บันทึกลับฉบับคนรักวาย

ข้อมูลเบื้องต้น

?:"อึก! อืม…อ-อื้ม ฮ่า~~~♡"เสียงหยาบโลนปนเสียงสั่นของอุปกรณ์บางอย่างในห้องไร้แสงไฟดังขึ้นเป็นระลอก ทว่าเจ้าของห้องภายในกลับไร้ท่าทีไยดีเสียงน่าอายเหล่านั้นราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ พลางตรวจเอกสารบนโต๊ะต่อไปขณะสับสวิตช์ในมือไปที่โหมดสูงสุด จนร่างใต้โต๊ะที่ถูกกลั่นแกล้งถึงกับครางเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน แต่พริบตาเดียวห้องก็เงียบลงอีกครั้ง เมื่อร่างบางเจ้าของเสียงหวานถูกมือแกร่งด้านบนกดหัวลงให้ปากครอบแท่่งร้อนเบื้องหน้าไปเสียเต็มความยาว จนร่างเพรียวถึงกับสำลักน้ำหูน้ำลายย้อยลงมาถึงปลายคางมนดูน่าสงสาร ทว่าด้วยฤทธิ์ของปลอกคอสกัดพลังตรงคอของเขา ก็ทำให้หมอกาฬโรคหนุ่มต้องจำยอมดูดเม้มทอนเอ็นนั้นอย่างเสียไม่ได้ ขณะบังคับให้ตนเองไม่ให้หลงระเริงไปตามสัมผัสที่คนอายุน้อยกว่ามอบให้จนเผลอทำอะไรที่เกินเลยไปมากกว่านี้

ดร.■:"ซี้ดส์…ฮ่า-สุดยอด ฮืม..อย่างงั้นแหละเด็กดี~"ศาสตราจารย์วัยกลางคนเอ่ยชมร่างข้างใต้ ก่อนแยกขาให้กว้างขึ้นเพื่อให้ร่างเล็ก(ซึ่งจริงๆสูงกว่าเขา)ได้บำเรอเขาสะดวกขึ้น  ในขณะที่เขาปรือตามองอีกฝ่ายอย่างหลงใหลระคนสุขใจที่ได้อีกฝ่ายมาครอบครอง …แค่นี้ต่อจากนี้ไปเขาจะทำอะไรร่างนุ่มก็ไร้สิทธิ์ขัดขืนเขาแล้ว

SCP049"อื้ม!!!อึก!-อ่อก อื้อๆฮืมๆๆๆ"ร่างนุ่มสั่นสะท้าน น้ำตาที่ปริ่มอยู่แล้วไหลรินลงมาถึงปลายคางเช่นเดียวกับน้าลายที่กระอักออกมา ดวงตาสีทองคำเหลือกโพลงขึ้นจนแทบเห็นตาขาว เมื่อจู่ๆมือที่แข็งแรงกว่าก็เอื้อมมาจิกฮู้ดสีดำซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของเขา ให้กระแทกเข้า-ออกอย่างรุนแรงกับท่อนร้อนที่โลมเลียอยู่ มันบังคับให้เขาต้องเปิดโพรงปากออกปล่อยให้ลำแท่งร้อนนั้นได้แทงลงมาในลำคอของเขาอย่างไม่ปรานี จนเขาเสียการทรงตัวและสำลักน้ำหูน้ำตาอย่างน่าสังเวช แต่ทว่ากลับไม่มีทีท่าว่าร่างด้านบนจะชะลอความเร็วลงเลย ตรงข้ามมันกลับทำสปีดยิ่งขึ้น กระทั่ง-

พรวด!!!SCP049:"อ็อค!ฮึก~อื้ม อ่อกแค่กๆๆๆอุก…แฮกๆๆๆอา"หลังกระแทกลงไปอีก4-5ครั้ง ลำปล้องยาวก็ฉีดน้าขุ่นข้นลงไปตามลำคอนุ่มอุ่นในปริมาณที่มากล้น โดยไม่สนใจหรือแม้แต่ให้โอกาสร่างในชุดผ้าคลุมได้ถอนริมฝีปากหนี ทำให้ร่างบางไร้ทางเลือกจำต้องกลืนมันลงท้องทั้งหมด กระทั่งหน้าท้องที่เคยแบนราบนูนป่องและร้อนรุ่มขึ้นเล็กน้อย สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดไม่มากก็น้อยแก่คุณหมอที่กำลังเช็ดคราบอะไรต่อมิอะไรออกอยู่

“ขอบคุณที่ให้เกียรติมารับประทานอาหารมื้อนี้และมื้อต่อๆไปนะครับ ที่รัก~♡”ร่างสมส่วนพูดด้วยน้ำเสียงหวานฉ่ำ พลางผุดลุกขึ้นเพื่อให้KETERที่ซุกอยู่ได้แทรกตัวออกมาเก็บสัมภาระ เตรียมกลับไปทดลองในห้องของตนเองโดยมีเขาถือกล่องอุปกรณ์ทางการแพทย์ในสัญญาครั้งนี้เดินตามไปส่งถึงหน้าห้อง แม้ในความเป็นจริงอีกฝ่ายจะจิกตามามองหรือพูดบ่นไล่เขาไปตลอดทางก็ตามที  แต่ก็ช่างเถอะ..เพราะยังไงความรักที่เขามีต่ออีกฝ่ายก็บดบังข้อเสียเหล่านั้นออกไปอยู่ดี สงสัยจังเลน้า~ว่าครั้งต่อไปเขาจะเล่นอะไรกับแพทย์ผู้น่ารักคนนี้ดี หึๆๆๆ…

                                                            -FIN-