัามาเที่ยวบ้านทรายัน
อห์น็ลับับพลอย ส่วนนุ้และ็เหมือนะับรถลับนเียว แ่ันมีเาแบบมะนาวับรถามูมา้วย
นถึบ้านใรบ้านมัน
…(แม่มะลิ)...
“เอ้า...ลับันมาแล้ว พลอยมา่วยแม่ทำับ้าว่อนลู…เี๋ยวะเย็น”
…(พลอย)...
“้าแม่…”
…(อห์น)…
“พลอยับป้าเี๋ยวันไปถูบ้านเ็บบ้าน่อนนะ เี๋ยวแม่ะบ่นเอา”
…(แม่มะปรา)...
“เออๆ ไปลู”
…(ผู้ให่หอม)...
“เอ้า...อห์นไม่ิน้าวเย็นับลุหรอหรอ”
…(อห์น)...
“ไม่หรอลุ เี๋ยวบานเาะเบื่อเอา”
…(พลอย)...
“ไม่ินแล้วมั้้าวเย็นน่ะ สสัยะอิ่มน่ะพ่อ ไ้ไปิน้าวบ้านทรายมา ็อิ่มไปสามเือนนั่นเเหละพ่อ”
…(อห์น)...
“็ะเหมือนันนั้นเเหละ นุ้และๆๆ"
…(พลอย)...
“อห์นปามอม”
…(อห์น)...
“อ๊ะ อ๊ะ”
…(ผู้ให่หอม)...
“เออ…ไปๆลู... เฮ้ย! ไอ้สอนนี้น่ะ โแล้ว็ยัเล่นันเป็นเ็ๆอยู่เลย”
…(อห์น)...
“ไปละลุ…”
…(ผู้ให่หอม)...
“เออๆ”
…(อห์น)...
“แม่้าหนูมาแว๊ว…”
…(แม่ลำวน)...
“เออ...มาแล้วหรือ ไปวาเ็บบ้านไป… เี๋ยวแม่ะรีบไปทำ้าวเย็น”
…(อห์น)...
“แล้วพ่อล่ะแม่”
…(แม่ลำวน)...
“พ่อเอยัอยู่ในสวนอยู่เลย…แล้วารบ้านทำันเสร็ไหม ส่รูเาให้หมนะ ะไ้ไม่้อามไปแ้ ร.
แ้ 0 น่ะ ะบ ม.6 ันแล้วรู้ไหม เออ…แล้วไอ้นุ้และมันามไป่วยทำโรานหรือป่าวล่ะ
…(อห์น)...
“ไป้าแม่ ไม่รู้มันเป็นยัไ ถึบ้านแล้วมั้”
…(มะนาว)...
“นุ้และ…ับรอัน้วยสิ….”
…(นุ้และ)...
“ไม่!!! รำา!!”
…(มะนาว)...
“นุ้และแวะินน้ำที่บ้านเรา่อนไหม!!”
…(นุ้และ)...
“ม่าย!!! ไอ้โป๊เหนู่ะ่ามึ!!!”
นอินทรีบรรยาย// พอไ้เวลาวันันทร์ ทุน็ไ้มาโรเรียนอุลิไพบูลย์นูปถัมภ์ เป็นโรเรียนมัธยมในัวอำเภออมโนรมย์
…(รูสมศรี)...
“สวัสีนัเรียนทุน วันนี้รูอเ็ื่อันหน่อยนะ ไหนใรมาันบ้า”
(พลอยมพู&พลอย)
“มา่ะ…”
…(พรพิมล&มะนาว)...
“มา่ะ”
…(ิน&ทราย)...
“มา่ะ”
…(พษ์ศธร&อห์น)…
“มารับ”
…(มานพ&นุ้และ)…
“มารับ”
…(อภิิ)...
"มารับ
…(สุเษ์)...
“มารับ”
…(ประมุ)...
“มารับ”
…(ประวุิ)...
“มารับ”
…(รูสมศรี)…
“ประวุิ เธอสายาสั้น้วยหรือ ถึไ้เอาแว่นมาใส่น่ะ รูยัไม่เยเห็นเธอใส่สัที”
...(ประวุิ)...
“ป่าวรับ ผมอยืมอประมุมาใส่รับ แ่ลอเยๆรับ”
…(รูสมศรี)...
“อยาสายาสั้นหรือไ เอาืนเาไป…ไม่รู้เรี่อ”
…(ประวุิ)...
“รับผม”
…(รูสมศรี)...
“น่อไปเลที่ 10 ยิ่ยศ”
…(ประมุ)…
“ยิ่ยศยัไม่มารับ”
…(รูสมศรี)...
“เลที่ 11 ทัศร์”
…(ประมุ)...
“ทัศร์็ยัไม่มารับ สสัยรายานยัไม่เสร็ เลยไม่ล้าเ้าห้อเรียนรับ”
…(รูสมศรี)…
“เี๋ยวอยูนะรายานโรวิทยาศาสร์ใรยัไม่เสร็ ไม่ส่วันนี้ะให้ิ ร. ให้หมทุนเลย ทุนใรที่รู้ัวว่าอะไรที่มันยั้าาอยู่นะ ็รีบเลียร์ให้เสร็นันนะ อาทิย์หน้า็ะสอบบ ม.6 ันแล้วรู้ไหม”
…(นัเรียนทุนอบ)...
“รับ/่ะ”
…(รูสมศรี)...
