[END] [BTS]Dangerous Chapter JK บทร้ายนายจองกุก [KOOKMIN] ft.Jinv [ภาค1+2]

ตอนที่ 12 : บทร้ายที่ 2 นายจองกุก

หลังกองถ่ายละคร

ชายร่างเล็กเมื่อรู้ว่าผู้กำกับสั่งพักกองเขาก็รีบที่จะจัดเตรียมแก้วแล้ววางใส่ถาดทีละใบๆ จีมินค่อยๆเทน้ำหวานสีแดง สีเขียว ลงใส่แก้วเขาไม่รู้เลยว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่กำลังมุ่งตรงมาหาเขาที่เอาแต่สนใจงานตรงหน้า 

" อะ อ๊า.. จีมินนี่ ทำไรอยู่จ้ะ " 

!!!!!!!!!     แพล้ง !!!!

ชายร่างเล็กตกใจทันทีที่แขนใหญ่ๆ ล่ำๆ ของใครบางคนโอบเข้ามาที่เอวบางๆเล็กๆของเขา จนทำให้แก้วที่ถืออยู่ในมือต้องหล่นลงมาแตก 

" อะ โอ้ะ ปล่อยผมนะ ทำไมถึงเอาแต่ลวนลามผมอยู่ได้ "

จีมินที่หันไปเห็นบุคคลที่กำลังโอบกอดเอวเขา ช่างกำกับแสงที่กำลังจะเคลื่อนใบหน้าที่มีหนวดเคราเฟ้อะฟ้ะเข้ามาใกล้ใบหน้าเนียนๆของเขา ไม่เอาๆ เขายังไม่อยากที่จะโดนอะไรในตอนนี้นะ ชายร่างเล็กต้องขยับใบหน้าหนีอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดิ้นจนสุดแรง ก็คนมันรังเกียจจะให้ทนได้ยังไงเล่า โอ้ยยย ทำไมต้องมาเจอแต่เรื่องแบบนี้ตลอดเลยนะ เขาไปทำอะไรให้ใครโกรธนักหนาเนี่ย

" อย่าดิ้นซี่ !! ขอหอมสักทีเถอะน่าาาา "

งับ!!! 

" อ้ากกกกกก.....!!!!! นี่แกกัดหรอ "

" ถามได้ ก็ใช่อ่ะดิ " 

จีมินเมื่อใช้ฟันขบที่แขนของช่างกำกับแสงจอมหื่นจนตัวเองหลุดออกมาแล้วก็รีบวิ่งหนีทันที!!

แน่ล่ะสิ ใครจะยืนอยู่ให้โดนจับเนื้อต้องตัวอีกเล่า!

" ฝากไว้ก่อนเหอะ ...... โอ้ยเจ็บ !! "

..........................................................................................................................

ปลัก !!!!

" เอ้า !! ตกใจหมด !! เป็นไรของนาย "

จินอุทานออกมาเมื่อจองกุกถอดนาฬิกาข้อมือที่เขาใส่อยู่ขว้างลงไปบนเก้าอี้ผ้าใบที่ตั้งวางอยู่ข้างๆจิน

" อ่อ นาฬิกามันคับ เลยคิดจะถอดครับ "

" เออ ถอดดีๆก็ไม่เป็น "

จองกุกหยิบบทที่วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาอ่าน ก่อนจะถอนหายใจออกมา เขาไม่มีสมาธิเอาซะเลย เขาเริ่มจะหงุดหงิดอีกแล้วสิ เหมือนกับมีเรื่องอื่นให้ต้องคิดอยู่ในหัว มากกว่าที่จะมานั่งอ่านบทอยู่แบบนี้ เฮ่อออ เขาไม่ได้โมโหจนหูแดง ตัวร้อนแบบนี้มานานแล้วนะ ปาร์ค จีมิน เป็นเพราะพี่แน่ๆ ผมควรจะทำยังไงกับคนอย่างพี่ดีนะ !!!!

