n o l i m i t ♡

ลำดับตอนที่ #13 : 雪 - snow

APPLICATION

" ความรู้สึกของฉันที่มีต่อหิมะมันอธิบายได้ค่อนข้างยากค่ะ ฉันชอบหิมะเพราะฉันเป็นยูกิอนนะ แต่บางครั้งฉันก็คิดว่าตัวเองไม่ชอบหิมะ เพราะมันทำให้ฉันสูญเสียอะไรหลาย ๆ อย่างไป "

Credit Pic : click

From - สถาบันโยไควัยป่วน by แซคฟรี้ ถือขวานมาหมุนเล่น

บทบาทที่เลือก : บทอาจารย์

หอพัก : -

ลงสมัครวิชา : ประวัติศาสตร์โยไค

ชื่อ​ : ยูกิมุระ ฟุยุกะ | Yukimura Fuyuka | 雪村 冬花

ยูกิมุระ ; หมู่บ้านหิมะ

ฟุยุกะ ; ดอกไม้ในฤดูหนาว


ชื่อเล่น​ : ฟุยุกะ / อาจารย์ฟุยุกะ / ฟุยุกะจัง / ฟุยุจัง

(สองชื่อหลังส่วนมากจะเป็นคนรุ่นเดียวกันหรืออายุมากกว่าที่เรียก ถ้าเป็นคนอื่นหรือที่ไม่ค่อยสนิทสนมด้วยจะเรียกว่า 'คุณยูกิมุระ' ไม่ก็ 'อาจารย์ยูกิมุระ')

ประวัติ/รายละเอียดโยไค :

     ยูกิอนนะ ตามความเชื่อของชาวญี่ปุ่น เป็นชื่อที่ใช้เรียกภูตหิมะที่มีรูปร่างเป็นสตรีที่งดงาม ว่ากันว่าเป็นจิตวิญญาณแห่งฤดูหนาว ซึ่งยูกิอนนะนี้ จะมีลักษณะเป็นผู้หญิงสาวสวย สวมชุดกิโมโนสีขาวสะอาด นางจะปรากฏตัวบนภูเขาหิมะในวันที่มีพายุหิมะ และหลอกล่อให้ผู้ชายที่หลงใหลในความงามของนางไปสู่ความตาย เรื่องเล่าของสาวหิมะมีหลากหลายอยู่ว่า บางครั้งเล่ากันว่าในวันที่หิมะตกหนัก นักเดินทางที่โชคไม่ดี จะได้พบกับสาวหิมะท่ามกลางพายุหิมะที่อันตราย เธอจะสวมกิโมโนสีขาว และค่อนข้างตัวสูง บ้างก็เล่าว่าเธอสวมกิโมโนสีแดง แล้วรอยเท้าที่เธอเดิน เต็มไปด้วยคราบเลือด บางครั้งเชื่อว่าสาวหิมะเป็นวิญญาณของหญิงที่ตั้งครรภ์ ที่ตายเพราะพายุหิมะ และเมื่อใครเดินผ่านมาตามทางแล้วพบเห็นเธอเข้า เธอจะยิ้มแล้วยอมให้คนนั้นอุ้มลูก เหยื่อจะไม่สามารถปล่อยลูกของเธอได้เมื่ออุ้มแล้ว และลูกของเธอจะหนักขึ้นและเย็นจนแข็ง ทำให้เหยื่อขยับไปไหนไม่ได้ และจะจมหิมะตาย

(ถึงรายละเอียดของยูกิอนนะจะเป็นแบบนี้ แต่ที่จริงอาจารย์ฟุยุกะยังโสดค่ะ และใจดีด้วย 5555)

แหล่งที่มา / ข้อมูลเพิ่มเติม :

https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%AB%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B0 

https://mgronline.com/live/detail/9550000010989


ประวัติส่วนตัวโดยละเอียด :

" ยังมีอะไรที่ฉันยังไม่ได้ทำอีกตั้งมากมาย "

