[END] [BTS]Dangerous Chapter JK บทร้ายนายจองกุก [KOOKMIN] ft.Jinv [ภาค1+2]
ตอนที่ 45 : DC2 ตอน 2 ดวงใจของผม
" คุณลุง คุณป้า จีมิน เดี๋ยวผมมานะครับ... "
" ไปไหนอ่ะแท .... " จีมินเอ่ยถามแทฮยองที่กำลังหยิบกุญแจรถ
" ไปร้านกาแฟใกล้ๆแถวนี้อ่ะ เอาไรมั้ย.. "
" ไม่ล่ะ ไปเถอะ รีบๆกลับนะ อากาศมันเย็นมากแล้ว เดี๋ยวไม่สบาย !! "
" คร้าบๆ ^^ "
หลังจากที่กลับจากโรงพยาบาลจีมินก็เกิดรู้สึกเพลียขึ้นมา เขาค่อยๆนั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก อย่างเนี่ยแหละนะ ตามประสาคนท้อง
เขาไม่ได้ถามแทฮยองมากมาย เพียงแต่แสดงความเป็นห่วง ทำให้ร่างบางก้าวขาออกจากบ้านไปอย่างที่จีมินไม่สงสัย
จีมินมองตามแผ่นหลังของแทฮยองจนเขาหายลับไปจากหน้าประตู
" จีมิน..... "
" ครับแม่ .... ?? "
ใบหน้าหวานหันขวับไปหาต้นเสียงที่ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา ก่อนที่มือนิ่มๆของคนเป็นแม่จะวางบนไหล่ของจีมินเบาๆ
" แม่ว่าเราน่ะ !! " เธอหยุดคำพูดไปนิดนึงให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองเขาที่ยืนสูงกว่าก่อนจะเอ่ยอีกครั้ง.... " ใจอ่อนลงบ้างก็ได้นะลูก ^^ "
" หืม... ?? " อยู่ๆแม่ของเขามาพูดอะไร....ต้องการจะบอกอะไรกันแน่ คนตัวเล็กตอบกลับในลำคออย่างสงสัย
" คิดถึงเจ้าหนูตัวน้อยๆเอาไว้ ... ชีวิตคนเราน่ะ มันสั้นนะ....จะตายจากกันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้หรอก.... เชื่อแม่สิ ^^ "
จีมินพอเข้าใจ....ในสิ่งที่ปาร์คจีซึล ผู้เป็นแม่ตั้งใจจะสื่อแล้วล่ะ ตากลมหันกลับมาก้มมองหน้าท้องตัวเองอย่างพินิจ
ต่อให้เกลียดมากแค่ไหน....แต่ยังไงก็ยังคิดถึงอยู่วันยังค่ำ....ความรักที่เขามีให้จองกุกมันมากกว่าความเกลียดชังซะอีก.....เขารักจองกุก... ลูกในท้องก็ลูกจองกุก....และตอนนี้ก็เป็นจองกุกน้อยไปแล้วด้วย
ดวงตากลมมีน้ำตาเอ่อขึ้นมานิดหน่อย
ฟอด ~
ปาร์คจีซึลก้มลงหอมแก้มลูกชายอย่างอ่อนโยน....การกระทำของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของคนเป็นพ่ออย่าง ปาร์คแทมิน เขานั่งยิ้มให้กับภาพตรงหน้าของเมียและลูก และหวังว่าจีมินจะคิดได้ ^^
__________________________________________
" พี่แทฮยอง..... ทางนี้ครับ "
เสียงสุดคุ้นหูเอ่ยเรียก คนร่างเล็กที่ก้าวขาเข้ามาในร้านกาแฟ ท่อนแขนถูกยกขึ้นก่อนจะกวักมือเรียกแทฮยองให้เดินเข้ามามุมในของร้าน...
" ไง !!! เป็นไงมั่ง "
แทฮยองเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่งก่อนจะเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างรอเขาอยู่ .... ใบหน้าหล่อจ้องมองมาที่เขา
ใช่แล้วล่ะ !! เขาคือจอนจองกุกที่ตามจีมินมาอยู่อเมริกากว่าสามเดือนแล้ว หลังจากที่จบเรื่องที่สนามบิน จองกุกไม่รับงานละครงานไหนทั้งสิ้น ตามลูกตามเมียมาอย่างเร็วที่สุด
อยู่เมืองเดียวกัน แต่คนละหมู่บ้าน แต่เขาไม่เคยไปหาจีมินหรอกนะ !! เพียงแค่อยากอยู่ใกล้ๆก็เท่านั้น มีคนร่างเล็กตรงหน้าคอยส่งข่าวให้อยู่ตลอด
และความคิดนี้ก็เป็นของใครไปไม่ได้นอกจาก คิมแทฮยองคนดีนี่เองล่ะ !!!
