เมอร์พิททาล

ลำดับตอนที่ #2 : Wood Story Books

Wood Story Books



ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศไทย



“ซูซา ฮาโม อายา มาโด ฮูฮา…เทพทั้งหลายจงมอบอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์ให้ข้าด้วยเถิด”



    เสียงอันดังก้องกังกานไปทั่งอาณาบริเวณ สะกดให้สิ่งมีชีวิตบริเวณนั้นหยุดนิ่งไปชั่วขณะ แล้วจ้องมองมายังเด็กสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนม้านั่งตัวเล็กๆ ผมสีน้ำตาลทองของเธอคลอเคลียไหล่พริ้วไหวไปตามสายลม นัยต์ตาสีฟ้าน้ำทะเลภายใต้ดวงตากลมโต ฉายถึงแววความมุ่งมั่นอย่างชัดเจน ในขณะที่ปากบางเฉียบสีแดงระเรื่อของเธอก็ยังคงท่องคาถาอะไรบางอย่างอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง



    เธอมักคิดเสมอว่าตัวเองเป็น “เทพ” เธอจึงมักชอบฝึกท่องคาถาจากหนังสือเล่มต่างๆ อยู่เป็นประจำ ซึ่งมันอาจจะทำให้คนอื่นเห็นว่าเธอเป็นบ้า แต่เธอก็ไม่สนใจความเห็นของคนเหล่านั้นเลย อ้อ ลืมบอกไปชื่อของเธอคือ เจสสิกา



    เสียงที่ท่องคาถาได้หายไปแล้ว เจสสิกาถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความผิดหวัง พร้อมกับที่แววตาแห่งความผิดหวังได้เข้ามาแทนที่ความมุ่งมั่น จนคนที่นั่งตรงกันข้ามกับเธอต้องเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือที่เธอกำลังอ่านอยู่



“เจสสิกาเป็นอะไรหรือเปล่า”น้ำเสียงอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยความห่วงใยเอ่ยถามขึ้น



“ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่เคยสำเร็จเลย ทั้งๆ ที่ฉันพยายามมาตลอด พลอย เธอว่าฉันบ้าเหมือนกับที่คนอื่นๆ ว่ามั้ย” เจสสิกาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเศร้าสร้อย เธออยากรู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอคิดอย่างไร



“เธอไม่บ้าหรอก เพียงแต่ว่าเธอรักมันมากไปก็แค่นั้นเอง”พลอยตอบทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่เพื่อนเธอกำลังทำอยู่มันแทบจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย



“งั้นเหรอ”



“เจสสิกาจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะขอแนะนำอะไรบางอย่างกับเธอ”



“อืม อะไรล่ะ”



“มันไม่ใช่คำสอนนะ แต่เป็นคำแนะนำของเพื่อนคนหนึ่งที่ให้กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง”พลอยพยายามบอกให้เพื่อนเข้าใจ ว่ามันเป็นคำแนะนำ เพราะใครๆ ก็คงไม่อยากให้เพื่อนมาสอนนู่นสอนนี่อย่างแน่นอน



“เจสสิกาอย่าให้ความหวังกับมันมากได้มั้ย ถ้าผิดหวังบ่อยๆ อย่างนี้เธอก็ยิ่งจะเป็นทุกข์มากขึ้นเรื่อยๆ และฉันก็จะไม่สบายใจไปด้วย เราเป็นเพื่อนสนิทกันนะฉันไม่อยากให้เพื่อนเป็นอะไรหรอก”แม้แววตาของพลอยจะเศร้าแต่ใบหน้าของเธอก็ยิ้มแย้ม อยากให้เพื่อนเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด



“อืม ได้สิต่อไปนี้ฉันจะไม่หวังกับมันมากอีกแล้วแหล่ะ แต่คงหยุดให้ฉันลองท่องคาถาต่างๆ ไม่ได้หรอกนะ ความสุขส่วนบุคคล อิๆ”ตอนนี้ใบหน้าของเจสสิกาสดใสขึ้นมาแล้ว ถึงแม้ว่าถ้าพลอยบอกว่ามันเป็นคำสอนเธอก็ยอมรับฟังและนำไปปฎิบัติอย่างแน่นอน ใครจะไปโกรธเพื่อนสนิทที่แสนดีอย่างพลอยลงหล่ะ



“ยัยเพื่อนบ้า”พลอยว่าด้วยน้ำเสียงล้อเล่น



“ไหนบอกว่าฉันไม่ได้บ้าไง เอายังไงกันแน่ฮะ”เจสสิกาถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ



“ฉันเปลี่ยนคำพูดแล้วแหละ ยัยเพื่อนบ้า แบร่!!”



    พลอยกับเจสสิกายังคงต่อร้องต่อเถียงกันไปมา บรรยากาศแห่งความเศร้าเริ่มถูกกลบไปด้วยเสียงหัวเราะของคนทั้งคู่



    พลอยเป็นเพื่อนสนิทมากที่สุดของเจสสิกา นับจากวันที่เจสสิกาย้ายเข้าโรงเรียนมาไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเจสสิกาเลย แม้ว่าเจสสิกาจะสวยเพียงใดก็ตาม คงเป็นเพราะคนอื่นมักจะเห็นว่าเธอเป็นคนแปลกๆ ชอบนั่งท่องอะไรคนเดียว แต่พลอยไม่สนใจเธอกลับอยากเป็นเพื่อนกับเจสสิกา เนื่องจากถูกชะตาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ



                คนส่วนใหญ่ถ้าพบเจอพลอยอาจจะคิดว่าเธอเป็นคนเรียบร้อย บอบบาง ด้วยรูปร่างที่เล็กของเธอ แต่ใครจะรู้ว่าคนที่มีผิวขาวดุจหิมะ ผมสีดำยาวสลวยไปถึงกลางหลัง นัยน์ตาสีดำที่ส่องประกายสดใสนั้น จะชื่นชอบการต่อสู้เป็นที่สุด และชอบที่จะศึกษาอาวุธที่ใช้ในการต่อสู้ทุกชนิด โดยเฉพาะดาบ



“กลับบ้านกันเถอะเย็นแล้ว”



“อืม ก็ดีเหมือนกัน อ้าวแล้วเคียวล่ะ”



“เคียวบอกว่าเค้าติดธุระนิดหน่อยหน่ะ เลยกลับไปก่อนแล้ว”



“ธุระของมันสงสัยนัดเดทกับสาวๆ แน่ๆ เลย” เจสสิกาพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์แกมสงสัย



“คงงั้นมั้ง” พลอยตอบแบบไม่สนใจอะไร แต่เพื่อนของเธอหน่ะคิดไปไกลแล้ว



“เฮ่ยเราล้อเล่นน่า เคียวเค้าคงไม่ได้นัดเดทกับสาวที่ไหนแน่ๆ ก็ในหัวใจเค้ามีพลอยอยู่คนเดียวนี่นา ฮ่าๆ”



“เฮ่ย แกจะบ้าเหรอ เคียวเค้าไม่ได้คิดอะไรกับฉัน อีกอย่างนะเราเป็นเพื่อนกันด้วย ถ้าพูดอีกฉันจะบีบคอแกตาย” พลอยไม่พูดเปล่า แต่ทำท่าจะบีบคอเจสสิกาด้วย



“เออๆ ไม่พูดแล้วก็ได้”



    ระหว่างทางกลับบ้าน เจสสิกากับพลอยต่างหยอกล้อคุยกัน จนกระทั่งพลอยมาสะดุดตากับร้านๆ หนึ่ง ซึ่งเป็นร้านหนังสือเปิดใหม่  ตัวหนังสือสีทองสลักอยู่บนไม้สีน้ำตาลเข้มอ่านได้ว่าWood Story Books ร้านนี้ในความคิดของพลอยมันไม่เหมือนร้านหนังสือทั่วๆ ไป แต่ถ้าคิดอีกทีมันก็คือร้านหนังสือธรรมดาๆ นี่เอง แต่มีบางสิ่งในร้านต่างหากที่ดูไม่ธรรมดา



“เป็นอะไรหรือเปล่าพลอย เห็นจ้องร้านนี้ตั้งนานแล้ว” เจสสิกาหันไปถามพลอยเพราะรู้สึกผิดสังเกต ธรรมดาเพื่อนของเธอจะไม่ค่อยสนใจอะไรมากถึงขนาดกับจ้องเอาๆ แบบนี้



“แวะร้านนี้ก่อนได้มั้ย” ความรู้สึกบางอย่างผลักดันให้เธออยากเข้าไป



“ได้สิ ปะเราเข้าร้านหนังสือกัน”



    เจสสิกาผลักประตูกระจกเข้าไป ความเย็นจากแอร์ลอยมากระทบหน้าคนทั้งคู่ อยู่ๆขนที่แขนของพลอยก็ตั้งชันขึ้น พร้อมกับบรรยากาศแปลกๆ ที่ครอบงำไปทั่วบริเวณ



“พลอยไม่สบายหรือเปล่า แปลกๆ นะวันนี้”



“ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ว่า…”เธออยากถามเจสสิกาว่ามีความรู้สึกแปลกๆ เหมือนเธอหรือเปล่า “แต่ว่าเธอไม่รู้สึกอะไรแปลกๆ มั่งเหรอ”



“อะไรแปลกเหรอ” เจสสิกาถามด้วยสีหน้าสงสัย



“ไม่มีอะไรหรอก แหะๆ” พลอยหัวเราะกลบเกลื่น พลางคิดว่าเรารู้สึกไปเองคนเดียวอย่างนั้นหรือ



“กรี๊ด พลอยดูนี่หนังสือเกี่ยวกับเทพเล่มใหม่แหล่ะ” เจสสิกาชูหนังสือที่หน้าปกเป็นรูปสายฟ้าฟาดให้ดู แต่ตอนนี้พลอยกลับสนใจหนังสืออยู่เล่มนึง เล่มนึงที่เจสสิกาเห็นแล้วต้องคิดว่าถ้าพลอยอ่านเล่มนี้คงเป็นสิ่งที่แปลกพิลึกอย่างแน่นอน



“ดูหนังสืออะไรอยู่หน่ะ”เจสสิกาเดินไปถามพลอย เพราะเห็นพลอยไม่สนใจเธอ



“…” พลอยไม่ตอบแต่ก้มหน้าก้มตาดูหนังสือเล่มเดิมต่อไป



เจสสิกาชะเง้อไปดูหนังสือในมือของพลอย พลางอ่านออกมาดังๆ “รอก่อนคนดี…พี่จะเก็บเงินไปขอเจ้าแต่งงาน”



“เฮ่ยพลอยแกจะอ่านหนังสือเล่มนี้หรือฟระ แปลกหว่ะ…”



ไม่ทันที่เจสสิกาจะได้พูดจบ ก็มีกระดาษแผ่นหนึ่งหลุดออกมาจากหนังสือ แล้วล่วงลงสู่พื้น



                                                    ~*~*~*~*~*~*~*~*



โปรดติดตามตอนต่อไป...