     ก่อนที่จะเป็นยูกิอนนะ ฟุยุกะเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาสามัญชนที่อยู่ในหมู่บ้านแถบภูเขา เธอเป็นลูกสาวคนโต อาศัยอยู่กับคุณพ่อ และน้องชายที่อายุน้อยกว่าสองปี ครอบครัวของเธอเป็นครอบครัวชาวนาธรรมดา ๆ ที่ต้องหาเช้ากินค่ำ โดยที่พ่อและน้องชายจะออกไปทำนาทำสวน ส่วนฟุยุกะจะดูแลบ้านและทำงานบ้านต่าง ๆ ซึ่งก็รวมถึงทำอาหารด้วย ส่วนคุณแม่ของเธอนั้นเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่น้องชายเกิด ถึงครอบครัวของเธอจะยากจน แต่อย่างน้อยก็อบอุ่นและมีความสุขดี ชีวิตของเธอและครอบครัววนเวียนอยู่แบบนั้น จนกระทั่งฟุยุกะอายุได้ยี่สิบสี่ปี ตอนนั้นพ่อของเธอล้มป่วยเพราะทำงานหนัก ถึงน้องชายจะพยายามทำงานหาเงินเพียงใด แต่เงินก็ไม่เพียงพอจะไปเป็นค่ารักษา ฟุยุกะมีความจำเป็นต้องทอผ้าไปขายที่หมู่บ้านใหญ่ และเธอก็มีความสามารถทางดนตรีในการเล่นโคโตะ เธอจึงใช้จุดนั้นในการหารายได้เพิ่มเติม และวันหนึ่งเศรษฐีใหญ่ก็มาพบตอนเธอกำลังทำงาน ชาวบ้านเล่าให้ฟังว่าครอบครัวของเธอกำลังลำบากเพราะขาดรายได้ เศรษฐีจึงเสนอว่าถ้าหากฟุยุกะยอมแต่งงานด้วย จะช่วยเรื่องค่ารักษาของพ่อให้ และชีวิตของเธอและครอบครัวจะมีแต่ความสุขสบาย ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะอายุมากกว่าเธอเป็นสิบ ๆ ปี แต่เพราะตอนนั้นครอบครัวของเธอไม่สามารถหารายได้ให้เพียงพอแก่ค่าใช้จ่ายได้ และเศรษฐีก็ดูไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร สิ่งที่เธอคิดก็คืออิสรภาพของหญิงสาวที่จะสูญเสียไปเพราะแต่งงานออกเรือน แต่ด้วยความรักที่มีต่อพ่อและน้องชาย เธอจึงตอบตกลง

     "ข้าไม่เห็นด้วยหรอกท่านพี่! ตั้งแต่เกิดมาข้าก็ไม่เคยเห็นท่านพี่ทำเพื่อตัวเองเลย ท่านพี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เพื่อข้ากับท่านพ่อก็ได้ เรื่องเงินข้าจะจัดการเอง ข้าเป็นผู้ชาย ข้าจะดูแลครอบครัวให้ได้!"

     น้องชายของเธอพยายามทัดทานจนสุดกำลัง ฟุยุกะยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะบอกเหตุผลของตนเองออกไป

     "ฟุบุคิ" เธอเรียกชื่อน้องชาย มองอีกฝ่ายด้วยแววตาอบอุ่นเหมือนอย่างเคย

     "พี่ยังเหลือเวลาทำเพื่อตัวเองอีกมากมาย เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอกนะ พี่ไม่ได้ไปลำบากอะไร เจ้าเองก็เอาแต่ทำงานเหมือนกันมิใช่หรือ พี่เป็นหญิง นี่คงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเพื่อตอบแทนท่านพ่อ"

     ถึงน้องชายจะหาเหตุผลมารั้งอย่างไร ฟุยุกะก็ยืนยันว่าจะเลือกเส้นทางนี้ ในที่สุดเมื่อจนปัญญา น้องชายของเธอจึงยอมแพ้ ก่อนจากบ้านไป เธอฝากให้น้องชายบอกพ่อว่าไม่ต้องเป็นห่วง...

