มาบอกรักอะไรตอนนี้

นี่เราเริ่มชอบพายุแล้วใช่ไหม +-+**

เป็นคำที่ในหัวพูดขึ้นในตลอดที่นอนคิดทั้งคืน

วันนี้เราก็โทรหาพายุเหมือนเคยทุกครั้ง แต่วันนี้กลับกัน เพราะปกติเราจะเป็น ฝ่ายที่ชวนพายุพูดคุยถามเรื่องราว แต่วันนี้เรากลับเงียบกว่าเดิม

พายุ》 วันนี้เป็นอะไรทำไมดูเงียบผิดปกติ

ของขวัญ》 ก็ไม่มีอะไรนี่วันนี้เรารู้สึกไม่ค่อยสบายเฉยๆ

ระหว่างที่เราคุยกันวันนี้ดูเงียบปกติทำให้การที่เราคุยกันทำให้มันไม่สนุกเหมือนทุกวัน ทำให้วันนี้มีเราได้วางสายเร็ว

ระหว่างที่เราวางสายไปนั้นเราก็มานั่งคิดอยู่ในหัวว่าจะเอายังไงดีเราเริ่มชอบพายุแล้วใช่ไหม หากเริ่มชอบพายุแล้วจริงๆเราจะทำยังไงต่อเราจะไปทางไหนดีเราจะจีบอย่างนี้ไปเรื่อยๆแล้วหาพายุไม่ชอบเราเราก็ต้องเสียใจ จนตอนนี้คิดจนหัวจะระเบิด

ของขวัญ》 ฮัลโหลวีนัส ทำอะไรอยู่ว่างไหมเรามีเรื่องจะคุยด้วย

วีนัส》 ว่างๆมีอะไรคุยมาเลยเราไม่ได้ทำอะไร ทำไมเสียงดูเครียดจังเลย

ของขวัญ》 เรามีเรื่องพายุจะปรึกษาเมื่อคืนเราคุยกับพายุแล้วมีผู้หญิงที่จีบพายุโทรมาหาแล้วพายุก็เลยให้เราประชุมสาย 3 สายเรานั่งฟังพายุกับผู้หญิงคนนั้นคุยกันเรารู้สึกไม่ค่อยดีรู้สึกเสียใจอ่ะเราเลยคิดว่าเราอ่ะเริ่มชอบพายุแล้วจริงๆ

วีนัส》 จริงสิ!!!  (เสียงวีนัสตกใจมาก) แล้วทำไมถึงยอมไปคุยกับเขาใน 3 สายล่ะ แล้วได้ยินเสียง เขาคุยกันก็คงจะเสียใจเรื่องปกติอยู่แล้วป่ะ ตกลงของขวัญชอบพายุแล้วจริงๆใช่ไหมอ่ะ หากชอบก็เดินหน้าติดต่อไปเลยสิกลัวอะไร

ของขวัญ》กลัวสิหากจีบพายุต่อแล้วคนก็จีบพายุเยอะแยะอ่ะ แล้วเราจะสู้คนอื่นได้ยังไง เรากลัวว่าเราจะจีบพายุไม่ติดแล้วเราก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจสิ ที่เราลองยอมโทรหาพายุเพราะแค่อยากลองเล่นๆแก้เหงาแต่ไม่คิดว่าจะชอบอายุจริงๆ

วีนัส》 เอาหน่าไม่ลองไม่รู้หรอกเดินมาถึงขนาดนี้แล้ว คุยกับพายุมาตลอดก็คุยกันไปด้วยดีนี่พายุก็ดู ไม่ได้ไม่รังเกียจหรือไม่อยากคุยนี่เห็นของขวัญโทรไปทีไรก็บอกว่าคุยกับพายุปกติสนุกดี

ของขวัญ》 ก็เราไม่รู้ว่าพายุคุยกับเราเพราะว่ามารยาทปกติหรือว่าอยากคุยกับเรา

วีนัส》เอาเลยเพื่อนลุยให้เต็มที่ไปให้สุดแล้วจะได้รู้ว่ามันไปได้หรือไม่ได้แล้วค่อยมานั่งเสียใจดีกว่าไหม

