ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมอร์พิททาล

    ลำดับตอนที่ #3 : คาถาเทพแห่งเมอร์พิททาล

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 48




    คาถาเทพแห่งเมอร์พิททาล



        พลอยหยิบกระดาษที่ตกขึ้นมาดู มันน่าแปลกที่กระดาษมีลักษณะเก่ามาก เหมือนจะขาดได้ทุกเมื่อ ทั้งที่หนังสือก็ออกจะใหม่



    “กระดาษอะไรเหรอพลอย”



    “ไม่รู้สิ สงสัยจะเป็นพวกแผนที่หรือใบปลิวอะไรประกอบเนื้อหาในเรื่องมั้ง”พลอยตอบไปอย่างนั้น ทั้งที่ในใจคิดว่ามันไม่ใช่อย่างที่ตัวเองพูดแน่นอน



    “ทำไมมันเก่าจังเลยอ่ะ  หนังสือก็ออกจะใหม่”



    “สงสัยเป็นเทคโนโลยีใหม่มั้งที่ทำให้กระดาษเก่าขนาดนี้ได้” เป็นอีกครั้งที่พลอยตอบไปส่งๆ เพราะเธอเองก็มัวเพ่งพินิจพิจารณากระดาษในมืออยู่



    “เหรอ งั้นเปิดดูหน่อยเถอะ” เจสสิกาคะยั้นคะยอให้พลอยเปิดดู เพราะกระดาษมันพับครึ่งอยู่



        พลอยคลี่กระดาษออกด้วยความระมัดระวัง เพราะกลัวมันจะขาดเสียก่อน กระดาษที่คลี่ออกมามีขนาดประมาณ A4 ตัวหนังสือสีดำถูกเขียนอย่างบรรจงอยู่ในนั้น มีใจความว่า





                                                                                    เ ม อ ร์พิ ท ท า ล



                                                                     …จงค้นหาสิ่งสาปสูญ…

                                                                  …เดินทางไป…ในแดนไกล…






                                                            ค า ถ า เ ท พ แ ห่ ง เ ม อ ร์ พิ ท ท า ล



                                                             …เ อ เ ด อ ร์ ล า มิ ค อ ร์ ซี โ ล ต า…



                                                           …เ บ ล ล า ม  า เ ช ล ไ ค นี  โ ต เ คิ ล…



                                                             …มิ น อ โ พ ร ล า ดิ ก เ อ ล ม น…




                                                                    ***ส ค า ฟ ปิ โ อ***






    “นี่มันอะไรกันเนี่ย” เจสสิกาถามขึ้นทันทีเมื่ออ่านข้อความจบ



    “ไม่รู้เหมือนกันสิ” พลอยตอบอย่างจนปัญญาจริงๆ เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน



    “มันไม่น่าจะเกี่ยวกับนิยายเล่มนี้เลยนะ” เจสสิกาว่าพลางชี้ไปที่หนังสือ ‘รอก่อนคนดี…พี่จะเก็บเงินของเจ้าแต่งงาน’



    “อืม”



    “ฉันว่ามันน่าสนใจดีนะ”



    “นั่นสิ” พลอยว่าพลางพลิกดูไปอีกด้านหนึ่ง แล้วสร้างความประหลาดใจให้ทั้งคู่ไม่น้อย  เมื่อพบกลอนบทหนึ่ง ที่ทั้งคู่แน่ใจว่าก่อนหน้านี้มันไม่มีแน่นอน



    “อ๊ะ มีกลอนอะไรอ่ะ เมื่อกี้ฉันว่ามันไม่มีนะ” เจสสิกาชะเง้อหน้ามาดูมากขึ้น แล้วอ่านออกเสียงเบาๆ





                                              \"                       สิ่งชั่วร้ายปีศาจมารผจญ

                                                     เจ้าจงค้นหาหนทางแล้วแก้ไข

                                                     ถ้าไม่รู้ข้าจะขอใบ้ให้

                                                     กลอนนี้ไงถอดสิแล้วจะเจอ
    ...    ”





    “อะไรกันเนี่ย” เจสสิการำพึงขึ้นทันทีเมื่ออ่านจบ



    “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราน่าจะซื้อมันไว้”



    “เอาสิ ฉันก็ว่ามันน่าสนใจดีนะ มีคาถาเกี่ยวกับเทพด้วยฉันชอบ”



                    พลอยรีบเอากระดาษใส่กลับเข้าไปในหนังสืออย่างเดิม แล้วรีบไปจ่ายเงิน ก่อนที่ใครๆ จะสนใจคนพวกเธอ เพราะพวกเธอกระซิบกระซาบอะไรกันมานานแล้ว



                                                                 ~*~*~*~*~*~*~*~*



        กระดาษแผ่นนั้นถูกนำขึ้นมาดูอีกครั้งในห้องนอนของพลอย เจสสิกาที่ดึงดันว่าจะไม่กลับบ้านก็อยู่ด้วย เธออยากจะท่องคาถาเทพพวกนั้นใจแทบขาด แต่พลอยก็บอกอยู่อย่างเดียวว่ามันอาจจะเกิดอะไรที่ไม่ดีขึ้นก็ได้ ถ้าขืนไปท่องอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า



    “น่าพลอยนะ มันจะเป็นอะไร ก็แค่ของแถมจากหนังสือเล่มหนึ่ง” เจสสิกาเริ่มคะยั้นคะยอให้พลอยใจอ่อน



    “แต่ว่า…”



    “ไม่มีอะไรหรอกน่า นะนะ”



    “เอาไป เกิดอะไรขึ้นอย่ามาโทษฉันละกัน” พลอยจำใจส่งกระดาษไปให้เจสสิกา ทั้งที่ไม่อยากเลย



    “เอาคาถานี้แล้วกัน คาถาแรกเลย เอเดอร์ลามิคอร์ซีโลตา” เสียงอันก้องกังวานของเจสสิกาดังไปทั่วห้องของพลอย แต่ก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น



    “เห็นมั้ย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย มันคงเหมือนคาถาอื่นๆ แหล่ะอย่าคิดมากเลยพลอย” พลอยหายกังวลไปนิดหน่อย แต่ก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้



    “เอ๊ะ หรืออาจจะท่องคนเดียวไม่ได้ผล ต้องใช้สองคนหรือเปล่า” เจสสิกาเอ่ยขึ้นพลางกระพริบตาปริบๆ ไปทางพลอย และแน่นอนว่าพลอยส่ายหน้าลูกเดียว



    “ทำไมอ่ะ นะพลอยนะ” เจสสิกายังไม่เลิกกระพริบตาปริบๆ ให้พลอย จนพลอยต้องยอมแพ้



    “งั้นก็ได้ แต่คาถาเดียวเท่านั้นนะ”



    “เย่ พลอยน่ารักที่สุดในโลกเลย”



    “ไม่ต้องชม ฉันรู้ตัวอยู่แล้ว”



    “เออๆ ท่องยังอ่ะ”



    “ก็เอาสิ”



    เอเดอร์ลามิคอร์ซีโลตา” เสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน แต่ก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเมื่อทั้งคู่ท่องเสร็จ



    “เห็นมั้ยล่ะ ฉันบอกแล้วว่าไม่…” ไม่ทันที่พลอยจะได้พูดจบ แสงสีขาวจากกระดาษที่พลอยถืออยู่ก็สว่างจ้าไปทั่วห้อง



        เมื่อทุกอย่างในห้องกลับมาเป็นปกติ พลอยกับเจสสิกากลับหายไป!!



                                                       ~*~*~*~*~*~*~*~*



    โปรดติดตามตอนต่อไป...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×