เมื่อเรารักใครสักคน

เนื้อเรื่อง

เราจะมั่นใจว่ารักใครสักคน  เมื่อเรานึกถึงความรู้สึกของเขามากกว่าของเรา

แต่การรักใครสักคนนั้นจะไม่ทำให้เรามีความสุขได้เลย  ถ้าเราไม่รู้จักคำว่าให้

ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งของ  เงินทอง  แค่รักด้วยความจริงใจ

พร้อมที่จะเห็นเขามีความสุข แม้จะเป็นความสุขที่เราไม่อาจเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยก็ตาม

พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเมื่อเขาเจ็บช้ำและผิดหวัง

พร้อมที่จะเป็นที่พึ่งพิงเมื่อเขาเจอกับปัญหา

พร้อมที่จะซับน้ำตาเมื่อเขามีความทุกข์

พร้อมที่จะให้อภัยทุกความผิดพลาด

พร้อมที่จะให้โอกาสเมื่อเขาร้องขอ

พร้อมที่จะยังรู้สึกดีๆ แม้เขาเลวร้าย  หรือ  เกลียดเรา

เพราะการที่เรารักย่อมเป็นสุขกว่าการที่ทนเก็บความเกลียดชังที่มีต่อคนๆนึงเอาไว้

ยิ่งเราใส่ใจกับความเกลียดชังนั้น...เรายิ่งเจ็บปวด
ยิ่งเราจมอยู่กับมัน....เรายิ่งทุกข์

แม้บางครั้งเราจะทนไม่ได้กับการที่จะทำดีกับคนที่เขาเกลียดเราหรือคนที่เราเกลียด  แต่ลองเปิดใจดูบ้าง


เพราะ...
ในความเลวร้ายอย่างที่สุดย่อมมีความดีหลงเหลืออยู่

และบางทีใน  ความดีอย่างที่สุด  ก็อาจมีความเลวร้ายอย่างที่สุดซ่อนอยู่  เช่นกัน

 คนทุกคนจะรักใครคนนึงเมื่อพบว่าเขามีความดีได้เท่าที่ตนต้องการ  แล้วทำไมเราจึงเฝ้ามองหาแต่ข้อผิดพลาดหรือสิ่งเลวร้ายของเขา  ทำไมต้องเฝ้าระแวง  ทั้งๆที่วันนี้มันยังไม่เกิดขึ้น  จะคาดคะเนไปเพื่ออะไร  มองดูในสิ่งที่เขาเป็นในวันนี้  ความดีของเขาในวันนี้  ไม่ใช่ความเลวของเขาในวันวานหรือความเลวของเขาที่คิดว่าจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้


การที่เราจะทิ้งเขาไปเพราะความเลวหรือข้อผิดพลาดของเขาโดยไม่บอกกล่าว  ตักเตือนเขาเพื่อให้เขาปรับปรุงนั้น  มันช่างเลวร้ายนัก

หากรักเขาอย่าจริงใจแล้วจริงใจ
ถ้าเขาเลวร้าย...ช่วยบอกเขาให้รับรู้  ให้โอกาสและอยู่เคียงข้างเขาในวันที่เขากำลังปรับตัว  เพื่อที่เขาจะได้เป็นคนดีและเป็นที่รักของใครๆอย่างที่เขาสมควรได้รับ

เพราะชีวิตและความรักมันดำเนินไปด้วยกัน....
แค่เพียงเราเปิดใจ  เราจะมองอะไรได้ลึกซึ้ง  เมื่อชีวิตไม่ใช่รูปเรขาคณิต  มันจึงมีหลายแง่หลายมุมให้ได้ศึกษา  และก้าวไปอย่างมั่นคง