โชกโชน

ลำดับตอนที่ #17 : มือที่สาม 1/2

จิรกรถูกพี่สาวทั้งสองลากออกไปคุยที่ห้องพักรับรองอีกห้อง ด้วยกลัวว่าหากใครมาเห็นคนเป็นน้องป้วนเปี้ยนใกล้วีรญาแล้วจะเอาไปพูดถึงในแง่ลบ ยิ่งดาราสาวกำลังเป็นที่จับตาของนักข่าวด้วยแล้วทุกอย่างใกล้ตัวย่อมส่งผลกระทบหมด

"จะไปกวนอะไรน้องอีกกร เลิกแล้วต่อกันไม่ได้เหรอ จบกันไปแล้วก็อย่าระรานกัน" กิ่งกาญพูดดักคอน้องชาย ด้วยรู้ดีว่าจิรกรเป็นคนเช่นไร

"ผมแค่เดินผ่านห้องนั้นเฉย ๆ ไม่ได้อยากจะไปกวนอะไรเลย เจ้กิ่งกับเจ้เกษก็เห็นว่าผมยืนของผมอยู่ดี ๆ "

เขากล้าสาบานเลยว่าไม่ได้จะดักรอหรือต้งการเข้าไปหาวีรญา แค่เดินผ่านแล้วนึกขึ้นได้ว่าลืมของที่รถเลยจะวนกลับ พี่ทั้งสองทำราวกับเขาจะไปหาเรื่องวีรญาเสียอย่างนั้น คนอย่างไอ้กรนี่มันแค่หายใจก็ผิดจริง ๆ

"ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ อย่าไปเข้าใกล้อย่าไปวุ่นวายกับหวาย เจ้ไม่อยากให้หวายต้องอึดอัดที่ต้องเจอกร" เกษราเตือนน้องอีกคน เธออยากให้วีรญาสบายใจที่สุดเวลาทำงาน และความสบายใจจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อจิรกรไม่ไปตอแย

"รักกันดีนัก ผมน้องเจ้นะไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น" พี่หนอพี่ฟังแต่คนอื่นไม่ฟังน้องตัวเองบ้างเลย เข้าข้างทุกคนยกเว้นเขา

"เอาล่ะครั้งนี้ถือว่าเจ้ขอแล้วกันนะกร ปล่อยให้หวายทำงานอย่างสบายใจเถอะ"

"ผมไม่..."

"ถ้าไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ ก็อย่าไปเข้าใกล้หวาย"

จิรกรถอนหายใจเสียงพรืดเมื่อเจอคำยืนกรานของคนเป็นพี่ ชายหนุ่มเลือกจะไม่โต้แย้งและพยักหน้าตอบรับเนิบ ๆ เพื่อความสบายใจของทุกคน แม้ตัวเองจะไม่ได้ทำเรื่องที่ถูกกล่าวหาก็ตามที

"โอเคครับ ผมจะไม่เข้าใกล้ดาราคนนั้น อ่อ...ผมจะบอกเจ้ให้รู้ไว้อีกอย่างนะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาผมสักนิด และผมไม่เสียเวลาชีวิตเข้าไปยุ่งด้วย"

นักธุรกิจหนุ่มเน้นย้ำอีกครั้ง เดินหันหลังออกไปทันทีหลังพูดจบ พี่สาวทั้งสองคนคิดว่าเขาอาลัยอาวรณ์วีรญาอยู่อย่างนั้นหรือ ประเมินกันต่ำเกินไป คนอย่างไอ้กร เจ็บแล้วจำ

จิรกรนั่งประจำที่ของตัวเองซึ่งอยู่ด้านหน้าของเวทีเดินแบบเปิดตัวชุดชั้นใน ข้าง ๆ กันนั้นมีแขกคนสำคัญอย่างลินลดามานั่งด้วย เธอถูกเชิญมาในฐานะหนึ่งในเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าที่คร่ำหวอดในวงการแฟชัน

