ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ผีดิบ
...........มันะีว่านี้ ถ้าผมไม่ยึิับมัน ะีว่านี้ถ้าผมลืมเรื่อราวที่ผ่านมา ะีว่านี้ถ้านๆนั้นหาย
ไป าีวิผม.........สายลมเย็นพัผ่าน้นไม้เอนไหวไปมาส่เสียเอียอา ไปพร้อมับวามิอายหนุ่ม เอเลน
นอนมอ ท้อฟ้าสีนิลอย่าเลื่อนลอย ฟ้าปิไร้ึ่แสันทรา วาว ายหนุ่มถอนหายใพลาลุึ้นยืน นัยน์าสีฟ้า
่อมอ ไปยัไปถามเบื่อหน้า เอเลนมอพลายิ้ม ่อนที่ทั้ร่าะโลสู่พื้น
เสียเห่าหอนอันเป็นเอลัษ์อสุนั ปะปนับเสียหอบหายใถี่ๆอสัว์ร้าย ายวัยลาเินลาาออ
มาา รอเล็ๆ นัยน์าสีแเบิว้า เียวที่อยาว เนื้อัวมีแ่าวเลือ มันโห้ร้อโหยหาโลหิ ที่้านหน้าอมันมี
หิ ราเธอลาน เ้ามา้าๆ ใบหูที่อยาว รเล็ที่ยาวมริบ นัยน์าสีเหลือทอทอประายในวามมื เธอมลิ่น
หาเหยื่อเหมือนสุนัในยามมหาอาหาร
เอเลน่อยๆะเื้อมอไปยัร่าไร้สิวามเป็นมนุษย์ที่หายไปเมื่อทั้สอไ้ลายเป็นผีิบ เป็นพวเรียรวมทั้
ผู้ที่ลายเป็นแวมไพร์และหมาป่า มนุษย์ที่ลายเป็นผีิบนั้น ริๆไม่เยเิึ้นมาหรอ มันเิึ้นเมื่อ 50 ปี่อน เมื่อเหล่า
แวมไพร์หมาป่า ไ้ถูมนุษย์ับมาทลอ นเิารผิพลารั้ให่ มนุษย์ส่วนให่ิเื้อและลายเป็นผีิบ เหล่า
สภาฮันเอร์่าอวามร่วมมือ ับแวมไพร์และหมาป่า แ่ทั้สอ่าปิเสธมัน นเวลาผ่านไปเือบรึ่ปีที่ปรานาย
เหนือรุ่นที่ 9 หยิสาวผู็อ่อนโยน
เธอยอมรับและให้วามร่วมมือแ่ฮันเอร์ ถึแม้ทั้สอเผ่าพันธุ์ไม่อยาะ่วยเหลือแ่ใน เมื่อนายเหนือปรา
ึ้น็ไม่อาัำสั่ไ้ นอเสียว่าะายเท่านั้น หรือสิ้นสุเื้อสายอลูผสม(นายเหนือ) ั้แ่นั้น
เหล่าแวมไพร์และหมาป่าบาส่วน ยอมรับยอมสมานมิรับฮันเอร์ แ่ส่วนน้อยที่ไม่และแยัว
เอเลน ไม่่อยพอในัับารที่มาผูไมรีับพวอมะ แ่ยัไประวัิศาสร์มัน็ย้อมลับไปเปลี่ยนแปร
อะไรไม่ไ้อยู่แล้ว เอเลนิพลาัาบออมาพลาระโนเ้าใส่ พวมันอย่ารวเร็ว เลือสีแสาระเน เสีย
หวีร้ออพวมันัระำไปทั่ว หิราร้อำรามเสียแหบแห้ ร่าายอับบอบบาอเธฮ่อยๆแปรเปลี่ยน นสีเท่า
อึ้นเ็มร่าาย หาที่อยาว ใบหน้ายื้นออเหมือนหมาป่า เะฮแยเียวพลาระโนเ้าใส่เอเลนอย่ารวเร็ว เพราะ
ประสบาร์ที่มา ทำให้เาหลบไ้อย่าหวุหวิ ในัหวะนั้นที่เาะวัมาบเ้าเือน สี้าอเธอนเลือสีแ
สาระเน หิรารีร้อ ร่าอันบอบบาลสู่พื้น เธอิ้นไปมาเหมือนไส้เือนถูเสียมำ มันูทุทรมาร นหน้า
เวทนา
"ไปสู่สุิเถอะ..!"
ปั่!!!
เพื่อส่เสียู่พวที่ไ้ลิ่นเลือ ให้หวาลัว เอเลน่อมอไปยัายอีนที่ถือปืนสีำ ในมือพลาเอาเ็บ
ไว้ใน ปเสื้อ ใบหน้าหน้ารัภายใ้รอบเเว่น ิน....
ินเินเ้ามาหาเอเลนพลาบบ่าเพื่อน เหมือนเิว่า .....อย่าิถึมัน...... ผมแหล่มอินที่บบ่าผมและเิน
ออไปนิ่ ินรู้ีเรื่ออผม มีเพียผมที่ไม่รับรู้อะไร มารู้อนนั้นอนที่นๆนั้นบอ ถ้าถามนะหรอว่าอนนี้ผมอยาะ
่า มันอยู่ไหม วามริือ...........ืออะไรันละ..???
