n o l i m i t ♡

ลำดับตอนที่ #2 : let's pray , and then set on fire .

A single rose

A thorn will grow

Tell me your fears

They'll stay right here .

- Deep - Cadmium ft. Jon Becker & Veronica Brav

APPLICATION

Credit pic - click

Full pic - click

 

" ถ้าประทับรอยนิ้วมือลงไปแล้ว เจ้ามีทางเลือกอยู่เพียงสองทาง คือยอมเดินตามทางที่พระเจ้าลิขิต หรือจะยอมตายรอบสองเท่านั้น "

- สถาบันรับรองเหตุการณ์ร้ายยินดีให้บริการ! By LIFEME.

 

     บทบาท : ประธานนักเรียน

     

    ชื่อ(เก่า) ​: คาร์วิน | Carwyn

     ชื่อใหม่ :  โรเอเดส | Roades

 

     ความหมายชื่อ : 

     โรเอเดส - มาจาก Rose (โรส) = กุหลาบ และ Aden (เอเดน) =ไฟ ความหมายโดยรวมจึงแปลว่า 'กุหลาบไฟ'

     คาร์วิน - พรแห่งความรัก

 

     ชื่อเล่น : เรส | Res

 

     อายุ(ก่อนตาย)​ : 215 ปี (ทางกายภาพคือ 20 ปี)

 

     เผ่าพันธุ์​ : ลูกครึ่งแวมไพร์ - มนุษย์

 

     ความสามารถ​ของเผ่าพันธุ์​ : แปลงกายได้หลายรูปแบบ มีพละกำลังมากกว่ามนุษย์หลายเท่า

 

     ปี : 5

 

     คณะที่จะเลือก : คณะป้องกันภัยจากโลกวิญญาณ -ป้องกันภัยจากพวกวิญญาณอาฆาตหรือผีร้ายอันตรายที่หลบหนีออกจากนรก

 

     วิชาที่สอน : - 

 

     ส่วนสูง​/น้ำหนัก : 180 / 66

 

     ลักษณะ​ทางกายภาพ ​:

     โรเอเดสเป็นหนุ่มลูกครึ่งแวมไพร์ที่มีขนาดร่างกายสมส่วน ผิวพรรณซีดขาว ดวงตาคมสีโลหิต เส้นผมสีรัตติกาลที่มักจะยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ใบหูแหลม มีเขี้ยวในปากเหมือนดั่งแวมไพร์ทั่วไป และมีไฝเสน่ห์อยู่ใต้มุมปากด้านซ้าย เขามักจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีเข้มเป็นส่วนมาก โดยเฉพาะสีดำ ซึ่งปกติแล้วเขามักจะสวมเสื้อปกตั้งสีดำ สร้อยกางเขน กางเกงขายาวสีเข้มและรองเท้าหนัง ไม่ว่าจะเป็นวันปกติหรือวันที่มีประชุมสภานักเรียนเขาจะแต่งกายเช่นนี้ประจำ

 

     ประวัติ​(ก่อนตาย)​ : 

