ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
ตอนที่1
กรี๊ดดดดด !!! พี่เรย์เท่จังเลยยยยยย!!!!พี่เบสด้วย !!พี่เจด้วย หล่อที่สุดเลย!!! ใครบอกยะ พี่ซีนต่างหากหล่อที่สุด!!!!!
เสียงสาวๆกรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหว เมื่อชายหนุ่มสี่คนที่มีใบหน้าที่ทำให้หัวใจสาวๆละลายไปตามกันเดินเข้ามาในโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ยกเว้นก็แต่หญิงสาว4คนที่นั่งอยู่ที่ม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบน้อย
ด้วยความที่โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนเอกชน จึงมีเนื้อที่กว้างขวางพอที่จะมีทะเลสาบและตึกใหญ่ๆหรูๆอีกหลายตึก มีสวนหย่อม มีโรงหนังสำหรับนักเรียน โรงพยาบาล และอื่นๆอีกมากมาย และด้วยบริการที่ดี และเหล่าคณาจารย์ที่มีประสิทธิภาพ(ครูเก่งแต่ก็ยังคุมลูกศิษย์ไม่ค่อยอยู่) ค่าเล่าเรียนจึงเข้าหลัก6
“จะกรี๊ดอะไรกันนักหนาเนี่ย กับแค่ไอพวกแดมน์บอยมาโรงเรียน น่ารำคาญจริงๆ”หญิงสาวคนหนึ่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่แขนยาว ถึงข้อศอกกระโปรงยาวลายสก๊อตสีน้ำเงินที่ยาวบานถึงแค่เข่า ผูกเนคไทสีเดียวกันกับกระโปรง ที่เป็นแบบฟอร์มของโรงเรียนบ่นอย่างหัวเสีย
“เอาน่าเรน ช่างมันเหอะ อย่าไปสนใจเลย”หญิงสาวที่มีนามว่าเบล หรือ ณัฐวศา ตอบเพื่อนรักอย่าง เรน หรือ ณัฐวิภา ลูกสาวคนเล็กของนักธุรกิจค้าน้ำมันชื่อดัง
“แล้วนี่ยัยวีวี่ไปไหนเนี่ย”เรนเริ่มถามหาเพื่อนในกลุ่ม
“รู้จักป่าวคำว่า ‘สายตามเคย’ น่ะ”หญิงสาวอีกคนหนึ่งที่มีนามว่า เวม หรือ เวมิยา พูดอย่างขำๆ ขณะที่มือยังเคาะแป้นพิมพ์บนโน๊ตบุ๊คขนาดเล็กเพราะรู้นิสัยของเพื่อนสาวที่มีนามว่า วีวี่ หรือ วิภาวี ดี
เวมเป็นลูกสาวคนเล็กของนักธุรกิจซอฟต์แวร์ชื่อดังจึงทำให้เธอเก่งและถนัดเรื่องคอมพิวเตอร์หรือพวกเทคโนโลยีใช่ย่อย
“แล้วยัยเยนี่ไปไหน”
“รายนั้นก็เหมือนกับยัยวีวี่นะแหละ”เวมกล่าว เพราะเยนี่ หรือ ญาณิกา นิสัยเหมือนวีวี่ไม่มีผิด
“แล้วตกลงปีนี้ได้อยู่ห้องไรอะ”
“รู้สึกว่าจะเป็นห้องซีนะ”คราวนี้เป็นเบลที่ตอบเอง
“ญาณธิชาคุมแน่เลยวะ”เรนกล่าวอย่างหัวเสีย เพราะห้องเธอขึ้นชื่อในเรื่องของความเก๋าบวกกับความป๊อป แต่การเรียนก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าห้องอื่นเลย แต่ไอ้นิสัยความเก๋าเกินกับนักเลงและความป๊อปนี่แหละ ทำให้โรงเรียนต้องจัดครูโหดๆมาเสมอ แต่ถึงจะโหดยังไง ห้องเธอก็ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว เพียงแต่รำคาญเท่านั้นเอง
“ไม่ใช่คุมแน่ แต่คุมจริงๆ เพราฉันเพิ่งไปดูบอร์ดมา”คราวนี้เป็นเสียงลอยมาจากหญิงสาวร่างระหงที่เพิ่งเดินถือกระเป๋ามา
“ไปไหนมาวะจี”
“เอ๊ะ! ก็บอกแล้วไงไอเบลว่าไปดูบอร์ดมา”
“เออๆ”
