คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอกย้ำ 1/2
"สบายดีค่ะ พอดีสามีดูแลดีมาก"
นิรณาประสานมือเข้ากับมือหนาของปริชณ์ ใช้เขาเป็นเกราะป้องกันเพื่อให้ถูกมองว่าอยู่ได้อย่างเข้มแข็ง ทั้งที่ข้างในหัวใจแหลกละเอียดเป็นผุยผง
ปริชญ์กระชับมือของหญิงสาว เหลือบมองเธอด้วยความเป็นห่วง ความเสียใจที่หลั่งไหลออกมาจากสีหน้าอันดื้อรั้นเป็นภาษากายที่การันตีได้อย่างดีเธอไม่เคยตัดตฤณออกจากหัวใจ
"เห็นคุณมีคนดูแล อยู่ดีมีสุขผมก็ดีใจ"
ตฤณมองไปยังมือที่จับกัน พลันนึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง หากเขาเชื่อความรู้สึกตัวเองสักนิด คงมีโอกาสได้ใช้ชีวิตคู่กับนิรณาไปแล้ว
"คุยอะไรกันอยู่เหรอคะ...อ้าว! นึกว่าใครที่แท้ก็เป็นคุณนับนี่เอง ออกมาข้างนอกอย่างนี้ไม่กลัวเป็นภาระใครเหรอคะ เดินไม่ได้นี่?" เสียงของอรุณาแทรกขึ้น จงใจเหยียดสภาพร่างกายของนิรณา หวังสร้างความบอบช้ำให้แก่ศัตรูหัวใจ
อรุณาเป็นลูกติดของศจีภรรยาใหม่ของนิรุจ พูดง่าย ๆ คือเป็นลูกสาวแม่เลี้ยงของนิรณา ทั้งสองรู้จักกันเพียงผิวเผิน นอกจากจะไม่สนิทแล้ว ยังมีปากเสียงกันบ่อยแทบทุกครั้งที่เจอ
นิรณาบีบมือของปริชญ์แน่นขึ้น ในขณะที่ดวงตาแดงก่ำ เขาสัมผัสได้ถึงความข่มกลั้น และความเจ็บปวดที่เธอได้รับ
"ถ้าพูดดีไม่ได้ ก็เก็บปากไว้อมเหรียญดีกว่าไหมครับ น่าจะเป็นประโยชน์" ปริชญ์สวนกลับด้วยประโยคเสียดสีทันควัน จะว่าเขาปากหมาด่าผู้หญิงก็แล้วแต่ คนตรงหน้าพูดจาไม่ให้เกียรติคนอื่นก่อนก็ไม่สมควรต้องได้รับเกียรติเช่นกัน
“คุณปั้น...คุณว่าฉัน?”
อรุณาเม้มปากแน่น ตกใจที่คนสุภาพ และดูสุขุมอย่างปริชน์จะเอ่ยประโยคประชดประชันได้อย่างแสบสัน
"ผมไม่ได้เอ่ยชื่อใคร ถ้าจะรับผมก็ไม่ติด"
"นี่..."
"พอเถอะเอม อย่าต่อความยาวสาวความยืดเลย อยากได้กระเป๋าไม่ใช่หรือไง เข้าไปเลือกสิ" ตฤณปรามอรุณา กลัวว่าคนเอาแต่ใจจะทำให้เรื่องไม่เป็นเรื่องยืดเยื้อ
"เอมเห็นแก่พี่ตฤณนะคะ"
อรุณาโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มตฤณ แสดงสถานะให้นิรณาได้เห็นกับตาว่าเธอและเขานั้นกำลังคบหากันอยู่
"เอม!"
