ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One punch man {Flc}

    ลำดับตอนที่ #2 : 2

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 67


    เช้าอันสดใส่ ณ เมือง A

     

     

     

    ที่ร้านค้ามีหญิงสาวใส่ฮูดคุมหัวอยู่ เธอกำลังเดินหาอะไรบ้างอย่างในร้าน

     

     

     

     

    ในร้านค้ามีของเล่นเเละโมเดลฟิคเกอร์ฮีโร่ต่างๆมากมาย 


     


     


     

    เเต่เธอไม่ได้มาหาของเล่นพวกนั้นหรอกนะ เธอมาตามหา

     

     

     

     

     

    หญิงสาวยื่นมือไปหยิบหน้ากากที่เเขวนอยู่ ก่อนที่จะค่อยๆเดินไปที่เคาเตอร์

     

     

     

     

     

    “ 45 บาทค่ะ ” หญิงสาวยื่นตังให้พนังงานร้านก่อนจะออกจากร้านไป 

     

     

     

     

     

     

    คงใช้ได้อยู่ล่ะ ” ตาสีเเดงมองไปที่หน้ากากขาวพร้อมกับพลิกดูมันไปมา

     

     

     

     

     

    หญิงสาวคนนี้เธอชื่อ  ฮาเทรุ   ฮาเกะ เธออยู่อาศัยอยู่ในโลกที่เเสนจะวุ่นวายเเละอันตราย 

     

     

     

     

     

    ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาดที่มาจากไหนก็ไม่รู้ ไดโนเสาร์พ่นไฟ  หุ่นเหล็กยิงเลเชอร์  ตั้กกะเเตนยักย์กินคนเเละอื่นๆอีกมากมาย 

     

     

     

     

    เเต่ทุกคนก็ยังคงใช้ชีวิตในโลกนี้ได้ตามปกติก็เพราะในโลกใบนี้น่ะ มีสิ่งที่เรียกว่าฮีโร่อยู่ไงล่ะ  

     

     

     

    ฮีโร่จะค่อยออกมากำจัดสิ่งมีชีวิตประหลาดภัยร้ายต่างๆรวมไปถึงตามจับผู้ร้ายที่ก่อคดีไปจนถึงตามหาเเมวเลย 

     

     

     

     

    เเต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำงานฟรีๆหรอกนะ เพราะว่าอาชีพฮีโร่นะมีรายได้สูงมาก 

     

     

     

     

    จึงทำให้มีคนอยากเป็นฮีโร่กันเยอะเเยะมากมาย

     

     

     

     

    บ้างคนมาเป็นฮีโร่ก็เพื่อเงินทองเเละชื่อเสียง 

     

     

     

     

     

    เเต่บ้างคนอยากมาเป็นฮีโร่เพราะอยากจะช่วยเหลือด้วยใจจริง

     

     

     

     

    เเต่ก็เข้าใจได้ คนเรามันต้องก็กินต้องใช้อะเนอะ

     

     

     

     

    " กรี้ดดดดดดดดดดดด "

     

     

     

     

     หืม? ”ระหว่างที่ฮาเทรุเธอกำลังเดินอยู่ ก็ได้มีเสียงผู้

    หญิงกรี้ดขึ้น 

     

     

     

     

    " หนีเร็วเข้า!! "

     

     

     

     

     “ ไอ้ตัวประหลาดมันมาเเล้ว!! ” 


     


     


     

    ผู้คนต่างพากันวิ่งเจ้ามนุษย์ประหลาดพร้อมกันตะโกนให้คนที่เหลือวิ่งหนีด้วย

     

     

     

     

     

    ฮาเทรุเธอมองผ่านผู้คนไป เพื่อจะได้เห็นร่างของเจ้ามนุษย์ประหลาดที่ทุกคนหนี

     

     

     

     

    “ ฮิๆ เจ้าพวกมนุษย์หนีกันหางจุกตูดเลย ” เจ้ามนุษย์ประหลาดที่มีรูปร่างคลายเเมงมุมเเต่หน้าเป็นคน 

     

     

     

     

    มันได้พ่นใยใส่ขาของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังหนีอยู่

     

     

     

     

    “ เห้ย! เท้าของฉันมันติดใย!! ” 

     

     

     

     

    ผู้ชายคนนั้นพยายามจะดึงใยออก เเต่ใยของมันก็เหนียวมาก ทำให้ดึงออกได้ยาก

     

     

