By Any Means

"เอเซเกียล ฉันเอเซเกียล เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า"พร้อมกับยื่นมือมาให้ นิ้วมือเรียวยาว ผิวขาวจัดตกกระกับน้ำเสียงอบอุ่นอันคุ้นเคย กลื่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของเปลือกไม้ เส้นผมสีแดงส่องประกายยามกระทบแสงอาทิตย์ราวกับเส้นไหมทอถักอย่างดี รอยยิ้มนั่นสดใสจนน่าเหลือเชื่อ แต่ทว่าน่าเสียดาย 

"เอ่อออ....คืออออ"ลากเสียงยาวพร้อมกับมองขึ้น มองลง มองขึ้น มองลง ถือวิสาสะสำรวจคนตรงหน้ามองด้วยความงุนงง

"ก็ไม่นะ ฉันไม่คิดว่าเรารู้จักกัน โทษทีนะ แต่ขอตัวก่อน"กระพริบตาถี่อย่างไม่เข้าใจเหตุการณ์ตรงหน้าแต่ก็ต้องรีบเก็บของที่กระจัดกระจายด้วยความซุ่มซ่ามของตัวเอง เฮ้อ ทำไมต้องเป็นเวลาเร่งด่วนแบบนี้ทุกที ให้ตายซิ นายนี่มันน่าหงุดหงิดจริงๆ ส่ายหัวให้กับความเผอเรอ ป่านนี้คงเข้าคลาสเลคเชอร์มิสซิสแม็กแกร็ตมหาภัยไม่ทัน นี่มันยิ่งกว่าหายนะอีก เขาไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งคลาสหรอกนะ  แต่ก็ต้องขอบใจเจ้าผมแดงตรงหน้าที่อุตส่าห์ช่วยเขาเก็บของที่เทกระจาดบนพื้นทำให้อะไรๆก็ไวขึ้นเยอะ 

"ขอบใจมากนะ แต่ฉันต้องไปแล้วจริงๆ บาย!"

"เดี..."ยังไม่ทันสิ้นเสียงบอกลาเจ้าตัวก็ออกตัววิ่งออกนำไปก่อนเสียแล้ว ชื่อเสียงเรียงนามก็ยังไม่ทันได้ถาม แล้วแบบนี้จะเอาพวงกุญแจนี่คืนให้ได้ยังไงกันละเนี่ย พอพลิกดูดีๆเห็นแท็กชื่อห้อยติดเอาไว้

D'gelo

ได้การล่ะ รู้ชื่อแล้วจะหาตัวก็คงไม่ยากเกินความสามารถหรอกมั้ง ใครจะรู้

สวัสดีค่ะ ฝากนามปากกานี้ด้วยนะคะ savv ตั้งใจว่าจะแต่งให้จบ เรื่องนี้คงไม่อยากให้ดราม่าจนเกินไป อยากให้มีทั้งสุขเศร้า เติบโตไปพร้อมกับตัวละคร เป็นแนวcoming of age การค้นหาตัวเอง ชีวิตทั่วไป ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ savvพยายามออย่างเต็มที่เลยค่ะ ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ ทักทายกันเข้ามาได้นะคะ xoxo