รักสดใส หัวใจ High School

ลำดับตอนที่ #1 : + วันแรกก็โดนซะแว้ว+

+++ตอนที่ 1+++ < Vae Talk >



กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !!!!!!!



ป้าบ !!!!!!!!!!!



โครมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!



โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย >O< ใครบังอาจมาปลุกช้านนนนนนนนนนนน!



วันนี้เป็นวันเปิดเทอมขึ้น ม.5 วันแรกของฉัน วันแรกของการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ   ฉันลุกขึ้นจากเตียงด้วยอาการหงุดหงิด

และสะลึมสะลือเต็มที่ พลางมองไปที่โต๊ะข้างเตียงเพื่อดูเวลา แต่นาฬิกาปลุกของฉันไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว

มันกระเด็นไปอยู่ที่ปลายเตียง สภาพยับเยิน



ถ่านหลุด หน้าปัดแตกกระจาย = = อีกแล้วเหรอเนี่ย ตั้งแต่ฉันเกิดมาซื้อนาฬิกาปลุกเป็นเครื่องที่ล้านได้แล้วมั้ง



ฉันชื่อเว อายุ 17 ปี  แล้ว ตอนนี้ชั้นกำลังยืนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก  ชุดนักเรียนใหม่ของช้าานนนนน >_< น่ารักซะไม่มี ^O^

สูทสีครีมกระโปรงลายสก๊อต ชุดที่สาวๆหลายคนใฝ่ฝัน



+++8.00 น+++



ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!



แฮ่ก ๆ ๆ   เหนื่อย  = =



ให้ตายสิ มาทันเข้าคาบโฮมรูมพอดีเลย ฉันย้ายโรงเรียนมา 3 แห่งแล้ว และที่นี่เป็นแห่งที่ 3  อ้อลืมบอกไป ฉันเป็นลูกครึ่งไทย - สิงคโปร์น่ะ  เพราะฉะนั้นโรงเรียนแห่งนื้จึงเป็น รร. นานาชาติ นั่นเอง แต่นแต๊นนนนนนนนนนน ^O^ <บ้าไปแล้ว>



สิ่งแรกที่ฉันต้องทำคือไปที่ห้องทะเบียนเพื่อให้อาจารย์พาไปที่ห้องเรียน แต่ว่า...โรงเรียนออกจะกว้างใหญ่ขนาดนี้


แล้วห้องทะเบียนมันอยู่ไหนละเนี่ย - -"



ระหว่างที่ฉันกำลังยืนเอ๋ออยู่ ก็มีคนมาสะกิดข้างหลัง



"น้องสาวววว ^^ หาอะไรอยู่คับ?"



สิ่งแรกที่ฉันเห็นเมื่อหันหลังกลับไปคือ...หน้าอก O_O พระเจ้า! ไอบ้านี้มันเปิดหน้าอกโชว์ฉัน ความสูงของฉันอยู่แค่ระดับหน้าอกของมัน T^T  ไอบ้านี้มันไม่ยอมติดกระดุมเสื้อ >O<


ฉันมองขึ้นไปสบตากับนายเปรตนั่น ตาต่อตาประสานกัน รูปร่างของนายนั้นสูงซัก 180 ซม.ได้ละมั้ง  ผิวขาว  คิ้วเข้ม เรียวปากดูสวยได้รูป  ตาดูมีเส่นห์  ผมสีดำ ปะบ่า สรุปโคตรหล่อออ



"อะไร?"



"คือ...พี่เห็นน้องยืน(เอ๋อ)อยู่นี้นานแล้วอ่ะคับ^^ เลยอยากจะถามว่ามีอะไรให้ช่วยรึเปล่า"



"อืมมม    ห้องทะเบียนอยู่ทางไหน?"



" อ่อ น้องเป็นเด็กใหม่ใช่มั้ยคับ เด๋วพี่พาไปห้องทะเบียนเอง ว่าแต่พี่ชื่อ เควิน เรียกเคฟก็ได้ อยู่ ม.6 แล้วน้องล่ะคับ ชื่ออะไร? "



" เว "



เหอะๆ ฉันรู้สึกว่าไม่ชอบหน้านายยีราฟนี้ซักเท่าไหร่ สายตาที่มันมองชั้น อ๊ายยยย >O< สายตาเจ้าชู้นี้มันอะไรกันอย่าหวังว่าจะได้แอ้มเลยย่ะ หึหึ นังเวคนนี้ร้ายกว่าที่นาย คิดไว้เยอะ  -_-  



ฉันเดินตามนายนี่มาจนถึงห้องทะเบียน แล้วอาจารย์ก้อพามาถึงห้องๆหนึ่ง หน้าประตูมีป้าย 5-3 ติดอยู่



เอาล่ะนะ >_< ห้องใหม่ของฉัน   ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไป ทั้งห้องเงียบกริบ แล้วหันมามองฉันเป็นตาเดียว  จากนั้นก็กลายเป็นเสียงซุบซิบ มีนายบ้าคนนึงนั่งอยู่หลังห้อง ปรบมือต้อนรับฉันพร้อมกับผิวปากโห่ร้องเหมือนกับคนบ้า - -



เอ๊ะ นี่ฉันหลุดเข้ามาในสวนสัตว์รึเปล่าเนี่ย???



