หลง(หรือ)รัก

ลำดับตอนที่ #5 : ร้านเหล้าของเรา

เฮ้อ..สามทุ่มกว่าแระ  ไอ้ตาร์มันยังไม่มาเลยว่ะ  อะไรของมัน

"บี  บี"  เอ่  เสียงใครหว่า  กุอยุชั้นสามเนี่ยใครมาตะโกนน้อ 
"บี  วริศรา  พิพัฒน์พงษ์ รหัส...."
"อารายวะ  อีเพียว  เดี๋ยวกูลงไป"  ไอ้เพียวเนี่ยนะ  มันตะโกนมาได้  ชั้นต้องรีบวิ่งลงไปหามันละเนี่ย
"มึงจะตะโกนอะไร  ยิงเข้าเบอร์กูก้อได้นี่หว่า"
"เอาน่า  แล้วไอ้ตาร์มันยังไม่มาเหรอ  สามทุ่มยี่สิบแล้ว  นั่น พวกอีตาลมาแล้ว" ไอ้จี๊ดบ่น  พลางพยักพเยิดไปทางไอ้ตาล  ที่มาพร้อมไอ้บอล ไอ้กอล์ฟแล้วก้อไอ้หนึ่ง
"ไอ้เชี่ยตาร์  แม่งนานมาชิบเลย   อีกสิบนาทีพวกกูจะไปก่อน  มึงรอมันละกันนะอีบี"ไอ้ตาลบอก
"อ้าว  เรื่องไรวะ  อัดสามไปไม่ได้เหรอ  กูขี้เกียจรอ" ชั้นบ่น  เรื่องอะไรต้องมารอมันวะ
"ไม่ต้องเลย  มึงรอมันไปเดี๋ยวแม่งบ่นอีก"คราวนี้เป็นไอ้บอล  แหมๆ พวกมึงนี่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว

"เออ  ก้อได้"

"โอเคเลย  สามทุ่มครึ่งแระ  พวกกุไปล่ะ  เป็นคนตรงเวลาเว๊ย  555" ดูอีพวกนี้มันทำ  ทีเข้าเรียนล่ะมึงเร็วสุดของมันก้อเลตไปสิบห้านาทีแล้ว

ไอ้ตาร์นะ  มึงนะมึงนานมาชิบ  เพื่อนเขาไปหมดแระ  กุต้องรอมึงอีกนานมั๊ยเนี่ย

"มึง  นานมาชิบ  ทามเชี่ยอารายอยุวะ" ชั้นบ่นทันทีที่เห็นหน้ามัน  มาก้อปาไปสี่ทุ่มแล้ว  ร้านเหล้ายิ่งปิดเร็วๆอยู่

"มึงจะบ่นหรือจะรีบไปห๊ะ  เร็วๆดิ  กูอยากเมาแระ" ดูมัน  ทำหน้าเครียดซะงั้น  ซ้อนรถมันไป  มันก้อเงียบซะงั้น  โกรธชั้นป่าววะ
"ตาร์  มึงโกรธกูเหรอ  เฮ้ย  เงียบทำไมวะ"
"กูไม่ได้โกรธมึง  กูทะเลาะกะเล็กมา" เวรล่ะสิ  มิน่ามันถึงเครียดขนาดนี้  ชั้นเลยจับบ่ามันเบาๆแล้วถามมันว่า
"เป็นไรมากมั๊ย"
"ไม่เป็นไรหรอก  เออ  วันนี้มึงไปกินต่อห้องกูมั๊ย  ชวนเพื่อนไปด้วย  กูเซ็งว่ะ" มันถาม  ท่าทางมันจะเครียด  ไอ้ตาร์อ่ะ  ถึงมันจะไม่ค่อยแสดงออก  แต่ที่จริงมันก้อรักแฟนมันมากทีเดียวเลย  ชั้นยังนึกอิจฉาเลยว่า  เล็กน่ะโชคดีที่มีมันเป็นแฟน

