ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Night 1
"เรื่องของข้ามันก็มีแค่นี้เหละ"
"แต่เจ้าจะให้ข้าช่วยอะไรล่ะ"
"ดันเจี้ยนของไอม์น่าจะยังไม่โดนพิชิต...ถ้าเป็นไปได้อยากให้ใครสักคนพิชิตมันก่อนที่จะโดน กลุ่มคนแปลกๆที่มีลูปสีดำ..."
"อัลซาแมนงั้นเหรอครับ"
"น่าจะ"
"พลังของไอม์น่าสนใช่ไหมล่ะเจ้านาย ไม่อยากได้เหรอ..."
"งั้นถ้าให้ใครสักคนที่ไว้ใจในนี้ก็คง..."
"แต่อย่างน้อยก็อย่าให้ตกไปอยู่ในมืออัลซาแมนก็พอ"
"หาวววว"จากร่างของหญิงสาวที่ตอนนี้กลับร่างกลายเป็นแมวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"ง่วงงั้นเหรอครับ"จาฟาลถามขึ้นพร้อมกับอุ้มแมวน้อยไว้ในมืออย่างอ่อนโยน...
"อืมม...พาข้าไปนอนหน่อยได้รึเปล่าง่วงจะตายอยู่แล้วขี้เกียจขยับร่างกายแล้วด้วย"
"ได้ครับ..."จาฟาลอุ้มแมวน้อยเดินกลับเข้าไปในวังหลวงพร้อมกับให้คนใช้พาไปยังห้องที่ว่าง...พอวางไว้ที่เตียงแมวน้อยก็หลับลงอย่างง่ายดาย
{Jafar}
หลังจากทำธุระของเลียร์เสร็จเจ้าตัวที่อยู่ในร่างของมนุษย์ไม่ได้ตลอด 24 ชั่วโมงก็เข้าสู้ภาวะหลับไหลกลายเป็นเมียวน้อยให้โคฮาคุงและอาลาดินคุงเล่นไปซะแล้วส่วนผมก็คงต้องไปเตรียมงานของวันพรุ้งนี้ต่อสิ ร่างของจาฟาลที่ก้าวเดินเข้ามาในห้อง...แต่กลับพบใครบ้างคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว....
"จาฟาลไม่มาดื่มด้วยกันหน่อยเหรอ"เสียงเรียกจากโต๊ะทำงาน...ที่ตอนนี้มีเพียงเหยือกเหล้าและคนผมม่วงนั้นนั่งอยู่...และโต๊ะที่มีเก้าอี้เพิ่มอีกหนึ่ง
"ไม่ครับ พรุ่งนี้ยังมีงานอีกเยอะนะครับซินเองก็งดๆเหล้าลงบางเถอะนะครับ..."
"ว่าแต่เรื่องงานอยู่ได้เจ้านี้ไม่รู้จักหาความสุขเข้าตัวเลยนะจาฟาล" แหมๆ ก็ใครหาเรื่องมาให้ผมได้ไม่เว้นวันงั้นเหละครับ... เลยทำให้ผมมีเวลาว่างอันน้อยนิดที่ทำอะไรได้ไม่กี่อย่าง...
"เพราะใครล่ะครับ..."
"..."
"แต่ว่าวันนี้ผมอารมณ์ดี จะดื่มด้วยนิดหน่อยก็ได้นะครับ"หลังจากที่ดื่มได้ไม่นาน เหล้าก็เริ่มออกฤทธิ์ทั้งๆที่ปรกติไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมคงเหนื่อยเกินไปสินะ ร้อนแถมง่วงจังเลยครับ...
{Sinbad}
หลังจากที่จาฟาลเดินออกไปได้ไม่นานยามูไรฮะก็หยิบยาออกมาจากกระเป๋าเป็นยาลดความเครียดที่เขาสั่งให้ทำเป็นพิเศษให้จาฟาลแต่ห้ามบอกเจ้าตัวเด็ดขาด...เพราะเจ้าตัวเป็นประเภทดื้อยาสุดๆเลยนำยานั้นผสมกับเหล้าให้จาฟาลดื่มก่อนที่จะอุ้มจาฟาลไปที่ห้องของตัวเอง...และวางร่างบางนั้นลงพร้อมกับถอดผ้าคลุมหัวและเสื้อคลุ้มชั้นนอกออกให้สบายตัว... ปัง! เสียงประตูกระทบกับพนังอย่างดังพร้อมกับร่างเด็กน้อยในชุดที่เหมือนกับจาฟาลตอนเด็กเพียงแค่มีหูและหางแมวเพิ่มมา....
"จาฟาลข้านอนไม่หลับอ่ะ ข้าขอนอนด้วยคนสิ" เลียร์ขยี้ตาเดินเข้ามาพร้อมกับสาวเท้าไกล้เข้ามา...