" นิ นายอ่ะ หยุดส่งไอดอกไม้นั่นมาได้ละนะ.....เดี๋ยวจีมินก็สงสัยหมดหรอก โว้ะ!! "
" ครับๆ รู้แล้วๆ .... " จองกุกรีบตอบอย่างเลิ่กลั่ก มือไม้อยู่ไม่สุข เหมือนเขาจะอยากคุยเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องนี้นะ
" เรียกมานี่ มีไรเนี่ย.... " แทฮยองเห็นท่าทางของจองกุกก็เริ่มรู้แล้วล่ะ เขายกกาแฟที่จองกุกสั่งไว้ขึ้นจิบนิดหน่อย
จริงๆแล้ว เขากับจองกุกเจอกันบ่อยเลยนะ....ไอหมอเนี่ยมันชอบเรียกออกมาหาถามนู่นถามนี่อยู่เป็นประจำ !!
" พอพี่ส่งรูปนั้นมา ผมก็ไม่ไหวแล้วครับ....อยากเจอจีมินสักครั้งนึง...อยากคุยกับลูก แค่นิดเดียวก็ยังดี....นะครับ...พี่แทฮยองช่วยผมหน่อย !! "
จองกุกทำน้ำเสียงเล็กๆอ้อนจนตาคมที่เคยดุดัน หวานไปหมด....แทฮยองมองนิ่งๆ เขาก็อยากจะให้สองพ่อลูกได้คุยเล่นกันบ้างนะ แต่จะให้ทำยังไง !!
" จะให้ฉันทำยังไงเล่า.....ทำอย่างกับจีมินจะยอมมาเจอนายอย่างนั้นแหละ "
" ไม่ต้องให้จีมินรู้ตัวสิครับ..... "
" ยังไง ??? "
" วางยาสลบจีมินให้ผมหน่อย "
" อึก แอะ แคร่กๆ " แทฮยองที่รอฟังพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งสำลักเข้าไปเต็มๆ....นี่เมื่อกี้ไอจองกุกมันพูดว่าไงนะ !!!
" พูดใหม่อีกทีดิ้ จองกุก !!! นายจะให้ฉันทำอะไรจีมินนะ ?? "
แทฮยองขมวดคิ้ว ความจริงเขาได้ยินอ่ะแหละ แต่อยากจะฟังชัดๆอีกที
" วางยาสลบจีมินให้ผมหน่อยครับ.... "
" นาย...จะบ้าเรอะ !!!! " แทฮยองตะโกนออกมาลั่น เขาอยากจะด่าจองกุกจริงๆ ติดที่ว่านี่มันที่สาธารณะ
" น่านะ พี่แทฮยอง..... น้าๆๆๆ "
" มันจะมีผลต่อหลานรึป่าวก็ไม่รู้ ไอ้บ้า .... นายคิดได้ไงเนี่ย.... "
แทฮยองเช็ดปากอย่างหงุดหงิดใจ
" นี่ !! ผมถามหมอมาแล้วครับ...แค่เอาใส่สำลีแล้วก็ดมๆนิดหน่อยก็หลับแล้ว.... ไม่เป็นไรจริงนะ !!! "
จองกุกรีบสวนกลับ มือหนาหยิบขวดน้ำใสๆเล็กๆออกมาตั้งตรงหน้าแทฮยอง
" ฉันช่วยทุกเรื่องนะ...ยกเว้นเรื่องนี้ ....ลาก่อนจองกุก " แทฮยองพูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
" เอ้ย °๐° !! เดี๋ยวก่อนดิ.... " ขายาวลุกขึ้นก้าวเดินตามอย่างไว
" ปล่อยเลยๆๆ ไปต้องมาจับ " เขาห่วงหลานมากกว่าอะไรดี....เขาไม่ยอมทำให้จองกุกหรอก
แทฮยองสะบัดๆแขนที่จองกุกคว้าหมับจับไว้แน่น แต่ทว่าร่างสูงก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย
" พี่แทฮยอง~~~~~ คร้าบบบบบบ ช่วยผมหน่อยเถอะน้าาาาา ~~~~~ " จองกุกเบะปากออดอ้อนแทฮยอง กระพริบตาปริบๆให้คนร่างเล็กที่กำลังมองเขา .... " ให้ผมไปหาลูกหน่อยน้าคร้าบ "
โอ้ยยยย......อย่าใจอ่อนนะแทฮยอง....อย่านะ อย่านะ !!!
