คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ | 100%
Highlight:
“ุะไม่ให้เบอร์ผม หรือให้ไลน์ผมไว้เหรอมิรา”
“ุะเอาเบอร์ันไปทำไมะ”
บทนำ
หนุ่มปริศนาับารลัพาัวำเป็น
“อืม…อิู่อนนะะ”
มิราส่ยิ้มหวานให้เวินอีรั้
ำพูอเาำลัทำให้เธอัวลอย หาไม่รีบวนเปลี่ยนเรื่อมีหวัเธอไ้โนเาลัพาัวลับบ้านเป็นแน่
“ทานเถอะ่ะ ุบอุหิวนี่”
มิราพู่อพร้อมยส้อมและมีึ้นมา
ประอบับส่สายาวนเวินให้เริ่มลมือรับประทานอาหารในานที่ถูัแ่มาอย่าี ไ้ยินันั้นเวินยอมทำามำอทาสายาอมิรา
เายอมหยิบส้อมและมีึ้นมาถือในมือ แ่ยัไม่เริ่มทานำแร เวินยั้อใบหน้ามิราและส่ยิ้มให้เธอไม่หยุ เามอเธอ้วยสายาหวานเื่อมที่ายนหนึ่ะมอไ้
“ผมอยามอหน้าุนานๆ”
เวินสารภาพวามริออไป
วามหิวที่มี่อนหน้านีู้ะมลายหายไปทันที เมื่อเาไ้เห็นใบหน้าหวานอมิราัๆ ถือเป็นอาหาราที่วนอิ่มใและพาลไปนอิ่มท้อ
“หน้าันมีอะไริรึเปล่าะ”
มิราถามลับและ้อมอเาเป็นเิถาม
“ุสวย”
เวินไ้ทีรีบเอ่ยปามมิราอีรั้
หาสวรร์ท่านเป็นใะ่วยหยุเวลานี้ล เา็ยอม
“อบุ่ะ”
มิรายิ้มรับำมอเา
ูเหมือนืนนี้เาะพยายามยื้อเวลาออไปอี และที่แน่ๆ เธอไม่ไ้อยานั่ทานินเนอร์ับเาทั้ืนหรอ เพราะเรว่า เาะโมยหัวใเธอไป้วยสายาหวานหยนั่น
“ัน่วยหันสเ๊ใหุ้ไหม ุะไ้ทานสัที”
มิราเสนอวาม่วยเหลืออเธอออไป แู่เหมือนว่า เธอำลัิับัที่เวินวาเอาไว้
“ถ้าอย่านั้น ุป้อนผม้วยสิ”
ารรับประทานินเนอร์มื้อแรอายแปลหน้าและหิสาวแสนสวยผ่านไปอย่าเื่อ้า เวินึเิมิรา้วยารอยาทานอหวาน่อทั้ๆ ที่เมนูอหวานไม่ใ่วิสัยอเา แ่าร่อเวลา้วยอหวานหลายเมนูทำให้เาไ้ใ้เวลาอยู่ับเธอมาึ้นอีนิ
เมื่ออหวานถูนำมาเสิร์ฟมิรารีบลมือทานในทันทีโยมีเวินเสนอัวเป็นนอยป้อน แม้เธอะปิเสธำออเาแ่ท้ายที่สุเวิน็ไ้ป้อนเธอถึสอสามำ ถือเป็น่วเวลาแห่วามสุสั้นๆ ที่ทำให้ายหนุ่มรู้สึีแบบที่ไม่เยเป็นมา่อน
เมื่อ่วเวลาอเมนูอหวานบล เวินยัหา้ออ้าวนมิราุยเล่น่ออีเล็น้อย้วยารพาเธอยืนรับลมพร้อมับมวิวทิวทัศน์เบื้อหน้าที่รายล้อมไป้วยแสไฟมามายหลายสีสัน มีำถามมามายที่เวินอยาะถามเธอ แ่เาเลือที่ะไม่ถามอะไรออมา