"ไอ้บี  ทางนี้เว๊ย" นั่นไงเพื่อนชั้น  นั่งติดเวทีเลยเว๊ย

"ไง  มึง  มาช้าชิบหาย"ไอ้บอลเอ่ยปากกะไอ้ตาร์  ชั้นเลยทำท่าทางให้มันหุบปากซะ  เพราะไอ้ตาร์อาจอารมณ์เสียง่ายๆ
"เป็นไรตาร์" ไอ้หนึ่งถาม  นานๆทีมันจะพูด
"เปล่า" ไอ้ตาร์ตอบ  ตอบแค่นั้นจริงๆ  แล้วจากนั้นมันก้อเอาแต่ยกแก้วเหล้าไม่วางซักที
"ตาร์"ชั้นเรียก  ไม่รู้ว่าเสียงชั้นมันเป็นยังไง  ไอ้ตาร์มันถึงดึงชั้นไปกอดซะหน้าตาเฉย
"มึง  เป็นไงบ้าง"ชั้นถาม  ทั้งๆที่แทบจะหายใจไม่ออก  ไอ้ตาร์มันคงไม่ไหวจริงๆ
"บี  เป็นไรกันป่าววะ"  ไอ้เพียวเดินมาถาม  ไอ้กอล์ฟมองหน้าพวกชั้นแบบงงๆ
"ป่าวว่ะ  พอดีไอ้ตาร์มันเมาน่ะ  ไม่มีอะไร" ชั้นเลี่ยงตอบไป  รู้ดีว่าไอ้ตาร์มันไม่ชอบให้ใครคิดว่ามันอ่อนแอ  ผู้ชายก้ออย่างนี้ละนะ

"เออ  แล้วไป  พวกกูนึกว่าเป็นอะไร" ไอ้เพียวก้อเดินไปเต้นกะเพื่อนต่อ

"บี  กูไม่ไหวแล้วว่ะ"ไอ้ตาร์เริ่มพูดบ้างแล้ว "เล็กอ่ะ  ทำไมต้องไปเที่ยวกับผู้ชายด้วยวะ ก้อรู้ว่ากูไม่ชอบ  อีกอย่างก้อรู้ว่าไอ้เวรนั่นมันชอบเล็กอยู่แล้ว"
"ตาร์  มึงคิดมากไปป่าววะ  เค้าไปกันหลายคนไม่มีอะไรหรอกมึง" ชั้นก้อบอกไปตามน้ำแหละ  ความจริงก้อไม่รู้ว่ายังไงกันแน่
"กูไม่รู้ว่าเล็กมันยังรักกูอยู่มั๊ย  ยิ่งห่างๆกันขนาดนี้  กูไม่รู้จะทำไง"

เฮ้อ  จะเอาไงกะมันดีวะ...ก่อนที่ชั้นจะคิดอะไรออก เสียงไอ้กอล์ฟก้อดังขึ้นมา
"เฮ๊ย กลับกันเถอะ  จะเที่ยงคืนแล้ว  เดี๋ยวหอพวกกูปิด"
"เออๆ กลับก้อได้  แล้วไอ้ตาร์เนี่ย  กุจะทำไงกะมันดี" ชั้นถาม  เพราะจนปัญญาจริงๆ
"งั้น  เอางี้  มึงได้เอาแว่นมามั๊ย"ไอ้จี๊ดถามชั้น
"เอามา  แล้วไง"
"มึงขับรถไปส่งมัน  แล้วก้อดูมันด้วย  มันคงไม่ทำอะไรมึงหรอก  กูต้องดูไอ้เพียวเนี่ย  ไอ้หนึ่งก้อเมา  ไอ้กอล์ฟ  ไอ้ตาลเมาพอกัน  กูต้องขับรถไปส่งพวกมันด้วยเนี่ย  มึงไม่เป็นไรหรอกใช่มั๊ยบี"
"เออๆ  ไม่เปนไรก้อได้  ยังไงกูก้อคงไว้ใจมันได้มากกว่าคนอื่นอยู่แล้วล่ะ"  ชั้นบอก  ออกแนวประชด

"เอาน่า  เราก้อเคยกินเหล้าอยู่ห้องมันตั้งหลายครั้ง  มันไม่เป็นไรหรอก" ไอ้บอลบอก  รู้สึกดีขึ้นเยอะเรยนะมึง

