คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 | แขกคนพิเศษที่ไม่ได้รับเชิญ | 35%
Highlight:
“สรุปมิราเอใรแ่บๆ ไหม”
“แ่บไหมไม่รู้ แ่มีหนุ่มลูรึ่มาอเบอร์มิรา้วยนะ”
1
แนพิเศษที่ไม่ไ้รับเิ
รถหรูอมิราพาเธอถึอนโที่พัในเวลาไม่ถึยี่สิบนาที
เมื่อถึอนโมิรารีบัารนเอ้วยารอาบน้ำเพื่อวามผ่อนลายให้ร่าาย ะที่เธออาบน้ำนั้นสมออเธอยัไม่หยุิถึภาพเหุาร์่าๆ ระหว่าเธอับเวินหนุ่มหล่อลูรึ่ที่แสนะสุภาพและมีเสน่ห์
ารรุีบอย่าไวไฟอเาทำให้มิราเผลอยิ้มออมาเมื่อเธอนึถึารบอู๊ไนท์ทีู่ะรวบรััอนราวับว่า เาและเธอมีวามสนิทสนมิเื้อันมา่อน
แ่อย่าไร็ีมิราไม่ไ้ปัใเื่อเาไปทั้หม
เพราะั้แ่แวบแรที่เอเาบนรถันาม เธอสัมผัสไ้ถึวามอันรายาสายามู่นั้น และหาเป็นอย่าที่เธอิเาไม่หยุสาน่อวามสัมพันธ์าเธอ่ายๆ หรอ
ิไ้ันั้นมิรา็ถอนหายใเฮือให่ออมา
่อนไว้อาลัยให้ับภาพวามวุ่นวายในอนาระหว่าเธอันเวินที่ำลัะมาถึ
มิราอยู่ในุนอนแนยาวผ้าฝ้ายสีรีมที่ทำให้เธอเย็นสบายและอบอุ่นในเวลาเียวัน หลัาที่ทำภาริทารีมบำรุให้ับผิวหน้าและผิวาย พร้อมทั้เป่าผมยาวสลวยอเธอให้แห้เรียบร้อย
เสียสมาร์โฟนอเธอ็ัึ้น เมื่อูที่หน้าอ็พบว่า เพื่อนสาวนสนิทอเธอวิีโออลมาหา
“ไะ ุมิราไปานเลี้ยสนุไหม”
พราวเนรรีบถามึ้นหลัาที่ปลายสายรับวิีโออลอเธอ
“โอ้โห้ ุพราวเนรทัมาสันานี้ทำไมไม่มา้วยันล่ะะ”
มิราแวลับเพื่อนรัทันวันับวามอยารู้ไปทุเรื่ออพราวเนร ึ่เธอมัะะเวลาถูเสมอในารโทรมาหามิราราวับว่า ิล้อวิีโอวรปิไว้ที่นี่
“แหม…มิรา ็บอแล้วไว่า วันนี้มีนั”
พราวเนรพูีบปาีบอับมิรา
ใรว่า เธอไม่อยาไปร่วมานประมูลับมิรา เพราะในานมีแ่นัๆ ทั้นั้น ารพลาไปับมิราวันนี้็เท่าับารพลาไปมอหนุ่มๆ านีในานหลายสิบน
“นัับใร…ุแฟนน่ะเหรอ”
มิราพูัอพราวเนร ะมีแ่นเียวที่ทำให้พราวเนรยอมสละนเอไม่มาร่วมานประมูลในวันนี้
“้า ุแฟน”
พราวเนรอบลับ้วยน้ำเสียวยเิน ส่ผลให้มิรารีบแวลับเพราะไ้ที
“โอ้ยหวานเินออนอหน้านอา”
“พราว็บอแล้วไให้มิราน่ะ หาแฟนสัน สวยระับมิราหาไ้สบาย”
พราวเนรรีบพูเหุผลเรื่อแฟนแบบยาวเหยียเพื่อลบเลื่อนวามเินอเธอเอ