สายาอเายัับ้อไปที่เธอเป็นระยะ นทำให้นถูลอบมออย่ามิรา้อหันมาถามำถามเาแทน เธอเลือถามเาเี่ยวับำถามทั่วไปเี่ยวับบรรยาาศอวิวแสไฟเบื้อหน้า ึ่ำอบอเา็ูะไม่ไ้รำถามเลยสันิ เพราะเายัสามารถวนลับมาเอ่ยมเธอว่า สวยไ้อีรั้
เวินสัเเห็นว่า มิราเริ่มะหนาวาแรลมที่พัมาเรื่อยๆ เาเห็นเธอยืนในท่าออและใ้มือบาถูแนเบาๆ เพื่อสร้าวามอบอุ่นให้ับนเอ เาึถอเสื้อสูทอนเอออและลุมลบนไหล่บาอเธออย่าั้ใ
พร้อมับระิบ้าหูเธอเบาๆ ว่า
“ผมอยาใหุ้อุ่น แ่ถ้าุไม่รับผม้ออุแทน”
ไ้ยินันั้น มิราึไม่ล้าเอ่ยำปิเสธใๆ เธอยอมให้เสื้อสูทอเาอยู่บนไหล่อเธอ่อไปนระทั่เาเินมาส่เธอถึรถที่อรอรับเธออยู่
“ผมอยาไปสุ่นะ”
เวินย้ำวาม้อารอเาอีรั้
แม้มื้ออาหาระบลอย่าสวยาม แ่เาไม่อยาให้วามสัมพันธ์ระหว่าเาและเธอ้อบลเพียแ่ืนนี้ ยิ่เาไ้พูุยับเธอ เายิ่ไ้เห็นวามน่ารัในัวเธอมาึ้นไปอี นเาแทบะับัวเธอลับบ้านไป้วยัน
“ส่แ่นี้พอ่ะ รถอันมารับแล้ว ถ้ามีโอาสเราเอันใหม่นะะ”
มิราพูับทอย่ามีเหุผล
พ่อหนุ่มลูรึ่ที่แสนปาหวานอย่าเวิน่าอันราย่อหัวใบอบบาอเธอเหลือเิน
“ุะไม่ให้เบอร์ผม หรือให้ไลน์ผมไว้เหรอมิรา”
เวินเริ่มส่ลูอ้อนสาวสวยผ่านารระพริบารัวๆ แบบเ็ๆ
เาอยาให้เธอเห็นใเาบ้า แ่ทานินเนอร์ับเธอมื้อเียว็ทำให้เารู้สึลั่เธอมาๆ อยารู้ั อยาสัมผัสและอยาเป็นเ้าอเธอนเียว
“ุะเอาเบอร์ันไปทำไมะ”
มิราย้อนถาม
เธอำลัแล้ยั่วเวินแบบเนียนๆ แ่ำถามอเธอเป็นเหมือนารเปิทาให้เวินไป่อไ้
“มิรา”
เวินใเรียื่อมิรา
ำอบอเธอทำให้เารู้ว่า เธอทันเา เธอรูุ้ประส์อเา แ่ยัแล้ถามลอเิเาอี
“ะ”
“ผมอยาีบุ”
เวินสารภาพรๆ พร้อมส่สายาเป็นประายไปให้มิรา
“ว้าว…ถ้าอย่านั้นยิ่ให้ไม่ไ้เลย่ะ”
มิรารีบปิเสธเสียหวาน
“ไป่อนนะะ”
“มิรา”
เวินว้ามือวาอมิราึ้นมาและุมพิลบนหลัมืออเธอราวับำลัีราว่า เธอือผู้หิอเาแล้ว
“ู๊ไนท์รับ”
เวินยิบาให้ับมิราเมื่อเาพูบ
“ุเล่นแบบนี้เลยเหรอ”
มิราโ้ลับ เธอยัใับารุมพิอเา
หลัมืออเธอยัรู้สึถึสัมผัสอเาอยู่ แม้ว่า เาะปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระแล้ว็ามที