     โรเอเดสเกิดจากพ่อที่เป็นแวมไพร์และแม่ที่เป็นมนุษย์ เนื่องจากในยุคสมัยของเขาเป็นยุคที่มนุษย์ยังหวาดกลัวแวมไพร์และปีศาจเผ่าพันธุ์อื่นๆ ความรักระหว่างพ่อแม่ของเขาจึงถือเป็นเรื่องต้องห้าม ทั้งคู่แอบไปมาหาสู่กันแบบลับๆ และในที่สุดโรเอเดสก็ถือกำเนิดขึ้นมา แม่ของเขาย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านอื่นเพื่อเก็บงำความลับ เมื่อใครถามถึงสามีของเธอ เธอจะตอบเพียงว่าเขาไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว ในวัยเด็กโรเอเดสมีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนเด็กทั่วไป เพียงแค่มีผิวพรรณขาวซีด และออกแดดไม่ได้ แต่แม่ของเขาก็บอกชาวบ้านว่าเม็ดสีผิวของเขามีความผิดปกติ (ขาวเผือก) ทำให้ผิวบอบบางจนไม่สามารถโดนแดดได้ อย่างไรก็ตาม การที่เขาออกไปเล่นนอกบ้านเหมือนเด็กคนอื่นๆ ไม่ได้ก็ทำให้เขาถูกล้อว่าเป็นตัวประหลาด โดนกลั่นแกล้งจากเด็กวัยเดียวกันในเวลาที่แม่ไม่อยู่บ้าน แต่ด้วยนิสัยของโรเอเดสที่รักสงบจึงไม่คิดตอบโต้ เขามักจะใช้เวลาว่างไปกับการอ่านหนังสือต่างๆ จนความรู้แตกฉานเกินเด็ก โรเอเดสมีความเคร่งครัดในการสวดภาวนาและเชื่อถือในพระเจ้าเหมือนกับแม่ของเขา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่น่าหวาดกลัวสำหรับแวมไพร์ตนอื่นๆ อย่างไม้กางเขนจึงทำอะไรเขาไม่ได้ หนำซ้ำยังช่วยคุ้มครองเขาด้วย

     เมื่อเติบโตเป็นวัยรุ่นก็มีพละกำลังมหาศาลจนน่าตกใจ ในตอนนั้นแม่ของเขาล้มป่วยเพราะทำงานหนัก ถึงเขาจะพยายามห้ามแต่แม่ก็ยังดึงดันที่จะหารายได้จนเกินกำลัง ไม่นานหลังจากนั้นแม่ของเขาก็เสียชีวิต โรเอเดสออกจากหมู่บ้านเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับผู้คน ต่อสู้กับความต้องการเลือดมนุษย์ที่เป็นสัญชาติญาณในสายเลือด เขาจำศีลอยู่ในป่าลึกเป็นเวลาเกือบสองร้อยปี เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งเขาก็พบว่ารูปลักษณ์ของตัวเองเปลี่ยนไปจนสามารถดูออกได้ว่าไม่ใช่มนุษย์ เขายังคงอยู่ในป่าจนกระทั่งมีมนุษย์สาวนางหนึ่งเข้ามา เธอไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัวหรือรังเกียจเขาแม้จะรู้ว่าเขาเป็นแวมไพร์ การที่หล่อนแวะเวียนมาคุยกับเขาบ่อยๆ ทำให้เขาไว้ใจในตัวหล่อน และในที่สุดก็ตกหลุมรักผู้หญิงคนนั้น...

     แต่ความเชื่อใจนั้น กลับกลายเป็นภัยอันตรายต่อตัวเขาเอง

     หญิงสาวนางนั้นใช้ความไว้วางใจที่เขามีให้เป็นกับดัก ลอบเข้ามาในยามที่เขาหลับ ตอกลิ่มลงที่หัวใจของชายหนุ่ม คงเป็นคราวซวยของทั้งคู่ที่เขารู้สึกตัวขึ้นมา แต่ถึงกระนั้นความเจ็บแปลบก็แล่นไปทั่วทั้งร่างจนไม่มีท่าทีว่าเขาจะรอดตาย ดวงตาสีโลหิตของเขาถามว่าเพราะเหตุใดนางถึงทำแบบนี้ และดูเหมือนนางจะดูออก นางเปิดเผยตัวตนว่าเป็นนักล่าแวมไพร์ ตั้งปฎิญาณกับตนไว้ว่าจะฆ่าพวกมันทุกตนที่ได้พบเห็น เพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับมารดา 

     เสียงค้อนกระทบลิ่มที่ปักบนอกข้างซ้ายดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย สิ่งที่เขาเห็นคือรอยยิ้มเยือกเย็นของนางที่ทำให้นางดูเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน

     และชีวิตที่กล่าวขวัญกันว่าเป็นอมตะของเขาก็จบลง ด้วยน้ำมือของผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักนั่นเอง

 

     นิสัย : 

