ห้องเก็บใบสมัคร^^

ลำดับตอนที่ #63 : ใบสมัครนางเอกหมียุน ^0^

ใบสมัครสาวผู้เคาะประตูหัวใจของอธิปัตย์

ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ: เจี๊ยบจ้า ^0^

อายุ: 15 ค่า

นามแฝง: Vanaly

 ข้อมูลตัวละคร

ชื่ออิมเมจ(ใครก็ได้นะคะไรเตอร์ไม่ได้เป็นแอนตี้แฟนของใครทั้งนั้น):  ยุนอาค่า

อิมเมจ(สามรูปเป็นอย่างต่ำค่ะ): 

ชื่อ (ถ้ามีความหมายที่บอกความเป็นตัวตนของเธอจะได้รับการพิจารณาพิเศษ): น่ารัก

สัญชาติ:  ไทยจ้า

ศาสนา: พุทธ

อายุ: 21 ปี

รูปร่างลักษณะ:  "น่ารัก" คงไม่มีคำจำกัดความในรูปร่างลักษณะของเธอมากกว่านี้อีกแล้ว เพราะเธอชื่อน่ารักและรูปร่างลักษณะก็น่ารักสมชื่อจริงๆ เธอมีผมตรงยาวสลวยสีดำ ผิวขาว ริมฝีปากสีแดงสด น่าร้ากกก>//<

นิสัย: เธอเป็นคนที่อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ รักทุกอย่างที่เกี่ยวกับศิลปะทุกชนิด และเธอยังโปรดปรานการร้องเพลงอีกด้วย เธอเป็นคนที่อารมณ์ดี ร่าเริง เข้ากับคนได้ง่าย ไม่ว่าทำอะไรเธอก็จะยิ้มอยู่เสมอ เจอปัญหาเธอก็จะยิ้มรับ มองโลกในแง่ดี  แต่เธอยึดถือคำว่าศักดิ์ศรีมาก ไม่ยอมให้ใครมาดูถูกง่ายๆ เธอจะดิ้นรนทุกอย่างหากถูกรังแก เป็นคนที่ทำให้คนอื่นแปลกใจได้อยู่เสมอ มีความมุ่งมั่น พยายามเป็นอย่างยิ่ง เธอชอบยิ้ม และไม่ว่าใครถ้าอยู่ใกล้เธอก็จะต้องยิ้มตามเสมอ เธอสามารถแผ่รังสีความสุขให้กับคนที่อยู่รอบข้างได้เสมอ ใครๆก็ต่างพากันรักและเอ็นดูเธอ เพราะเธอเป็นคนที่น่ารักสมกับชื่อของเธอจริงๆ นิสัยของเธอทั้งหมดนี้ก็คงเพราะว่าเธอมีครอบครัวที่อบอุ่นละมั้ง ทุกคนเอาใจใส่ดูแลเธอเป็นอย่างดี เหมือนกันเธอเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆที่ใครๆก็รักกกันทั้งนั้น

สิ่งที่ชอบ: แมว ดอกไม้ ร้องเพลง ศิลปะ ธรรมชาติ ของน่ารักๆ

สิ่งที่เกลียด: สิ่งสกปรก คนโกหก ความเศร้า ความโหดร้าย

ประวัติครอบครัว(ฐานะตามใจค่ะ): ครอบครัวของเธอเป็นครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง แต่พ่อแม่ของเธอดูแลเธอและเอาใจใส่เป็นอย่างดี ทำให้เธอเป็นคนอารมณ์ดี และมองโลกในแง่ดี