     และเธอไม่มีทางรู้ได้ ว่าเธอจะได้กอดน้องชายในตอนนั้นเป็นครั้งสุดท้าย

     ระหว่างที่กำลังเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้น ตอนนั้นอยู่ในช่วงฤดูหนาว และหิมะก็เกิดตกหนักในระหว่างทาง และเพราะต้องเดินทางผ่านภูเขา หิมะที่ทับถมกัน เมื่อมีมากเข้ามันก็จะถล่มลงมา...

     มันเป็นเรื่องน่าเศร้า ที่พวกมันถล่มลงทับร่างของหญิงสาวที่แสนดีและแสนกตัญญู เธอเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุในครั้งนั้น พอรู้ตัวอีกที ตัวเธอก็ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว

     นี่เองหรือ สิ่งที่น้องชายของเธออยากจะบอก ที่บอกว่าให้เธอทำเพื่อตัวเองบ้าง...

     ฟุยุกะไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน สำหรับเรื่องของเธอเองแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องของความสุขสบาย เธอมักจะคิดว่า 'เอาไว้ก่อน' ทุกครั้งไป จนเธอไม่เหลือโอกาสที่จะได้ทำเพื่อตัวเองอีก

     แต่มันไม่ได้จบแค่นั้น

     เธอเป็นสิ่งที่กล่าวขานกันในหมู่มนุษย์ว่าสตรีหิมะ แต่เป็นวิญญาณบริสุทธิ์ที่ไม่มีเจตนาจะทำอันตรายต่อมนุษย์แต่อย่างใด ความทรงจำสมัยยังคงเป็นมนุษย์ของเธอยังอยู่ครบถ้วนทุกประการ ฟุยุกะได้รับรู้ว่าตอนนี้พ่อของเธอหายจากอาการป่วยเพราะความช่วยเหลือของเศรษฐีคนนั้น เธอชื่นชมในความมีน้ำใจของเขา แต่พอเห็นพ่อและน้องชายร้องไห้กับการจากไปของเธอเพราะหิมะถล่ม ความรู้สึกผิดก็ถาโถมเข้ามาจนต้องน้ำตาไหล ถึงจะไม่ได้ทำร้ายใคร แต่เธอก็ไม่อยากให้ชาวบ้านหวาดระแวง คืนหนึ่งเธอตัดสินใจกลับไปที่บ้านเพื่อบอกลาพ่อและน้องชาย ก่อนที่จะเดินทางไปยังสถานที่ซึ่งอยู่ไกลแสนไกล...

     เธอบอกพวกเขาว่าตัวเองสบายดี และกำลังจะเดินทางไปที่อื่นแล้ว พ่อกับน้องชายไม่ได้หวาดกลัวเธอแต่อย่างใด พ่ออวยพรให้เธอโชคดี น้องชายบอกเธอว่าจะดูแลพ่อให้ดีที่สุด และพวกเขาก็ร้องไห้ ก่อนที่เธอจะเดินทางไปที่อื่นในคืนนั้น

     ฟุยุกะถูกเชิญไปที่สถาบันโยไคหลังจากที่ออกเดินทางมาได้หลายปี เธอเข้าเป็นนักเรียนของที่นั่นก่อน จนกระทั่งจบการศึกษาและเปลี่ยนสถานะเป็นอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์โยไค ซึ่งปัจจุบันฟุยุกะก็ยังคงสอนที่สถาบันอยู่


นิสัย :

หญิงสาวผู้เปรียบเสมือนมารดา

     ฟุยุกะไม่ถูกเรียกขานในนามของอาจารย์เท่านั้น นักเรียนบางคนจะเผลอเรียกเธอว่า 'คุณแม่' โดยที่ไม่รู้ตัว เธอช่างเหมือนกับคุณแม่ที่บ้านของเหล่านักเรียนเหลือเกิน เธอทำทุกอย่างที่คนเป็นแม่ต้องทำได้ เธอช่วยเหลือนักเรียนได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไม่สบายใจอย่างไรก็ตาม ถึงจะไม่ได้ใช้แค่กำลังของตน แต่เพราะเป็นคนที่คนอื่น ๆ ต่างไว้วางใจ เธอจึงมักจะได้รับความร่วมมืออยู่เสมอ โดยปกติแล้วฟุยะกะเป็นคนใจดี แต่ถ้าเธอเห็นนักเรียนทำผิด ก็จะดุบ้างตามประสาอาจารย์