บทที่ 2  ไลอ้อนที่ไม่เคยทนกับการอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ เขาไม่ปล่อยให้วีได้พูดหรืออะไรทั้งนั้น เขาอุ้มวีขึ้นพาดบนบ่า เพราะถ้ามัวแต่ฉุดแขนวีก็คงขัดขืนแน่ๆ แต่ทว่าวีก็ดิ้นไม่ยอมที่จะให้ไลอ้อนพาเขาไปได้ ไลอ้อนที่มีร่างกายแข็งแรงไม่สะทบสะท้านกับการดิ้นเพียงแค่นี้หรอก เขาตรงไปยังห้องน้ำทันที นี่เขาคิดจะทำอะไรวีกันแน่ !!!!! วีตะโกนบอกให้เขาปล่อย แต่ไลอ้อนไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เขาวางวีลงอย่างแรงในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะเปิดฝักบัวให้น้ำที่ร้อนๆไหลออกมากระทบเรือนร่างและใบหน้าของวี ไลอ้อนไปโกรธอะไรใครมาจากไหนหรืออะไรก็ตามเขาก็ลงใส่วี นี่ก็คนนะเจ็บปวดเป็นเหมือนกัน  วีได้แต่ร้องโวยวายทั้งน้ำตาที่มันไหลลงไปพร้อมกับน้ำในอ่าง.............

............................................................................................................................................

17 : 40 น.

" ไง !! เหนื่อยเลยดิวันนี้ เปียกกันท่วนหน้า "

" โอ้ย สบายมากครับ ผมระดับไหนละพี่จิน "

แทฮยองไม่วายที่จะพูดอวยตัวเอง ก็เขาเก่งจริงๆนิ ต่อให้เจอบทยากแค่ไหนก็เล่นได้ทั้งนั้นล่ะ

จินอดที่จะยิ้มไม่ได้เมื่อมองไปยังชายตัวเล็กที่กำลังยิ้มหวานๆมาให้เขา เขาชอบรอยยิ้มของแทฮยองมากๆ แทฮยองยังเหมือนน้องชายที่เขาเอ็นดูอีกด้วย ด้วยความที่ทำงานเก่งและไม่เคยทำให้ผู้กำกับรูปหล่อคนนี้ต้องดุหรือว่ากล่าวอะไรมาก 

" งั้นผมกลับละครับพี่จิน "

จองกุกดึงความสนใจของจินที่เอาแต่มองแทฮยองโดยไม่สนใจเขา 

" อ่อ กลับดีๆล่ะ " 

" ครับ  พี่แทฮยองผมกลับละ เจอกันพรุ่งนี้ "

" โอเค เจอกัน " 

จองกุกพูดจบเขาก็รีบเดินตรงไปยังทีมงานคนอื่นๆที่กำลังทยอยกันเก็บของ 

" เอ่อ ! ผมหิวน้ำอ่ะครับ พอจะเห็นเด็กเสิร์ฟน้ำรึป่าว "

" อุ้ย !!! "

แน่นอนล่ะ พระเอกที่หล่อขนาดนี้เดินเข้ามาหาทั้งทีนะ สาวๆที่ไหนจะไม่ตกใจเขินจนหน้าแดงกันบ้างล่ะ

" อะ เออะ !! ดะ เด็กเสิร์ฟ  จีมินหรอคะ กลับไปตั้งแต่สามโมงเย็นแล้วล่ะค่ะ "

" อะไรนะ !!!  กลับไปแล้วหรอครับ " 

จองกุกเบิกตากว้างด้วยความสงสัย ในเมื่อไม่มีอพาร์ทเม้นจะให้กลับละนิ ข้าวของก็อยู่ที่คอนโดของเขา จีมินจะไปไหนได้ ชายร่างสูงขมวดคิ้วเป็นปมอย่างสงสัย นี่จีมินตั้งใจจะหนีเขาซะมากกว่า ฮึ!!!!! ปาร์คจีมิน บอกแล้วไงว่าอย่าหนี ไม่คิดจะฟังผมเลยใช่มั้ย 

...................................................................................................................................

ปูซาน เกาหลีใต้ ...