     - กุหลาบไฟ

     การที่เขาได้ชื่อใหม่จากมาสเตอร์ว่า 'โรเอเดส' นั้นไม่ใช่การตั้งเพียงส่งๆ เพราะโรเอเดสนั้นเป็นที่รู้จักกันในรูปลักษณ์ภายนอกที่เป็นชายหนุ่มรูปงาม ชวนให้อยากเข้าหา แต่ด้วยความที่เขาไม่เชื่อใจใครง่ายๆ เพราะเขายังมีความทรงจำก่อนตายอยู่บางส่วน คือสาเหตุการตายที่มาจากมนุษย์ผู้หญิง หากใครพยายามทำตัวสนิทสนมกับเขา ครั้นเขาไม่คิดอยากไว้ใจแล้วไซร้ คนเหล่านั้นจะรู้สึกเหมือนถูกกุหลาบไฟดอกนี้แผดเผา เขาอาจรับความรู้สึกของคนเหล่านั้นไว้ แต่ก็จะขยี้มันจนแหลกละเอียดอย่างไม่ใยดีหากเขาไม่ถูกใจ อย่างไรก็ตาม โรเอเดสเป็นบุคคลที่เก็บงำความลับของตนเอาไว้มากมาย อีกทั้งยังเข้าถึงได้ยาก เหมือนกุหลาบที่งดงามแต่มีหนามอันแหลมคม

     - พูดเป็นน้ำไหลไฟดับ

     ถึงโรเอเดสจะดูเป็นคนปากหนัก แต่ในความเป็นจริงกลับพูดเก่งยิ่งกว่าอะไรดี เขาไม่ชอบฟังที่ผู้อื่นพูดมากแต่ไม่ได้สาระเพราะคิดว่ามันน่ารำคาญ แต่ในทางตรงกันข้ามเขากลับเป็นฝ่ายที่ชอบพูดแล้วให้คนอื่นฟังเสียมากกว่า และอย่าคิดที่จะขัดคอหรือถกเถียงกับชายผู้นี้เลย เขาสามารถหาคำมาต่อล้อต่อเถียงได้ไม่มีวันหมด และถ้าหากคิดอยากปรึกษาหรือหาคนปลอบใจสักคนก็ไม่ควรเลือกเขา เพราะนอกจากจะถูกหาว่าเป็นคนโง่แล้วเขายังจะบ่นว่าฉอดๆ จนเรียกได้ว่าเชิญชวนกำปั้นฝ่ายตรงข้ามเป็นอย่างดี แต่ถ้าคิดว่าทนความปากจัดของชายผู้นี้ได้ก็ไม่เสียหายที่จะลอง เพราะถ้าหากเขาเทศนาเสร็จก็จะให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ แต่แน่นอนว่าเขาก็ไม่คิดจะปลอบใจใครอยู่ดีนั่นล่ะ

     - ผู้สร้างและผู้ทำลาย

     โรเอเดสไม่ได้เป็นคนเย็นชา เพียงแค่เขาไม่ชอบยิ้มเพราะไม่รู้ว่ายิ้มแล้วจะได้อะไรขึ้นมา ในความจริงแล้วเขาเป็นคนที่มีความเมตตาค่อนข้างมาก ถ้ามีเรื่องเดือดร้อนเกิดขึ้นในโรงเรียน ในฐานะประธานนักเรียนเขาก็ไม่เคยเพิกเฉย ถึงจะแอบหงุดหงิดที่มันเกิดขึ้นบ่อยครั้งแต่ก็ลงไปจัดการด้วยตัวเองทุกครั้งอย่างเต็มใจ แต่ถ้ามีเรื่องทำให้เขารู้สึกโมโห ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตามเขาก็จะทำลายทิ้งอย่างไม่ใยดีเช่นกัน (แต่เน้นว่าต้องทำให้โมโหมากจริงๆ) 

