ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หลังฝน
ผมยืนเหมื่อลอยอยู่ลาสายฝนไม่รับรู้สิ่ใ ภายในใมันปวร้าวนแทรบะแสลาย ทำไมถึ้อทำร้าย
ผม ทำไมถึ้อแล้ผมให้ผม้อเอะเอับมัน
"ทำไม..........ทำไม้อมาเอันอี"
"ผม ิว่าเธอวระฟัผม่อนะไ้ไหม...."
เสียนั้นอีแล้ว ผมไม่อบมันเท่าไหร่นั ผมหันไปมอ นที่ยืนอยู่้าหลัผม อาาเมะ ยืนมอผม้วยสีหน้า
เยาเ่นเยแ่แววาอเานั้นเปลี่ยนไป มันูเศร้า เ็บปว แล้วยัไ นที่อ่านอยู่เศร้าามแล้วมั
"เอเลน...ผมทำมันไปเพราะมันำเป็น"
"ยัไ!....แ่าแม่ผม...อย่ามาแ้ัว! ไอ่ปีศาั่ว!!"
"ยัไเธฮ็ไม่ยอมฟัผมสินะ...."
ร่าทั้สอเปียไป้ยน้ำฝน ผมมอร่านั้น้วยแววาไม่สบอารม์สุๆ อาาเมะมอผม นิ่ราวับว่าให้ผมสบ
อารม์
"ไม่ฟัหน่อยหรอ......ว่าอนนั้น มันเป็นยัไ"
ำพูอเามันแทใผมแปลๆ นาท่านพ่อยัไม่ยอมเล่าอะไรให้ผมฟั พี่ๆทั้สอ็พาันเียบและหนีเมื่อ
ผมเ้าไปถาม เรื่อแม่และารแ้แ้น อาาเมะยิ้มเย็นๆ นผมมวิ้วเพราะหมั่นใส้
"อนนั้น....เธอรู้ว่าแม่อเธอป่วยใ่ไหม..อนนั้นเธฮอายุ 10 วบ หึ..ริๆแล้ว แม่อเธฮนะ
ำลัะลายเป็นพว ผีิบ แม่เธออร้อให้ผมทำ....."
ผมมอเาพลาอึ่ ั้แ่เมื่อ 7 ปี่อน ั้แ่วันนั้นวันที่ท่านแม่ออไปับท่านพ่อเพื่อออล่า ผีิบ พอลับมา
ไม่นาน็ป่วย ทั้พ่อและพี่ไม่ยอมให้ผมไปหาแม่เลยหลัาเวลาผ่านไปสี่วัน นที่ผมอยู่้วยลอนั้นหรอ หึ อาาเมะอยู่
ับผมลอ ลอนผม พูไม่ออ แ่มันยาที่ะเ้าใ อนนั้นอาาเมะอายุเท่าพี่ายนโอผม เาเป็นเหมือน พี่
ายนหนึ่มั่ในสายา ผม แ่เมื่อเอภาพเหุาร์อนนั้น
ผมิพลามอหน้าเา อาาเมะเินเ้ามาหาผม้าๆ นมาหยุยืนอยู่หน้าผม
"ผมไม่อยาทำ เธอรู้ว่าถ้าิเื้อมา้อทำยัไ ถ้าลายเป็นผีิบไปแล้ว ไม่มีแม้แ่วมทรำ
เธอ้อารเห็นนที่รัอเธฮนรทั้เป็นันหรือ....ผมเลยยอมทำทั้ๆที่ไม่อยาทำ..และอนนั้นเธอเ้ามาเห็นพอี
ผมไม่อาทนไ้เลยหนีออมา"
"โห"
"เอเลน......ผมไม่เยโห...เธอหรอนะ"
ผม้มหน้าพลาร้อให้ สิ่ที่้าาใถูละลายนหม วามริหรือหลอผมไม่รู้ แ่รู้ว่า อาาเมะไม่เย
โหใร ผมรู้ี ผมร้อให้เ็บเสียมีเพียน้ำใส่ๆที่หยลพื้นพร้อมน้ำฝน รอบเอวอผมถูรวบรั นผมแถบไม่ทันั้ัว
"ผม...อโทษ.......เธอะ่าผมอนนี้ หรืออนไหน...."
"....."
"่อนที่แม่อเธอะเสียไป...ผมสัาเอาไว....แล้วผม็ะทำมันให้ีที่สุ ไม่ว่าใระว่าอะไร็าม"
"สัาอะไร...."
ผมเยหน้ามามอเา ใบหน้าึ้นสี ผมมไ่ไ้เิลนะ แ่็เิลนิๆ ็ใระไปรู้ละว่ามันะมาอผม แถมมาอ
ลาสายฝนอี เียวะไ้ายเพราะฟ้าผ่า อาาเมะ้มมอผม ่อนที่ะ!......ูบหน้าผาอผม!!!!!!!!!
ไอ่บ้าเอ้ยยยยยยยยยยย!
"ทะ ทะ ทะทะ..ทำอะไรหา!!!"
