ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Night 0 จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด
ร่างบางของเสนาธิการของราชาแห่งชินเดรีย และรัฐมนตรีนั่งทำงานบนโต๊ะที่กองไปด้วยเอกสารมากมายกายกองอันเนื่องมาจาก ราชาจอมขี้เกียจขี้เหล้าบ้าผู้หญิงเป็นตาแก่หัวงูไปได้ เมื่อไหร่จะหัดทำตัวมีประโยชน์บางนะครับซิน! เสนาธิการที่นั่งบ่นไปพร้อมกับเซ็นเอกสารไป ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันมหาราการเขาก็ไม่คิดที่จะหยุดทำงานเลยแม้สักนิดต่างจากคนที่เป็นนายของเขา แต่ยังไงราชาและนายของเขาก็ถือว่าเป็นเป็นคนดีคนหนึ่งถ้าไม่นับเรื่องหญิงๆที่หามาให้ปวดหัวมาได้ทุกวัน....
กริ๊ง! เสียงกระดิ่งดังมาจากหลังประตูบานนั้นช่วยเรียกความสนใจจากเสนาธิการที่นั่งอยู่บนโต๊ะได้อย่างดี...
"ใครน่ะครับ..."ต่อให้เขาตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีเสียงตอบกลับมามีแต่บรรยากาศเย็นยะเยือกที่ก้าวไกล้เข้ามาแทน... เขาหยิบอาวุธบริวารที่ถนัดมือขึ้นมาพร้อมกับตั้งท่าเตรียมสู้กับสิ่งที่ไม่รู้จักนั้น... เงานั้นค่อยอย่างกรายเขามา.... ร่างเล็กที่คลายกับเด็กอย่างนั้น
"อาลาดินคุงงั้นเหรอครับ..."เขาถามออกไปพร้อมกับลดอาวุธเมื่อรู้ว่าเป็นเมไจเด็กน้อย... คิดว่าล่ะนะ
"เปล่าสักหน่อย"เสียงของเด็กผู้หญิงที่เดินก้าวท้าวไกล้และแสงจันทร์ทำให้เห็นร่างของเด็กหญิง ผมสีขาว หูแมวและเครื่องประดับสีแดงคุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
"ข้าเอง ข้าเอง สีหน้าดีขึ้นเยอะเลยนะ..." เธอพูดขึ้นพร้อมกับกระโดดเข้ามากอดอย่างร่าเริง
"วาเลนฟอร์นเองจ้า..."เสียงใสๆนั้นเอ่ยขึ้นอย่างยินดี... เดี๋ยวนะ ภาชนะราชาชิ้นที่สองของซินทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
"ด-เดียวนะครับ"
"เอ๋~~~ จำข้าไปได้เหรอร่างแยกของวาเลนฟอร์เองไงล่ะ แมวน้อยที่เคยเล่นไล่จับกับข้าไงอย่าบอกนะเจ้าลืมข้าไปซะแล้ว..."
"ทำไมคุณถึงมาอยู่ในร่างนี้ได้ล่ะครับ..."
"ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ว่าช่วงนี้มีการพิชิตดันเจี้ยนขึ้นมากมายและคถาเทพของจิน.... ไอม์ จินแห่งการบอกเล่าและการทำนายเพื่อนสนิทข้าเองได้ส่งคถาเทพของตัวเองที่เปรียบเสมือนกับพลังของตัวเองมาฝากไว้ที่ข้าส่วนข้าก็มีคถาเทพของตัวเองอยู่แล้วดูแลสองอันมันลำบากเลยใช้พลังของคถาเทพที่ไอม์ให้มาสร้างเป็นตัวข้าอีกคนมาตรวจสอบข้างนอกน่ะ"เธออธิบายอย่างรวบรัด "เฮ้อ ข้าในร่างนี้เจ้าคงไม่เชื่อสินะงั้นจะเสดงให้ดูล่ะกัน"ว่าแล้วตาที่สามกลางหน้าผากของเธอก็ปรากฎพร้อมกับน้ำแข็งที่แช่แข็งต้นไม้ประดับและของในห้องนี้ทั้งหมด ก่อนที่จะใช้ไฟจากมืออีกข้างละลายทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นเป็นหลังฐานพิสูทธิ์ได้อย่างดีว่านี้เหละคือพลังของจินที่ซินครอบครองและจินที่ไม่รู้จัก...