     - ผู้นำเพียงหนึ่งเดียว

     โรเอเดสจะไม่โยนงานให้สภานักเรียนคนอื่นๆ เพราะเขาชอบจัดการด้วยตัวเองมากกว่าอยู่แล้ว แต่ถ้าวันไหนเห็นพวกนั้นดูสบายจนเกินไปหรือดูเกียจคร้านรับรองว่าโดนเขาด่าแหลกโทษฐานที่ไม่รู้จักทำงานทำการ ซึ่งสภานักเรียนก็มักจะงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่เข้าใจว่าตกลงเขาจะเอายังไงกันแน่ ไม่มอบงานให้ แต่ต้องทำงาน ถ้าแยกร่างได้โรเอเดสก็คงจัดการทุกอย่างในโรงเรียนเองไปหมดแล้ว แต่เพราะบางเรื่องใหญ่เกินกว่าที่เขาจะทำคนเดียวได้ จึงมีความจำเป็นที่จะต้องแจกจ่ายงานให้สภานักเรียนคนอื่นๆ เหตุผลอันดีที่เขาไม่ได้ให้งานกับสภานักเรียนด้วยตัวเองคืออยากให้พวกนั้นรู้จักตระหนักในหน้าที่การงานของตนแม้เขาไม่ได้บอก แต่อีกสาเหตุหนึ่งก็คือเขาขี้เกียจไปตามล้างตามเช็ดหากมอบหมายงานให้แล้วคนเหล่านั้นทำออกมาผลลัพธ์ไม่ได้ดั่งใจเขา

     - ผู้เชื่อมั่นใจพระเจ้า

     แม้โรเอเดสจะมีเชื้อสายแวมไพร์แต่เขาก็ยังเชื่อถือในพระผู้เป็นเจ้า เขามักจะใช้เวลาว่างในการสวดภาวนาตามความเชื่อของตนเองเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ 

 

     ลักษณะ​การพูด :

     โรเอเดสเคยมีชีวิตอยู่เมื่อหลายร้อยปีที่แล้ว เพราะฉะนั้นคำพูดคำจาของเขาจึงเหมือนกับคนในสมัยก่อน เขามักจะแทนตัวเองว่า 'ข้า' และแทนคนอื่นว่า 'เจ้า' (เว้นแต่ตอนออกพูดในนามประธานนักเรียนจะแทนคนอื่นว่าท่าน) ยกเว้นอาจารย์และมาสเตอร์ที่เขาจะเรียกแทนว่า 'ท่าน' น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำแต่กลับนุ่มนวล ปกติจะฟังดูเนิบนาบแต่ก็ยังชัดเจน แต่ถ้าหากเขาได้บ่นด่าเมื่อไหร่จะฉะฉานขึ้นมาราวกับว่าสั่งได้

     "สายันห์สวัสดิ์ทุกๆ ท่าน ยินดีต้อนรับสู่สถาบันอาแจ็กซ์ นามของข้าคือโรเอเดส เป็นประธานนักเรียนของสถาบันแห่งนี้" - กล่าวในพิธีปฐมนิเทศภาคค่ำ

     "มานอนเอกเขนกเช่นนี้ว่างกันมากหรือไง!? ถ้าว่างมากนักก็ไปหาอะไรที่เป็นประโยชน์ทำเสีย ไม่ใช่มานอนกินแรงนักเรียนคนอื่น!" - ขึ้นเสียงเมื่อเห็นสภานักเรียนดูขี้เกียจจนเกินไป

     "มิใช่กงการอันใดของข้านี่" - ปฏิเสธผู้อื่นเมื่อไม่อยากทำ

     "จงลงนรกไปเสีย สถานที่นี้ไม่ใช่ที่ของพวกเจ้า!" - ขับไล่วิญญาณร้ายที่มาระรานสถาบัน

     "จะให้ก็รีบให้ เรียบร้อยแล้วก็ออกไปซะ" - บอกปัดๆ เวลามีใครเอาของขวัญมาให้เพื่อปกปิดความดีใจ

     "จ้องแบบนั้นคิดอะไรกับข้าอยู่หรือไง?" - จะพูดกับคนที่ชอบจริงๆ เท่านั้น

 