เมื่อเราวางสายจากวีนัสแล้วเราก็กลับมานั่งคิดอีกครั้งว่าตกลงเราจะเอายังไงต่อจะเดินหน้าเหมือนตามที่วีนัสพูดดีไหมนะ

นั่งคิดหลายชั่วโมงจนได้ข้อสรุปว่า เอาว่าลุยก็ลุยไม่มีอะไรจะเสียแล้วมาขนาดนี้แล้วไม่ลองไม่รู้ไปให้สุดดีกว่า ดีกว่ามานั่งเสียใจที่ไม่ได้ลองทำ หากลองทำแล้วมานั่งเสียใจก็คงจะไม่ได้เสียใจมากขนาดที่ว่าเราทำดีที่สุดแล้ว สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย 

เช้าวันต่อมา

เราเดินเข้าโรงเรียนตอนเช้าเผลอไปสบตาผู้ชายคนนึงโดยบังเอิญ และผู้ชายคนนั้นก็คือพายุนั่นเอง มันเหมือนเป็นละครมากที่เราเดินเพ้อไปเรื่อยๆมองนู่นมองนี่เราเผลอไปสบตาใครบางคน พายุยิ้มให้เราก็ยิ้มตอบกลับไป แต่ในใจตหัวใจเต้นแรงมาก เราสองคนเลยเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน

พายุ แล้วนี่ไหไม่สบายแล้วหรอเห็นเมื่อคืนบอกว่าไม่สบาย

ของขวัญ เราอึ้งไปแป๊บนึงแล้วก็ตอบกลับไปว่าอ๋อหายแล้วดีขึ้นแล้วกินยาแล้ว

พายุ ดีแล้วแหละว่าแล้วเมื่อคืนดูพูดน้อยๆผิดปกติเป็นคนพูดมากจะตายของขวัญ

ของขวัญ นี่จะถือว่าเป็นคำชมนะ หรือคิดว่าเป็นคนอัธยาศัยดีดีกว่าไหม

ระหว่างเดินเราสองคนได้พูดคุยกันหัวเราะกันอย่างสนุกปกติ เมื่อใกล้ถึงโรงเรียนแล้วพายุบอกงั้นเราแยกกันตรงนี้ดีกว่า เราก็งงว่าทำไมพายุถึงไม่ให้เราเดินเข้าไปพร้อมกัน แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรเราก็เลยบอกว่าได้เดี๋ยวเราเข้าไปเอาของในที่เก็บของก่อนแล้วเดี๋ยวเราก็ตามไปทีหลัง เราสองคนก็แยกกันแล้วก็พายุเดินเข้าโรงเรียนไปก่อน

พักเที่ยง

ระหว่างพักเที่ยงเรากับเพื่อนเพื่อนก็กินข้าวกันแล้วก็พูดคุยเล่นกัน เพื่อนในกลุ่มเราคนนึงพูดขึ้นมาว่ารู้ไหมตอนนี้มีการโทรส่งเพลงให้กันด้วยนะเหมือนเราโทรไปเลือกเพลงแล้วก็ส่งเพลงนั้นน่ะไปให้คนที่เราชอบ เราก็นั่งฟังเพื่อนพูดน่าสนใจเราจึงได้ไปกดโทรศัพท์หาส่งเพลงให้พายุ แต่คน รับ จะไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งให้

เมื่อเราส่งเพลงเสร็จเราก็กลับมานั่งที่โต๊ะ โต๊ะที่เรานั่งจะเป็นโต๊ะโรงอาหารติดกับตึกอาคารเรียนประมาณ 4 ชั้น และตึกอาคารเรียนนั้นพายุก็เรียนอยู่และเราเห็นพายุนั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง รอได้แต่แอบมอง เพลง เราส่งให้พายุ พายุฟังแล้วทำหน้าตาเฉยๆปกติ ทำให้เรารู้สึกหน่อยนิดหน่อย แต่เรื่องแค่นี้เราไม่ได้ซีเรียสเลยเพราะว่ามันเป็นจุดเล็กน้อยที่เราทำเพื่อจิตพายุอย่างจริงจัง

เลิกเรียน