"ำอบไ..รับ...หรือะให้บอมาว่านี้ไหม"
"ไม่!...ปลอย เียวไ้ายันพอี ฟ้าะผ่าายอยู่แล้ว!- -"
ผมพู่อนที่ะเินหนี ใบหน้าร้อนผ่าวนปิไม่อยู่ แถม้อนเนื้อันเ้นึๆั นี่ผมใลัวฟ้าผ่านาใเ้น
แรนานี้เลยหรอ
.................................................................................................................................................
ในห้อ ผมเินออาห้อน้ำพลาเอาผ้านหนูมาเ็ผม้วยท่าทาิวๆ สอาเินไปที่โฟาัว
ยาวแล้วนั่ล
"ให้ผมเ็ให้ไหม..."
มันมาอีแล้ว...- -
"ไม่!"
ผมระแทเสียใส่ แู่ร่าสูะหูึหรือ ยัไ ันมาึผ้านหนูอผมไป พลาเ็ผมให้เย ผมปัมือ
าออพลามอหน้าอาาเมะ้วยท่าทาฝไม่พอใ
"ฟัไม่รู้เรื่อหรือไ!"
"รู้....แ่ไม่สน"
- -+....เอิ่ม!!!
"บอว่าไม่็ไม่!..ไ..."
"แ่ผมอยาทำ......อะไรเยให้เธอ..ไม่ไ้ันรึ"
ำพูแฝๆทำให้ผมใเ้นแถม ันยอมให้เาเ็ผมให้ผม่ายๆอี นี้ผมเป็นบ้าหรือไเนีย ผมวระเลีย
มันสิ แ่เรื่อเล่าแ่ัวนั้นนะริหรือเปล่า็ไม่รู้ แ่ว่า พอหมอนี้มาเ็ผมให้มันรู็สึัันแปลๆ
"พอสัที...ผมเ็เอไ้..."
ว่า่าย่ายเินไปละ ทีเมื่อี้ึัน แ่พอผมะเ็เอันว่า่ายยื้นผ้าืนะัน ลไอ่บ้านี้มันแล้ผมเล่น
หรืออะไรยัไ ไปหม
วามรู้สึแปลๆีรวนไปหม
..................................................................................................................................................
ฟ้าใหม่อวันใหม่เริ่มึ้นอีวัน ผมื่นึ้นมาพบว่าร่าอผมันมานอนอยู่บนเีย O_O?? ผมมอ้ายวา
สลับับมอัวเอ หวัว่ามันไม่ไ้ทำอะไรผมใ่ไหม
ผมิ่อนที่ะนำพาร่าายอันบอบบา นั้นลาเีย สออา้าวเินริ่ไปที่ โฟา แ่ทว่า บนนั้นมี
ร่าสูนอนหลับอยู่ ผมมวิ้วยุ่ทันที ผมยิ้มพลาส่ายหน้าเบาๆ หรือนี่ะเป็นารเย หึำเป็นบ้า แ่ยัไ็เถอะ
ผมมอ่อไปยัร่าสูใบหน้าหล่อมนั้นหลับสนิท ผม่อมอมันนิ่ เหมือนหลใหล แ่็้อสลัมันทิ้ไป
เพราะไม่อยาหวนลับไป ในวามรู้สึนั้นอี
หมับ!.....
"เอ่! เฮ้ย...ปลอย!"
ู่ๆอาาเมะ็ว้ามือผมพลาึมาอเย นัยน์าสีแ่อมอผมนิ่พลายิ้มบาๆ ใบหน้าอผมร้อนพ้าว
พยายามิ้นเท่าไหร่็ไม่หลุ
"แอบมามอผมแบบนี้..."
"ใร!...แอบมอแัน! ปล่อยผม...อย่ามาทำแบบนี้"
"เฮ้ย...เธอ..ไม่รู้อีใัวเออีหรือไ"
"อย่ามาพู..!...."
"หึ......ทำไม..."
"..........."
"ถ้าผมรัเธอ.........เธอไม่ยอมรับมันใ่ไหม...."
"ไม่!...เพราะมันไม่ใ่วามริ........"
"ถ้ามันริละ......เธอะทำยัไ..."
"่าัวาย- -"
"ผมไม่ยอมแน่....ผมรออยเธอ เฟ้ามอมาั้ 7 ปี..."
7 ปี ที่ผมเลียเา 7 ปีที่เารัผม และผมเอ็รัเาเหมือนัน แ่อายุ่าัน มามานผมลัว แถม
อนนั้นไม่รู้ ว่าเาเป็น ะเป็นไรี ไอ่บ้านี้มันเป็นลูผสม็แล้วัน เฮ้ยผมนี่แ่แแ่เ็ แถมมาอบผู้ายอี หัเป็นเย์
แ่เ็ อายิบแ่มัน็เ็อะนะ ผมิ พลาพลัออาาเมะออ แล้วเินเ้าห้อน้ำไป ืนอยู่นานว่านี้ผมไ้บ้าาย
แน่ๆ
#นแ่เริ่มออทะเลละ อนแรๆเลียหลัๆมามันเริ่มแปลๆ 555+ //อบุที่ิามรับ เม้นเยอะนะรับ//ยิ้ม
ปล.ทัู่รัันมานานแล้ว นี่อาาเมะแอบินเ็แ่เล็ๆเลยนะเนีย-.,-
ปล.ล เอเลนมัิยัไับอาาเมะเนีย ะรั หรือะ เลีย นแ่เริ่ม วามิัวเอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น