ะว่าไปมิราวระเริ่มมีแฟนไ้แล้ว
เธอลัวว่า มิราะเหาเพราะยัรอัวโสสนิทไร้วี่แววนรู้ใ แม้ะมีหนุ่มๆ ยันมาายนมีบันยให่ แ่มิรา็ีเส้นัเนไว้ไม่ให้วามสัมพันธ์เินเพื่อนเลยสัน
ส่วนเธอนั้นไ้แ่เสียายแทน เพราะหนุ่มๆ แ่ละน่าโพรไฟล์ี มาาระูลั รูปร่าและหน้าาเพอร์เฟ์ราวับเทพบุร
“มิราอเป็นแฟนับพู่ัน านสี ไม่็แนวาส่อนล่ะันนะ”
มิรารีบอบพราวเนร้วยเหุผล้าๆ ูๆ เนื่อาเธอเรว่า เพื่อนสาวะหวัีับเธอเินไป น้อหาหนุ่มๆ มาส่ให้เธอเลือถึที่
เมื่อพราวเนรไ้ยินมิราสรุปเรื่อแฟนทีู่เหมือนเธอยัไม่พร้อมะเริ่ม้นับใร พราวเนรเลยรีบวนุยเรื่ออื่น่อ เธอไม่ิว่า านประมูลวันนี้ะไม่มีใรมาเสนอัวูแลมิราหรอ ้อมีสิสวยระับมิราเลยนะ
“แล้ววันนี้มีอะไรีๆ ไหม”
พราวเนรถาม่อ้วยวามอยารู้อยาเห็น
“็ไ้เอแผู้ให่หลายท่านที่สนใานอมิรา เี๋ยวไ้โปรเ์ใหม่เร็วๆ นี้”
มิราพูเป็นารเป็นาน ารไปานประมูลแทนุป้าเอมอรที่ิานเลี้ยรุ่นสมัยมัธยมอาะทำให้เธอเหาๆ ไปบ้า แ่ารไ้เอและพบปะพูุยับผู้ให่หลายท่านทำให้เธอมีพลัใในารสร้าสรร์ผลศิลปะ่อ
“ไม่…พราวไม่ไ้หมายถึเรื่อาน”
พราวเนรรีบ้าน เธอรู้ีว่า มิรารัารทำานมานาไหน แ่เี๋ยว่อนสิ่ที่เธออยารู้ือ เรื่อหนุ่มๆ ไม่ใ่เรื่อาน
“ยัไ”
มิราแล้ถามลับ
พราวเนรอยาะถามเรื่อหนุ่มๆ ในานสิไม่ว่า
“มีใรหล่อๆ ไหม แบบเห็นปุ๊บฟินปั๊บน่ะ”
พราวเนรแสสีหน้าและท่าทาฟินสุีผ่านารหลับาพริ้มและใ้มือประสานันใ้ามน านั้นึลืมาส่ยิ้มหวานให้ับเพื่อนสาวเพื่อรอฟัำอบ
“ไว้มิราะฟ้อุแฟนรีภพอพราวเนรนะะ ที่นอลู่นอทา”
มิรารีบอลับโยใ้บุลที่สามมาล่าวอ้า ทำให้พราวเนรหุบยิ้มในทันทีและรีบอธิบายเหุผลให้มิราฟั
“แหม อแบบนี้นอลู่นินึ แ่ยัทาเิม่ะ ุแฟน”
“่ะ ุพราวเนรผู้ภัี่อุแฟน้วยวามเารพยิ่”
มิราแอบิัพราวเนรเล็ๆ
เพราะพราวเนรือหนึ่ในนที่รัแฟนมา รัสุๆ รันยอมทำามไปเสียทุอย่า
“สรุปมิราเอใรแ่บๆ ไหม”
พราวเนรถามรๆ ออไปในที่สุ ริๆ ำถามนี้วรเป็นำถามเปิั้แ่แร้วย้ำแ่เธอลัวว่า มิราะในรีบวาสายเธอไป
“แ่บไหมไม่รู้ แ่มีหนุ่มลูรึ่มาอเบอร์มิรา้วยนะ”
มิราพูทิ้ท้ายอย่าเป็นปริศนาให้พราวเนรไ้บิ