ตฤณ สะดุ้ง ตกใจที่อรุณาถึงเนื้อถึงตัวเขาในที่สาธารณะ โดยเฉพาะต่อหน้านิรณา
"ไม่ต้องอายหรอกค่ะพี่ตฤณ แฟนกันเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น" หญิงสาวสุดเซ็กซี่วางระเบิดทางคำพูดเอาไว้ หรี่ตามองนิรณาอย่างผู้ชนะแล้วเดินเข้าไปเลือกกระเป๋าอย่างสบายอารมณ์
ปริชญ์แค่นยิ้มสมเพชกับความสัมพันธ์ที่ตั้งใจแสดงออกของชายหญิงตรงหน้า ไอ้ชาติชั่วคนนี้มันกินไม่เลือก เคยคบกับนิรณาแล้วแท้ ๆ ยังไปคั่วกับลูกสาวเมียน้อยท่านนิรุจอีก หญิงร้ายชายชั่วจริง ๆ
"ขอโทษแทนเอมด้วยที่วางตัวไม่เหมาะสม"
สายตาของตฤณจับจ้องไปที่วงหน้างามของอดีตแฟนสาวอย่างละอาย ยอมรับว่าลึก ๆ แล้วยังรู้สึกผิดที่เลือกตัดสัมพันธ์กับนิรณา
"ผมหวังว่าคุณจะดูแลคนของตัวเองให้ดีกว่านี้"
ว่าจบปริชญ์ก็รีบเข็นรถพานิรณาออกไป เขาไม่ต้องการเห็นเธอเจ็บอีกแล้ว คนพวกนี้ไม่ต่างจากหนามที่ตามหยอกอกไม่จบสิ้น การไม่พบเจอจะช่วยลดบาดแผลทางใจ
ปริชญ์อุ้มนิรณาขึ้นรถ ภายในห้องโดยสารตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะได้ยินเสียงสะอื้นไห้เปล่งออกมา ร่างแบบบางสะท้านสั่นราวกับถูกล้อมด้วยน้ำแข็งยะเยือกเย็น ดวงตาสีดำสนิทมองภาพตรงหน้าอย่างขมขื่น น้ำตาแต่ละหยดที่ร่วงรินลงมาราวกับตกกลางอกเขาคล้ายหัวใจถูกบีบรัด
"อึก! อึก!"
"ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กันฉันด้วย"
ริมฝีปากชมพูยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขมๆ เธอรู้สึกห่อเหี่ยวใจกับสภาพที่พึ่งตนเองไม่ได้เช่นนี้จนแสดงความอ่อนแอออกมาอย่างไม่นึกอาย ต่อให้ปริชญ์จะมองว่าเป็นคนเจ้าน้ำตาก็ช่างปะไร หัวใจดวงนี้ไม่มีพื้นที่เหลือให้กักเก็บความเสียใจอีกต่อไปแล้ว
เสียงเล็กคร่ำครวญตัดพ้อพลางทุบกำปั้นลงที่อกซ้าย ระบายความกรุ่นโกรธกับสิ่งที่ได้ประสบพบเจอ การถูกตอกหน้าด้วยคำพูดจากอรุณา รวมถึงถูกมองด้วยสายตาเหยียดหยันจากคนทั้งคู่ ไม่ต่างถูกควักหัวใจออกไปกรีดซ้ำไปซ้ำมา
ปริชณ์รวบมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ใช้นิ้วปาดหยดน้ำตาใสสะอาดแวววาวเบา ๆ
คงจะดีถ้านิรณาตัดใจได้ และคงดีกว่าหากเธอจะเสียน้ำตาให้ตฤณเป็นครั้งสุดท้าย
"เสียใจก็ร้องไห้ออกมา แต่อย่าทำร้ายตัวเอง"
นิรณาโผกอดคนตัวโต ซุกใบหน้าลงบนอกแกร่ง แขนสองข้างโอบลำคอแน่นขณะพูดเสียงตะกุกตะกัก
"ฉันเกลียดคนพวกนั้น เกลียดที่สุด"
สัญญากับตัวเองว่าหากรักษาตัวจนหายดี ขาสองข้างเดินได้อีกครั้ง จะกลับมาให้บทเรียนคนพวกนั้นแน่นอน ทุกสิ่งที่ถูกกระทำความเสียใจและน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาในวันนี้มันมีราคาที่ต้องจ่าย
“อย่าให้คนพวกนั้นมีผลต่อหัวใจ ทิ้งเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่ดี ทิ้งความเสียใจไว้ตรงนี้ แล้วเดินหน้าต่อไป”
ปริชญ์ลูบแผ่นหลังของหญิงสาว ซึมซับความเศร้าโศกเสียใจของอีกฝ่ายด้วยอ้อมกอด เอาเข้าจริงเขาเป็นคนปลอบใครไม่เก่ง จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าต้องเริ่มจากตรงไหน รู้แค่ว่าวินาทีนี้เขาจะไม่ทิ้งให้นิรณาต้องรู้สึกโดดเดี่ยวเด็ดขาด
ความคิดเห็น