“เอ้อ ลืมบอกไป ปีนี้พวกแดมน์บอยโดนย้ายมาอยู่ห้องเรานะ”ประโยคนี้ของจี ทำให้เรนที่นอนท้าวแขนอยู่บนโต๊ะสะดุ้งผุดลุกขึ้นมาจับขอบโต๊ะตะโกนซะสียงดัง
“เฮ้ยไอจี แกว่าไงนะ ไอพวกแดมน์บอยย้ายมาอยู่ห้องเรางั้นหรอ เป็นไปได้ไงวะ”
“แกเบาๆหน่อยก็ได้ไอเรน ฉันหูจะแตกอยู่แล้ว แล้วที่แกถามว่าเป็นไปได้ไง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันโว้ย ถ้าอยากรู้แกไปถามวิชาการเอาเองเดะ”
“ไรวะ นี่ฉันจะต้องมาทนไอพวกเวรนั้นด้วยหรอเนี่ย เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย”
“แหม อะไรกันครับคุณเจ๊ พวกผมออกจะน่ารักจะตาย ไม่ต้องจะเป็นเวรเป็นกรรมของเจ๊ตรงไหนเลย จริงมั้ยวะไอเรย์”คราวนี้เป็นเสียงกวนๆที่มาจากเจที่เดินมากับพรรคพวก... เรย์ เบส
“ก็เพราเป็นพวกนายนี่แหละ ฉันถึงต้องเป็นเวรเป็นกรรม”
“ปัทโธ่เจ๊ พวกเราออกจะน่ารักน่าหล่อน่าจูบน่าหอมน่า....”แต่ก่อนที่เจจะสาธยายต่อเบลก็ขัดขึ้นมาก่อนด้วยความหมันไส้
“พอเลยนายเจ ฉันว่าพวกนายน่ากระทืบซะมากกว่า”
“โอ้โหเจ๊เบล เล่นงี้เลยหรอ เดี๋ยวก็จูบซะหรอก”เจพูดพลางทำท่าจะเขยิบมาจูบเบล แต่เบลกลับชี้หน้าเอาเรื่อง
“เฮ้ยพอเลยนะไอ้เจ เด๋วโดนตีนหรอก”
“แล้วพวกไอเกจ ไอซีน ไปไหนเนี่ย หรือว่าพวกมันย้ายไปแล้ว ดีจัง ฉันจะได้เหลือศัตรูน้อยลง พวกสารเลวออกไปแล้ว”เวมที่นั่งจิ้มโน้ตบุ๊กอยู่นานพับฝาโน้ตบุ๊กลง พร้อมเงยหน้ากล่าวกับพวกแดมน์บอย
“แหมที่รัก เรียกผมไม่เพราะเลยนะ เดี๋ยวก็ทำโทษซะหรอก”คราวนี้ทำเอาเวมสะดุ้งโหยงเพราะเสียงมาจากข้างๆตัวเธอเมื่อหันไปข้างๆก็เจอใบหน้าอันหล่อเหลาของซีนที่อย่างข้างๆแก้ม จากการหันไปทำให้เธอหอมแก้มเขาอย่างจัง
“นี่นายซีน นายมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วใครที่รักนายกันยะ อย่ามาเรียกฉันอย่างนี้นะ”
“แหม ผมมาอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้วล่ะที่รัก”
“เอ๊ะ!ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก”
“แหมที่รักจ๋า...โอ๊ย!!”แต่ไม่ทันที่ซีนจะพูดจบเวมก็เอื้อมมาหยิกแขนเต็มแรง
“เฮ้ยเวมทำไรอะ เราเจ็บนะ”ซีนทำเสียงน่าสงสาร
“สมน้ำหน้า อยากเรียกฉันอย่างนี้เอง”
ออด!!!!
พอซีนทำท่าจะแก้แค้นเสียงออดก็ดังขึ้นพอดี ทำให้เวมลุกขึ้นหยิบโน๊ตบุ๊คแล้วหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปที่ตัวตึกโดยมีเบล เรน และจีวิ่งตามไป ทิ้งให้หนุ่มๆยืนงงกันเป็นไก่ตาแตก
“เฮ้ย ไรวะ ทำไมแม่งต้องมาออดตอนนี้ด้วยเนี่ย”ซีนบ่นอย่างหัวเสีย
“เฮ้ย ใจเย็นเว่ยไอซีน วันอื่นยังมี”
“เออ รีบไปเหอะวะ ขี้เกียจฟังยัยญาณธิชาบ่นอีก ยิ่งเปิดเทอมวันแรกอยู่ด้วน”
“แล้ว‘ไอเกจ’อะ”
“เดี๋ยวมันก็มาเองแหละ มันตื่นสายตามเคยแหละน่า”ว่าแล้วสี่หนุ่มก็รีบวิ่งไปที่ห้องของตน
กรี๊ดดดดด !!! พี่เรย์เท่จังเลยยยยยย!!!!พี่เบสด้วย !!พี่เจด้วย หล่อที่สุดเลย!!! ใครบอกยะ พี่ซีนต่างหากหล่อที่สุด!!!!!