หญิงสาวผู้เป็นกุลสตรี

     ฟุยุกะเป็นคนที่เรียบร้อยและเปี่ยมไปด้วยความเมตตาการุณย์ เรียกได้ว่าคุณสมบัติของหญิงสาวที่ดี เธอมีครบทุกประการ ไม่ว่าจะงานบ้านงานเรือน ไม่มีขาดตกบกพร่อง เรื่องการพูดการจาก็ไม่มีหยาบคาย ฟุยุกะมักจะพูดจาไพเราะเป็นประจำ ต่อให้โกรธเธอก็จะไม่พูดหยาบหรือตะคอกเลย พูดง่าย ๆ คือรู้จักกาลเทศะนั่นเอง

หญิงสาวผู้มีเสน่ห์

     ใบหน้าของฟุยุกะมักจะมีรอยยิ้มอ่อนโยนระบายอยู่เสมอ และเพราะรอยยิ้มนั้นก็เป็นเสน่ห์ของเธอ เพราะความเรียบร้อยและเป็นกุลสตรีโดยธรรมชาติ อีกทั้งยังมีจิตใจอ่อนโยน อ่อนหวานในแบบของผู้หญิง จึงเป็นที่รักของคนโดยทั่วไป ไม่ว่าจะนักเรียน อาจารย์ หรือคนอื่น ๆ ฟุยุกะได้รับความนิยมในหมู่คนในสถาบันค่อนข้างสูงเลยทีเดียว

หญิงสาวผู้ใจเย็น

     ถึงจะมีคนชอบเยอะ แต่พวกขี้อิจฉาก็มีอยู่ทุกที่เหมือนกัน บางครั้งก็จะมีนักเรียนที่อิจฉาเธอแอบมากลั่นแกล้ง แต่ฟุยุกะแค่ใจดีแต่ไม่ได้โง่ เธอจะพยายามอดทนจนถึงที่สุด และจะไม่ตอบโต้กลับถ้าไม่จำเป็น แต่อย่าให้เธอได้โกรธเลย พวกนั้นไม่เคยรู้หรอกว่าเวลายูกิอนนะบันดาลโทสะมันเป็นอย่างไร แต่ถ้าได้เจอสักครั้ง จะไม่อยากเจอเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน

หญิงสาวผู้เด็ดเดี่ยว

     ฟุยุกะเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง เธอมักจะมีการตัดสินใจที่เด็ดขาดอยู่เสมอ และถ้าเธอคิดจะทำอะไร เธอจะไม่มีทางเปลี่ยนใจเป็นอันขาด และถ้ามีใครพยายามจะทัดทาน เธอก็มีเหตุผลที่จะรองรับการตัดสินใจของตนทุกครั้ง


เพศ : หญิง

ลักษณะตัวละครโยไค :

     ฟุยุกะเป็นที่กล่าวขวัญในหมู่ของนักเรียนและอาจารย์ด้วยกันว่าเป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตางดงาม ความสวยของเธอไม่โรยราลงไปเลยแท้แต่น้อย ถึงเธอจะอายุมากแล้วก็ตาม เธอมีเส้นผมยาวหยักศกสีขาวราวหิมะ ผิวขาวซีดแต่เนียนละเอียด ดวงตาสีไข่มุกที่ล้อมรอบไปด้วยแพขนตายาว รูปร่างของเธอค่อนข้างสูง แต่ก็สมส่วนดี ใบหน้ามักจะประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนตลอดเวลา รอบตัวของเธอจะมีละอองหิมะโปรยปราย ฟุยุกะมีส่วนสูง 166 เซนติเมตร และน้ำหนัก 51 กิโลกรัม