"เอ้า เงียบๆกันหน่อย ครูขอแนะนำให้รู้จัก นี่สมาชิกใหม่ของห้องเรา"



"ไหนแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักซิ"



อ่านะ ^^" เจ๊แหม่มนี่คงเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของฉันละมั้ง  



หลังจากที่สยบพวกสิงสาลาสัตว์ทั้งหลายได้แล้ว  เจ๊แกก็หันมาบอกให้ฉันแนะนำตัว



"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เว ยินดีที่ได้รู้จัก"    


ฉันพูดแนะนำตัว พร้อมกับยิ้มพอเป็นพิธีไปให้กับเพื่อนๆในห้อง



"เอาล่ะ ที่นั่งของเธออยู่ตรงนั้น"  



แล้วเจ๊แกก็ชี้ไปที่เก้าอี้ว่างตรงกลางห้อง ข้างๆมีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่
 

หน้าตาเธอจัดว่าสวยเลยนะเนี่ย <แต่น้อยกว่าฉันนิดส์นึง หุหุ> น่ารัก แต่ดูเศร้าๆ
แต่เธอดูดีจริงๆ  ฉันเดินไปนั่งที่พร้อมกับส่งยิ้มให้กับเธอ   แต่...ยัยนี้กลับเมินใส่แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป



-"- ยัยบ้า   มนุษสัมพันธ์ของเธอนี่แย่จิงๆ



+++++++++++++++++++++++++++++++++



ต่อจากคาาบโฮมรูม เป็นคาบอิสระ ฉันพยายามทำความรู้จักกับยัยคนที่นั่งข้างๆอีกครั้ง



"นี่ๆ"



"..............."      เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ



"ฉันชื่อ เว นะ เธอชื่ออะไร?"        ตอบมาซิๆ >_< จะให้ฉันเปนนังโง่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อคนที่นั่งด้วยรึไง?



"โซล"  



"ฉันชื่อโซล"



O_O อึ้ง...เธอยอมพูดกับชั้ฉันนแล้วววววววววววววววววววว ดีใจจัง >O< <กรูจาได้ไม่หน้าแตก คุยอยู่คนเดียว>



"อย่าไปยุ่งกับนังนั้น! ถ้าเธออยากจะเรียนที่นี่อย่างมีความสุข"    



- -  ไม่ยักรู้ว่าที่นี่มีมาเฟียด้วย



ฉันหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียง ที่ดูวางอำนาจนั่น และก็ได้พบกับเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกัน  มองมาที่ฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์  ว้าววว เธอนี่หน้าคมเข้มดีจังบวกกับผิวสีน้ำผึ้งไหม้ของเธอแล้ว



ช่างเป็นคนที่ไม่น่าคบอะไรอย่างนี้.....



" หวัดดีเด็กใหม่ ชั้นชื่อเรนนี่ เป็นหัวหน้าห้องนี้ และนักเรียหญิงทุกคนที่นี่จะต้องเชื่อฟังคำสั่งฉัน  ฉันมีหน้าที่ดูแลเธอซึ่งเป็นเด็กใหม่ และฉันขอเตือนว่าอย่าไปยุ่งกับนังนั้น ถ้าเธอไม่อยากต้องอยู่ตัวคนเดียวในโรงเรียนนี้"



ง่ะ -O- นี่เธอเป็นเจ้าแม่รึไงกัน????



"ทำไม?"



"1.นังนี่มันตัวถ่วง  และ 2.เพราะฉันไม่ชอบหน้ามัน"



โหะๆ  ฉันก็ไม่ชอบหน้าแก  น่าหมั่นไส้จิงๆเลยยัยนี้ -"- ฉันว่าแกนั่นแหละที่ไม่น่าคบมากที่สุด



" มากไปแล้วนะ! "  



โอ้ O_O  ยายโซลมีบทแล้วค่ะ >O<  เธอนี่ก็ตอบโต้เป็นเหมือนกันนะเนี่ย ^O^ เอาเลยๆ



" เธอไม่มีสิทธิ์พูดหรือแสดงความคิดเห็นใดๆทั้งสิ้น ลืมไปแล้วรึไง ยัยทึ่มเอ๊ย "



อาไรหว่า  = ="  คนสวยงงค่ะ



พอยัยเรนนี่พูดจบก้อมีเสียงเด็กผู้หญิงประมาณ 5-6 คนหัวเราะคิกคักอยู่หลังห้อง ฉันเดาว่าแม่ชะนีพวกนี้ต้องเป็นสมุนของนังเรนเน่าแน่เลย



"พล่ามเสร็จรึยัง?"  