แู่เหมือนเมื่อพราวเนรไ้ยินำว่า หนุ่มลูรึ่มาอเบอร์ เธอ็อยาสัมภาษ์มิรา่อแบบลรายละเอียทุอทุมุม
เวินเ้าออฟฟิศสำนัานให่อแบล็อมพานีแ่เ้า
เพื่อรอฟัรายานาเฟที่เาอ้อมูลไปเมื่อืน เวินเริ่มรวแฟ้มเอสารบาส่วนที่ถูนำมาไว้บนโ๊ะและเริ่มรปลายปาาเ็นอนุมัิลไป
มีเอสารบาส่วนที่เาีลับเพื่อให้หน่วยานนำลับไปหา้อมูลเพิ่มเิมและมานำเสนอใหม่อีรั้ เพราะว่า ้อมูลที่นำเสนอมาในรั้นี้ยัาวามน่าเื่อถือในหลายๆ ส่วน
เฟรววามเรียบร้อยในเอสารประวัิอมิราามำสั่่วนอเวินที่ำับให้เาลลึทุรายละเอีย
แ่้วยระยะเวลาอันสั้นทำให้้อมูลที่เาไ้มาเป็น้อมูลที่หาไ้ไม่ยาาแหล่่าๆ เนื่อามิราเป็นุหนูไฮโระูลัพร้อมพ่วท้าย้วยประวัิารทำานที่ถูับามออแววสัมศิลปิน
เามอว่า เ้านายอเาาแหลมมไม่เบาสำหรับวามสนใในเรื่อผู้หิ และมีน้อยมาที่เาะให้วามสนใเป็นพิเศษั้แ่รั้แรที่เอ
ารรออยอเวินสิ้นสุลเมื่อประูหน้าห้อทำานอเาถูเาะัึ้น้วยฝีมืออเฟเลาหนุ่มที่ทำานีทำานไวและทำานอย่ารอบอบ
เวินเิให้เฟเามาให้ห้อทันทีและเมือเฟ้าวเ้ามาสิ่แรที่เวินมอหาือ แฟ้มเอสารอมิรา ึ่พอเามอเห็นว่า มันอยู่ในมืออเฟ วามโล่ใและวามลิโลในใ็เิึ้นทันที แ่เาสามารถเ็บอาารเหล่านั้นไ้ภายใ้ใบหน้านิ่และเรียบเยที่เป็นารเป็นานสุฤทธิ์
“นี่รับเ้านาย ประวัิุมิรา”
เฟยื่นแฟ้มเอสารให้ับเวินบนโ๊ะทำาน
เวินรับเอสารมาในมือและรีบเปิูประวัิอมิราที่อยู่ใน้าน้วยวามรวเร็ว เาไล่สายามอรูปภาพทา้านวามือที่เฟเลือมาใส่ในหน้าเอสาร
มิราอยู่ในุสูทสีเทาแบบาเ เธอรวบผมทรหาม้า ใบหน้าหวานถูแ่้วยสีเอิร์ธโทน และอยู่ในท่ายืนออพร้อมับพู่ันในำมือหลาย้าม เวินเผลอยิ้มออมาเมื่อเห็นรูปอเธอ่อนไล่สายาไปหยุที่ื่อและนามสุลอเธอ
“มิรา อัศวเมศ”
เวินออเสียื่ออมิราัถ้อยัำ่อนเลิิ้วสูราวับำลัอ่านมิราอออย่าทะลุปรุโปร่
Writer's Talk
แหมๆ มิรา๋า ูไปูมา็แอบิอะไรับเฮียเวินอยู่น้า
แ่นที่ออัวแรส์ไม่หยุเป็นเฮียนี่แหละ
เล่นสืบประวัิันริัและ้อมูลมาเป็นแฟ้มเลย
วารี
ปล.อบุเหล่านัอ่านที่ามันมาอ่านนะะ ^^
ส่อมเมน์มาให้ำลัใัน้วยน้า (รอ่ะ รอ่ะ)
ความคิดเห็น