เกี่ยวกับบท

1.คุณมาทำงานวันแรกด้วยการมาสายไปสิบห้านาที  เขาเรียกคุณเข้าไปพบแล้วต่อว่าคุณด้วยโทสะเพราะเขาเป็นพวกจริงจังกับงานเป็นอย่างยิ่ง!!คุณจะแก้ตัวอย่างไรกับเขา?  บรรยายมาเลยค่ะ 
  วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันต้องเริ่มไปทำงานแล้ว ^0^ โลกนี้ช่างสดใสจริงๆ เย้ๆ ฉันกำลังจะหาเงินกินขนมได้เองแล้ว เอ๊ะ! นั่นมันลูกแมวเหมียวเหมือนที่บ้านฉันเลยนี่นา ทำไมถึงไปอยู่ในท่อระบายน้ำได้ล่ะ ดูเหมือนจะขึ้นมาไม่ได้ด้วยสิ ฉันไปช่วยหน่อยดีกว่า เพราะฉันรักแมว~
   "ไงเจ้าเหมียวน้อย ฉันมาช่วยแล้วนะ" 
   "เหมียวๆ~" แล้วแมวน้อยก็ร้องครางใส่ฉัน ราวกับว่ามันจะขอบคุณยังไงยังงั้น แล้วฉันก็ลงไปช่วยแมวน้อยตกท่อตัวนี้ แต่ว่ามันตัวมอมแมมไปหมดเลยแฮะ สงสัยต้องพาไปอาบน้ำหน่อยแล้ว แล้วก็มีรถยนตร์คันหนึ่งขับผ่านหน้าฉันไป
   "อ้าว น่ารักกลับมาทำไมล่ะลูก วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกไมใช่หรอ" แม่ถามหลังจากที่ฉันวิ่งกลับมาบ้าน แต่ว่า... O_O จริงด้วย วันนี้เป็นวันทำงาน แถมเป็นวันแรกซะด้วยสิ!!! ทำไงดี!!!
   "แม่ น่ารักฝากอาบน้ำให้แมวน้อยหน่อยนะจ้ะ น่ารักต้องรีบไปทำงานแล้ว" แล้วฉันก็วิ่งออกไป
   "แล้วจะไม่อาบน้ำก่อนหรอ ตัวเปื้อนไปหมดแล้ว" ฉันได้ยินเสียงแม่ตะโกนไล่หลังมา แต่ว่าไม่มีเวลาแล้วค่า U_U 
  แฮ่กๆ แย่แล้ว ฉันกำลังจะไปทำงานสาย!!! TT^TT ฉันคงไม่โดนดุหรอกมั้ง เจ้านายของฉันต้องใจดีแน่ๆ ^0^ ว่าแต่รถของเจ้านายเหมือนกันรถที่ฉันเห็นเมื่อเช้าเลยนะ ดูท่าจะแพงน่าดู หรือว่าเมื่อเช้าเจ้านาย... คงไม่ใช่หรอก ต้องเป็นคนละคันกันแน่ๆเลยเนาะ
   "คุณนริศรา คุณมาสายไป 15 นาที 31 วินาที นี่มันเป็นการทำงานวันแรกไม่ใช่หรอ!!!" ทะ...ทำไมมันเป็นอย่างนี้ ทำไมเจ้านายดุจังเลยอ่ะ ฮือๆ
   "ฉันขอโทษค่ะ ต่อไปฉันจะมาให้เช้ากว่านี้นะคะ ^0^" ฉันพยายามยิ้มกว้างเข้าไว้ เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวของเขาขยายขึ้นเรื่อยๆในขณะที่ตัวของฉันหดลงๆจนจะเหลือ 2 นิ้วอยู่แล้ว
   "ไหนคุณลองบอกเหตุผลที่คุณมาสายให้ผมฟังหน่อย หวังว่ามันคงมีเหตุผลพอนะ"
   "ที่จริงฉันออกจากบ้านมาตั้งแต่ 6 โมงแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าฉันเห็นแมวน้อยซึ่งเป็นสัตว์ที่ฉันชอบ กำลังตกอยู่ในท่อระบายน้ำ ไม่มีใครลงไปช่วยมันเลย ฉันก็เลยสงสารมันแล้วก็พยายามช่วยมันน่ะค่ะ สุดท้ายตัวฉันก็เลยมอมแมมและมาสายอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ U_U"
   "แล้วแมวเป็นไงบ้างล่ะ" เอ๊ะ!!! นี่อย่าบอกนะว่าเขาก็เป็นห่วงเจ้าแมวน้อยนั่นเหมือนกัน ถึงจะเก๊กทำหน้าดุก็เถอะนะ  แต่ทำไมเขาถึงเชื่อฉันง่ายๆล่ะ มันฟังดูงี่เง่ามากเลยนะ
   "ฉันพามันกลับไปอาบน้ำที่บ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ ^0^" เขามองหน้าฉันครู่หนึ่ง เหมือนกันว่าจะจับว่าฉันพูดโกหกหรือไม่ แต่ฉันไม่ได้โกหกนะ มันเป็นยังงั้นจริงๆนี่นา
   "เอาล่ะ งั้นคุณก็ตามผมมา เดี๋ยวผมจะพาไปดูงาน แล้วหวังว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้อีกนะ เพราะผมเป็นคนที่จริงจังกับงานและการรักษาเวลา!!!" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้
   "ค่า ต่อไปฉันจะไม่มาสายอีกแล้วค่ะ ^____^"