และแล้วฉันก็เริ่มเดือด (^ =__+ )



"เธอว่าอะไรน่ะยัยเด็กใหม่"  



- - นอกจากจะดำแล้วแกยังหูหนวกด้วยนะเนี่ย ไม่มีดีเล้ย =O=



อีกอย่างน่ะฉันไม่ชอบให้ใครมาเรียกว่าเด็กใหม่ซะด้วย  ตอนนี้ฉันต้องระงับอารมณ์ด้วยการนับ 1-10



1



2



3



4



5



" ฉันสั่งให้แกพูดไม่ได้ยินรึไง? นังโง่! "



4



3



2



"หรือว่าแกฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหะ"



1



อ่ะ  ไหง มันลดลงฟะ (-_-?)



ตู๊ดดดดด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ



บึ้ม!  



" ฉันถามว่าแกพล่ามเสร็จยังไม่ได้ยินเหรอไงนังเรนเน่า! ฉันไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับแกนังคางคกขึ้นวอร์ แล้วก้อหยุดเรียกฉันว่าเด็กใหม่ได้แล้ว ฉันชื่อเว!  แกช่วยย้ายก้นใหญ่ๆ กับปากเน่าๆของแกกลับที่ไปได้แล้วไป!"



เหอะๆ  ฉันด่าไม่เก่งหรอกน่ะ ให้ลงมือฉะกันเลยง่ายก่วา แต่แค่นี้ก็คงพอแล้วกับการเปิดศึกกับยัยนี้



นี่ฉันทำบ้าไรเนี่ย =__=  สงสัย ป.จ.ด. มาไม่ปกติอารมณ์เลยแปรปรวน



ยัยเว แกเป็นเด็กใหม่นะแก  ทำไมหาเรื่องใส่ตัวอย่างนี้ แล้วโดดเดี่ยวผู้น่ารักอย่างฉันจะต้องเจอกับอะไรบ้างเนี่ย = =



"เธอเลือกแล้วนะ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" นังนี้มองฉันด้วยความเคียดแค้น ขัดใจสุดขีด



"ต่อไปนี้ ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้ใครยุ่งกับนังเด็กใหม่นี่ ใครกล้าขัดคำสั่งมันจะเป็นเหมือนนังโซล!"  



น่าน....ยัยเสียงแปดหลอดนี่ประกาศดังลั่นไปทั่วห้องสั่งห้ามไม่ให้ใครมายุ่งกับฉัน  เอาแล้วไง



แล้วเป็นเหมือนโซลนี้มันเป็นยังไงหว่า -_-?



ทั้งห้องมองมาที่ชั้นเป็นตาเดียว  ที่จริงก็มองตั้งแต่แรกแล้วอ่ะนะ


สายตาแบบว่าเหมือนจะแผ่เมตตามาให้ฉันไงมะรู้  - -"  เกี่ยวมะ



นังเรนนี่เดินกลับที่นั่งของมันไปแล้ว ส่วนฉันก็นั่งลงมองไปที่โซลอยากจะถามว่า เป็นเหมือนเธอนี่ เป็นยังไงอ่ะ?



"ฉันก็เคยโดนเหมือนเธอเมื่อกี้นี้แหละ"



อานะ  มันอ่านใจคนออก  -_-



แสดงว่ายัยนี้ก็ไม่มีคนคบเหมือนกันอ่ะดิ  โหะๆ อยู่ยังไงว่ะไม่มีใครคบ <แกก็เหมือนกันแหละ>



"งั้น...เรามาเป็นเพื่อนกันน่ะ ok? "



"อื้อ"



(-_-) (_ _) (-_-)



และแล้วความเป็นเพื่อนของเราก็เริ่มต้นด้วยประการฉะนี้   เราส่งยิ้มให้กันไม่มีใครพูดอะไรแต่เราต่างคนก็รู้อยู่แก่ใจว่า กรูซวยแน่เเล้ว = =  เอ้ย ไม่ใช่   เราต่างคนก็รู้อยู่แก่ใจว่าในอนาคตต่อไป เราจะต้องผจญภัย.....เอ๊ะยังไง - -"   เราจะต้องเจออะไรๆ หลายอย่างด้วยกัน





---------------------------------------------------------------------