16 ปีก่อน
1 เดือนต่อมา
" อ้าว บ้านคุณปาร์คย้ายไปแล้วหรอ "
" สงสัยย้ายเมื่อคืนม้าง "
เสียงคุยกันของชาวบ้านดังเข้าไปถึงบ้านข้างๆอย่างบ้านจองกุก
" !!!!!!!!!! "
เขาตกใจและรีบวิ่งออกมาจากบ้านเพื่อดูว่าสิ่งที่ชาวบ้านพูดไม่ใช่เรื่องจริง
" พี่จีมิน "
แต่มันกลับจริงเมื่อบ้านจีมินถูกปิดล็อคด้วยกุญแจและติดประกาศขาย
เขายืนมองด้วยสายตาที่เศร้าก่อนที่น้ำตาจะเริ่มไหลออกมา
" ไหนบอกจะไม่ทิ้งผมไง "
คนที่บอกว่ารักเขา สัญญากับเขา แต่กลับจากไปโดยไม่บอกลาเขาสักคำ
ในทุกๆค่ำคืนจองกุกได้แต่นั่งอยู่ริมหน้าต่างและมองไปยังบ้านที่ปิดไฟมืด
น้ำตาค่อยๆไหลออกมาก่อนจะผลอยหลับไป
" พี่จีมิน อยู่ไหน...... ทำไมถึงทิ้งผม รู้มั้ย ผมคิดถึงพี่ ฮือออออ...."
......................................................................................................................
กองถ่ายละคร
" เห่ย !! จองกุก จองกุก "
" คะ ครับ "
" เหม่อมองอะไรของแกวะ "
จินเอ่ยเรียกจองกุกที่นั่งอยู่ข้างๆเขา เพราะจองกุกที่เอาแต่กำลังจ้องมองชายร่างเล็ก ผิวขาว
คนนั้นอยู่อย่างไม่วางตา
" อ่อ ป่าวครับ "
เขาหันขวับกลับมาทางจินทันทีก่อนจะรีบปฏิเสธ
" งั้นมาคุยเรื่องบทกันก่อน คืองี้ เรื่องเนี่ย ค่อนข้างจะดราม่า ต้องใช้ฝีมือกันหน่อย "
" โถ่ พี่จิน สบายมาก "
" เออ ไอเก่ง "
ทั้งสองพูดจาหยอกล้อกันสนุกสนาน แต่สายตาจองกุกก็ยังไม่วายที่เหลือบหันมองจีมิน
อยู่ตลอด
" ว่าแต่ชื่อเรื่อง ผมยังไม่รู้เลยนะ "
" อ่อ ดวงใจร้าว พระเอกมันจะดุๆ ร้ายๆ ไหวแน่นะ ฮ่าๆ "
จินยังไม่หยุดที่จะแกล้งน้องนิดๆด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
" ดุสิดี สนุกดีครับ พี่จิน "
จองกุกพูดในขณะที่ลุกขึ้นยืนและหันไปมองจีมินอีกครั้ง ด้วยร่างกายที่สูง ผิวที่ขาวบวกกับหน้าตาที่หล่อเหลา
จีมินที่รู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมาหลายครั้ง ก็เหลือบหันมอง
" จองกุกไม่ได้มีคนเดียวในเกาหลีนินะ "
จีมินพึมพำกับตัวเอง เพราะ เขาหล่อเกินกว่าที่จะเป็นเด็กตัวน้อยๆคนนั้น
..................................................................................................................................
หลังกองถ่าย
" ปล่อยนะ !!!!!! "
ชายร่างบางพยายามจะสะบัดแขนตัวเองออกจากใครบางคนที่กำลังฉุดกระชากเขา
ตุบ!!
จีมินถูกผลักให้หลังชนกับกำแพงอย่างแรง
" จีมิน !!!!! ใบหน้าของนายนี่มันสวยจริงๆเลยนะ "
เสียงยั่วยวนของช่างกำกับแสงในกองถ่ายที่กำลังพยายามใช้มือใหญ่ลูบไล้ไปบนใบหน้าของจีมิน
และยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์
" อย่ามายุ่งกับผม !!! ไม่งั้นผมจะร้องให้คนช่วย "
จีมินที่สะบัดหน้าหนีก่อนจะเอ่ยขึ้น และพยายามจะพาตัวเองออกจากตรงนั้น
" ย๊า !! อย่าพยายามดีกว่านะ "
" อย่านะ !! ออกไป!!! "
จีมินใช้กำลังแขนของตัวเองผลัก แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล แต่ในตอนนั้นเอง
สายตาของจีมินที่กำลังส่ายหน้าหนีก็เหลือบไปเห็นชายร่างสูงที่กำลังยืนมองเขา
" คุณจอนจองกุก "
ผู้กำกับแสงได้ยินดังนั้นจึงรีบหยุดการกระทำของตนทันที จีมินฉวยโอกาสในตอนนั้นผลักเขาออกไป
จองกุกยืนมองอยู่นิ่งๆ อย่างเย็นชาด้วยสายตาที่ดุดัน ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปใบหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจ
จีมินไม่รอช้าที่จะพาตัวเองหนีจากตรงนั้น
" คราวหน้าไม่โชคดีอย่างนี้หรอก ฮึ !! "
Talk Talk
เป็นไงกันบ้าง งืออออ ขอให้ติดตามต่อก่อนน้าาา อย่าเพิ่งไปไหน
อย่าลืมคอมเม้นติชมให้ด้วยน้าค้า จะได้ปรับปรุง ฮี่ๆ
ของคุณค้าา
#จองกุกใจร้าย
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
#ติดงอบแงบเลยคะ