"เองนายข้ามาอยู่อะไรตรงนี้น่ะ แต่ช่างเถอะ"เลียร์กระโดดขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับซุกตัวลงไปใต้ผ้าห่มและซบตรงที่หน้าอกของจาฟาลเหมือนกับเด็กๆและหลับลงอย่างง่ายดาย...จะว่าไปเขาเองก็สังเกตมานานแล้วว่าจาฟาลนั้นมีบุคลิกคล้าย'แม่'ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายก็ตามแต่ก็มีความอ่อนโยนที่โหยหา...นั้นเหละมั้งเป็นเหตุผลที่เขารักคนๆนี้คนที่นอนหลับอย่างไม่รู้ตัวว่าตัวเองตอนนี้น่ารักแค่ไหน... เขาลูบผมสีอ่อนนั้นก่อนที่จะจูบลงบนหน้าผากเบาๆเพื่อเป็นการบอกฝันดีก่อนที่จะลาจากร่างบางที่กำลังหลับอยู่ตรงนี้...
"อือ..."เสียงครางแปลกๆออกมาจากจาฟาลพร้อมกับดึงชายเสื้อนั้นเอาไว้แน่น...ก่อนที่เด็กน้อยจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
"นายท่าน...ไม่นอนด้วยกันเหรอ"
"ไม่อยากกวนนี้หน่า..."
"ข้าเกลียดพวกปากแข็ง...มานอนด้วยกันเถอะหน่าา"เด็กน้อยนั้นจับมือของเขาเอาไว้แน่นก่อนที่จะดึงอย่างแรง...
"ข้าสัญญาว่าข้าหลับลึกแน่นอนไม่เป็นตัวเกะกะท่านเวลาทำเรื่องอย่างว่านั้นแน่นอน...อีกอย่างข้าคิดถึงทับทิมสีแดงอันโปรดของข้าด้วย"
"เจ้าเป็นเด็กเป็นเล็กคิดเรื่องอะไรเนี่ย"เขาดีดหัวของเด็กน้อยที่กำลังพูดเรื่องอย่างว่านั้นอยู่อย่างไม่อาย...
"ความจริงข้าแก่กว่าท่านนะ...เรื่องแค่นี้ข้ารู้หรอกหน่า"
"เฮ้อ...หนีไม่ได้เลยสินะ"
"อือ"เด็กน้อยยิ้มออกมาอย่างว่าง่ายก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอน... ตอนนี้ทั้งสามคนที่นอนในเตียงเดียวกันภาพนั้นไม่ต่างจากพ่อแม่ลูกเลยสักนิดยิ่งภาชนะโลหะที่อยู่ในร่างเด็กน้อยนั้นมีรูปร่างคล้ายจาฟาลด้วย...
8 ชั่วโมงต่อมา...
"ซินครับ!!!"เสียงเล็กแหลมที่เปลี่ยนไปพร้อมกับเขย่าตัวคนผมสีม่วงนั้นที่หลับอย่างไม่รู้สึกรู้สา...
"อือ...จาฟาลปลุกข้าทามไมง่ะ"เสียงนั้นพูดขึ้นมาอย่างหลุดๆเด็กน้อยที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับำาพตรงหน้าคือ...หญิงสาวผมสีขาวเทายาวถึงหลัง และหน้าอกที่มีเพิ่มขึ้นมา และดูเหมือนส่วนสูงจะลดลงด้วย...เสื้อผ้าที่ใหญ่กว่าตัวนั้นดูแน่นซะไม่มี แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็มั่นใจแน่ๆว่านี้คือจาฟาล!!
"เดี๋ยวสิ เจ้าใช่จาฟาลใช่ไหม"
"ครับเลียร์ถึงแม้ว่าร่างกายของผมจะเปลี่ยนไปก็เถอะ..." ไม่เปลี่ยนธรรดาด้วยสิเปลี่ยนเป็นหญิงซะด้วย แบบนี้ยิ่งเหมือนคุณแม่เข้าไปใหญ่แต่ตอนนี้คงต้องปลุกนายท่านขึ้นมาก่อนสินะ...
"นายท่าน!!!"แม้ว่าตะโกนเสียงดังสักเท่าไหร่คนๆนั้นก็ไม่ตื่นขึ้นมาสักที นายท่ายวาเลนฟอร์คนนี้ข้าขอโทษนะ ฝ่าเท้าของเลียร์ถีบไปที่กลางหลังเน้นๆทำให้คนที่หลับเป็นตายนั้นตกเตียงด้วยแรงมหาสาร...
"โอ๊ย"ประสบผลสำเร็จ รู้สึกซะใจแปลกๆซะด้วยคนผมม่วงนั้นตื่นขึ้นมาพร้อมกับลูบหลังบริเวณที่โดนถีบเข้สไปเน้นๆ ข้าขอโทษนะนายท่านแต่เรื่องของจาฟาลสำคัญกว่า...