"เฮ้อ~~~"เธอถอนหายใจก่อนที่จะนั่งลงกับพื้นหลังจากเสดงพลังของตัวเองอย่างสงบ
"ว่าแต่นายเจ้าเนี่ยไม่เคยเรียกข้าออกมาใช้นานซะไม่มีข้าไม่สำคัญแล้วสินะ แถมตอนนี้เป็นตาลุงกินเหล้าเคล้าผู้หญิงไปแล้ว~~~TT"เธอพูดออกมาอย่างซึมๆ ทุกสิ่งที่เธอพูดออกมามันก็จริงล่ะนะ...เหอะๆ ไม่คิดที่จะปฏิเสธเลยสักนิด
"แล้วคุณวาเลน..."
"เรียกแบบนั้นข้าว่ามันไม่เหมาะนะ เรียกเลียร์เฉยๆก็ได้"
"งั้นเลียร์ลองไปหาซินดูรึยังล่ะครับ"
"ไม่เอาดีกว่าข้าไม่อยากไปยุ่งเวลาสนุกของนาย ไว้วันหลังก็ได้เรื่องของข้าน่ะ"
"ช่างเถอะงั้นเหรอครับ แต่ว่าถ้าไม่ใช่วันนี้มีหวังคงไม่มีโอกาศอีกแล้วล่ะครับเพราะวันพรุ้งนี้นี้องค์ชายลำดับที่1,2,3จะมาที่ซินเดรีย...แถมงานมหารากานจะมียาวไปถึง 7 วันน่ะครับ"
"งั้นก็ช่วยไม่ได้..."เธอลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเปลี่ยนร่างเป็นแมวน้อย "ช่วยพาข้าไปแบบนี้น่าจะดีกว่าร่างผู้หญิงนะข้าว่า..."ผมอุ้มแมวน้อยในมือก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ลานจัดงานในเมือง
"ซินครับ..."
"มาพอดีเลยครับพี่จาฟาล นี้คือรัฐมนตรีของซินเดรียพี่จาฟาลนะครับ โคฮาคุง" องค์ชายร่างเล็กลำดับที่สามแห่งจักรวรรดิโค ที่ยืนตรงหน้าพร้อมกับเหล่าคนใช้ที่พันแผลต่างๆด้วยผ้าพันแผลและยันแปลกๆที่ยืนรายรอบองค์ชายตัวน้อย
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ โคฮาคุง แต่ตอนนี้ผมรีบน่ะ"ผมโค้งตัวตามมารยาท
"ใช่ๆ ข้ากับจาฟาลมีธุระกับนายนิดหน่อยน่ะ"แมวน้อยในมือลอยขึ้นบนฟ้าพร้อมกับบิดขี้เกียจและหาวเบาๆ
"อาลาดินนั้นมันอะไรน่ะ แมวพูดได้ล่ะผมอยากได้อ่ะ"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"นี้ๆเธอชื่ออะไร ผมขอจับได้รึเปล่า"
"ข้าชื่อวาเลนฟอร์น่ะ เรียกเลียร์เฉยๆก็ได้นะ"เจ้าชายตัวน้อยรีบขว้าแมวที่ลอยอยู่ในอากาศจับมาถูไถเล่น
"ฮ่า ฮ่า อ-อย่าจับตรงนั้นสิ เหมี๊ยววว"แมวก็คือแมวอยู่วันจนค่ำสินะครับ...
"ขอโทษนะจาฟาลแต่ช่วยเรียกนายข้ามาให้ทีสิ"
"ช่วยไม่ได้สินะครับ"ว่าแต่ผมจะไปเรียกซินมาด้วยวิธีไหนกันล่ะครับ... จาฟาลใด้แต่บ่นในใจแต่ก็เดินไปหาราชาที่กินเหล้าจนเมาไม่เหลือภาพพทของราชาซินแบดเอาซะเลย...
"ซินครับ"จาฟาลเอ่ยเสียงเบาๆตามตนฉบับของตัวเอง
"ซินครับ!!"เขาเน้นเสียงดังขึ้นอีกจนเหล่าหญิงสาวที่เกาะตามตัวนั้นเริ่มร้องโวยวาย
"เดี๋ยวสิค่ะ ท่านจาฟาลข้ายังไม่ได้นั่งตักองค์เลยราชาเลยนะค่ะ"...หมดคำพูด... "ยังไงท่านก็ได้นอนกอดกันทุกคืนอยู่แล้วนะค่ะ~~~~"ห๊า!! เดี๋ยวสินี้มันเรื่องอะไรกันครับ!