     ฟุยุกะมักจะสวมชุดกิโมโนสีขาว ผูกโอบิสีฟ้าอ่อน สวมรองเท้าเกี๊ยะ บางครั้งที่ต้องทำอะไรสักอย่าง เธอจะรวบผมเป็นหางม้าต่ำไม่ก็เกล้าเป็นมวยเพื่อความสะดวก ฟุยุกะไม่ค่อยชอบสวมเครื่องประดับ ต้องมีความจำเป็นจริง ๆ เท่านั้นจึงจะแต่งองค์ทรงเครื่องสักที


อายุ :

ทางกายภาพ : 24 ปี

อายุจริง : 521 ปี

ชั้นปี : -

ชมรม​ : เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของชมรมโคโตะ

สิ่งที่ชอบและเกลียด :

     สิ่งที่ชอบ :

     ฤดูหนาว ; ฟุยุกะชอบฤดูหนาวเพราะเธอเป็นยูกิอนนะ แต่ถ้าหน้าหนาวมาถึงทีไรดันไม่ค่อยมีใครเข้าใกล้เธอเลย เพราะบางครั้งจะมีพายุหิมะเกิดขึ้นรอบ ๆ น่ะสิ แต่ช่วงนี้เธอก็เริ่มคุมพลังของตัวเองได้แล้ว อัตราการเกิดพายุจึงน้อยลงมาก

     น้ำแข็งไส ; ถ้าได้กินก็สดชื่นดีนะ

     ซุปมิโสะ ; อาหารเช้าประจำบ้านแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น ส่วนมากถ้าทำอาหารเช้า ฟุยุกะก็มักจะทำซุปมิโสะด้วยเสมอ

     ชาเขียว ; เป็นชาเขียวร้อนแบบดั้งเดิม

     ดนตรีพื้นบ้านของญี่ปุ่น ; นอกจากจะชอบฟังแล้ว ฟุยุกะก็ยังสามารถเล่นเครื่องดนตรีประเภทโคโตะได้อีกด้วย

     ความสะอาด ; ฟุยุกะเป็นคนที่รักความสะอาดเรียบร้อย เธอมักจะรักษาความสะอาดของที่อยู่อาศัย เสื้อผ้า และร่างกายของตัวเองอยู่เสมอ

     สิ่งที่เกลียด :

     หิมะถล่ม ; ไม่เชิงเกลียด แต่จะกลัวมากกว่า

     คำว่า "เดี๋ยวค่อยทำ" ; เพราะเธอเคยสูญเสียโอกาสของตัวเอง เธอจึงไม่อยากเห็นตัวเองหรือใครก็ตามเสียมันไปอีก

     ความสกปรกมาก ; เธอไม่ชอบความสกปรกที่มากจนเกินไป

สเป็คที่ชอบ : 

     ฟุยุกะชอบผู้ชายที่เข้าอกเข้าใจผู้อื่น ขยันหมั่นเพียร รู้จักอดทนอดกลั้น และที่สำคัญคือต้องจริงใจกับเธอด้วย


พลังโยไค :

     โยไคยูกิอนนะสามารถควบคุมพลังหิมะได้ตามใจต้องการ ซึ่งฟุยุกะเองก็สามารถทำได้เช่นกัน แต่ถ้าเธออยู่ในระดับอารมณ์ที่โกรธมากถึงขีดสุด จะเกิดพายุหิมะขึ้นในบริเวณนั้นทันที และมันจะสงบก็ต่อเมื่ออารมณ์ของเธอสงบลงแล้วเท่านั้น นอกจากนี้ฟุยุกะก็ยังสามารถสร้างพวกของใช้หรือของตกแต่งบ้านเล็ก ๆ จากหิมะหรือน้ำแข็งได้ด้วย แต่เธอจะทำมันในช่วงฤดูหนาวเป็นส่วนใหญ่ เพราะถ้าเป็นฤดูร้อนมันจะละลายเร็วมาก