2.เขาพาคุณไปที่บ้านในขณะที่คุณรอเขาอยู่ที่ห้องหนังสือ คุณซุกซนจนไปพบกับรูปถ่ายของแฟนเก่าของเขา  และเขาก็เดินมาจ๊ะเอ๋เข้าพอดี  คุณรู้อยู่แล้วว่าเขามีโลกส่วนตัวสูง มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?
   เอ๊ะ!!! นั่นรูปอะไรน่ะ นี่ใครกัน ทำไม... ทำไมถึงสวยจังเลย *0* ทำไมเขาถึงมีรูปผู้หญิงอยู่ในนี้นะ เธอคนนี้ต้องเป็นคนพิเศษแน่ๆเลย  แล้วฉันก็ขยับเข้าไปใกล้รูปนั่นมากขึ้น เหมือนมีแรงดูดฉันเข้าไปยังไงยังงั้น แต่พอฉันจะสัมผัสกับมันก็มีเสียงตะโกนขึ้น
   "น่ารัก!!! เธอจะทำอะไรน่ะ!!!" ฉันแค่ดูรูปเองนะ ทำไมต้องดุกันด้วย แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน ชายหนุ่มนามว่าอธิปัตย์มีโลกส่วนตัวสูงจะตาย 
   "ฉะ...ฉันแค่ดูรูปน่ะค่ะ ^0^"
   "คุณอย่ามายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของผมอีก!!!"
   "เขาเป็นแฟนคุณหรอคะ น่ารักจังเลยค่ะ" ทำไมเขาดุจังเลย
   "ผมบอกว่าอย่ายุ่ง!!!" นี่ฉันทำอะไรผิดกัน ทำไมถึงต้องตะโกนใส่ฉันด้วย TT^TT ฉันกลัวเขาจนน้ำตาไหลแล้ว ฮือๆ ทำไมเขาน่ากลัวอย่างนี้ พอเขาเห็นน้ำตาของฉัน เขาก็ดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด สงสัยจะแพ้น้ำตาผู้หญิงแน่เลย แต่เขาก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ฮือๆ แล้วฉันก็รีบวิ่งหนีไป ก็คนมันกลัวนี่นา 
 ฉันมานั่งอยู่ที่ในสวนหลังบ้านเขา แล้วฉันจะไปเจอหน้าเขาได้ยังไงกันล่ะ เฮ้อ ทำไมมันแย่ไปหมดอย่างนี้นะ 
   "คุณจะไม่ยอมไปทำงานจริงๆใช่มั้ย" เจ้านายขี้เก๊กเดินเข้ามาถามฉัน แต่ฉันก็ขยัยหนีราวกับว่าเขาเป็นปีศาจน่ากลัวก็ไม่ปาน
   "U_U"
   "เอาล่ะๆ เรื่องเมื่อกี้ก็ช่างมันเถอนะ ผมขอโทษด้วยก็แล้วกันที่ทำให้กลัว ต่อไปผมจะพยายามดุน้อยลงกว่านี้ก็แล้วกัน"
   "ฉันขอโทษค่ะ Y^Y" ในที่สุดฉันก็เอ่ยปากพูดกับเขา
   "ผมก็ขอโทษคุณด้วยก็แล้วกัน แต่ต่อไปอย่ายุ่งกับเรื่องของผมอีกก็แล้วกัน" 
   "ค่ะ ^0^"<< เปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วเชียวนะ
   "แล้วจะเริ่มงานได้รึยัง" 
   "เริ่มเลยค่า *0*" ฉันก็อยากทำงานเต็มทนแล้วเหมือนกัน
   3.ตอนจบที่คุณอยากให้เป็น
