คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : | • Prologue • |
อวตาร์ รูปร่างของจิตใจอนุภาคที่ออกมาเป็นรูปประทาน
เเต่บางทีมันอาจจะเป็นรูปร่างของตัวตนที่เราอยากจะเป็นก็ได้...
อยากจะเเข็งเเกร่งมากกว่านี้...เเข็งเเกร่งขึ้นอีก
สายลมอ่อนๆยามเช้าที่พัดโชยทั่วทั้งเกาะ ใบหญ้าที่พริ้วไหวล่องลอยไปกับสายลม จิตใจที่ถูกชำระล้างด้วยเกลียวคลื่นของท้องทะเล ท้องฟ้ายามเช้าที่อาบไปด้วยเเสงอาทิตย์จนมีสีฟ้าใสกลิ่นอายของใบหญ้าเเละท้องทะเลที่พัดผ่านทางสายลม...
กลิ่นอายของโลหิต...
ร่างเล็กของเด็กสาวในสภาพอิดโรยที่ถูกย้อมไปด้วยโลหิตสีเเดงชาดที่ถูกนํ้าทะเลซัดเข้าใส่จนโลหิตสีเเดงกลืนไปกับสีนํ้าทะเล...ความเจ็บปวดที่รู้สึกปวดเเสบปวดร้อนจากเกลือนํ้าทะเลที่ซัดมาโดนกายบางที่บอบชํ้าจนทำให้ร่างนั้นทรุดลงกับชายหาด
อุณหภูมิความร้อนจากดวงอาทิตย์ที่ไม่เคยต้องเเสงมานานทำให้รู้สึกหน้ามืดตามัวใจเเทบขาด สัมผัสหยาบกร้านจากทรายที่ยังยํ้าเตือนว่ายังไม่ตาย
ยังไม่ตาย เรื่องจริงที่เเสนโหดร้ายในตอนนี้ที่คอยยํ้าเตือนอยู่
เพราะยังไม่ตายจึงต้องดิ้นรนต่อไป
ร่างเล็กยันกายลุกจากผืนทรายจนยืนเต็มความสูงในสภาพโซซัดโซเซความรู้สึกขาดนํ้าจนเเสบคอทำให้รู้สึกเเทบบ้ากับสติที่เริ่มเลือนลางจนสัมผัสได้เเค่ร่างกายเปล่าๆที่ยืนหยัดอยู่บนผืนทราย
'ครืด...ตุ้บ'
เสียงของวัตถุบางอย่างที่เคลื่อนที่อยู่บนทรายจนมาปะทะกับเท้าเธอมันไม่เเรงมากเเต่พอเอนความสนใจให้เธอพยุงสติไปมองมันอยู่...วัตถุนั้นมีรูปร่างกลมมีนํ้าหนักเบาเเต่ก็ไม่ได้เบามากมีสีขาวเเละดำ...เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรเเต่กลับคุ้นเคยอย่างมาก เหมือนจะนึกออกเเต่ก็นึกไม่ออก...เเต่พอเริ่มคิดอีกทีกลับรู้สึกคลื่นไส้อย่างบอกไม่ถูกราวกับไม่อยากจะนึกถึงมัน เธอหยิบลูกฟุตบอลขึ้นมาสำรวจรอบไปรอบๆมันค่อนข้างทรุดโทรมเลยทีเดียวราวกับว่ามีคนเล่นมันบ่อยๆ
"..."
ต้องทำอะไรบางอย่าง เเม้จะยังนึกไม่ออกตอนนี้ก็เถอะ
เเต่ต้องทำอะไรสักอย่าง...
ความคิดเห็น