     สเปค : ผู้หญิงอ่อนหวานน่ารัก บอบบาง น่าทะนุถนอม จิตใจดีมีเมตตา แต่ต้องเป็นผู้หญิงที่จริงใจ และที่สำคัญผู้หญิงคนนั้นต้องไม่ใช่มนุษย์ 

 

     ชอบ : 

     - ดอกกุหลาบ : ปกติแล้วแวมไพร์จะไม่ชอบหนามแหลม ซึ่งที่จริงโรเอเดสก็ไม่ชอบ แต่ดอกกุหลาบเป็นกรณียกเว้น โดยเฉพาะกุหลาบสีแดงที่เขาชอบเป็นพิเศษ เพราะมันมีเสน่ห์ที่เป็นเหมือนตัวแทนของความแข็งแกร่งและสง่างาม 

     - อัญมณีสีแดง : เหตุผลเพียงเพราะโรเอเดสชอบสีแดง และอัญมณีก็สามารถใช้เป็นเครื่องประดับได้ในหลายๆ โอกาส

     - หนังสือ : ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ผูกพันกับหนังสือมาตั้งแต่ตอนยังมีชีวิต เพราะยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เขายังไม่รู้

     - ชากุหลาบ : เพราะชอบดอกกุหลาบอยู่แล้ว และยังชอบดื่มชาด้วย

     - ไวโอลิน : ตอนมีชีวิตเขามักจะอยู่คนเดียวที่บ้านเพราะแม่ออกไปทำงานนอกบ้านในเวลากลางวัน ซึ่งนอกจากอ่านหนังสือแล้วก็ยังมีไวโอลินที่เป็นสิ่งที่เขาโปรดปราน และเขายังสามารถเล่นมันได้เป็นอย่างดี

 

     ไม่ชอบ :

     - กระเทียม : เป็นธรรมชาติของแวมไพร์ ถึงเขาจะมีเลือดมนุษย์อยู่ครึ่งหนึ่งแต่ก็ไม่ชอบมันอยู่ดี

     - ดนตรีที่ถูกบรรเลงออกมาผิดคีย์ : เขาจะรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยิน โดยส่วนตัวแล้วเขาชอบดนตรี แต่ต้องเป็นดนตรีที่บรรเลงถูกคีย์เท่านั้น

 

     เกลียด : 

     - มนุษย์ผู้หญิง : เพราะความทรงจำที่ว่าถูกมนุษย์ผู้หญิงฆ่ายังชัดเจนอยู่ อาจไม่ได้รังเกียจถึงขั้นแสดงออกทางสีหน้าท่าทางก็จริง เขายังสามารถเข้าใกล้พวกเธอได้ แต่เชื่อเถอะว่าในใจเขารู้สึกไม่ชอบเลยจริงๆ

 

     แพ้ : 

     แสงแดด : เป็นจุดอ่อนตั้งแต่ตอนยังมีชีวิต และเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถต้านทานได้ หากโดนแดดเมื่อไหร่จะรู้สึกแสบร้อนทันที

 

     งานอดิเรก​ : 

     อ่านหนังสือ / ตรวจเอกสาร / สวดภาวนา / จิบชา / เล่นไวโอลิน 

 

     ชมรม : สังกัดสภานักเรียนแห่งสถาบันอาแจ็กซ์

 

     ความสามารถ​พิเศษ​ :

     เรียนรู้เร็ว / อ่าน-เขียนได้หลากหลายภาษา / คิดวิเคราะห์ได้ดีและรวดเร็ว / เล่นไวโอลิน

 

     พลังพิเศษ​ :

     เรโอเดสสามารถแปลงกายได้หลายรูปแบบด้วยเชื้อสายแวมไพร์ของเขา ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์เพศใดๆ ก็ตาม แต่เขาไม่สามารถแปลงกายเป็นพืชหรือสิ่งไม่มีชีวิตได้

 

