โชกโชน

ลำดับตอนที่ #12 : รับงาน 1/1

จิรกรยืนกอดอกมองเหม่อออกไปทางหน้าต่างห้องทำงาน ในหัวกำลังคิดฟุ้งซ่านวกไปวนมาเกี่ยวกับอดีตภรรยา เพราะตั้งแต่พบเจอเธอเมื่อสัปดาห์ก่อน ชีวิตที่เคยสงบสุขของเขาก็เปลี่ยนไป 

"คิดอะไรอยู่กร ไม่อยากเข้ามาบริหารงานกับพี่เหรอ ?" 

เสียงของเกษราช่วยดึงสติของชายหนุ่มให้กลับคืน เขาสะบัดศีรษะสองสามครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับมาหาพี่สาว

"ผมไม่อยากมาทำงานด้านบริหาร แต่ในเมื่อมติที่ประชุมให้ย้ายมาผมก็คงขัดไม่ได้"

ช่วงนี้บริษัทมีการปรับแผนการทำงานใหม่ ทำให้เขาต้องกลับมาช่วยพี่สาวทั้งสองบริหารงานที่บริษัท ส่วนด้านการผลิตพี่เขยเป็นคนรับช่วงต่อแทน

"ไม่อยากมาทำงานบริหาร หรือไม่อยากเจอหวายเอาดี ๆ”

"ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเจอครับ แตมันเลือกไม่ได้นี่สิ" 

หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่กังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงหน้าที่ แต่พอรู้ว่าใครมารับตำแหน่งพรีเซนเตอร์ เขาก็เริ่มคิดหนักเพราะคงเลี่ยงที่จะพบเจอกับวีรญาได้ยาก

เกษรามองตาน้อง เธอเห็นความอาลัยอาวรณ์อยู่ในนั้น แม้ปากจะบอกว่าไม่แต่อะไรหลาย ๆ อย่างกลับย้อนแย้ง

"ไหนว่าไม่รู้สึกอะไรแล้ว"

"ไม่รู้สึกแต่ก็ไม่ควรเจอกันนี่ครับ อ่อ...ผมอยากขอเจ้อีกเรื่อง ช่วยปิดข่าวที่ผมเคยเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนั้นด้วยนะครับ ผมไม่อยากมีปัญหา" จิรกรย้ำเรื่องนี้กับพี่สาวอีกรอบ แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่ได้มีรูปภาพที่แสดงถึงการใช้ชีวิตคู่กับวีรญาขนาดนั้น งานแต่งก็มีเพียงคนในครอบครัวที่มาร่วม ที่สำคัญคือมีการถ่ายภาพน้อยมาก

"พวกเจ้เก็บเงียบอยู่แล้ว แต่กับม้า..." 

"ใคร ! ใครเป็นคนเลือกผู้หญิงคนนี้มาเป็นพรีเซนเตอร์ของบริษัท หน้ามืดตาบอดกันหมดแล้วหรือไง" 

พูดยังไม่ทันจบคนที่สองพี่น้องกำลังกล่าวถึงก็ผลักประตูเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด กิมเล้งวางไอแพดกระแทกลงกับโต๊ะเสียงดัง ซึ่งหน้าจอยังคงเปิดข่าวการถ่ายงานของวีรญาเอาไว้ สื่อเป็นนัยว่าท่านรู้แล้วว่าอดีตลูกสะใภ้ที่แสนจะเกลียดเข้ากระดูกดำ วนกลับเข้ามาในชีวิตของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอีกครั้ง

"ม้า !

"ตอบ! ม้า! มา!" 

กิ้มเล้งมองหน้าลูกสาวคนโตและลูกชายสลับกันไปมาด้วยสายตาคาดคั้น

"กิ่งเองค่ะ" 

เป็นกิ่งกาญที่พูดแทรก เธอเข้ามาทันจังหวะ ได้ยินทุกอย่างพอดิบพอดี จึงออกรับความผิดทันทีโดยไม่ปล่อยให้น้องชายและพี่สาวต้องหนักใจ

"ใครใช้ให้แกเลือกนังนี่ ไปยกเลิกเดี๋ยวนี้เอามันออกไปให้พ้นหน้าพ้นตาฉัน" กิมเล้งไม่ชอบวีรญามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้า วิ่งเข้าหาผู้ชายก่อนอย่างนั้นแค่ได้ยินชื่อก็เสนียดหู

"พูดกันดี ๆดีกว่าครับม้า พี่กิ่งมีเหตุผล" 

จิรกรปรามมารดา เพราะไม่ชอบที่ท่านใช้คำพูดแบบนี้กับอดีตภรรยาและ ไม่อยากให้ตัดสินการกระทำของพี่สาวด้วยอารมณ์