" แม่ครับ !!!!! "

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! °♡° 

" โอ้ะ !!!  จีมินนนนนนนี่......... "

เสียงผู้หญิงวัยสี่สิบปลายๆที่กำลังยืนจัดดอกไม้ใส่แจกันเอ่ยเรียกชื่อผู้เป็นลูกชายก่อนที่จะรีบลุกขึ้นและเข้าไปสวมกอดด้วยความคิดถึง ไม่ได้เจอมาเป็นเดือนๆก็เป็นธรรมดาของคนเป็นแม่สินะ จีมินสวมกอดตอบผู้เป็นแม่อย่างคิดถึงเช่นกัน เขาดูเหมือนจะไม่ได้กอดแม่มาน้านนาน จีมินฟัดแก้มที่เริ่มจะยุ้ยๆของแม่ทั้งสองข้างอย่างเต็มที่ 

" คิดถึงจังเลยครับ "

" เจ้าลูกตัวดี หายไปเป็นเดือนเพิ่งจะโผล่มา ยังจะพูดแบบนี้อีก !!!!!! แล้วนี่ ปากไปโดนอะไรมา "

ผู้เป็นแม่ไม่วายที่จะอดห่วงลูกชายเมื่อเห็นรอยช้ำสีแดงบนริมฝีปากอันเล็กๆนั่น

" ปากแตกนิดหน่อยครับ ..... ไม่เป็นไรหรอก "

ปิ๊ง ปิ๊ง ปริบๆ

" ไม่ต้องมาส่งสายตาหวานๆใส่แม่ นู่น !! พ่อรอจะตีอยู่ รีบๆไปหาเลย "

" ครับๆ "

จีมินตอบผู้เป็นแม่ก่อนจะหอมแก้มฟอดใหญ่ๆเข้าไปอีกหนึ่งที 

" พะ ..... "

" ไม่ต้องเลย เจ้าลูกตัวแสบ ไปไหนมา ห้ะ !!! "

เขายังไม่ทันที่จะเรียกคนเป็นพ่อที่ยืนกอดอกรอ เมื่อได้ยินเสียงเจี้ยวจ้าวมาจากหน้าบ้าน ผู้ชายร่างใหญ่วัยเกือบห้าสิบก็เอ่ยขึ้นมาซะก่อน...... นี่เขาโตแล้วน้าา ถ้าจะยังต้องโดนพ่อตีอีกจะทำไงล่ะเนี่ย จีมินส่งสายตาอ้อนวอนแบบเด็กน้อยๆ 

" ไปทำงานมาไงครับ ... จะไปไหนได้ล่ะ "

" ทำงานอะไรหายไปเป็นเดือนๆ "

" ก็ทั่วๆไปแหละครับ ^^ "

......................................................................................................................................

23 : 30 น. 

ชายร่างเล็กนั่งที่ริมหน้าต่าง มองออกไปบนท้องฟ้ากำลังคิดถึงเรื่องบางอย่าง เขาถอนหายใจออกมาเพราะความเหนื่อย เฮ้อมมม มันอ่อนล้าไปหมดเลย 

" จีมินน... "

ผู้หญิงวัยสี่สิบปลายๆคนเดิมเดินเข้ามาภายในห้องนอนของชายร่างเล็กก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเบาๆเธอเห็นลูกชายที่นั่งเหม่อมองแบบนี้แล้วรู้สึกเป็นห่วงเหลือเกิน

" เหนื่อยหรอลูก "

" นิดหน่อยครับ ..... "

" คนเก่งอยากปาร์ค จีมิน มีเรื่องให้กลุ้มใจด้วยหรอ "

เธอลูบหัวลูกชายวัย 23 ปี ของเธอเหมือนกับว่าเขายังเป็นเด็กน้อย จีมินอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างสบายใจ ไม่มีอะไรที่ทำให้เขามีความสุขได้เท่าคำพูดของผู้เป็นแม่

" ฮี่ๆ ........ แม่ครับ !!??? ผมถามอะไรหน่อย...ถ้าพ่ออยู่ๆก็หายไปจากแม่ๆจะโกรธรึป่าว "

" หืมมม..... หายหรอ หายไปไหนล่ะ ^^ ถ้าไม่ยอมบอกแม่ๆก็โกรธสิ "

" แล้วถ้า อยู่ๆวันนึงแม่หาพ่อจนเจอ แม่จะทำยังไง ...??? "

" อืมมม ... ไม่รู้สิ ถ้าตอนนั้นยังโกรธอยู่ก็คงอยากจะทุบหัวให้แบนเลยมั้ง ^^^^ "

จีมินหัวเราะออกมาในคำพูดตลกๆของแม่ เขาไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานแล้วนะ !! แต่ในใจของจีมิน !! มันกำลังหัวเราะเหมือนอย่างใบหน้าเขารึป่าว ??