่วทัู้่เินหายออไปารออยเล็ๆ เสียฝีเท้านาให่ย่าายเ้ามา หมอวันสีำระายรอบ
ัว นัยน์าสีแับ่อ รอยยิ้มเศร้าระบายออมา สายลมพัผ่านร่าที่มีหมอวันระายอยู่รอบๆ เาไม่ไ้ทำอะไรเพีย
แ่ มอเท่านั้นแล้วาไป
....................................................................................................................................................................................................
่าวไ้ถ่ายทอ เรื่อราวเี่ยวับารายอหิราวัย 60 ปี ับ ายวัยลาอายุ 45 ปี ายอยู่ในรอ
อยแห่หนึ่ เห็นว่าเป็นารายปริศนา ที่เารู้ๆัน แ่ลับหลัทาสภาไ้ัารแ่เรื่อทั้หมเพื่อปิบััวนอทั้
สอเผ่าพันธุ์ร่วมถึสัว์อันรายอย่าผีิบ ที่อนนี้มีำนวนเยอะึ้นเิน่าที่วัไว้ พวมันแพร่พันธุ์ไ้เร็ว ลูสุๆ บาทัี
อามีผีิบน้อยๆทั้สอสามัว พวมันโไวมา มาว่าพวแวไพร์หมาป่าเลือแท้ะอี เอเลนนั่หาวพลามอูทีวีอย่า
สบายใ ในยามเ้าพลาินนมปัและื่มโโ้ร้อนออบอย่าใเย็น เพราะโรเรียนมันไม่หนีไปไหนหรอ ไปปสาย
หน่อยไ้าย
"เธอินแบบนี้อีแล้วหรอ........"
เสียอันเป็นเอลัษ์ัึ้นาๆหูพร้อมับ านใบหนึ่ที่มีพร้อมทั้ไ่าว แฮม และไส้รอ วาไว้ร
หน้า เอเลนมวิ้วยุ่เหมือนรำา
"แเป็นพ่อันหรือไ......อย่ามายุ่....ันไม่ิน!"
เอเลนพูพลาันานออไปใลๆ อาาเมะมอ่อเอเลนนิ่้วยสีหน้าบาอย่าที่เอเลนไม่ทันสัเเห็น
" อะไร...นี่อผมนะ...ผมไม่ไ้บอะหน่อยว่าะให้เธอิน....- -"
เสียเหมือนระแ แหลละเอียไปพร้อมับร่าบาที่นั่นิ่พลาหันหน้าหนี อาาเมะทันที อาาเมะ
หลุำออมา นร่าบาหน้าแเพราะหน้าแ อาาเมะไม่พูอะไร นอเสียานั่มอ่าวนิ่ๆ ้วยสีหน้าสบเียบ
ามเย พลาัแฮมเ้าปา เอเลนมออาาเมะพลามวิ้วสสัย
.........พวอมะ มันินอาหารแบบมนุษย์ธรรมาไ่้วยหรอ.....
"แนะินอแบบนั้นไ้้วย..- -???"
อาาเมะหันมามอพลาอมยิ้มเหมือนเิเยอะเย้ย นเอเลนถึับมอลับ้วยสีหน้าไม่สบอารม์
"ินไ้สิรับ.....ไม่ว่าะหมาป่า หรือแวมไพร์ ทำไมถึถาม"
"ปล่าวนิ...แ่ไม่เห็นพวแินอะไรนอา เรื่อื่ม..."
"หึ...แอบมอหรอ.."
"ห๊ะ!! ะบ้าหรือไ อย่าแมีอะไรให้ันแอบู แ่สัเเห็นแ่นั้น"
เอเลนพูพลาหันหน้าหนี อาาเมะ ถ้าเป็นเมื่อ่อนเาโมโห ระแทประูหนีไปแล้วแ่พอมาอนนี้
หลัาวันนั้น ผ่านมา 5 วัน ที่เริ่มแปลไป เอเลนยัะอใส่ อาาเมะเหมือนเย แ่ที่ลลเป็นารทำลายประู
ละมั่ และู แปลอีอย่าือที่นอนเปลี่ยนไป เพราะทัู้่่าเถียันไปมาเรื่อที่นอน เียวอาาเมะะนอนโฟาให้เอ
เลนนอนเีย เียวเอเลนเถี่ยลับว่าะนอนโฟาให้ อาาเมะนอนบนเีย เถียันนเหนื่อย สรุปปิท้ายที่เหมือนฟืน
หรือ ำยอม็ไม่รู้ ทัุ้่เลยนอนบนเียร่วมันเป็นอันสบศึ- -
#ผมอาะเียนผิไปบ้า็ออภัย้ยนะรับ...อบุที่แนะนำ มือใหม่อย่าผมนะรับ...เม้นันเยอะๆนะรับ..
ปล.สุท้าย็ไ้นอน้วยัน >///< ???
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น