“เออ…นายประมุ เธอเป็นประธานนัเรียนเธอะประาศอำลาำแหน่วันไหน หรือะประาศวันอำลาวันสุท้ายเลย รูะไ้บอรุ่นน้อที่รับำแหน่่อาเธอให้เาเรียมัว”
…(ประมุ)...
“วันอำลาสุท้ายเลยรับรู”
…(ประวุิ)...
“มัน้ออย่านี้สิเพื่อน…อยู่นรบวาระเลย”
…(เพื่อนนัเรียน)…
“โฮ่ๆๆ”
นอินทรี// เอ๊ะ! มันทะแม่ๆ ท่านพ่อมบอไว้่อนนะ้าไม่เี่ยว แ่เล่าแทนเยๆ
พ่อมเอลฟ์// ไม่มีอะไรหลอนะ มันเป็นนิยายให้บทเพื่อวามบันเทิ หรือเ้าอยาะให้มีเล่า่อไป
นอินทรีบรรยาย// านั้น เมื่อไ้เวลาใล้ะเลิเรียนแล้ว อห์นไ้เอ่ยวนทราย
…(อห์น)...
“ทรายเลิเรียนแล้วเราแวะไปื่ออใ้ในลามโนรมย์ัน่อนนะ”
…(ทราย)...
“ไ้สิอห์น…ทรายะไ้เินูอะไรไป้วย”
นอินทรีบรรยาย// พอไ้เวลาโรเรียนเลิอห์น ทราย พลอย มะนาว เเละนุ้และ ็พาันไปในลามโนรมย์
…(ทราย)...
“อห์น…ลามโนรมย์อเรานี้็ไม่แพ้ลาที่อื่นเลยเนอะ ไม่ว่าะเป็นทำเล้าายวิวทิวทัศอาารห้อไม้เ่าๆแบบโบราอนีน และิับแม่น้ำเ้าพระยาอิน็มามี มัน่าูสวยามเสียริ”
…(พลอย)...
"ใ่แหละ สมัย่อนที่ลารนี้็เป็นท่าเรือสำเภาส่ายสิน้าันอี้วย ื่อลามโนรมย์สมัย่อนเาเลย
เรียว่าลาุ้สำเภาไล่ะ"
…(มะนาว)…
“เออใ่…เาเลยทำเรือสำเภอำลอเอาไว้ใหู้ที่หน้าท่าน้ำหน้าศาลเ้าพ่อวนอูไ”
…(นุ้และ)...
“พู้วย็ินไป้วย ลูิ้นเ็มปาเลย ผู้หินะเนี่ย…”
…(มะนาว)...
“็มันหิวนะัวเอ อะป้อน…”
…(นุ้และ)…
“อย่า…ินไปเฮอะ เออ…พลอยะินอะไรไหม เี๋ยวนุ้และัให้”
…(พลอย)...
“ไม่หลออบใ”
…(มะนาว)…
“แ่มะนาวะินอ้า”
…(นุ้และ)...
“ยุ่…ไม่ไ้ถาม ยัินาปาอยู่เลย…”
…(มะนาว)...
“โฮ่…ที่เลฟอะใร้าย…”
…(อห์น)...
“พลอยไม่ินอะไรหน่อยหรือ…เี๋ยวนุ้และเาบริารให้นะ…พอไปถึบ้านะไ้อิ่ม ไม่้อิน้าวเย็น”
…(พลอย)...
“อห์นอยาเ็บปาหรือ… เ็บปาเอาไว้ิน้าวที่บ้านะีไหม…ะโนหมัทั้พลอยับมะนาวสอนเลยนะเี๊ยๆ!!”
…(อห์น)...
“รัหลอ ถึหลอเล่นน่ะ”
…(พลอย)...
“เี๊ยๆ”
…(ทราย)…
“เออลับันเถอะอห์น… อย่ามัวแหย่ันอยู่เลยเี๋ยวะเย็น ไปลับันพวเรา”
นอินทรีบรรยาย// แล้วพวเ็ๆวัยสะรุ่น็พาันยทีมลับบ้าน ึ่ไ้พาันับรถมอเอร์ไ์โลแล่นไปามทาสายายแม่น้ำเ้าพระยามุ่หน้าึ้นไปทาทิศเหนืออัวอำเภอมโนรมย์ เพื่อลับบ้านทุ่เนินไผ่ที่อยู่
ห่าัน 5 ิโลเมรออำเภอมโนรมย์ ึ่ทิวทัศ้าทาเ็มไป้วยสายน้ำเ้าพระยา และสวนผลไม้มะม่ว มะยิมะปรา และส้มโอาวแวา และเรื่อะเป็นอย่าไร่อ้าอพัแป็ปนึนะ ท่านพ่อม้าหิวนะ ไหนล่ะ ะเอาอะไรให้้าินเอามันมาสิ…น้ำท่า้วยนะปล่อยให้เราอแห้อยู่ไ้
พ่อมเอลฟ์// เอาๆัไป แล้ว็ไม่บอเห็นโ่อเล่าไม่หยุ นึว่าไม่หิวน้ำหิว้าว เอาๆ ั้นอพัเบร
แป็ปนึนะ เี๋ยวเอาไว้่อันบทที่3็แล้วัน เี๋ยวไอ้อินทรีมันะหาว่าเราใำอี แว๊บ แว๊บ…
.
ความคิดเห็น