เสียงสาวๆกรี๊ดกันสนั่นหวั่นไหว เมื่อชายหนุ่มสี่คนที่มีใบหน้าที่ทำให้หัวใจสาวๆละลายไปตามกันเดินเข้ามาในโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ยกเว้นก็แต่หญิงสาว4คนที่นั่งอยู่ที่ม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่ริมทะเลสาบน้อย
ด้วยความที่โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนเอกชน จึงมีเนื้อที่กว้างขวางพอที่จะมีทะเลสาบและตึกใหญ่ๆหรูๆอีกหลายตึก มีสวนหย่อม มีโรงหนังสำหรับนักเรียน โรงพยาบาล และอื่นๆอีกมากมาย และด้วยบริการที่ดี และเหล่าคณาจารย์ที่มีประสิทธิภาพ(ครูเก่งแต่ก็ยังคุมลูกศิษย์ไม่ค่อยอยู่) ค่าเล่าเรียนจึงเข้าหลัก6
“จะกรี๊ดอะไรกันนักหนาเนี่ย กับแค่ไอพวกแดมน์บอยมาโรงเรียน น่ารำคาญจริงๆ”หญิงสาวคนหนึ่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่แขนยาว ถึงข้อศอกกระโปรงยาวลายสก๊อตสีน้ำเงินที่ยาวบานถึงแค่เข่า ผูกเนคไทสีเดียวกันกับกระโปรง ที่เป็นแบบฟอร์มของโรงเรียนบ่นอย่างหัวเสีย
“เอาน่าเรน ช่างมันเหอะ อย่าไปสนใจเลย”หญิงสาวที่มีนามว่าเบล หรือ ณัฐวศา ตอบเพื่อนรักอย่าง เรน หรือ ณัฐวิภา ลูกสาวคนเล็กของนักธุรกิจค้าน้ำมันชื่อดัง
“แล้วนี่ยัยวีวี่ไปไหนเนี่ย”เรนเริ่มถามหาเพื่อนในกลุ่ม
“รู้จักป่าวคำว่า ‘สายตามเคย’ น่ะ”หญิงสาวอีกคนหนึ่งที่มีนามว่า เวม หรือ เวมิยา พูดอย่างขำๆ ขณะที่มือยังเคาะแป้นพิมพ์บนโน๊ตบุ๊คขนาดเล็กเพราะรู้นิสัยของเพื่อนสาวที่มีนามว่า วีวี่ หรือ วิภาวี ดี
เวมเป็นลูกสาวคนเล็กของนักธุรกิจซอฟต์แวร์ชื่อดังจึงทำให้เธอเก่งและถนัดเรื่องคอมพิวเตอร์หรือพวกเทคโนโลยีใช่ย่อย
“แล้วยัยเยนี่ไปไหน”
“รายนั้นก็เหมือนกับยัยวีวี่นะแหละ”เวมกล่าว เพราะเยนี่ หรือ ญาณิกา นิสัยเหมือนวีวี่ไม่มีผิด
“แล้วตกลงปีนี้ได้อยู่ห้องไรอะ”
“รู้สึกว่าจะเป็นห้องซีนะ”คราวนี้เป็นเบลที่ตอบเอง
“ญาณธิชาคุมแน่เลยวะ”เรนกล่าวอย่างหัวเสีย เพราะห้องเธอขึ้นชื่อในเรื่องของความเก๋าบวกกับความป๊อป แต่การเรียนก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าห้องอื่นเลย แต่ไอ้นิสัยความเก๋าเกินกับนักเลงและความป๊อปนี่แหละ ทำให้โรงเรียนต้องจัดครูโหดๆมาเสมอ แต่ถึงจะโหดยังไง ห้องเธอก็ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว เพียงแต่รำคาญเท่านั้นเอง
“ไม่ใช่คุมแน่ แต่คุมจริงๆ เพราฉันเพิ่งไปดูบอร์ดมา”คราวนี้เป็นเสียงลอยมาจากหญิงสาวร่างระหงที่เพิ่งเดินถือกระเป๋ามา
“ไปไหนมาวะจี”
“เอ๊ะ! ก็บอกแล้วไงไอเบลว่าไปดูบอร์ดมา”
“เออๆ”
“เอ้อ ลืมบอกไป ปีนี้พวกแดมน์บอยโดนย้ายมาอยู่ห้องเรานะ”ประโยคนี้ของจี ทำให้เรนที่นอนท้าวแขนอยู่บนโต๊ะสะดุ้งผุดลุกขึ้นมาจับขอบโต๊ะตะโกนซะสียงดัง
