ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฟิค Seven Knight รักนะนายมังกรโหด #5
่อนะร้าาา.....
.......................................................................
วันเวลาผ่านไปหลายวันหลายอาทิย์(เือนมันนานไป555)
วามรู้สึออีวานเริ่มแปลไป ร่าายที่เปลื่อยป่าวับมีเสื้อลุมสีำัวให่ลุมัวอยู่ อย่าถามว่าเสื้อผ้าเาหายไปไหน
นึย้อนไปเมื่อสอสามืน่อน...?
"อะ อะไรอแเนีย!?"
อีวานโวยวายเมื่อ เลโลนสูม้นอาวอเาพลาบเม้น อย่าสบายอารม์ มือหนาับถอเสื้อร่าบาหน้าเย แ่แปลที่อีวานลับทำเพียแ่หลับาพลานอนอัวอย่าเิลอาย เลโลนมอเสื้อ ับาเอีวาน้วยสีหน้าไม่สบอารม์
"อพวนี้น่าเะะ นะ..ว่าไหม..ที่รั.."
อีวานมอรอยยิ้มร้ายอเลโลน ่อนะใพลาร้อโวยวาย เพราะเ้าิ่่าเน่าโริ ันเผาเสื้อผ้าอเานะสิ...อนนั้นเลยใสุ่วันเิ...
หลัาเสร็บทละรรัอันแสนเร้าร้อน อีวานนอนอ นำ้าไหลพลา้วยวามเ็บระบบ และเศร้าใ ะเสื้อผ้าที่โนเผา เลโลนนั่มอร่าบา เาึเสื้อลุมอนพลาเอาลุมัวให้ อีวานะัเล็น้อย ่อนะเยหน้าึ้นมอเสื้อลุมสลับับเลโลนอย่าุน
"อะไรเนีย...."
"เสื้อไ...เห็นเป็นอะไร ะใส่เสื้อนี้ หรือะ.....ใสุ่ยั่วสวาทนี้่อ็ไ้นะ..าวๆแบบนี้....หึ"น้ำเสียลวนลาม
"ใส่สิ!"
อีวานรู้สึนลุับน้ำเสียและแววาหื่นามอเลโลน นร่าบารีบึเสื้อลุมนั้นมาใส่ไว้...มัน่าอบอุ่น...ลิ่นหอมาๆอเาทำให้ร่าบาเผลอหลับไป
และนั้นือำอบว่าทำไมเาถึมีสภาพแบบนี้- -.....-*-
"ิิิ...าย....ราาอีวาน"
"หือ?...แว!! โอ้ยยยย!"
"อ๊า!"
อีวานใับเ้าอเสีย (E ผีเบน- -) นเผลอโถีบอย่าั(เ็มทีนยำลัสอ) เบนถึลับระเน ่าาอีวานที่นอนออยู่บนพื้นพลาปวระบบสะโพนั้นรุนแร นแทบน้ำาไหลเพราะวามเ็บ เลโลนวิ่เ้ามาอย่าใ่อนะออพิปาประู พลาหัวเราะับสภาพที่เห็น
"เบนทำไรผิ...แนหลุเบยย...ถีบมาไ้T_T"
เบนพูพลาลอยมาเ็บแนมา่อเหมือนเิม อีวานหน้าี เลโลนหัวเราะ ่อนะเินมาอุ้มอีวานึ้นมานั่บนเีย
"ผะ..ผี.."
"อ่า...เบลนะ เป็นนูแล ไม่สิ เ้าอปราสาทร้านี้แหละ เา็เหมือนเ้าบ้านละนะ...ลัวหรอ"
เลโลนทำเสียหยอล้อ อีวานหน้าแพลาิาใส่ร่าสู ่อนะหันหน้าหนี เบนมอทัู้่พลาหัวเราะ
"พอี ว่าอาหารเสร็แล้ว ้าะะมาามท่านอีวาน แ่ันทำท่านใะนี้ แหะๆ..."
