ให้เธอได้มากกว่า

ลำดับตอนที่ #1 : ใครว่าไม่เคยรัก 1/1

เสียงเคาะประตูหน้าห้องเช่าดังขึ้นเป็นระยะ ทำให้คนที่เพิ่งหลับไปได้ไม่นานรู้สึกตัวตื่น เจ้าของร่างเพรียวบางในชุดนอนกระโปรงสีน้ำเงินเข้มงัวเงียขึ้น เดินไปส่องดูว่าใครกันที่มารบกวนเธอในยามวิกาล พอเห็นว่าเป็นคนคุ้นเคยอย่างคณิน พงษ์จาเวช เธอจึงไม่รีรอรีบเปิดประตูให้ชายหนุ่ม

“มีอะ…”

อสิสาไล่สำรวจผู้มาใหม่ ปากที่จะเอ่ยถามเป็นต้องชะงักงัน เพราะคนตัวโตตรงหน้าเธออยู่ในสภาพโซซัดโซเซ และรอยฟกช้ำตามใบหน้า

"พะ...พอจะมียาทาแผลไหม?"

"พี่เหนือ! ไปโดนอะไรมาเนี่ย" อลิสารีบเข้าไปประคองร่างที่กำลังทรงตัวไม่อยู่ของคณิณ พี่ชายคนสนิทที่เธอรู้จักมานานนับสิบปี ตอนนี้เขาไม่ใช่แค่เมาแต่ใบหน้าหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มยังเต็มไปด้วยจ้ำเลือดราวกับผ่านการชกต่อยกันมาอย่างหนักหน่วง

เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรถูกพามานอนบนเตียงกว้าง คณินผู้เคยหล่อเหลา ใครเห็นเป็นต้องเหลียวหลังมาวันนี้กลับดูไม่จืดเอาเสียเลย จะเรียกว่าเละเทะและมอมแมมคงไม่ผิดนัก

มือบางใช้ไม้พันสำลีจุ่มโพวิดีน ทาลงไปบริเวรณบาดแผลของคนที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อเป็นการปฐมพยาบาลเบื้องต้น

"โอ้ย! อิ้งเบาๆ พี่เจ็บ"

"เจ็บก็ต้องทนทายาจะได้หายไว ๆ แล้วนี่พี่ไปโดนอะไรมาคะ สภาพพี่ตอนนี้ไม่ต่างจากเพิ่งฟัดกับหมามาเลยรู้ไหม" อลิสาเก็บอุปกรณ์ทำแผลเข้ากล่อง ก่อนจะหันมาถามไถ่เหตุการณ์ที่ชายหนุ่มประสบ

"มีเรื่องนิดหน่อย" ชายหนุ่มนอนพลิกตัวหันหลังให้คนถาม ราวกับห้องนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของตน

"ไม่นิดแล้วมั้งคะ เลือดตกยางออกขนาดนี้ กลิ่นเหล้าก็หึ่งเชียว" โชคดีที่เขาและเธอเช่าห้องอยู่ใกล้กัน ห้องของคณินอยู่ฝั่งตรงข้าม ทำให้ช่วยเหลือกันยามมีปัญหาได้ แต่ปัญหาในรูปแบบนี้เธอไม่อยากจะช่วยสักเท่าไร เห็นแล้วเจ็บแทน

"อย่าบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่พี่นะ พี่กลัวท่านเป็นห่วง"

พ่อแม่ของคณินรับราชการครูทั้งคู่ ท่านทั้งสองเกษียณแล้วและใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ที่กาญจนบุรี

คณินอายุมากกว่าเธอสองปี ชายหนุ่มอายุยี่สิบแปดสวนเธออายุยี่สิบหก ความสนิทสนมของทั้งคู่มีจุดเริ่มต้นมาจากบุพการี บิดาของอลิสาและคณินเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ แม้กระทั่งตอนนี้สัมพันธ์ก็ยังคงเหนียวแน่นไม่เสื่อมคลาย

"อิ้งจะไม่บอกใครถ้าพี่บอกมาว่าไปโดนอะไร แต่ถ้าไม่บอกป้าจันทร์กับลุงเมฆรู้แน่" อลิสาไม่ใช่คนขี้ฟ้อง ทว่าเธอจำเป็นต้องหาข้ออ้างขึ้นมาข่มเขาเพราะอยากรู้สาเหตุที่ทำให้คณินต้องนอนซมอยู่อย่างนี้

"พี่...พี่ไปหาแพรมา แล้วไอ้ปราบจับได้ มันก็เลยส่งคนมาซ้อมพี่ ไอ้หมาหมู่ ถ้าพี่ตัวต่อตัวกับมันนะรับรองว่ามันจมกองตีนพี่"

อลิสาได้ฟังต้นสายปลายเหตุถึงกับลมออกหู เธอคิดว่าคณิณจะเลิกยุ่งกับแพรลดาแล้วเสียอีก แต่เปล่าเลยเขายังดันทุรังที่จะไปข้องเกี่ยวกับคนมีเจ้าของ

เท่าที่เธอรู้แพรลดาคือคนรักเก่าของคณิน ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานกับปริญ ขจรกิจน์ นักธุรกิจชื่อดังไปเมื่อสองปีก่อน

"เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น เมื่อไหร่ถึงจะพอ รู้ทั้งรู้ว่าเขามีสามีแล้วยังจะไปยุ่งอีก เจ็บแล้วไม่เคยจำ" มือบางตีลงไปที่ไหล่กว้างของคนตัวโตอย่างเหลืออด เธอจำได้ว่าในวันที่คณินถูกบอกเลิกเขาเมาเหล้าจนไม่เป็นผู้เป็นคน กว่าจะทำใจได้ก็ใช้เวลาร่วมปี