“ถ้าุยัไม่ไป…ให้ผมหอมแ้ม้วยีไหม ทั้สอ้าเลย”
เวินหยอมุ่อแบบทีเล่นทีริ พร้อมับยื่นหน้าเ้ามาใล้หน้าอมิรา
“ู๊ไนท์่ะ”
มิรารีบบอลาเาและรีบหนีึ้นรถทันที
เพราะหาเธอไม่รีบปิบมีหวัเาไ้รวบหัวรวบหาเธอืนนี้แน่ๆ
เวินนั่ยิ้มไม่หุบั้แ่เาึ้นนั่บนรถโยมีเฟเลาส่วนัวเป็นผู้ับให้ ในหัวอเวินำลัายภาพมิรานสวยอเา้ำไปมาั้แ่อนที่เาเห็นเธอปราัวในานประมูล อนที่เธอึ้นมาบนรถอเา อนที่ไ้ทานินเนอร์และูวิวแสไฟ้วยัน และที่เาประทับใมาที่สุเป็น อนที่บอลาู๊ไนท์ับเธอ้วยารุมพิที่หลัมือบาอเธอ ยิ่ิถึเธอ็ทำให้หัวใอเาพอโอย่าบอไม่ถู
“เ้านายูมีวามสุมานะรับวันนี้”
เฟเอ่ยึ้นเมื่อเามอผ่านระ้านหน้านับ
เาเห็นเวินอมยิ้มมาลอทาและูมีวามสุมาทีเียว นานมาแล้วที่เาไม่่อยไ้เห็นรอยยิ้มว้าอผู้เป็นนายแบบนี้
“อืม ันูมีวามสุเหรอ”
เวินใถามลับโย้อไปที่ระหน้านับอเฟ
ทำให้ลูน้ออย่าเฟ้อรีบอบรับเมื่อเห็นสายามอเวินรอฟัำอบ
“รับ”
เฟรีบอบพร้อมับมอไปที่ถนน้านหน้า่อนพู่อ
“ผมไม่เห็นเ้านายยิ้มเยอะเท่าวันนี้มา่อน”
“แน่ล่ะ”
เวินอมยิ้มำๆ ออมาับวาม่าสัเอเลาส่วนัว
“ให้ผมามสืบเรื่อุมิราไหมรับ”
เฟรีบเสนอัว่วยเหลือผู้เป็นนายในทันที
เามอออว่า เวินไม่ปล่อยให้สาวสวยอย่าุมิราหลุมือไปแน่ๆ เพราะุมิรามีีมาว่าวามสวย
อีอย่า เวินูะสนใเธอั้แ่ในานประมูลแล้ว ารที่เวินไ้โอาสมาทานินเนอร์ับมิรา ถือเป็นาเริ่ม้นวามสัมพันธ์ที่ีทีเียว
“อทุรายละเอียพรุ่นี้”
เวินอบลับเสียเรียบ
เาแทบอใรอไม่ไหวที่ะไ้รู้ทุรายละเอียเี่ยวับมิรา สาวสวยที่มีอิทธิพลับหัวใอเาั้แ่แรเห็น
“รับทราบรับ”
เฟรับำเวิน้วยเสียัฟััพร้อมับวามมุ่มั่นเินร้อยในาร้นหาทุ้อมูลอหิสาวในวามสนใอเ้านายหนุ่มลูรึ่อเมริัน
“ผมไ้ทำเรื่อไม่บัเอิให้มันบัเอิ็ราวนี้ มิรา”
เวินพูทิ้ท้ายับนเอเบาๆ
ในะที่สายาอเามอออไปนอระบนถนนเส้นยาวเบื้อหน้า
Writer's Talk
เฮียเวินา…ออัวแรส์แทุโ้ริๆ
ะีบๆ เฮียะีบหนูมิรา…น่ารัสุๆ ไปเลย่ะ
หนูมิรา๋า ระวัหัวใไว้ให้ีๆ น้า
วารี
ปล.อบุเหล่านัอ่านที่ามันมาอ่านนะะ ^^
ความคิดเห็น