" .... เห่ออออ ~~~~~..... จะให้ทำตอนไหนล่ะ "
สุดท้ายเขาก็อดที่จะช่วยไม่ได้อยู่ดี ทำเอาไอคนที่ยืนยิ้มหน้าบานจนเห็นฟันกระต่ายนี่ดีใจใหญ่เลย
___________________________________________
21 : 00 น.
ตอนนี้เหลือแค่จีมิน กับ แทฮยองที้นั่งดูทีวีในห้องรับแขกอยู่สองคน พ่อกับแม่เข้านอนไปแล้ว
สายตาแทฮยองเหลือบมองจีมินทุกๆห้านาที เขากำลังคิดน่ะสิ...ว่าจะทำยังไงให้คนตัวเล็กท้องป่องตรงหน้าดมยาสลบดี !!
" จีมิน.... "
" หืม " เขาตอบรับโดยที่ยังไม่ละสายตามาจากทีวี
" กินนมรึยัง..... "
" ยัง.... "
" เดี๋ยวไปมาให้....แล้วก็ไปนอนได้แล้วนะ "
จีมินหันมามองแทฮยองที่ลุกขึ้นเดินไปในครัวอย่างแปลกใจ ปกติถ้าเขาจะนอนเดี๋ยวก็เข้านอนเองล่ะ ..... ทำไมวันนี้แทฮยองมาแปลก ???
ในห้องครัว
" เอาวะ แทแท....ป้ายมันตรงข้อมือนี่แหละ... "
คนร่างเล็กพึมพำพูดกับตัวเอง เขาคิดวิธีอื่นไม่ออกแล้วจริงๆแหละ ขวดน้ำยาสีขาวใสถูกแตะขึ้นมาป้ายที่ข้อมือนิดหน่อย....ก่อนที่แทฮยองจะรีบเอาใบหน้าของตัวเองให้ออกห่าง ไม่งั้นมีหวังสลบอีกคนแน่ !!!!!
" จีมินอ่า ~~ "
ใบหน้าหวานหันไปตามเสียงเรียกของเพื่อนสนิท ก่อนที่แทฮยองจะนั่งลงข้างๆเขาแล้ววางแก้วนมไว้บนโต๊ะ
" อะไร ?? "
" ฉันซื้อน้ำหอมมา....เลยลองฉีดใส่มือมาให้นายดมดูอ่ะ....ลองดมให้หน่อยสิว่าหอมมั้ย ^^ "
พูดจบก็ยกข้อมือขึ้นมาใกล้จมูกที่รั้นชันสวยของจีมินทันที !! คนตัวเล็กก็ไม่เอะใจอะไร ก็แค่ดมน้ำหอมน่ะ อีกอย่างเขาก็ไม่ค่อยแพ้ท้องแล้วล่ะ .....
ฟืดดด ~~
ขอโทษนะจีมิน....แท จำเป็นจริงๆ แทอยากให้จองกุกกับจีมินได้เจอกันจริงๆนะ ความรู้สึกผิดแล่นเข้ามาเต็มหัวเลยแทฮยองเอ้ย !!!
" อี๋ .... แอวะ ! เหม็น....เหมือนกลิ่นแอลกอฮอล์เลย...ซื้อมาได้ไงเนี่ยห้ะ.. เอาไปทิ้งเลยนะ "
จีมินยู่หน้าก่อนจะผลักมือแทฮยองออกไปไกลๆ มือเรียวรีบยกขึ้นมาบี้จมูกแทบไม่ทัน
แน่ล่ะสิ...ก็มันไม่ใช่น้ำหอมจริงๆนิ....แต่จีมินคงไม่รู้ตัวหรอก
" หรอ....เหม็นหรอ...งั้นฉันทิ้งดีกว่าเน้อะ " ^.....^ แทฮยองยิ้มเจื่อนๆส่งไปให้จีมิน เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น....ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อจะรีบไปล้างมือออก !!
" แอวะ....จะอวกเลยแฮะ... "
จีมินบ่นพึมพำก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบแก้วนมมากระดกเข้าปากจนหมดแก้ว....