     

     

    “ เจ้าพวกมนุษย์อ่อนเเออย่างพวกเเกมันก็เป็นได้เเค่อาหารของฉันเท่านั้นล่ะ ” 


     


     


    เจ้ามนุษย์ประหลาดเเมงมุมมันใช้ขาทั้งเเปดของมันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายคนนั้น

     

     

     

     

    “ อ้ากกกก!!ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยเจ้ามนุษย์ประหลาดมันเข้ามาใกล้ฉันเเล้ว!!  ”

     

     

     

     

    ชายคนนั้น พยายามดึงใยที่ติดอยู่ที่เท้าออก อย่างเร่งรีบพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือ

     

     

     

     

    “ ฮิๆ ดิ่นไปก็เปล่าประโยชน์  ”

     

     

     

     

    เจ้ามนุษย์ประหลาดยกขาเเมมมุมของมันหนึ่งข้างขึ้น เตรียมจะปิดชีพชายคนนั้น

     

     

     

     

    " ตายซ่ะ!!! "  

     

     

     

     

    ในระหว่างที่เจ้ามนุษย์ประหลาดเเมงมุมมันกำลังจะฆ่าชายคนนั้น ก็ได้มีกระสุนที่เหมือนเงาได้พุ่งใส่เจ้ามนุษย์ประหลาด

     

     

    !!!

     

    ตุบ!

     

     

     

    กระสุนเงาได้พุ่งทะลุหัวเจ้ามนุษย์ประหลาด ทำให้มันล้มลงไปนอนเเน่นนิ่งอยู่กับพื้น ตรงหน้าผู้ชายคนนั้น

     

     

     

    “ เกิดอะไรขึ้นจู่ๆมันก็มีอะไรพุ่งทะลุหัวมันไป?”  


     


     

    ผู้ชายนั้นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะหันไปมองรอบๆว่าใครเป็นคนทำ

     

     

     

     

    ฮาเทรุเธอเป็นคนจัดการเจ้ามนุษย์ประหลาดนั่นเอง 

     

     

     

     

    เธอได้ควบคุมน้ำที่เหมือนหมึก มันออกมาจากเงาของเธอก่อนจะรวบเป็นกระสุนเงาโจมตีใส่มนุษย์ประหลาด

     

     

     

    เรียบร้อย..หวังว่ารอบนี้จะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกนะ? ” 

     

     

     

    เมื่อวันก่อนเธอก็เจอมนุษย์ประหลาดที่คิดว่ามันตายเเล้วเเต่อยู่ๆมันก็ฟื้นขึ้นมาปากรรไกรใส่เธอจนหน้ากากของเธอนั้นเเตก

     

     

     

     

    ตอนนั่นเธอไม่ได้เปิดร่างเงาไว้เลยทำให้กรรไกรไม่ทะลุผ่านร่างของเธอ ทำให้ต้องเสียหน้ากากไป

     

     

     

     

     

    “ เห้อ..ได้กลับบ้านสักที ” ฮาเทรุถอนหายใจก่อนจะค่อยๆเดินทางกลับบ้าน

     

     

     

     

     

     

    ในห้องเเห่งหนึ่ง ฮาเทรุกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงของเธอ อย่างสงบสุข


     


     เเต่ก็ได้มีเสียงดังมา กวนเวลานอนของเธอ

     

     

     

    ตรู๊ด ตรู๊ด!  ตรู๊ด!

     

     

     

    เสียงโทรศัพท์มีสายเข้า เธอหยิบมันขึ้นมาจะก่อนรับสาย

     

     

     

    [ ฮัลโหลๆ!ได้ยินไหมชาโดร์..ตอนมีมนุษย์ประหลาดกำลังโจมตีเมือง..ขอให้เธอรีบไปที่เกิดเหตุโดยด่วน!]


     


     


     เสียงผู้ชายปลายสายพูดขึ้ด้วยความเร่งรีบ

     

     

     

    " เข้าใจเเล้ว  ส่งตำเเหน่งมา "  ฮาเทรุเกาผมเส้นสีดำยุ่งของเธอ ก่อนลุกออกเตียงนอน

     

     

     

     

    ลืมบอกไป เธอเองก็เป็นฮีโร่เหมือนกัน


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     

     


     


     


     


     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     

     


     

     

     

     

     ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะครับ เขียนผิดตรงหรือผิดพลาดตรงบอกกันได้นะครับ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×