"นี้นายข้า~~~"เสียงใสๆของหญิงงามที่ทั้งกลุ่มนั้นเรียกว่าสู้นางไม่ได้เลยแม้แต่น้อย... เลียร์ที่อยู่ในชุดของรัฐมนตรีที่เปิดหน้าอกจนเห็นแผ่นออกขาวๆนั้น...ในใบหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนที่จะขึ้นเสียงเข้ม "อย่าให้ข้าต้องแช่แข็งนายตัวเองเลยนะค่ะ!!"
"ด-เดี๋ยวสิค่ะท่านซินแบดแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันค่ะ..."ทำเป็นภรรยานอกใจสามีไปได้ ผมเห็นแล้วผมหนักใจ...
"น-นั่นสิเธอเป็นใคร!!"
"วาเลนฟอร์เองย๊ะไอ้นายบ้า"เธอขึ้นเสียงโหดก่อนที่จะแช่แข็งพื้นที่ตัวเองเหยียบอยู่... เพื่อแสดงพลังของตัวเองให้เห็น
"ช่วยว่างสักห้านาทีแล้วฟังที่เลียร์พูดหน่อยเถอะนะครับซิน"
"ล-แล้วทำไมนายถึงออกมาจากภาชนะโลหะได้"
"งั้นไปหาที่คุยงานตัวเองแบบเงียบๆกับข้าด้วยค่ะ"
"งั้น พวกเธอช่วยออกไปก่อนได้ไหม"
"เข้าใจแล้วค่ะ"พวกเธอว่าย่างง่ายๆก่อนที่จะรีบลุกเดินออกไป... ส่วนองค์ชายเล็กแห่งโคกรีบเดินเข้ามาไกล้ที่ๆทำให้ภาชนะโลหะของตัวเองแปล่งแสงออกมา...พร้อมกับอาลาดิน
"คือว่าให้พวกผมร่วมวงด้วยได้รึเปล่าครับ...."
"ได้สิ"เลียร์ตอบอย่างร่าเริงพร้อมกับสำผัสไปภาชนะโลหะของโคฮะจนจินด้วนในออกมาในรูปร่างของหญิงสาว...
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้สินะ"
"การฝากคถาไว้กับคนอื่นมันมีปัญหารึไง"
"ใช่น่ะสิ"เลียร์ถอนหายใจอย่างหน่ายๆ"การที่จินนั้นฝากคถาเทพของตนไว้กับคนอื่นคือตนไม่สามารถปกป้องคถาเทพไว้ได้จึงจำเป็นตกฝากไว้กับจินที่สนิทด้วยเพื่อไม่ให้ตกลงสู่ความเสื่อมน่ะสิ..."
"งั้นเรื่องนี้คงเกี่ยวกับอัลม่า..สินะ"
"ใช่แล้วค่ะ ฉันเองก็พอรู้จักไอม์นะค่ะถ้าเกิดได้พลังของเธอไปล่ะก็ไม่ต่างอะไรจากการชนะสงครามทั่วโลกเลยล่ะค่ะ"
"เพราะพลังของไอม์คือ... การมองเห็นอนาคตที่จะเปลี่ยนไปทุกรูปแบบและการบอกเล่าอดีตอนาคตทุกอย่างให้ผู้เป็นนายตัวเองรู้และเป็นคนที่ฉลาดรองจากอูโกะคุง นับว่ารู้เรื่องมหาเวทที่อูโกะคุงสร้างขึ้นอีกมากด้วยล่ะ... พลังของตัวไอม์คือ ธาตุไฟ ดังนั้นจึงใช้มหาเวทของธาตุไฟได้เกือบหมดที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้ใช้..."
"และการที่ไอม์ทิ้งคถาธาตุไฟของตัวเอง...เท่ากับว่าไม่อยากให้นายของตนใช้พลังของตน"
"และพลังคถาเทพนั้นก็อยู่ที่ฉันหมดนั้นเหละ"
"..."
"และเหตุผลที่ข้าออกมาก็ไม่อะไรมากแค่อยากจะปกป้องสิ่งที่นายข้าไม่อยากเสียมากที่สุดน่ะ" นายข้าดูนิ่งและตกใจที่ข้ารู้ความจริงข้อหนึ่งที่ท่านไม่อาจหนีความจริงข้อนี้ไปได้ 'ท่านรักจาฟาล'
-ขอสารภาพความผิด ลืมชื่อจินของโคฮา....-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น