"เป็นอะไรรึเปล่าครับซิน"จาฟาลลุกขึ้นมา...พร้อมกับมาดูอาการของราชาตัวเอง
"เอ๋!! เดี๋ยวนะเธอเป็นใคร"
"ผมเองครับซิน จาฟาล"
"เดี๋ยวนะจาฟาล น-นี้มันหมายความว่ายังไงกัน"
"ไม่ทราบครับตอนนี้คนเดียวที่รู้เรื่องคนเดียวคงจะเป็นยามูไรฮะ..."
"งั้นตอนนี้ข้าว่ารีบไปตามคนใช้จัดการเรื่องเสื้อผ้าของจาฟาลก่อนสินะ"ว่าแล้วเลียร์ก็รีบเดินออกไปบอกทหารที่อยู่หน้าประตูห้อง
"ช่วยไปตามยามูไรกับสาวใช้ให้เอาเสื้อผ้าผู้หญิงมาทีสิ"
"น-นี้มันเรื่องอะไรกันรึขอรับ"
"มันเป็นคำสั่งของราชาสั่งมา รีบไปเถอะนะ"นายทหารได้แต่รีบทำตามคำสั่งของเด็กน้อย...และแล้วเหล่าคนรับใช้ก็รีบเดินเข้ามา...พร้อมกับยามูไรฮะที่อยู่ในสภาพพึ่งตื่นนอนและคงช่วยเหลืออะไรมากๆ
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครงั้นเหรอค่ะ"
"จาฟาลเองครับ รู้สึกจะเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยเลยกลายเป็นผู้หญิงน่ะครับ" เหล่าสาวใช้ได้แต่ยืนเออๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ตอนนี้ช่วยจัดการเรื่องเสื้อผ้าของจาฟาลก่อนได้รึเปล่า"
"ด-ได้ค่ะ"เธอตอบรับก่อนที่จะจัดการดัดแปลงเสื้อผ้าของจาฟาลชุดเดิมเนื่องจากเจ้าตัวขอไว้ให้ให้เหมาะสมกับร่างในตอนนี้ส่วนเลียร์ก็ได้แต่ตรวจสอบอาการผิดปรกติในร่างกายพร้อมกับผลตรวจออกมา....
"ยาน่ะมีคนใช้ยาทำให้เปลี่ยนไป...สูตรคำสั่งแปลกดีแต่ก็หาทางแก้ได้ไม่อยากหรอกแต่ว่า...."
"มันเป็นยารุ่นทดลองของฉันเองค่ะจุดประสงค์ก็เพิ่มเปลี่ยนเพศนั้นเหละค่ะและ....วัตถุดิบมันคงต้องใช้มันหาไม่ใด้ในตอนนี้ และในยานั้น...ฉันขอโทษนะค่ะรุ่นพี่"ยามูไรฮะยกมือไหว้ขึ้น พร้อมกับสารภาพบาปของตัวเอง"ในส่วนประกอบของยามันมีส่วนของยาพิษอย่างแรงที่หาทางแก้ไม่ได้อยู่ถ้าเกิดเป็นแบบนีไม่เดิน 3 วันรุ่นพี่ได้ตายแน่นอนค่ะ...ขอโทษนะค่ะแต่ฉันยังไม่พบทางแก้เลยค่ะ" เดี๋ยวนะถ้าเป็นยาพิษความรู้ของไอม์น่าจะเป็นประโยชน์
"แล้วส่วนประกอบนั้นมันคืออะไรงั้นเหรอ เพื่อในความรู้ของไอม์จะพอช่วยได้..."
"ใบของต้นผลไม้ปีศาจ... ไฮเชียสค่ะ" ข้าอยากรู้จริงว่าใบของมันที่อยู่ในมหาหุบแหวของโลกนี้ใครเป็นคนเอามาให้แม่นักเวทย์คนเก่งคนนี้กัน...
"ช่วยไม่ได้...วีธีแก้พิษของไฮเชียสคือต้นเมนดราโกล่า...ที่อยู่ใต้มหาหุบแหวเหมือนกัน..."
"มีใครพูดถึงมหาหุบแหวรึเปล่าค่ะ"โมเชียน่า โคฮา อาลาดิน อาลีบาบาคุงที่บังเอิญได้ยินเข้าเข้าก็รีบมาร่วมวงด้วยทันที...
"แล้วคนตรงนั้นใครเหรอครับ..."ข้าสำผัสได้ถึงความวุ่นวาย...ต้องทำใจสินะ
-สารภาพความผิด... ที่จริงงานเทศกาลมหารากานที่จริงต้องเป็น 3 แต่ตอนแรกเขียน 7...ดังนั้นตอนหน้าสีข้างถลอกแน่นอน...-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น