     อาวุธ​ : กริช (Dagger) มีลักษณะเป็นมีดสั้นที่พกพาได้ง่าย เพียงแค่เก็บใส่ปลอกเอาไว้และเหน็บไว้ที่เข็มขัด หรือเก็บไว้ในกระเป๋า ใบมีดทำจากแร่เงินที่มีคุณสมบัติทำอันตรายต่อปีศาจได้หลายเผ่าพันธุ์ 

Credit pic - click

 

     ความสามารถ​ของอาวุธ​ : สามารถทำอันตรายต่อปีศาจได้หลากหลายเผ่าพันธุ์ เมื่อร่ายคาถาจะสามารถกรีดบนอากาศเพื่อเปิดประตูมิติส่งปีศาจร้ายกลับสู่นรกได้ และยังสร้างเปลวไฟที่ร้อนระอุเหมือนไฟนรกได้เช่นกัน

 

     สัตว์เลี้ยง​ : ไม่มี

 

     เพิ่มเติม :

     - โรเอเดสยังมีความจำเป็นที่จะต้องดื่มเลือดของมนุษย์ แต่เขาจะซื้อจากบุคคลที่มีเลือดเพียงพอและยินดีที่จะขายให้เขา (ส่วนมากเป็นผู้หญิง ถึงเขาจะไม่ได้อยากไปมาหาสู่กับมนุษย์ผู้หญิงแต่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้)

     - โรเอเดสสามารถทานอาหารของมนุษย์ได้เนื่องจากมีสายเลือดของมนุษย์อยู่ครึ่งหนึ่ง (ไม่มีอาหารใดที่ชอบเป็นพิเศษเพราะกินได้ทุกอย่างยกเว้นอาหารที่มีกระเทียม) ถึงจะทำให้อิ่มได้เหมือนกัน แต่เขาก็ยังมีความจำเป็นต้องดื่มเลือดด้วยเพราะเลือดแวมไพร์ที่อยู่ในตัว

     - โรเอเดสสามารถดำรงชีวิตในตอนกลางวันได้ แต่ต้องอยู่ในที่ๆ แสงแดดไม่ส่องผ่าน (อย่างการปิดผ้าม่านก็ช่วยได้เช่นกัน)

     - โรเอเดสจะเข้านอนตอนเวลาเกือบรุ่งสางและตื่นอีกทีตอนสิบโมงเช้า หลังจากนั้นก็ทำงานยาวจนถึงตอนกลางคืน ยกเว้นวันไหนที่มีธุระต้องทำในตอนเช้าเขาก็จะไม่นอนเลย

 

======================

1.สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าท่านมีนามว่าอะไรงั้นหรอคะ? 

: "จะอยากรู้ไปทำไม?" เขาถาม แต่รอยยิ้มของฝ่ายตรงข้ามก็กดดันเหมือนจะทำให้เขายอมพูดออกมาให้ได้ และในเมื่อเขาคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่จึงยอมตอบในที่สุด

"...โรเอเดส นั่นล่ะนามของข้า"

 

2.เป็นนามที่ไพเราะดีนะคะ... ว่างั้นไหม? 

: "ท่านคิดว่าอย่างนั้นรึ" โรเอเดสถามแบบไม่ต้องการคำตอบ แต่ฝ่ายตรงข้ามก็ทำเพียงยิ้มให้เท่านั้น

"ช่างเถอะ..." เขาตัดบทพร้อมกับเปลี่ยนอิริยาบถจากค้ำคางเป็นกอดอก

ถึงจะเป็นชื่อที่มาสเตอร์ตั้งให้ แต่ลึกๆ แล้วเขาก็อยากรู้ชื่อจริงของตัวเองอยู่ดี

 

3.แล้วท่านคิดยังไงเกี่ยวกับสถาบันอาแจ็กซ์​นี้ล่ะคะ? 

: "นั่นก็ขึ้นอยู่กับท่านว่าถามถึงเรื่องใด" เขาตอบ "ว่าอย่างไรล่ะ ท่านอยากรู้เรื่องอะไร?"