เป็นคุณแม่วัยใสมากจริงๆน่ะแหละ เพราะคราบรอยนมที่เปรอะตามมุมปากเป็นเด็กๆเป็นเครื่องบ่งบอก
" ไปนอนได้แล้ว.... " แทฮยองเดินกลับออกมาก่อนที่พยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืน เขาอยากให้จีมินๆรีบถึงเตียงนอนเร็วๆ เพราะถ้ายาออกฤทธิ์จะได้หลับไปเลย
" รู้แล้วน่า...วันนี้เอาแต่ไล่ให้ไปนอนอยู่ได้...เป็นไรของนาย ห้ะ !! " จีมินจ้องหน้าแทฮยองอย่างนึกสงสัย....
" ป่าว....เหนื่อยมาทั้งวันก็อยากให้พักผ่อนไง.... ^^ "
พูดเสียงหวานไปพลางนิ้วโป้งเรียวก็ขยับไปเกลี่ยเช็ดตามมุมปากของคนตัวเล็กที่กินนมเลอะเทอะ !! อย่างเบามือ แทฮยองพยายามหลบที่จะไม่สบตาจีมินล่ะนะ !!!!
" แน่ใจนะ..... !!!! "
" แน่ดิ....ไปนอนไป !! "
70 %
แทฮยองหมุนตัวจีมินให้หันหน้าออกไป ก่อนจะผลักเบาๆให้คนตัวเล็กเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน....
" ที่เหลือก็หน้าที่นายล่ะนะ จองกุก !! ฉันช่วยได้เท่านี้ล่ะ "
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขาเรียวก้าวเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวสบายๆกับกางเกงที่ไม่รัดท้องจนเกินไป จีมินตรงไปยังเตียงนอนกว้างก่อนจะนั่งลงช้าๆ
เขาค่อยๆจับสะโพกก่อนที่ก้นจะถึงเตียง ยอมรับเลยว่านั่งลำบากพอสมควร !!
" อาา ~~ เหมือนแทฮยองรู้เลยว่าจะง่วง.... " คนตัวเล็กที่เอียงคอไปมาผ่อนคลายอยู่ปลายเตียง เขาเริ่มรู้สึกว่ามึนๆหัวแปลกๆ เปลือกตาเยิ้มลงมาจนแทบจะปิด....หาวไปสองสามรอบได้แล้วมั้ง ... !!
" เมื่อกี้ยังตื่นๆอยู่เลย ทำไมง่วงเร็วจัง.. " ปาร์คจีมินคงไม่ได้ง่วงธรรมดาแล้วล่ะ...ฤทธิ์จากยาสลบแน่ๆที่ทำให้เขางัวเงียได้มากขนาดนี้...
ตุบ ตุบ !!
" อ้ะ !!! .... " คนตัวเล็กสะดุ้งยึกขึ้นมานิดหน่อย เมื่ออยู่ๆสิ่งมีชีวิตในท้องเขาก็ทีบอย่างแรง
" ตาหนู....ดิ้นหรอลูก ^^ หืม....แม่เจ็บนะ " จีมินยิ้มตาหยีอย่างมีความสุข ถึงแม้จะบอกว่าเจ็บแต่จริงๆมันไม่เจ็บเลยสักนิด มือเรียวลูบไล้หน้าท้องอย่างอ่อนโยน
" ง่วงแล้วใช่มั้ย....^^ แม่ง่วงแล้วนะครับ....เราไปนอนด้วยกันเน้อะ "
เสียงหวานของจีมินกำลังพูดเล่นออดอ้อนกับลูกชายตัวน้อย ก่อนที่จะค่อยๆกระดึ้บตัวถอยหลัง
จนเกือบถึงหัวเตียงแล้วเลิกมาห่มขึ้นมาคลุมขาไล่มาจนถึงลำตัว
" ไม่ไหวแล้วลูก แม่เหมือนจะ....--- "
ฟุบ !!
เหมือนอยากจะคุยเล่นกับลูกต่อมากเหลือเกิน...แต่ทว่าจีมินกลับคอตกลงไปที่หมอนซะก่อน...
22 : 56 น.
.
.
.
.
22 : 57 น.
.
.
.
.
22 : 58 น.
.
.
.
.
22 : 59 น.
.
.
.
.
23 : 00 น.
ติ้ด ติ้ด !!
เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเสียงจากนาฬิกาบนหัวเตียงดังขึ้นบ่งบอกเป็นเวลาห้าทุ่ม บ้านหลังเล็กปิดไฟมืดสนิท ดูเหมือนคนในบ้านจะหลับหมดแล้ว
แกร็ก !!!
เสียงประตูห้องๆหนึ่งที่กำลังถูกเปิดออก ปรากฏร่างสูงของผู้ชายคนนึง ขายาวก้าวเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ แสงไฟจากภายนอกส่องเข้ามาพอให้เห็นทางเดินได้บ้าง !!!
เขาพยายามย่องให้เสียงเบาที่สุด....เดินเข้ามาเรื่อยๆ.....เตียงใหญ่ที่เขาเห็นตรงหน้านั่นแหละคือเป้าหมาย ร่างบางที่นอนหลับไหลไม่เป็นท่าเพราะฤทธิ์ยาสลบ
" เห้อ ~~~ ได้เจอสักที ดวงใจของผม ^^ "
จอนจองกุกที่หยุดยืนอยู่ข้างเตียงเอ่ยขึ้นแผ่วเบา เขายืนยิ้มกว้างมองภาพคนตัวเล็กที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า... ใบหน้าหวาน แก้มเนียนขาวที่เขาคิดถึงมากมาย
ตาคมไล่มองมายังหน้าท้องที่พองโตของจีมินที่อยู่ใต้ผ้าห่ม มือหนายกผ้าห่มออกจากตัวก่อนจะเลิกเสื้อขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นท้องที่ขยับดุบๆอยู่นิดหน่อย.... เขานั่งลงข้างคนตัวเล็ก !!
" ไงครับ......ตาหนูของพ่อ....หืม...หลับรึยังลูก ^^ " ใบหน้าหล่อก้มลงพูดกับท้องของจีมิน
นี่เป็นสิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดในตอนนี้....คุยกับหน้าท้อง ลูบไล้ และฟังเสียงเจ้าตัวเล็กที่กำลังดิ้น
" เรียกพ่อว่า ปะป๊าดีมั้ยครับ.... ^^ "
เขายังคงพูดเล่นอยู่แบบนั้น ปากหยักค่อยๆกดจูบลงบนหน้าท้องของจีมินเบาๆ จมูกโด่งเกลี่ยไล้เล่นอย่างสนุกสนาน
" แม่หนูใจร้ายกับปะป๊ามากเลย..... บอกให้แม่หนูใจอ่อนหน่อยสิครับลูก......ให้แม่ยกโทษให้ปะป๊านะครับ.... ^^ ปะป๊าจะได้มาอยู่กับหนูไง.... "
พูดจบจองกุกก็ผละออกมาช้าๆ ตาคมเหลือบมองไปยังคนตัวเล็กที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว
อีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะทำมากที่สุดคือ.........กอดจีมิน.....จูบจีมิน....หอมแก้มจีมิน......เขาคิดถึงคนตรงหน้าแทบจะเป็นบ้า.....
" จองกุกคิดถึงพี่จีมินนะครับ.... "
ใบหน้าหล่อค่อยโน้มลงไปใกล้ใบหน้าหวานจนจมูกทั้งสองชนกัน....
" พี่จีมินได้ยินจองกุกมั้ย.... "
คนร่างสูงยิ้มออกมาอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาเอ่อใต้ขอบตาอย่างไม่รู้ตัว จมูกโด่งส่ายไปมาซ้ายขวาให้มันสัมผัสเล่นกับจมูกของจีมิน
" จองกุกรักพี่จีมินครับ.....ยกโทษให้จองกุกเถอะนะ จองกุกขอโทษ "
Tlak Talk 1
คิๆ รอติดตามด้วยน้าค้า
มาอัพเรียกน้ำย้อย
ผิดพลาดขออภัยน้า
คอมเม้นได้เลย ^^
Talk Talk 2
จองกุกมาแล้วค่าาาา
ฮือออ น่ารักจังเลย ^^
ยอดเฟบ เกินหกร้อยมาหน่อยแล้ว
ขอบคุณรีดทุกคนมากเลยค่ะ รักนะคะ ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
คิดดีๆน้าตัวเองง*-*
จะให้ลูกไม่มีพ่อหรอไม่ดีม้างงง??
ใจอ่อนเถอะน้าาากุกทรมาณหมดแล้ววรีดก็ทรมาณน้ะตัวว~~
แง~~;-;