เมอร์พิททาล

ลำดับตอนที่ #4 : เคียว

เคียว



กริ๊ง  กริ๊ง



       “สวัสดีครับ” ชายคนที่เดินไปรับโทรศัพท์กล่าวสวัสดีด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ผิดกับผู้ที่โทรมาอย่างลิบลับ



      “เคียวหรือลูก พลอยไปที่นั่นบ้างหรือเปล่า” เสียงผู้หญิงดังลอดสายมาด้วยน้ำเสียงรัวเร็วอย่างเป็นกังวล



      “ไม่นี่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”



      “พลอยไม่รู้หายไปไหนหน่ะสิ กลับมาจากโรงเรียนก็เห็นขึ้นห้องไปกลับเจสสิกา พอแม่ไปเรียกให้มากินข้าวเย็นกัน แม่กลับไม่เจอใครเลย”



      “คุณแม่โทรไปบ้านเจสสิกาหรือยังครับ”



      “โทรแล้ว คุณยายของเจสสิกาบอกว่า เจสสิกายังไม่กลับบ้านเลย”



      “งั้นเดี๋ยวผมจะไปบ้านคุณแม่เดี๋ยวนี้แหล่ะครับ”



      “จ้ะ รีบมานะจ๊ะ”



      เคียว เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ผมสีน้ำตาลของเขาดูยุ่งเหยิง เมื่อรีบวิ่งไปยังบ้านของพลอย ซึ่งอยู่ไมไกลกันมากนัก ใบหน้าอันหล่อเหลอของเขาบัดนี้มีแต่ความวิตกกังวล มีบางสิ่งบางอย่างบอกเขาว่า มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับพลอยและเจสสิกาอย่างแน่นอน



      “มาถึงแล้วหรือจ๊ะ” แม่ของพลอยเปิดประตูให้ทันทีที่เคียวมาถึงบ้าน



     “ครับ คุณแม่แน่ใจนะครับว่าทั้งสองคนไม่ได้อยู่ในห้อง”



     “แม่คิดว่าอย่างนั้นนะ เคียวลองไปดูอีกทีสิ” พอแม่ของพลอยพูดจบ เคียวไม่รอช้า รีบขึ้นบันได แล้วตรงไปที่ห้องของพลอยทันที



     สภาพในห้องนอนของพลอยดูเหมือนเดิมทุกอย่าง เมื่อครั้งที่เขามาไม่นานนี้ ยกเว้นแต่มี หนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่กลางห้อง เคียวหยิบมันขึ้นมาดู โดยไม่ต้องตระโกนหาพลอยกับเจสสิกา เขารู้ว่า มันสายเกินไปแล้ว!!





                                                               ~*~*~*~*~*~*~*~*



โปรดติดตามตอนต่อไป…