โชกโชน

ลำดับตอนที่ #13 : รับงาน 1/2

จิรกรขับรถหรูออกมาร้านอาหารกึ่งผับของเพื่อนสนิทอย่างอติรุจ ชายหนุ่มเลือกที่จะสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาดื่มย้อมใจในระหว่างสนทนา คนตัวโตมองเครื่องดื่มสีอำพันในมือ จะว่าไปเขาไม่ดื่มมานานแล้ว นานเท่าระยะเวลาของการเลิกรากับภรรยา ตั้งแต่หย่ากับวีรญาเขาก็เลิกดื่มเลิกเที่ยวไปโดยปริยาย

"เป็นอะไรของมึงวะกร เครียดเรื่องงาน?" อติรุจรู้จักจิรกรมานานเพื่อนมีบางอย่างผิดปกติเขาดูออก

"เครียดเรื่องเมียเก่า" 

"อย่าบอกว่ามึงเจอหวาย?" 

นานหลายปีแล้วที่เพื่อนรักไม่ได้พูดถึงอดีตภรรยาให้ได้ยิน แสดงว่ามันต้องไปเจอเหตุการณ์อะไรเกี่ยวกับวีรญามาสักอย่าง

"อืม นอกจากจะเจอแล้วเนี่ย เจ้กูยังเอาเขามาเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาชุดชั้นในคอลเลคชันใหม่อีก มึงว่ากูซวยซ้ำซวยซ้อนไหม วะรุจ?" เครื่องดื่มสีอำพันในมือถูกกระดกเข้าปากพรวดเดียวหลังพูดจบ

"กูไม่อยากจะเชื่อเลย แล้วน้องเป็นไงบ้าง คุยกับมึงไหม?"

"เรียกว่าด่าเลยดีกว่า เจอกันวันถ่ายโฆษณา แค่เห็นหน้ากูดาราคนดังก็จะยกเลิกสัญญาจ้างงานแล้ว ดีนะที่กูขู่เรื่องค่าปรับไว้ก่อนไม่งั้นงานกูพัง" จิรกรเล่าให้เพื่อนฟังคร่าว ๆ ถึงความวุ่นวายหลังได้เจอกับวีรญา 

“สรุปคือน้องหวายยอมทำงานให้ ไม่ได้ยกเลิกใช่ไหม?”

“อืม”

"กูว่าพี่มึงตาถึงตาถึงที่เลือกน้องหวาย กูดูทีวีวันก่อนน้องดูสวยมากนะ สมกับที่ได้เข้าวงการบันเทิง ถึงจะเป็นนางร้ายก็เถอะ" 

อติรุจชื่นชมวีรญา เขาเห็นเธอผ่านหน้าจอโทรทัศน์อยู่บ้าง ติดตามข่าวนิดหน่อยจนพอรู้ว่าหญิงสาวเดินหน้าทำงานในวงการบันเทิงเต็มตัว และละครที่เล่นก็กำลังดังมากด้วย

"เรื่องสวยกูไม่เถียง แต่ปากจัดไปหน่อย ไม่รู้เกลียดอะไรกูนักหนา เอะอะด่า เอะอะประชดประชัน อยู่กับกู กูก็ดูแลอย่างดีตลอด นี่อะไรทำอย่างกับกูเคยตบเคยตี"

จิรกรระบายความอัดอั้นออกมา เพราะเขาพยายามที่จะเข้าหาวีรญาอย่างเป็นมิตร แต่กลับถูกหญิงสาวผลักไสแถมทำอย่างกับเขาเป็นกิ้งกือไส้เดือน 

"อาจเพราะจบกันไม่ดี มึงต้องยอมรับนะว่าในฐานะสามีมึงบกพร่องไปหลายอย่างจนน้องทนไม่ไหว" จิรกรเม้นปากแน่น พลางแอบคิดในใจว่าเหตุผลแค่นั้นมันจำให้มองหน้ากันไม่ติดเชียวหรือ ฝืน ๆยิ้มให้กันบ้างสักนิดก็ยังดี

"ไอ้กร! นั่นน้องหวายหรือเปล่าวะ ?" 

อติรุจสะกิดให้เพื่อนหันกลับไปมองผู้หญิงที่กำลังเดินไปยังโต๊ะวีไอพีทางด้านในของร้าน

จิรกรหันตามเพื่อน สายตาคมเข้มจับจ้องไปยังผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ยิ่งมองยิ่งมั่นใจว่าเป็นวีรญาไม่ผิดเพี้ยน แต่ที่ทำให้เขาต้องกำมือจนเป็นกำปั้นคือ เธอกำลังเดินเคียงมากับชายร่างท้วมทรงเสี่ยอย่างสนิทสนม 

"หรือข่าวที่ว่าน้องหวายรับงานทานข้าวกับนักการเมืองจะเป็นเรื่องจริง" อติรุจรีบเอามือป้องปากหลังหลุดพูดอะไรที่ไม่ควรออกมา

"รับงานทานข้าว?" 

คิ้วเข้มขมวดมุ่น ไม่แน่ใจว่างานทานข้าวที่เขาคิดกับเพื่อนคิดความหมายจะตรงกันไหม

"ก็ดาราสาว ๆสวย ๆ เป็นที่หมายปองของผู้ชายมีเงิน ช่วงต้นปีฉันเคยอ่านข่าวซุบซิบว่าน้องหวายรับงานพวกนี้ มื้อละเป็นล้านก็มีนะ แต่น้องก็ไม่ได้ออกมาปฏิเสธหรือยอมรับอะไร" 

อติรุจพูดไปตามที่เคยเสพข่าว เขาเปิดบริษัทผลิตสื่อโฆษณา เป็นธรรมดาที่จะได้ยินข่าววงในของดารามาบ้าง

"มื้อละเป็นล้าน กินข้าวหรือกินอะไรกันแน่ ?"

จิรกรกัดฟันกรอด เพลิงโทสะคุกรุ่นทั่วตัว แค่นี้เขาก็พอเข้าใจแล้วว่าการรับงานของวีรญาคืออะไร บอกตามตรงว่าผิดหวัง ไม่คิดฝันว่าเพื่อเงินแล้วผู้หญิงคนนี้จะทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งขายศักดิ์ศรีของตัวเอง

"จะกินอะไรก็สิทธิ์ของเขา ตอนนี้มึงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะตั้งคำถามด้วยซ้ำ” อติรุจเตือนเพื่อนเพราะเห็นสายตาที่มันมองไปทางนั้นส่อแววแปลก ๆ 

******

เป็นอดีตไปแล้วค่ะ ไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถามนะคะ