คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3
@อนโิา
“เฮ้อ...” แพราวถอนหายใออมาพรืให่อย่าเบื่อหน่าย เมื่อรถสปอร์อนิ่สนิทที่อนโหรูแห่หนึ่ หิสาวนั่นิ่ไม่ยับัวลารถ วาลมโลอลิ้ไปมา้วยวามหุหิใที่เธอไม่สามารถทำอะไรไ้เลย นอาทำามำสั่นร้ายาอย่าเา เธอไ้แ่ทำปามุบมิบบ่นเาอยู่ภายในใ ‘ทำไม้อมายุ่เรื่อารแ่ัวอเรา้วยเนี่ย น่าเบื่อะมั’
“ะายให้ไ้เลยหรือไ? ับารที่้อแ่ัวให้ถูระเบียบเหมือนาวบ้านาวเมือเาน่ะ” ปาหยัเอ่ยพูประประันนัวเล็ เมื่อเาเห็นใบหน้าสะสวยเอาแ่ทำหน้าบูบึ้บอบุไม่รับ
“ิ! แล้วแบบนี้มันผิระเบียบรไหนเนี่ย?” แพราวยู่ปาบ่นเบาๆ แ่มัน็ทำให้นัวโไ้ยิน และยัไม่ทันที่รันเวย์ะไ้เอ่ยอบลับอะไรไป ็มีนมาเาะระรถทาฝั่ที่เานั่เสีย่อน
๊อ~ ๊อ~
รื เสียเลื่อนระรถล..
“ทำอะไรอยู่เนี่ยเวย์ ไม่ลารถสัที อะ! นี่ระโปรพลียาวามที่นายสั่ไว้” ถึิาะเอ่ยพูับรันเวย์ แ่สายาอเธอ็ับ้อไปยัหิสาวที่นั่มาับเพื่อนอเธอไม่วาา พลาไ้แ่ิว่าหิสาวนนี้สวยเ็ี่มาริๆ ผิวพรร็าวราวับน้ำนม ไหนะใบหน้าที่สวยราวับารา…ไม่สิๆ เธอสวยยิ่ว่าาราบานะอี
“มออะไรวะิา” รันเวย์เอ่ยถามิา เมื่อเห็นิามอแพราวราวับถูมนร์สะ
“น้อนสวยนนี้ใ่ไหมที่เป็นน้อสาวอนาย…” ิายัมอแพราวอย่าหลใหล เพราะนาว่าิาเป็นผู้หิ้วยัน เธอยัไม่อาละสายาาหิสาวนนี้ไ้เลย มิน่าล่ะ! ทำไมรันเวย์ถึไ้หวหิสาวนนี้ออหน้าออาแบบนี้
“น้อสาวไอ้เฟิลมันน่ะ” รันเวย์ปรายามอแพราวเพียเล็น้อย ่อนะเอ่ยอบิา้วยน้ำเสียเรียบนิ่
“ิ!”แพราวิ๊ปาึ้นทันที เพราะเธอิว่ารันเวย์ไม่อบเธอนั ถึไ้บอปัเพื่อนอเาว่าเธอเป็นน้อสาวอไรเฟิลเพียนเียว
“สวัสี่ะ พี่ิา” แพราวยมือไหว้ทัทายิา
“สวัสี้ะนสวย หน้าบึ้เียว โนเพื่อนพี่แล้ล่ะสินะ?” ิาเอ่ยทัทายแพราวอย่าเป็นันเอ
“...” แพราวพยัหน้าหึๆ เป็นารบอเป็นนัยๆ ว่าสิ่ที่ิาพูมานั้น ถู้อแล้ว
“นายนี่น้ารันเวย์ ทำไมถึแล้น้อไ้ลอ น้อแพราวออะน่าทะนุถนอม” ิา่อว่ารันเวย์ไม่ริัมานั เพราะถ้าะให้เธอเาที่รันเวย์ทำแบบนี้เป็นเพราะหวหิสาวนนี้มาแน่ๆ ถึไ้หาวิธีอยู่ใล้แบบนี้ เพราะปิมีแ่ผู้หิเ้าหาเา แ่นี่เาเป็นนเ้าหาหิสาวนนี้เอ นั่นมัน็แสให้เห็นว่า ผู้หินนี้้อมีอะไรพิเศษว่าผู้หินอื่นแน่นอน
“หึ...”
“แล้วเนี่ยะให้น้อึ้นไปเปลี่ยนระโปรบนห้ออัน่อนไหม?” ิาเอ่ยถาม พร้อมับล้วหยิบีย์าร์ในระเป๋าให้รันเวย์ เพราะเธอ้อรีบเินทาไปมหาลัย่อน
“ไม่เป็นไร เี๋ยวเรื่อนี้ันัารเอ อบใเธอมานะิา”
“โอเ...ั้น...ันไปมหาลัยละนะ ไอ้บ้าเฟิลเป็นอะไรอมัน็ไม่รู้ โทรมาามันยิๆ เลย” ิาเอ่ยบ่นให้รันเวย์ฟัที่ไรเฟิลโทรามเธอั้แ่เ้ารู่...