"หวายกำลังถูกจับตาในแวดวงสื่อ แบรนด์สินค้าของเราก็เพิ่งเปิดไม่นาน กิ่งเลยเลือกหวายเพราะอยากให้สินค้าของเราเป็นที่รู้จัก และครองพื้นที่สื่อให้มากที่สุด อีกอย่างตั้งแต่ข่าวออกไปว่าหวายเป็นพรีเซนเตอร์ให้เรา ยอดการขายเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลย กิ่งมองว่ามันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม"

 กิ่งกาญมองในแง่ของธุรกิจมาเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนเรื่องอื่นเธอปัดตกหมด เพราะเชื่อมั่นในตัวน้องชายว่าสามารถจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้

"แต่มันเป็นเมีย..."

"ม้าครับ อย่าพูดถึงอดีตของผมกับผู้หญิงคนนั้น ถ้าม้าอยากให้เรื่องนี้จบ เพราะถ้านักข่าวเอาไปตีความในแง่ลบขึ้นมาบริษัทของพวกเราจะมีปัญหาไปด้วย" 

จิรกรเสียงเข้มขึ้นแสดงให้เห็นว่าสภาวะอารมณ์ของตัวเองเริ่มไม่มั่นคง เขารู้ดีว่ามารดาไม่ชอบวีรญามาโดยตลอด แต่การพูดถึงเธอโดยไม่ให้เกียรติก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรเช่นกัน

"แกพูดเหมือนเข้าข้างมันเลยกร หรือถ่านไฟเก่าจะคุ แกจำไม่ได้เหรอว่ามันทิ้งแกก่อน แกจำวันที่จะเป็นจะตายเพราะถูกขอหย่าไม่ได้หรือไง?" 

"ผมจำได้ครับม้า ผมไม่เคยลืมความรู้สึกพวกนั้น แต่ผมอยากให้มันจบ ถือว่าผมขอเถอะ"

 จิรกรยืนกรานอย่างหนักแน่น ความเกรี้ยวกราดผุดขึ้นบนใบหน้าจนคนเป็นแม่เงียบไปชั่วขณะ 

"เกษและกิ่งเป็นคนดูแลจัดการเรื่องหานางแบบโฆษณาเอง กรไม่มีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้" เกษรายอมรับผิดพร้อมน้องสาว

"งั้นก็ไปหาคนใหม่ที่ไม่ใช่มัน" 

"ถ้าม้าจะให้เปลี่ยนคนใหม่เท่ากับทางเราผิดสัญญา ต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ทางนั้นหลายล้านเลยนะคะ แถมยังเสียเวลาหานางแบบใหม่อีก เกษมองว่าไม่คุ้มที่จะจ่ายและไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป"

เกษราเล่าผลเสียให้คนเป็นแม่ฟัง ซึ่งในฐานะผู้บริหารเธอจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด

"ม้าคะ กิ่งยังยืนยันว่าการที่เราเลือกหวายมา ทำให้แบรนด์ของเราเป็นที่รู้จักมากขึ้น ม้าดูสิบริษัทเปิดมาตั้งหลายปีผลประกอบการไม่ดีเท่าเอาหวายมาเป็นพรีเซนเตอร์แค่ไม่กี่สัปดาห์"

กิ่งกาญวางกระดาษที่แสดงผลกำไรภายในช่วงสัปดาห์นี้ให้ผู้เป็นแม่ดู เป็นการการันตีว่าการได้วีรญามาเป็นตัวชูสินค้ามันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

กิมเล้งกวาดตามองตัวเลขบนกระดาษ ผลประกอบการที่ดีดตัวสูงขึ้นของบริษัทลูก ๆทำให้คนอายุมากกว่าหยุดโวยวาย

"ฉันจะยอมแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แต่หลังจบงานนี้ ห้ามเอาผู้หญิงคนนั้นมายุ่งเกี่ยวกับทุกอย่างในบริษัทอีก"

 เกษราและกิ่งกาญระบายยิ้ม พยักหน้ารับพร้อมกัน ส่วนจิรกรเลือกที่จะเดินสวนออกไปโดยไม่แสดงความเห็นอะไร 

"หวังว่าแกจะเจ็บแล้วจำนะกร"

ก้าวยังไม่พ้นประตู เสียงอันน่าเกรงขามของกิมเล้งก็ดังขึ้นจนจิรกรต้องหยุด ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินหน้าต่อ ทำหูทวนลมกับทุกคำพูดที่ได้ฟังซึ่งไอ้ท่าทีแบบนี้แหละที่ทำให้คนเป็นแม่แทบควันออกหู