ความสามารถพิเศษ :

     เย็บปักถักร้อย ;  ฟุยุกะสามารถทอผ้าและเย็บผักถักร้อยได้ทุกรูปแบบ รวมไปถึงการตัดชุดเสื้อผ้าอย่างกิโมโนหรือยูคาตะเช่นกัน

     ทำอาหาร ; ฟุยุกะเป็นคนที่ทำอาหารเก่ง และอาหารที่เธอทำจะเป็นอาหารที่รสชาติดี แต่ถ้าเป็นอาหารของยุคใหม่ ๆ ก็ยังไม่ค่อยคล่องสักเท่าไหร่นัก

     เล่นโคโตะ ; โคโตะเป็นเครื่องดนตรีประเภทสายแบบโบราณที่มีชื่อเสียงของประเทศญี่ปุ่น วิธีดีดจะใช้เพียง 3 นิ้ว คือโป้ง ชี้ และกลาง ซึ่งฟุยุกะหัดเล่นมันมาตั้งแต่ตอนอายุ 15 ปี (เพิ่มเติม : click)

     อิเคบานะ (จัดดอกไม้) ; เป็นศิลปะการจัดดอกไม้ของญี่ปุ่น ซึ่งฟุยุกะสามารถจัดได้เพียงแบบดั้งเดิมเท่านั้น (เพิ่มเติม : click)

อาวุธ : มักจะใช้วิธีการเรียกหิมะเสียมากกว่า

เพิ่มเติม :

     ลักษณะการพูด :

     ฟุยุกะเป็นคนที่มีน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่เธอจะพูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างเบากว่าคนทั่วไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนฟังฟังลำบากแต่อย่างใด ในอดีตเธอแทนตัวเองว่า 'ข้า' และแทนคนอื่นว่า 'เจ้า' , 'ท่าน' ตามยุคสมัย แต่ในปัจจุบันเธอเปลี่ยนมาแทนตัวเองว่า 'ฉัน' และ 'ดิฉัน' ในตอนที่เป็นทางการ และแทนคนอื่นว่า 'คุณ' ตามยุคสมัยเช่นกัน

     ตัวอย่าง :

สถานการณ์ที่ 1 ; ปกติ

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะอาจารย์ฟุยุกะ!"

     ระหว่างทางที่กำลังไปอาคารเรียน โยไคทานูกิก็วิ่งผ่านหน้าเธอไปก่อนจะกล่าวคำทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง ฟุยุกะยิ้มตอบก่อนจะทักทายบ้าง

     "อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะคุณเมกุมิ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะคะ"

สถานการณ์ที่ 2 ; จริงจัง

     "คุณทาคิ ทำไมคุณถึงไม่ส่งการบ้านของฉันเหรอคะ?"

     ฟุยุกะถามนักเรียนคนหนึ่งด้วยแววตาจริงจัง เด็กคนนั้นหลบตาก่อนจะตอบคำถามของเธอ

     "ผม...ลืมทำครับอาจารย์"

     เธอถอนหายใจเล็กน้อย "ไปยืนนอกห้องค่ะ คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ"

     นักเรียนคนนั้นยอมออกไปยืนนอกห้องตามคำสั่งของอาจารย์แต่โดยดี แต่อันที่จริง ฟุยุกะก็ไม่อยากมาลงโทษนักเรียนแบบนี้หรอก...

สถานการณ์ที่ 3 ; โกรธ

     หญิงสาวยื่นเอกสารของเธอที่เต็มไปด้วยคำด่าหยาบคายต่าง ๆ นานาออกไปข้างหน้า คู่สนทนาเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไม่อยากเชื่อสายตา

     "คุณมีปัญหาอะไรกับฉันงั้นเหรอคะ? คุณนากิริ"

     อีกฝ่ายเถียงกลับ "อย่ามากล่าวหากันนะคะอาจารย์! มันไม่มีหลักฐาน จะมาพูดมั่ว ๆ อย่างนี้ได้ยังไง!?"

     "นี่มันลายมือของคุณ ฉันเป็นคนตรวจงาน ทำไมฉันจะไม่รู้คะ" ฟุยุกะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ละอองหิมะรอบตัวของเธอเริ่มปั่นป่วนเหมือนกำลังจะกลายเป็นพายุ บ่งบอกว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธ

     "ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นมาหลายครั้งแล้วนะคะ แต่นี่เป็นเอกสารที่สำคัญมาก ในเมื่อคุณมาทำมันเละเทะแบบนี้ ฉันคงจะปล่อยเอาไว้ไม่ได้แล้วค่ะ"

     และเด็กคนนั้นก็จะรู้ ว่าเวลาที่โยไคยูกิอนนะโกรธมันเป็นยังไง...

สถานการณ์ที่ 4 ; เศร้า

     "ทำไมอาจารย์ถึงได้พูดแบบนั้นล่ะครับ?"

     อีกฝ่ายถาม เธอยิ้มเศร้า ๆ ก่อนจะตอบออกมา

     "ถ้ามีโอกาสอยู่ อยากทำอะไรก็รีบทำเถอะค่ะ มาโคโตะคุง" เธอหันไปมองหน้าคู่สนทนา

     "ฉันไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนฉัน ที่ครั้งหนึ่งเคยสูญเสียโอกาสในชีวิตไปค่ะ"

สถานการณ์ที่ 5 ; ดีใจ

     "ให้ฉันจริง ๆ เหรอคะ?" ฟุยุกะถามคู่สนทนาของตัวเองด้วยน้ำเสียงดีใจ ถึงจะไม่ได้ดูตื่นเต้น แต่เธอก็รู้สึกดีใจจริง ๆ

     "ตอบแทนในฐานะที่อาจารย์เป็นลูกค้าประจำของผมน่ะครับ" เขาตอบพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย



- ฟุยุกะชอบดอกสึบากิ (คาร์เมเลีย)

- งานอดิเรกของฟุยุกะคือทำงานบ้าน เย็บปักถักร้อย และเล่นโคโตะ

- สมัยที่ยังเรียนอยู่ ฟุยุกะเป็นคนที่มีผลการเรียนดีทุกวิชา ตอนนั้นเธอพักอยู่ที่หอพักเซริว ที่เป็นหอพักทางทิศตะวันออก

- ถึงจะเห็นแบบนี้ แต่ที่จริงฟุยุกะก็เป็นผู้หญิงที่มีแรงเยอะพอสมควรเลยทีเดียว

- ฟุยุกะมีความสนิทสนมกับคางามิ มาโคโตะ เพราะมักจะไปซื้อของจากร้านของเขาเป็นประจำ และเพราะอายุใกล้เคียงกันด้วย (แต่เธอจะอายุมากกว่าเขาเล็กน้อย) เธอจะเรียกเขาว่า 'มาโคโตะคุง' เพราะอีกฝ่ายบอกให้เรียกแบบนั้น และเขาก็เป็นรุ่นน้องของเธอในสมัยที่ยังเรียนอยู่ด้วย

- น้องชายของฟุยุกะชื่อยูกิมุระ ฟุบุคิ และมีข่าวลือจากวงในของสถาบันว่าเขาอาจจะได้เข้ามาศึกษาในสถาบันโยไค ในฐานะโยไคยูกิอนนะเพศชาย ซึ่งน้องชายของเธอก็เสียชีวิตจากพายุหิมะคล้าย ๆ กับเธอ

- ก่อนเสียชีวิต ฟุยุกะมีเส้นผมสีดำ

- ความฝันของฟุยุกะคือการได้แต่งงานกับผู้ชายดี ๆ ที่ทั้งเธอและเขาจะต้องรักกันทั้งสองฝ่าย และมีลูกสักสองคน เพราะเธอเป็นคนที่รักเด็ก

ถ้ามีอะไรอยากให้เพิ่มเติมหรือแก้ไข สามารถบอกได้เลยนะคะ ♡

TB