“มันิถึเธอละมั้...” รันเวย์ยยิ้มมุมปาอบิา
“เฮ้อ…ันล่ะเบื่อพวนายสอนริๆ ั้น...เอันที่มหาลัยนะ”
“อืม”
“อ้าว แล้วันะไปเปลี่ยนระโปรที่ไหนล่ะ พี่ิา็ไปแล้ว” แพราวเอ่ยึ้น เมื่อเห็นิาเินออไป
“ัน?” ปาหยัทวนสรรพนามที่แพราวใ้แทนเรียัวเอับเา้วยน้ำเสียุัน และ้อเธอ้วยสายาไม่พอใ
“ละ...แล้ว แพระไปเปลี่ยนระโปรที่ไหนล่ะพี่เวย์...” เมื่อแพราวเห็นสายามุมอเธอ้วยสายาไม่พอใ เธอ็รีบเปลี่ยนสรรพนามแทนัวเอทันที
“ไหนลอแทนัวเอว่าหนู แล้วเรียันว่าเฮียิ!” รันเวย์้อมอใบหน้าสะสวยให้เธอพูามำพูอเา
“เฮ้อ...เรื่อมา” แพราวเอ่ยพูึ้นมาลอยๆ ามที่ใเธอิ
“แพราว...” รันเวย์เอ่ยเรียื่อแพราว้วยน้ำเสียเย็นยะเยือ
“แล้วะให้หนูเปลี่ยนระโปรที่ไหนล่ะะ...เฮียเวย์า...” แพราวเอ่ย้วยน้ำเสียประ และไ้แ่ิในใว่าเธอ้ออทนไว้ เพราะถ้าืน่อ้านเาไปอนนี้็มีแ่ะพ่ายแพ้่อผู้ายร้ายาอย่าเาอยู่ี
“เปลี่ยนในรถไ” รันเวย์พูหน้าาเย
“ฮะ! ะให้หนูเปลี่ยนในรถเนี่ยนะ!” วาลมโเบิว้าึ้น้วยวามใ “ถ้าะให้หนูเปลี่ยนในรถ หนูไม่เปลี่ยน!” แพราวยืนยันเสียแ็ ะให้เธอถอเปลี่ยนอยู่ในรถทั้ที่มีเาอยู่้วยทั้นแบบนี้ เธอไม่เอา้วยหรอ
“ิีๆ นะแพราว ่อนะพูำนี้ออมา”
“ืนหนูเปลี่ยนในรถ เฮีย็ไ้แอบมอหนูน่ะสิ!” แพราวอออย่าไม่ยอมแพ้
“เธอมีอะไรให้ันมอ?” รันเวย์แสยะยิ้มมุมปา ่อนะไล่สายามอหิสาว้วยสายาเรียบนิ่ราวับว่าไม่ไ้รู้สึอะไร
“น่ามอทุรนั่นแหละ” ปาเล็เอ่ยอบ
“ทุรเลยอย่าั้นเหรอ?” นัวโยื่นใบหน้าเ้าไปใล้หิสาว และมอเธอ้วยสายาโลมเลีย
“ฮะ...เฮีย็หันไปทานู้นสิ หนูะถอระโปร” ริมฝีปาอวบอิ่มบุ้ยปาให้เาหันหน้าไปอีทา และผลัเาออห่าาเธอเบาๆ ทำไมนะทำไม? ทำไมเธอถึเถียนอย่าเาไม่เยนะเลย
“หึ...”
“โห...ทำไมระโปรมันถึไ้ยาวแบบนี้ล่ะ ิ๊!” แพราวิ๊ปาอย่าหุหิ เมื่อเห็นระโปรพลีที่มีวามยาวถึ้อาอเธอ
“รีบเปลี่ยน”
“เฮีย็ูระโปรสิ ทำไมมันถึยาวแบบนี้เนี่ย?” แพราวับระโปรยึ้นและหันไปให้เาู
“ะเปลี่ยนเอหรือให้ันเปลี่ยนให้” รันเวย์ับมือบาึล และเอ่ยถามนัวเล็ที่เอาแ่มอระโปร้วยสายาไม่สบอารม์นั
“เฮีย็หันไปทาอื่นสิ เล่น้อหนูแบบนี้ หนูไม่ล้าเปลี่ยนหรอนะ” แพราวเอ่ยบอเาอีรั้ เมื่อเห็นสายาเอาริอเา
และเมื่อรันเวย์หันไปทาอื่น แพราว็ยสะโพึ้นเล็น้อยและสวมระโปรพลีทับระโปรทรเอรัรูป านั้นหิสาว็ถอระโปรทรเอออาเรียวา และพับเ็บใส่ถุอย่ารวเร็ว
“เฮ้อ... ”นัวเล็ถอนหายใออมาอย่าหุหิอีรั้ เมื่อใส่ระโปรัวยาวรุ่มร่ามเสร็เรียบร้อยแล้ว
“น่ารั” รันเวย์ปรายามอแพราวที่สวมระโปรนัศึษาัวใหม่้วยวามพึพอใ
“น่ารัอะไรเล่า ยาว็ยาว” หิสาวพูปัไป้วยใบหน้าร้อนผ่าว เพราะนี่เป็นรั้แรที่เาเอ่ยมเธอบ้า
“ลัวผู้ายไม่เห็นาอ่อนหรือไ ถึไ้อบใส่แ่ระโปรสั้นๆ นั”
“ิ! หมาออมาอีแล้ว...” แพราวหันหน้าหนี ่อนะบ่นพึมพำนปาร้าย เพราะเาพูีับเธอยัไม่ทันไร ็รีบปล่อยสุนัออาปาะแล้ว
ความคิดเห็น