สุดท้าย  ชั้นก้อต้องขับรถไปกะไอ้ตาร์  ที่เมาเหมือนหมาเลย  เฮ้  ภาวนาอย่าให้มีใครเห็นที่มันกอดเอวชั้นนะเนี่ย
"บี  ทำไมเล็กมันทำยังงี้วะ"  โอ๊ย  ไอ้นี่  เมามากขนาดนี้เลยหรอวะ

"กูจะอ้วกว่ะ"
"เดี๋ยวนะมึง  กูจอดรถก่อน" ชั้นรีบจอดรถทันทีที่ลง  ไอ้ตาร์อ้วกเรย  เกือบไม่ทัน..
"เปนไงวะ" ชั้นถาม  พร้อมๆกับลูบหลังให้มันด้วย

"เออ  หายแล้ว  ไปต่อเหอะ" แล้วมันก้อเดินขึ้นรถ 
"มาดิมึง  กูง่วงแล้ว" เอากะมันสิ  สั่งชิบหาย  ถ้าไม่ถือว่ามันเฮิร์ทเนี่ย  ชั้นจะด่าเลย
"เจ้าค่ะคุณกีตาร์" ชั้นประชดมัน  กว่าจะพามันมาถึงกอได้  เกือบไม่รอดเลย
"เดี๋ยวๆ" อารายของมันอีกวะ
"กูหิวน้ำว่ะ" มันบอก
"งั้นมึงนั่งคอยกูอยู่นี่แหละ  เดี๋ยวกูไปซื้อแป๊บนึง" ชั้นบอก  และขับรถออกมาก่อนที่มันจะเรื่องมากตามมาด้วย

ซื้อน้ำ 2 ขวดที่เซเว่น  แล้วก้อแปรงสีฟันอันนึง  ชั้นคงนอนไม่หลับแน่ถ้าไม่ได้แปรงฟัน  ยิ่งมีกลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้

"ตาร์" ชั้นเขย่ามันเบาๆ  มันนอนฟุบอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าหอ

"หืม..." มันลุกขึ้น เซนิดนึงก่อนชั้นจะเข้าไปประคอง

"หอ แม่งก้ออยู่ชั้นห้า ลิฟต์ก้อไม่มี " ชั้นบ่นตอนที่ต้องกึ่งพยุงกึ่งลากมันขึ้นชั้นห้า  พอถึงห้อง  ก้อโยนมันลงเตียงนั่นแหละ  คนอะไรตัวโคตรหนัก  เห็นผอมๆอย่างเนี้ย
"มึงจะไปไหน"มันถามชั้น
"กูจะแปรงฟัน  ทามมายวะ"
"กูแปรงด้วย" มันลุกขึ้นมา  ไอ้นี่  ยังไงวะ  ทำไมต้องมาแปรงพร้อมกันด้วย
"เอ้า  ไหวมั๊ยน่ะ" ชั้นพยุงมันนิดนึง

"เฮ้อ  ค่อยยังชั่ว " ชั้นพูด  ไอ้ตาร์ก้อเหมือนจะสร่างลงบ้าง  หลังจากที่ได้ล้างหน้าล้างตาสักที

"บี  ปิดไปดิ  กูจะนอนแล้ว" มันบอก  เออ ให้ได้ยังงี้ดิ
"จ้า"ชั้นบอก  ก่อนจะดึงหมอนจากหัวมันลงมา
"ขึ้นมานอนข้างบนเลย  มึงกลัวกูเหรอ" มันถามชั้น  พร้อมกับทำหน้ากวนตีน  ทีเมื่อกี้นะมึง  ร้องไห้จะเป็นจะตาย
"กลัวเหี้ยอะไร  กูรู้มึงไม่ทำอะไรกูหรอก  ไม่งั้นมึงทำนานแล้วแหละ"  ชั้นบอก  แล้วก้อโยนหมอนโดนหน้ามันจังๆ

"เออ  ดี  ปิดไฟด้วย  กูแสบตา"

ดูมัน  ดูมันทำ