“เฮ้ยไอจี แกว่าไงนะ ไอพวกแดมน์บอยย้ายมาอยู่ห้องเรางั้นหรอ เป็นไปได้ไงวะ”
“แกเบาๆหน่อยก็ได้ไอเรน ฉันหูจะแตกอยู่แล้ว แล้วที่แกถามว่าเป็นไปได้ไง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันโว้ย ถ้าอยากรู้แกไปถามวิชาการเอาเองเดะ”
“ไรวะ นี่ฉันจะต้องมาทนไอพวกเวรนั้นด้วยหรอเนี่ย เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย”
“แหม อะไรกันครับคุณเจ๊ พวกผมออกจะน่ารักจะตาย ไม่ต้องจะเป็นเวรเป็นกรรมของเจ๊ตรงไหนเลย จริงมั้ยวะไอเรย์”คราวนี้เป็นเสียงกวนๆที่มาจากเจที่เดินมากับพรรคพวก... เรย์ เบส
“ก็เพราเป็นพวกนายนี่แหละ ฉันถึงต้องเป็นเวรเป็นกรรม”
“ปัทโธ่เจ๊ พวกเราออกจะน่ารักน่าหล่อน่าจูบน่าหอมน่า....”แต่ก่อนที่เจจะสาธยายต่อเบลก็ขัดขึ้นมาก่อนด้วยความหมันไส้
“พอเลยนายเจ ฉันว่าพวกนายน่ากระทืบซะมากกว่า”
“โอ้โหเจ๊เบล เล่นงี้เลยหรอ เดี๋ยวก็จูบซะหรอก”เจพูดพลางทำท่าจะเขยิบมาจูบเบล แต่เบลกลับชี้หน้าเอาเรื่อง
“เฮ้ยพอเลยนะไอ้เจ เด๋วโดนตีนหรอก”
“แล้วพวกไอเกจ ไอซีน ไปไหนเนี่ย หรือว่าพวกมันย้ายไปแล้ว ดีจัง ฉันจะได้เหลือศัตรูน้อยลง พวกสารเลวออกไปแล้ว”เวมที่นั่งจิ้มโน้ตบุ๊กอยู่นานพับฝาโน้ตบุ๊กลง พร้อมเงยหน้ากล่าวกับพวกแดมน์บอย
“แหมที่รัก เรียกผมไม่เพราะเลยนะ เดี๋ยวก็ทำโทษซะหรอก”คราวนี้ทำเอาเวมสะดุ้งโหยงเพราะเสียงมาจากข้างๆตัวเธอเมื่อหันไปข้างๆก็เจอใบหน้าอันหล่อเหลาของซีนที่อย่างข้างๆแก้ม จากการหันไปทำให้เธอหอมแก้มเขาอย่างจัง
“นี่นายซีน นายมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วใครที่รักนายกันยะ อย่ามาเรียกฉันอย่างนี้นะ”
“แหม ผมมาอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้วล่ะที่รัก”
“เอ๊ะ!ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก”
“แหมที่รักจ๋า...โอ๊ย!!”แต่ไม่ทันที่ซีนจะพูดจบเวมก็เอื้อมมาหยิกแขนเต็มแรง
“เฮ้ยเวมทำไรอะ เราเจ็บนะ”ซีนทำเสียงน่าสงสาร
“สมน้ำหน้า อยากเรียกฉันอย่างนี้เอง”
ออด!!!!
พอซีนทำท่าจะแก้แค้นเสียงออดก็ดังขึ้นพอดี ทำให้เวมลุกขึ้นหยิบโน๊ตบุ๊คแล้วหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปที่ตัวตึกโดยมีเบล เรน และจีวิ่งตามไป ทิ้งให้หนุ่มๆยืนงงกันเป็นไก่ตาแตก
“เฮ้ย ไรวะ ทำไมแม่งต้องมาออดตอนนี้ด้วยเนี่ย”ซีนบ่นอย่างหัวเสีย
“เฮ้ย ใจเย็นเว่ยไอซีน วันอื่นยังมี”
“เออ รีบไปเหอะวะ ขี้เกียจฟังยัยญาณธิชาบ่นอีก ยิ่งเปิดเทอมวันแรกอยู่ด้วน”
“แล้ว‘ไอเกจ’อะ”
“เดี๋ยวมันก็มาเองแหละ มันตื่นสายตามเคยแหละน่า”ว่าแล้วสี่หนุ่มก็รีบวิ่งไปที่ห้องของตน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น