นั่นสินะ !! เป็นใครก็คงจะโกรธ จองกุกเองก็คงคิดแบบนั้น 

" นอนนะลูก พรุ่งนี้ต้องกลับแล้วไม่ใช่หรอ "

" ครับผม ^^ "

จีมินพูดจบคนเป็นแม่ก็หันหลังเดินตรงไปยังประตูทางออก แต่ก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากประตูไป เธอหันกลับมาหาจีมินอีกครั้ง

" จีมิน !! ................    อยากกลับไปอยู่อเมริกามั้ยลูก ???? "

" !!!!!! หือ  .......... "

" ถ้าลูกเหนื่อย........... เรากลับอเมริกากันก็ได้นะ "

" ฮ่าๆ ไม่หรอกครับ ผมจะอยู่ที่นี่ล่ะ " 

........................................................................................................................................

อีกฝั่งในกรุงโซลภายในคอนโดหรู จองกุกกำลังคิดหาวิธีที่จะตามหาจีมินให้เจอ เขาไม่รู้เลยว่าจีมินจะหายไปอยู่ไหนได้ เขานั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกในมือถือแก้วไวน์ ใบหน้าเริ่มมีสีชมพูอ่อนๆที่เกิดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ 

" อยู่ไหน !!! ปาร์คจีมิน !!!! "

........................................................................................................................................

เช้าวันต่อมา

5 : 30 น. กองถ่ายละคร

" โห่ยยย เพิ่งจะตีห้าครึ่ง เราออกมาจากบ้านเร็วไปมั้ยเนี่ย "

ชายร่างเล็กที่เดินมาถึงกองถ่ายละครในตอนเช้า ฟ้ายังไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ เขาตรงไปยังที่ประจำที่เขาพักเวลาไม่มีงาน คือ หลังกองถ่าย 

" เฮ่อออออ.... "

เขานั่งลงบนเก้าอี้ตัวประจำก่อนจะถอนหายใจออกมา เอาล่ะ !! เขาพร้อมละที่จะต้องเจอกับทุกๆสิ่งที่จะผ่านเข้ามา  จีมินมองไปรอบๆเพื่อดูว่ามีอะไรที่พอจะทำได้บ้าง 

" เมื่อกี้หลับบนรถไฟมานิ ขี้ตาติดรึป่าวเนี่ย .... "

เขาสบถออกมาก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตรงไปยังห้องน้ำ ทรงผมยุ่งๆที่ยังไม่จัดทรง มันทำให้คันหน้าคันตาเพราะมันเอาแต่ทำให้เขาจักจี้ 

ชู่ววๆๆๆ ๆๆ  เสียงก๊อกน้ำที่กำลังเปิดและถูกปล่อยให้น้ำไหลทิ้งในขณะที่จีมินกำลังใช้โฟมล้างหน้า 

ตะกึก !!! 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

กึกกึก !!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงบางอย่างที่ดังออกมาจากนอกห้องน้ำ ตะกุกตะกัก มันทำให้จีมินรีบรองน้ำใส่มือก่อนจะยกขึ้นล้างหน้าอย่างรวดเร็ว เช้าๆแบบนี้ใครจะมา เมื่อกี้ก่อนเข้ามาก็ไม่เห็นมีใครนี่น้า ...... แล้วมันเสียงอะไร......

Talk Talk

มาต่อแล้วๆ ..... ฮี่ๆ

มันยังไงๆนะ 

ติดตามกันต่อไปด้วยน้าค้าา

ผิดพลาดตรงไหนขออภัย

อย่าเพิ่งหนีไรท์ไปไหนน้าาาา 

#จองกุกใจร้าย