เบนพูพลาเาระโหล และหัวเราะแห้ๆ อีวานมอ
"เอ่อ อโทษที่ถีบนะ..พอีในิหน่อย"
เบนมอ"ไม่เป็นไร..." ในใ(แม่ถีบูละเป็นสอีนเียวนะเอาแนูหลุเลย..โรนิหน่อย- -)
"ไหวไหม...."
เลโลนมออีวาน ร่าบาเยหน้ามอ่อนะบอว่า "ไหว"
ห้อโถให่ มีโ๊ะหินอ่อนวาอยู่ลาห้อ รหน้าเาือ บันาอาหารหลาหลาย อีวานาวาว
อีวานรู้เรื่อหนึ่าปาเลโลนว่า เาไม่ใ่มัรำ 100% ถึนิสัยะเหมือนที่อบไปนอนในที่ๆน่านลุ แ่ารินนี้่าออไป ถูที่พวมัรำอบินาศพ แ่เาลับไปอบออะยะแยมาว่า้วย้ำ อาหารที่อยู่รหน้าเลยรับประันไ้ว่าอสๆมาปรุแน่นอน...
อีวานัารินอย่าอร่อยไม่สนมาสราาแล้วอนนี้ เาลับเป็นัวอัวเอ ไม่้อทำัวใหู้น่าเรามเหมือนอย่า่อน เลโลนเท้าาพลามอร่าบาิน รอยยิ้มน้อยๆฝุึ้นที่มุมปา อีวานรับรู้ถึสายาที่อบมอเาอนิน มารอบที่ร้อยแล้ว หลัามาิแห ที่นี้ในานะอ(รั)เล่น อราามัรำนี้
"มออะไรนัหนา"
"ป่าว..."
"ไม่ินหรอ..."
"ถ้าป้อน้า็ินนะ..."เลโลนทำหน้ายิ้มวนๆ
อีวานหน้าึ้นสี พลา้มหน้าิน่อ "ฝันโว้ย...- -"
"หืม...่วยทำให้มันเป็นริหน่อยสิ....นะเมีย..?"
"ใรเมียแันฮะ!!"-////-
"อ่าว...มีอะไรันนานี้ ไม่เรียว่าเมีย แล้วะเรียว่าอะไร...หืม"
เลโลนพูน้ำเสียยี้ยวนพลายื่นมือึแ้มอีวานเล่นอย่าหมั่นไส อีวานร้อโวยวายพลาปัมือเลโลนออ
"มันเ็บนะ.."
"หึ...."
อีวานยมือลูบแ้มที่โนร่าสูหยิ แ้มแรระรื่น ริมฝีปาสีหวานอมยิ้ม หัวใเ้นรัว
เลโลนทีู่่ๆ็โผล่มายืน้าๆอีวาน เาับใบหน้าหวานอร่าบาพลาับหันมามอน ่อนะ้มลูบ อีวานะั หัวใเ้นแรว่าเิม เาหลับาพลาอบรับรสูบแสนหวาน ลิ้นอุ่นๆเี่ยวพันันอย่ารื่นเริ อีวานโอบอออร่าสูอย่าไม่ทันรู้ัว วามรู้สึสับสนวุนวายีันไปหม
เาเป็นอะไรันแน่
ทำไมเาไม่เลียายรหน้า แ่ลับ้อาร และอบรับมัน..
ไม่ใ่ว่า ราาผู้สูศัิ์อย่าเา ันมาหลรั มัรำัวร้ายนี้อยู่...ใ่ไหม...
...............................................................................................................
อายย.>< ายละ ู่ป๋าเละน้อวาน ออหน้าเินไปแล้ว..ู่หน้าเป็นู่อ.....เาเอนะะไ้ลุ้นๆานนน....
แ่ไ้ผินิสัยและาแลเอร์ป๋าแมา555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น