โชกโชน

ลำดับตอนที่ #6 : คนในอดีต 1/3

วูบหนึ่งรอยยิ้มบนมุมปากของชายหนุ่มพลันปรากฏ เขานึกขำเพราะรู้สึกว่าโลกมันกลมเกินไปที่ต้องวนกลับมาเจอเมียเก่า และกลมยิ่งกว่าก็ตรงที่เธอกำลังเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสินค้าของบริษัทเขา วินาทีนี้บอกเลยว่าไม่รู้ต้องทำตัวยังไง

แกล้งทำเป็นไม่รู้จัก? หรือว่าทักทายอย่างคนเคยคุ้นเคย

"สวัสดีครับ ยินดีที่คุณหวายให้เกียรติร่วมงานกับเรา"

จิรกรเลือกยื่นมือไปหาอีกฝ่ายทักทายตามมารยาท พยายามวางหน้าให้นิ่งเพื่อไม่ให้ใครต่อใครสงสัยในความสัมพันธ์ แม้ในอดีตจะเต็มไปด้วยความลึกซึ้งก็ตาม

ดวงตากลมโตมองมือของชายหนุ่มครู่หนึ่ง แล้วมองลึกไปยังนัยน์ตาสีเข้ม

"แต่ฉันกลับรู้สึกตรงกันข้าม บอกตรง ๆ ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรกว่าคุณคือหนึ่งผู้บริหารของแบรนด์ ฉันจะไม่รับงานนี้เลย"

ความขุ่นเคืองสะท้อนออกมาจากน้ำเสียงชัดเจน วินาทีต่อมาวีรญาก็ทำให้ผู้จัดการส่วนตัวต้องเอามือทาบอก เพราะนอกจากคำพูดที่ดูเสียมารยาทแล้ว ดาราสาวยังเดินกระแทกไหล่ของผู้บริหารหนุ่มออกไปเสียดื้อ ๆ

"เอ่อ...ขอโทษแทนน้องหวายด้วยนะคะ ช่วงนี้น้องน่าจะพักผ่อนน้อยเลยเผลอแสดงกิริยาไม่ดีออกมา" คาร์แคลรีบขอโทษจิรกร เพื่อรักษาหน้าและภาพลักษณ์ของวีรญา ก่อนสาวเท้าก้าวตามดาราในความดูแลให้ทัน

จิรกรมองตามแผ่นหลังบอบบางที่กำลังเดินห่างออกไป สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อควบคุมความสงบนิ่งในจิตใจ นึกสงสัยว่าทำไมอดีตภรรยาถึงทำตัวจงเกลียดจงชังกันนัก พูดคุยดี ๆ ไม่ได้เชียวหรือ อย่างน้อยก็เพื่องาน และเพื่อรักษาหน้าตาการเป็นนักแสดงของตัวเอง

“ผมต้องการข้อมูลเกี่ยวกับสัญญางานของคุณหวายกับแบรนด์ของเรา รบกวนคุณพริมาเอามาให้ผมด่วน”

จิรกรหันมาสั่งงานกับลูกน้อง อย่างไรวีรญาก็มาเป็นนางแบบให้แล้ว ยังไงงานก็ต้องดำเนินการต่อ ในแง่ของธุรกิจคนอย่างเขาไม่ยอมเสียเปรียบแน่นอน

“ได้ค่ะคุณกร”

คาร์แคลรีบเข้ามาคุยกับนีรญาทันทีที่เห็นคนในความดูแลมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป ปกติเธอจะอ่อนน้อมถ่อมตน มีมารยาท ยิ่งกับลูกค้าด้วยแล้วยิ่งเกรงใจเข้าไปใหญ่ แต่ทำไมกับผู้บริหารหนุ่มคนนั้นถึงได้แสดงความเกรี้ยวกราดออกมาจนน่าตกใจ

"เกิดอะไรขึ้นหวาย ไปพูดจาและแสดงพฤติกรรมอย่างนั้นใส่ลูกค้าได้ยังไง รู้ไหมว่ามันไม่เหมาะแล้วเขาจะมองเราเป็นคนยังไงกัน เกิดมีคนเอาพูดต่อใครเขาจะอยากจ้างเราอีก ภาพลักษณ์มัน…"

"หวายขอถอนตัวจากพรีเซนเตอร์โฆษณาของแบรนด์นี้ และขอไม่ร่วมงานอีก" คาร์แคลชะงักนิ่ง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากคนตรงหน้า ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมานี่คือครั้งแรกที่วีรญาขอยกเลิกงานกลางคัน

"ไม่ได้นะคะน้องหวาย ทีมงานอีกหลายชีวิตรอเราอยู่ เหลือแค่ถ่ายโฆษณากับออกอีเว้นท์สินค้าเท่านั้น อีกอย่างเราเซ็นสัญญาไปแล้ว เกิดผิดสัญญามันเสียหายมากนะ" ผู้จัดการรีบเตือนวีรญา เพราะผลของการฉีกสัญญาเสียหายไม่ใช่น้อยทั้งด้านเวลา เงิน และชื่อเสียง

"จะเสียหายเท่าไหร่กันเชียวคะ"

เธอขอไม่ทนเจอกับจิรกร แค่เห็นหน้าเขาเมื่อครู่โลกของเธอก็เป็นสีเทาแล้ว นับประสาอะไรจะทำงานร่วมกัน

"ก็สองเท่าสองค่าจ้าง ก็เสียไปสองล้านเต็ม ๆ" จำนวนเงินที่ต้องชดใช้หากผิดสัญญาทำให้นางร้ายสาวหน้าเจื่อน เธอไม่คิดว่าความเสียหายจะมีมูลค่าสูงขนาดนี้

“สองล้านเลยเหรอ?”

วีรญาขมวดคิ้วมุ่น มันคือเงินจำนวนไม่น้อยเลย เธอเป็นคนทำงานหาเงินใช้เอง รู้ดีว่ากว่าจะได้แต่ละบาทนั้นยากเย็นแสนเข็ญ

"ใช่ค่ะ พี่ว่ามันไม่คุ้มเลยนะ เสียทั้งเงินไหนจะต้องถูกคนเอาไปนินทาว่าเราไม่เป็นมืออาชีพ ยกเลิกงานกระทันหันอีก"

"แต่หวายไม่อยากเจอเฮีย..."

"หมายถึงไม่อยากเจอคุณกร?"

วีรญาหลบสายตา นึกอยากตีปากตัวเองที่เกือบหลุดสรรพนามที่คุ้นชินระหว่างจิรกรออกไป

"ทำไมคะ รู้จักกัน?" ผู้จัดการคนสนิทเริ่มรู้สึกผิดสังเกต วีรญาไม่เคยมีปัญหากับงานจนถึงขั้นขอยกเลิก จนกระทั่งเจอจิรกรเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

"เปล่าค่ะ แค่ไม่ชอบหน้า"

วีรญาไม่อยากให้ผู้จัดการต้องมารับรู้ความสัมพันธ์ที่มันจบลงไปแล้วของตัวเองกับอดีตสามี