   ขอบรรยายละกันนะคะ ^-^ เรื่องมันมีอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่ง...... น่ารักเข้าไปทำงานกับอธิปัตย์เป็นเวลาเดือนกว่าๆ แล้ว ทำให้ทั้งคู่สนิทสนมกันมากขึ้น น่ารักรู้สึกว่าเจ้านายขี้เก๊กคนนี้ที่จริงแล้วก็เป็นคนอ่อนโยนอยู่เหมือนกัน ทำให้เธอมองเขาในมุมมองใหม่ ส่วนอธิปัตย์หลังจากทำงานกับน่ารักมาเป็นเวลานานก็รู้สึกเหมือนว่าน่ารักเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิตของเขา เธอเริ่มเข้ามาทดแทนที่ของแฟนเก่าเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ หัวใจที่เขาปิดกั้นมานาน กำลังจะเปิดรับหญิงสาวคนนี้เข้ามาแล้ว เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และในที่สุดทั้งคู่ก็เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง และรักกันในที่สุด ทุกอย่างที่ดูเหมือนกำลังใจลงตัว แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อวันหนึ่งอธิปัตย์มีเรื่องกับพวกมาเฟียกลุ่มหนึ่ง และพวกมาเฟียพวกนั้นก็จับตัวน่ารักไปเป็นตัวประกัน ทำให้อธิปัตย์โกรธมาก พวกมันเรียกเงินค่าไถ่ 10 ล้านและให้อธิปัตย์นำเงินไปให้พวกมันเพียงลำพังไม่อย่างนั้นพวกมันจะฆ่าน่ารัก อธิปัตย์จึงทำตามนั้น พอพวกมันได้รับเงินก็คิดเล่นไม่ซื่อทันที พวกมันตั้งใจจะยิงน่ารักแต่อธิปัตย์เข้ามาขวางไว้ทำให้เขาโดนยิงที่จุดสำคัญ อธิปัตย์ไม่ตายแต่ก็ยังไม่ฟื้น ทำให้น่ารักเสียใจมากและเอาแต่โทษตัวเอง จนอธิปน้องชายของอธิปัตย์ต้องเข้ามาปลอบน่ารักและดึงเธอออกจากความเศร้า อธิปทำให้เธอคิดได้ เขาบอกกับเธอว่า ถึงเอาแต่โทษตัวเองไปพี่อธิปัตย์ก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก และให้ดูแลตัวเองดีๆ เพื่อรอวันที่อธิปัตย์จะฟื้นขึ้นมา เวลาผ่านไป 1 ปี น่ารักยังรักและดูแลอธิปัตย์ มาเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาลทุกวันหลังจากเลิกงาน วันหนึ่ง เธอได้รับโทรศัพท์จากหมอที่ดูแลอธิปัตย์ว่า อธิปัตย์หยุดหายใจ น่ารักตกใจมากและรีบมาที่โรงพยาบาล เธอนั่งร้องไห้หน้าห้องไอซียูอย่างหนัก ทุกคนสงสารเธอมาก น่ารักทนอยู่หน้าห้องไอซียูไม่ได้จึงวิ่งไปที่ดาดฟ้า และนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น เธอเสียใจมาก และแล้วก็มีคนยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้เธอ น่ารักรับมาและเงยหน้ามอง และก็ทำให้เธอตกใจอย่างถึงที่สุด เมื่อคนๆนั้นคืออธิปัตย์คนที่เธอรักมากเหลือเกิน น่ารักดีใจและกอดอธิปัตย์ไว้แน่น เธอดีใจมากที่อธิปัตย์ฟื้น หมอบอกว่านี่เป็นปาฏิหารย์ที่จะเกิดขึ้นน้อยมาก ทั้งคู่ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่มีอะไรที่จะพลากเขาทั้งสองคนได้แม้กระทั่งความตาย ตลอดไป.....