อีกฝ่ายยังคงยิ้มให้เขาเช่นเดิม เขาถอนหายใจก่อนจะใช้ดวงตาสีโลหิตสบตากับอีกฝ่ายด้วยท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะไม่ได้คำตอบ

"แสดงว่าท่านไม่อยากรู้ เช่นนั้นข้าก็จะไม่ตอบ จะคิดว่าข้ามองสถาบันนี้อย่างไรก็สุดแล้วแต่ท่านเถอะ"

 

4.เป็นคำตอบที่น่าสนใจดีนะคะ อยากคุยด้วยอีกแต่เวลาคงหมดแล้วล่ะค่ะ

: ท่าทีหงุดหงิดของโรเอเดสลดลง ด้วยนิสัยของเขาที่ไม่ชอบให้ใครมาถามมากความ เขาพยักหน้าก่อนจะพูดเชิงเหน็บแนมกับอีกฝ่าย

"น่าเสียดายจริง ข้าเองก็ยังมีงานต้องสะสางเช่นกัน และหวังว่าหากมีโอกาสสนทนากันอีก ท่านจะสามารถหาวิธีเค้นคำตอบที่ท่านอยากรู้จากข้าได้นะ" เขายิ้มเยาะ

 

5.ขอให้โชคดีจงสถิตอยู่แก่ท่านเสมอนะคะ :)​//โค้ง

: "ขอบคุณ และขอให้พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับท่านเช่นกัน" โรเอเดสพูดก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไป

 

====================

Talk with LIFEME.! 

สวัสดีค่ะ! ลีฟมือเองค่ะ! ผู้ปกครองของเด็กท่านนี้มีนามว่าอะไรหรอคะ? 

: วริสซ่าค่ะ เรียกวริสก็ได้นะเออ ^^

ก่อนอื่นเลยเราต้องขอขอบคุณ​ที่ท่านเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในนิยายของเรานะคะ ขอบคุณ​มากๆเลยค่ะ! 

: ขอบคุณที่ให้เราได้มีส่วนร่วมในการประกวดตัวละครเช่นกันค่ะ! (ช่วงนี้ดีดมาก 555)

และอย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่านิยายเรื่องนี้ค่อนข้างอบอวลไปด้วยมิตรภาพ​และความรักจะว่าไหมคะ ถ้ามันถึงเนื้อถึงตัวจนเกินงาม.///. 

: ไม่ว่าหรอกค่า ยังไงถ้าน้องเรสติดก็จัดการได้ตามสบายเลย(?) ถ้าดูจากประวัติแล้วน้องก็น่าจะเหงาเนอะ คงอยากมีเพื่อนหรือคนรักบ้างไรบ้าง 555

อยากให้คู่ของน้องเป็น NL หรือ LGBT หรอคะ? แต่ก็เป็นยูริอาจจะไม่ค่อยช่ำเท่าไรนะคะ

: ถึงปกติจะจิ้นวายได้ แต่สำหรับน้องเรสแล้วก็อยากให้เป็นนอร์มอลมากกว่านะคะ คิดว่าถ้าน้องมีคู่เป็นผู้หญิงจะทำให้กำแพงที่ไม่ชอบผู้หญิงพังทลายลงได้น่ะค่ะ 

เรายังไม่ได้คิดเลยว่าจะมีฉากการตายเกิดขึ้น ฉะนั้นผู้​ปกครองจะรับได้ไหมคะ ถ้าน้องตายจริงๆ

: อาจใจหายนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรค่ะ ไหนๆ เรื่องก็มาแนวนี้แล้ว เอาเป็นว่าแล้วแต่ไรต์จะพิจารณาเลยเนอะ

สุดท้ายแล้วก็ขอให้ท่านผู้ปกครองมีความสุขและมีวันที่ดีนะคะ! บ๊ายบายค่า~

 : ขอบคุณมากค่ะ ขอให้ไรต์มีความสุขและมีวันที่ดีเหมือนกันนะคะ ♡

????? ? ??? ????

? Chess Theme

?