โชกโชน

ลำดับตอนที่ #20 : อย่าเอาความผิดมาลงที่ฉัน 1/1

รถหรูเคลื่อนตัวออกจากจุดจอด วีรณาขับออกมาไกลพอสมควร ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในซอยที่ห่างไกลผู้คน เธอไม่อยากให้ใครเห็นว่าตัวเองอยู่กับจิรกร โดยเฉพาะนักข่าว

"ขับเข้ามาได้ไง มืดก็มืด"

จิรกรมองไปรอบ ๆ เส้นทางที่วีรสุ่มเลี้ยวเข้ามา มันดูมืดและห่างไกลจากเขตชุมชนจนน่ากลัว อย่าว่าแต่นักข่าวจะตามมาเลย คนปกติดี ๆ เขาคงไม่เข้ามากัน

"มีอะไรก็รีบพูดมา"

วีรญาเองก็แอบกลัว แต่ยังคงวางสีหน้าเรียบนิ่งไม่ให้จิรกรจับได้ เธออยากเข้มแข็ง ไม่แสดงความอ่อนแอให้เขาได้เห็นแม้ว่าในใจจะรู้สึกประหม่า

"ผมอยากให้คุณเลิกยุ่งกับคนที่ชื่อปริญ"

คิ้วเรียวขมวดมุ่น ส่งสายตาไม่พอใจสวนกลับ เขาไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้เธอคบ หรือเลิกคบกับใครด้วยซ้ำ

"คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงกล้าสั่งให้ฉันเลิกยุ่งกับคนโน้นคนนี้" วีรญาถามย้อน เพราะรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกรุกล้ำความเป็นส่วนตัว เอาเข้าจริงเขาไม่มีสิทธิ์มาวุ่นวายเรื่องความสัมพันธ์ของเธอไม่ว่าจะกับปริญหรือใครก็ตาม

"ผู้ชายคนนั้นเป็นคู่หมั้นของแพม และแพมคือเพื่อนของผม เธอเสียใจมากนะที่คุณเข้ามาแทรกกลางความรัก" จิรกรยังคงอธิบายต่อ เพราะอยากให้วีรญาตัดขาดจากคู่หมั้นของลลินดา มันคือโจทย์ที่เขาต้องทำให้สำเร็จ

"อ่อ คุณเลยเสนอตัว อยากเข้ามาแยกฉันออกว่างั้นเถอะ ฉันจะบอกคุณให้นะว่าเสียเวลาเปล่า เพราะการที่ฉันจะคบหรือไม่คบใคร ตัวฉันเองที่มีสิทธิ์ตัดสินใจ ไม่ใช่คุณ"

จิรกรถึงกับต้องพ่นหายใจยาวเหยียด ควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองให้นิ่ง หลังจากการตกลงไม่เป็นไปตามคาด

"ทำไม ?รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วทำไมไม่ถอย ชอบนักหรือไงกับการเป็นชู้เนี่ย ไอ้เสี่ยนักการเมืองก็คนนึงแล้ว แก่ก็จะเอาหนุ่มก็ไม่ปล่อย" แน่นอนว่าเขาโกรธ โกรธจนพ่นวาจาออกมาโดยไม่ยั้งคิด

มือบางยกขึ้นหมายฟาดลงไปตรงใบหน้าของคนปากพล่อย ทว่าชั่ววินาทีก็ชะงักนิ่ง แล้วค่อย ๆ ลดมือลงช้า ๆ เธอไม่อยากใช้กำลัง ไม่อยากให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล

"คุณพูดเหมือนไม่รู้จักฉัน ที่ผ่านมาฉันมันมั่วจนทำให้คุณมองฉันอย่างนั้นเลยเหรอ ? " วีรญามองอดีตสามีด้วยแววตาตัดพ้อปนเกลียดชัง อย่างน้อยเขาควรให้เกียรติเธอสักนิดในฐานะคนเคยใช้ชีวิตร่วมกัน เพราะเธอมั่นใจว่าในหน้าที่ของคนรัก เธอทำมันได้ดีมาตลอด

จิรกรแค่นยิ้ม ตีหน้ายียวนใส่อีกฝ่าย พร้อมกับยอกย้อนด้วยถ้อยคำประชดประชันว่า

"ใครจะไปรู้ล่ะ เวลาเปลี่ยนอะไรมันก็เปลี่ยน ดูชีวิตคู่เราสิ ตอนรักก็เหมือนจะไม่ทิ้ง แต่ตอนที่ทิ้งก็ทำเหมือนไม่เคยรัก" เขาเคยมองว่าเธอคือคนรักที่ดี แต่พอถูกอีกฝ่ายขอตัดสัมพันธ์ ภาพจำของผู้หญิงที่เคยเป็นที่หนึ่งในหัวใจมันเลยเปลี่ยนตาม

"อย่าเอาการกระทำที่ผิดพลาดของตัวเองมาเป็นเกณฑ์ตัดสินชีวิตคนอื่น" อดีตคือสิ่งที่ผ่านมาแล้ว เขาไม่ควรขุดมันขึ้นมาเพื่อเอาชนะกัน

"ชีวิตคู่ของเรามันคือความผิดพลาด ? "

"หรือคุณคิดว่ามันสมบูรณ์แบบ ? "

ดวงตากลมโตปรากฏความขุ่นเคือง ใจเธอรู้สึกชิงชังปนขมขื่นอย่างมิอาจปกปิด

จิรกรผงะอึ้ง จนเผลอกัดปากตัวเอง หน่วงหนึบในใจอย่างอธิบายไม่ถูก ไม่คิดไม่ฝันว่าวีรญาจะปากคอเราะราย แต่ละคำแต่ละประโยคที่หลุดออกมาล้วนทิ่มแทงใจ

เขายอมรับว่าที่ผ่านมาจุดจบของชีวิตคู่เกิดจากหลายปัญหา ไม่ว่าจะเป็นนิสัยส่วนตัว และคนในครอบครัว แต่ถึงกระนั้นก็ไม่กล้าใช้คำว่าผิดพลาดในความสัมพันธ์ เพราะท้ายที่สุดวีรญาก็ยังเป็นผู้หญิงที่เขายังไม่สามารถลบเลือนออกไปจากใจ

"อย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของคนอื่น และอย่าเอามาตรฐานต่ำ ๆ ในการใช้ชีวิต มาวัดใครต่อใคร"

******

กลับมาแล้วนะคะ ขอโทษที่ทำให้รอ ebook เจอกันปลายเดือนน๊า^^