ลินลดาและจิรกรรู้จักและเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนมัธยม ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายไปเรียนและทำงานตามเส้นทางของตัวเอง ลินลดาไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยด้านดีไซน์เนอร์ที่ต่างประเทศ พอเรียนจบก็อยู่ทำงานที่นั่นมาตลอด เพิ่งจะย้ายกลับเมื่อต้นปีที่ผ่านมา

พิธีกรทำหน้าที่ดำเนินรายการบนเวที เป็นสัญญาณว่างานได้เริ่มขึ้นแล้ว และการแสดงแรกเริ่มด้วยการเดินแบบของเหล่านางแบบชื่อดัง ก่อนจะปิดท้ายด้วยการโชว์ชุดชั้นในจากพรีเซนเตอร์คนล่าสุดอย่างวีรญา

สายตาจิรกรจับจ้องไปยังหน้าเวที มองทุกการเคลื่อนไหวของวีรญาโดยไม่หลุดโฟกัสแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับถูกความสวยงามของคนเบื้องหน้าดึงดูดให้เคลิบเคลิ้ม ชุดที่หญิงสาวใส่ท่อนบนเป็นชุดชั้นในของแบรนด์เจด้า ส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์ราคาแพงเสริมความสวยและเท่ห์ตามคอนเซ็ปต์ของสินค้าซึ่งเธอสามารถถ่ายทอดความเป็นตัวเองออกมาได้อย่างลงตัว

"ดาราคนนั้นสวยดีนะกร ไม่น่าพี่ปราบถึงได้สนใจ เดินหน้าจีบแบบไม่สนคำห้ามปรามใครเลย" ประโยคที่หลุดออกมาจากปากเพื่อนดึงความสนใจของจิรกรได้ชะงัด

ชายหนุ่มละสายตาจากคนบนเวที แล้วหันมาถามเพื่อความกระจ่าง

"ปราบ ปราบไหนแพม? " คิ้วเข้มขมวดมุ่น คุ้น ๆ ว่าเขาได้ยินชื่อนี้จากการดูข่าวของวีรญาเมื่อครั้งก่อน

"ก็พี่ปราบ ปริญ สกุลพัฒนะคู่หมั้นของแพมไง แพมเห็นเขามีข่าวด้วยกันกับคุณหวายมาสักพัก" จิรกรถึงกับร้องอ๋อในใจ ก็ว่าทำไมชื่อมันคุ้น ๆ ผู้ชายที่กำลังจีบวีรญาคือคนเดียวกับที่เป็นคู่หมั้นของลลินดานี่เอง โลกช่างกลมกว่าที่คิดไว้เยอะ

"กรไม่ค่อยดูข่าว และอีกอย่างกรไม่เคยเจอคุณปราบด้วยเลยไม่ได้รู้อะไรมาก"

จิรกรไม่รู้จักคู่หมั้นของลลินดา พอ ๆ กับเธอที่ไม่รู้ว่าวีรญาเคยเป็นภรรยาเขา เพราะช่วงเวลาที่ทั้งคู่แยกย้ายกันไปทำตามฝัน คือช่วงที่ขาดการติดต่อกัน ทำให้การรับรู้ข่าวสารลดน้อยลงไปด้วย

ลลินดามองนิ่งไปที่วีรญา ความเสียใจหลั่งไหลออกมาจากสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด จิรกรเห็นแล้วอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ ลินลดาที่เขารู้จักน่าเริงสดใส ไม่ใช่อมทุกข์

"เป็นอะไรไปแพม? "

"เปล่า แพมขอออกไปข้างนอกสักครู่นะ"

เพราะน้ำตาที่กลั้นไว้กำลังจะไหลอยู่รอมร่อ เธอจึงไม่อาจฝืนอยู่ต่อได้จึงรีบลุกออกไปจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ก่อนตอบรับคำเชิญของกิ่งกาญก็คิดว่าตัวเองสามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ แต่พอเห็นหน้าวีรญาราวกับว่ายิ่งตอกย้ำความชอกช้ำในหัวใจ